na lang afzien angstaanvallen, chronische hyperventilatie

[jens]

ik leid al 8 jaar aan chronische hyperventilatie, alles begon na een angstaanval na het blowen van een joint, 2 weken daarna kreeg ik hetzelfde gevoel weer door er gewoon aan terug te denken, sinds er toen gewoon aan te denken ben ik er niet meer uitgeraakt, ik heb me sindsdien nooit meer terug gewoon gevoeld en heb ik depersonalisatie. ik durfde niet aan men ouders zeggen wat de aanleg was dat ik me slecht voelde want ik was nog maar 14 jaar en was al aan het blowen. na 3 jaar vaak angstaanvallen te hebben, continu in een dromerige wereld te leven, continu een druk op men borst heb ik thuis alles verteld, we zijn naar een neuroloog gegaan, die stelde vast dat ik epelepsie heb, achteraf blijkt dat chronische hyperventilatie op een EEG doet blijken dat je epilepsie hebt maar toen wist ik dus nog niets van de hyperventilatie. na weer een heel slechte periode ben ik terug naar een huisarts gegaan, die zei dat ik hyperventileer en dat ik eens ademoefeningen zou moeten doen, die heb ik nooit gedaan, al voorens ze te proberen dacht ik, dat gaat toch niet helpen.
ik leerde leven in men droomwereld, volledig gedepersonaliseerd niet echt beseffen dat ik in mijn eigen lichaam zit, alsof alles vanachter een raam wordt wordt gezien. 5 maanden geleden maakte ik de keuze om naar australië te gaan voor een half jaar. ik zit nu in mijn 5de maand. De laatste 3 weken voelde ik me extreem slecht; ik kon nietmeer alleen de straat op, ik kon me totaal nie orrienteren, bang om gek te worden, me niet meer herinneren wat ik bijvoorbeeld 'smorgens heb gedaan of 5 minuten geleden. sinds 2 dagen is het alsof al mijn pijn en symptomen in me zijn opgekropt en weggetrokken en dat ik geen emoties meer heb, ik kan niet wenen, niet blij zijn, niet boos zijn, NIETS interesseerd me, ik ben een robot zonder gevoelens. mensen zien het niet aan omdat ik reageer zoals ik vroeger zou reageren. ik ben vandaag terug alleen op stap gekunnen, ik was niet bang, niets interesseert me nog. het is alsof ik al dood ben en nog als een geest rondwandel en automatisch dingen doe. en ik zit aan de andere kant van de wereld en geraak momenteel niet thuis omdat ik hier nog een auto moet verkopen en samen met een vriend reis. ik ben echt aan het afzien en ben bang dat ik nooit meer normaal zal kunnen functioneren, 2 dagen geleden had ik nog bang om het vliegtuig alleen te gaan moeten nemen en wist ik dat ik zo hard ga wenen als ik mijn familie terug ga zien, nu zie ik mezelf in mijn gedachten thuis komen en dat ik emotioneel niet ga kunnen reageren want ik voel niets meer.
heeft iemand hier ervaringen mee? ik ben onze auto aan het verkopen en hoop zo snel mogelijk een vlucht naar huis te kunnen nemen.

[Minerva]

Na het blowen heb je last gekregen van hypverventilatie en angstaanvallen. Nu je in Australië zit heb je er depersonalisatie verschijnselen bij gekregen (achter glas lijken te zitten) en voel je je emotioneel afgestompt. Ik denk dat het inderdaad tijd wordt dat je snel terug naar Nederland komt want dat klinkt niet echt goed allemaal. Ik vroeg me af of je verder medicatie hebt waarmee je dit soort dingen wat kan verminderen ?

Ik denk dat er sprake is van een depersonalisatiestoornis en dat het wel belangrijk is dat je behandeling gaat krijgen want het is niet fijn om zo door te moeten.

http://nl.wikipedia.org/wiki/Depersonalisatiestoornis

[Radius]

Het lijkt of je stevige heimwee hebt, en dat kan klachten die je al hebt versterken. Als je je alleen en ver van je geliefden voelt lijken negatieve zaken zich uit te vergroten. Het zal je goed doen weer terug bij je familie te zijn. Hopelijk zal je dan ook de gelegenheid vinden om aan jezelf te werken. Zoals je waarschijnlijk vaker gehoord hebt gaan geestelijke en lichamelijke gezondheid hand in hand. Sterkte en succes!

[jens]

Na het blowen heb je last gekregen van hypverventilatie en angstaanvallen. Nu je in Australië zit heb je er depersonalisatie verschijnselen bij gekregen (achter glas lijken te zitten) en voel je je emotioneel afgestompt. Ik denk dat het inderdaad tijd wordt dat je snel terug naar Nederland komt want dat klinkt niet echt goed allemaal. Ik vroeg me af of je verder medicatie hebt waarmee je dit soort dingen wat kan verminderen ?

