ik leid al 8 jaar aan chronische hyperventilatie, alles begon na een angstaanval na het blowen van een joint, 2 weken daarna kreeg ik hetzelfde gevoel weer door er gewoon aan terug te denken, sinds er toen gewoon aan te denken ben ik er niet meer uitgeraakt, ik heb me sindsdien nooit meer terug gewoon gevoeld en heb ik depersonalisatie. ik durfde niet aan men ouders zeggen wat de aanleg was dat ik me slecht voelde want ik was nog maar 14 jaar en was al aan het blowen. na 3 jaar vaak angstaanvallen te hebben, continu in een dromerige wereld te leven, continu een druk op men borst heb ik thuis alles verteld, we zijn naar een neuroloog gegaan, die stelde vast dat ik epelepsie heb, achteraf blijkt dat chronische hyperventilatie op een EEG doet blijken dat je epilepsie hebt maar toen wist ik dus nog niets van de hyperventilatie. na weer een heel slechte periode ben ik terug naar een huisarts gegaan, die zei dat ik hyperventileer en dat ik eens ademoefeningen zou moeten doen, die heb ik nooit gedaan, al voorens ze te proberen dacht ik, dat gaat toch niet helpen.
ik leerde leven in men droomwereld, volledig gedepersonaliseerd niet echt beseffen dat ik in mijn eigen lichaam zit, alsof alles vanachter een raam wordt wordt gezien. 5 maanden geleden maakte ik de keuze om naar australië te gaan voor een half jaar. ik zit nu in mijn 5de maand. De laatste 3 weken voelde ik me extreem slecht; ik kon nietmeer alleen de straat op, ik kon me totaal nie orrienteren, bang om gek te worden, me niet meer herinneren wat ik bijvoorbeeld 'smorgens heb gedaan of 5 minuten geleden. sinds 2 dagen is het alsof al mijn pijn en symptomen in me zijn opgekropt en weggetrokken en dat ik geen emoties meer heb, ik kan niet wenen, niet blij zijn, niet boos zijn, NIETS interesseerd me, ik ben een robot zonder gevoelens. mensen zien het niet aan omdat ik reageer zoals ik vroeger zou reageren. ik ben vandaag terug alleen op stap gekunnen, ik was niet bang, niets interesseert me nog. het is alsof ik al dood ben en nog als een geest rondwandel en automatisch dingen doe. en ik zit aan de andere kant van de wereld en geraak momenteel niet thuis omdat ik hier nog een auto moet verkopen en samen met een vriend reis. ik ben echt aan het afzien en ben bang dat ik nooit meer normaal zal kunnen functioneren, 2 dagen geleden had ik nog bang om het vliegtuig alleen te gaan moeten nemen en wist ik dat ik zo hard ga wenen als ik mijn familie terug ga zien, nu zie ik mezelf in mijn gedachten thuis komen en dat ik emotioneel niet ga kunnen reageren want ik voel niets meer.
heeft iemand hier ervaringen mee? ik ben onze auto aan het verkopen en hoop zo snel mogelijk een vlucht naar huis te kunnen nemen.