hoe hiermee omgaan?

[l'oiseau]

ik moet het even van mij af schrijven.

Mijn vader is zolang ik mij kan herinner een hypochonder. Bang om ziek te worden, bij elk pijntje, kwaaltje, bultje wat die heeft meteen uit gaan van het ergste.
Elke dag heeft hij wel iets waar hij over 'zeurt' en elke keer vindt hij wel iets nieuws.
Ik merk dat het de laatste jaren eigenlijk alleen maar erger wordt. Naast dat hij bang is dat hij iets ergs heeft, merk ik dat hij onzeker wordt over alles.
Of hij de deur wel goed dicht heeft gedaan, of het fornuis wel uit staat, of overal alle lichten uit zijn, of er nergens meer een stekker is ingestoken. Dit controleert die dan ook 2 a 3 keer.
Laatst vroeg hij me of ik met 'm mee liep een belangrijke brief posten, dit omdat hij bang was dat hij het niet goed zou doen en de brief niet gepost zou worden (ik ben niet mee gegaan, omdat ik dan zijn onzekerheid alleen maar bevestig).

Op het moment hebben we ruzie omdat ik gewoon niet meer weet hoe ik er mee om moet gaan en ik boos ben geworden.
Hij moest zijn rekening online checken (iets waar die ook altijd helemaal door in de stress schiet, bang dat hij gehackt wordt). Ik heb hem hierbij geholpen (eigenlijk doe ik dit niet graag, omdat ik dan mee ga in zijn onzekerheid. maar als ik het niet doe wordt hij boos). Nadat we zijn rekening hebben gecontroleerd, moet ik altijd de computer opnieuw opstarten. Dit heb ik gedaan en ben daarna gewoon verder gegaan met internetten. Vervolgens kwam hij weer mijn kamer op om te vragen of ik de computer wel opnieuw had opgestart. Nadat ik nadrukkelijk had gezegd dat ik dit heb gedaan, geloofde hij me nog niet. (Dit is echt een rode knop bij mij).

Ik ben in bad gegaan en hoorde dat m'n vader alsnog de computer opnieuw opstartte. Ik probeerde het te negeren maar toen vroeg hij dat ik hem moest helpen. Hij had nog eens opnieuw op z'n rekening ingelogd en wilde nu gewoon weer een bevestiging dat hij wel goed was uitgelogd (Terwijl er altijd dik gedrukt: U bent uitgelogd. staat). Ik vertelde hem dat ik hier niet op in ga omdat het toch niet uitmaakt wat ik zeg, hij gelooft me toch niet. Toen ging die een of ander vraag verzinnen om met een omweg toch de bevestiging te krijgen. Hij liet zien hoe hij inlogt (voerde het ook uit) en vervolgens logde hij weer uit om mij te laten bevestigen dat hij was uitgelogd (daarbij verzon hij een lullige vraag, zodat het leek alsof het hem daarom ging. maar hij houdt alleen zichzelf voor de gek, ik weet dat het om mijn bevestiging gaat).
Ik ben hier erg boos om geworden omdat het gewoon elke keer hetzelfde verhaal is en elke keer ga ik er eigenlijk in mee, terwijl het juist beter is om er niet in mee te gaan, denk ik?.

Nadat hij zijn bevestiging heeft gekregen wordt hij áltijd boos, omdat ik zo rot tegen hem doe. (Dan heeft hij me niet meer nodig).

Sorry voor mijn lange verhaal, maar ik moest het kwijt en zou graag jullie raad willen over hoe ik hiermee het beste omga? Of is er iemand die hetzelfde heeft of iets herkent? [zucht]

[Janneke]

Hoi Vogel in het frans,
wat vermoeiend, iemand die zo geleefd wordt door zijn angsten...!
Je schrijft, dta het je vader is (en jij dus de zoon/ dochter) maar verder zou ik het ook geloven als het andersom was...!

En wat dat betreft vrag ik me af, hoe oud jij bent. En of er - behalve zijn angst, dus, nog een ander reden is, dat je nog ''thuis'' woont.

Zo voor iemand moeten zorgen IS een last!! Dus in die zin zou het leuk zijn, als hij zelf zou aanpakken om zijn angsten de nek om te draaien (daar zijn anno 2013 goede therapieen tegen) want allerlei rationele afwegingen ("Dit ga ik niet doen, want dan bevestig ik zijn angst") werken niet.
Hij IS al bang en niet zo zuinig ook - het voelt voor hem waarschijnlijk alleen als afwijzing. Terwijl hij mogelijk heel hard vraagt om bevestiging, omdat dat nog een beetje helpt tegen de angst.

Voor alle duideijkheid: dat je als mantelzorger soms horendol kan worden, dat is helaas een gegeven. (Als zijn angst dan wel dwang te erg wordt, zodat hij jou simpelweg niet meer kan geloven, dat IS om uit je vel te springen...!)

[Minerva]

Of is er iemand die hetzelfde heeft of iets herkent?

Ik heb er gelukkig geen last van maar ik herken het wel. Wat je daar beschrijft heet Controledwang. Het valt onder de dwangstoornissen. Controledwang gaat over het telkens weer controleren van dingen als sloten, ramen, deuren, het gas of het uit is, de auto is afgesloten en in jouw geval of de computer is afgesloten, de rekening weer is uitgelogd etc.

Je vader is kennelijk erg angstig en zijn gevoel van veiligheid is behoorlijk aangetast. Heeft hij hier al eens over gesproken met de huisarts of iets ? Een doorverwijzing naar een psycholoog is hier op zijn plaats want van een dwang kom je heel moeilijk af. En zoals je zelf ook al aan geeft, het wordt op den duur alleen maar erg en chronischer.

[quodpersortem]

Hoi vogel,

Ik denk inderdaad dat jij hier weinig meer aan kunt doen dan je vader bewust te maken van het probleem en het niet te persoonlijk op te vatten. Heeft hij zelf wel door dat het gedrag wat hij vertoont abnormaal is?

Veel succes.

[l'oiseau]

dankjulliewel voor de reacties.
om even terug te komen op jullie vragen:
@janneke: ik ben 20 jaar, omdat ik nog niet de behoefte heb om uit huis te gaan (ik studeer nog), woon ik nog thuis.

@ minerva: bedankt voor de benaming, ik zal hier wat meer informatie over gaan opzoeken!

@ quodpersortem: ik weet niet of hij door heeft wat voor gedrag hij vertoont. Hij is een aantal jaren terug wel bij een psycholoog geweest, maar ik geloof na 2 sessies is hij daarmee gestopt.

Ik denk dat ik eens met hem om de tafel ga zitten en het gedrag wat hij vertoont bespreek en hoe ik er tegenover sta kenbaar maak. Want dit hebben we eigenlijk nog nooit gedaan. Tijdens zo'n ruzie attendeer ik hem daar wel op, maar dat dringt door de ruzie en woede denk ik niet door. Op een rustige, neutrale manier dit bespreken lijkt mij al beter.

[Minerva]

Ik denk dat ik eens met hem om de tafel ga zitten en het gedrag wat hij vertoont bespreek en hoe ik er tegenover sta kenbaar maak. Want dit hebben we eigenlijk nog nooit gedaan. Tijdens zo'n ruzie attendeer ik hem daar wel op, maar dat dringt door de ruzie en woede denk ik niet door. Op een rustige, neutrale manier dit bespreken lijkt mij al beter.

Prima plan! Zoek er maar op en informeer jezelf over wat het is, je hebt nu het "etiketje" en je kan er mee zoeken op Google. Dan kan je met die informatie eens op een rustig moment met je vader hierover praten.

[Janneke]

Goed plan!!

Laat het weten, hoe het gegaan is!!