Ik denk dat er sprake is van een depersonalisatiestoornis en dat het wel belangrijk is dat je behandeling gaat krijgen want het is niet fijn om zo door te moeten.

http://nl.wikipedia.org/wiki/Depersonalisatiestoornis

deze depersonalisatie heb ik al 8 jaar en ben er met beginnen leren leven, ik kan me niet meer voorstellen hoe het is om me normaal te voelen. ik weet ook nog maar pas dat dit gevoel dat ik heb "depersonalisatie" is sinds vorige week toen ik extreem veel begon te lezen over chronische hyperventilatie en dat dit er een gevolg van kan zijn. de depersonalisatie is gewoon nog extreem harder geworden de laatste tijd. ik hoop ergens om ooit weer normaal te kunnen zijn maar het zou echt een schok zijn om me eens terug te voelen als 8 jaar geleden, ik herinner me niet meer hoe het is om normaal te leven maar ik heb het gevoel omdat ik me er nooit heb tegen laten behandelen en mezelf blijf wijsmaken dat het wel over zou gaan na een tijd dat het er te hard zit ingebouwd en dat die depersonalisatie nooit meer weg zal gaan.

[jens]

ik neem trouwens inderal om te kalmeren, en sindskort hier in australie verkregen "alprazolam" voor als het echt te erg is, is een soort valium. bestaat er iets tegen die depersonalisatie?

[Minerva]

Ik ben niet heel erg goed op de hoogte van de behandeling van een depersonalisatie stoornis maar ik las op internet dat er wel een behandeling voor is, die erg lijkt op de behandeling van een angststoornis. Dat schijnt wel effect te hebben. Als je terug bent is het voor jou een aanrader om eens te zoeken naar een therapeut die hierin gespecialiseerd is. Ik denk dat je bij de GGZ wel terecht kan aangezien ze daar meerdere disciplines bij elkaar hebben zitten en dan kunnen kijken wie jou het beste kan helpen. Gezien het feit dat je medicatie slikt zou je een psychiater kunnen overwegen, dan kan de behandeling in combinatie met medicatie worden gedaan (tegen de angstklachten). Een psychiater is een arts en die kan/mag medicijnen voorschrijven. Andere psychische hulpverleners geven therapie maar kunnen dat niet.

[jens]

dankje voor je reactie!

[hoos]

Dag Jens,

Ik heb jarenlang geleden onder paniekaanvallen/hyperventilatie en angst. Het is bij mij begonnen op de lagere school. Het heeft tot nu toe voor een groot deel mijn leven bepaalt (en beperkt). Ik heb mezelf ook altijd heel erg "afgesneden" gevoeld van de rest van de wereld. Moeite om te accepteren dat "ik" mezelf ben, degene die dit lichaam bewoont. Vaak was het of hetgeen ik door mijn ogen waarnam niet echt was, alsof ik in en droom rondwandelde. Godzijdank ben ik er nu achter (ben nu 42!)wat er met me scheelde en hoe ik het kan oplossen. Min of meer toevallig las ik twee jaar geleden iets over "leven in het huidige moment". Toen pas begon me duidelijk te worden dat je jezelf kunt trainen in het aanwezig zijn in het "nu", je bewust kunt zijn van alles wat zich op DIT MOMENT in je lichaam, je gedachten en in de buitenwereld afspeelt. En bovenal, te begrijpen hoe je gedachten (en volledige identificatie met je gedachten), het je volledig laten meeslepen met je gedachten, de interactie tussen gedachten, emoties en je lichaam, de oorzaak kunnen zijn van depressie en angstaanvallen.

Het is niet mogelijk om in een paar zinnen op te schrijven hoe het allemaal werkt, maar het komt er op neer dat je d.m.v. meditatie je hersenen kunt trainen om op elk moment van de dag aandacht te geven aan het huidige moment, je bewust te zijn van je gedachten, emoties en gevoelens in je lichaam, te voorkomen dat je wordt "meegesleept" door je gedachten, en te begrijpen dat je je gedachten niet altijd zo serieus moet nemen. De "waarheid" die je in je hoofd creeert, komt vaak niet overeen met de werkelijkheid. Je moet je hersenen eigenlijk zien als een fabriek die onophoudelijk gedachten produceert. Sommige van die gedachten zijn nuttig (bijv. als je je hersenen gebruikt om een fysiek probleem op te lossen), maar veel van die gedachten zijn ook niet zo nuttig (bijvoorbeeld wanneer je dmv denken probeert je emoties de baas te worden). Als je je bijvoorbeeld angstig voelt, moet je die gevoelens niet proberen weg te drukken. Dat maakt het alleen maar erger. Veel beter is het om er voor te zorgen dat je aanwezig bent in het huidige moment (bijvoorbeeld door aandacht te besteden aan je ademhaling) en positieve aandacht aan die emoties te geven. "Er bij te blijven" met je aandacht. Vaak uiten emoties zich in het lichaam, bijv. door kramp in je maag. Het is dan het beste om dat gevoel niet proberen weg te drukken, maar om bijv. op een positieve manier met dat gevoel "mee te ademen". Dit zorgt ervoor dat gedachten en emoties elkaar niet langer versterken en dat je veel beter kunt omgaan met angsten/emotoes/spanningen.

Nu probeer ik alles toch weer in een paar zinnen samen te vatten, maar zo simpel is het natuurlijk niet. Ik kan je aanraden om met mindfulness training te beginnen. Ik ben ervan overtuigd dat dit je kan helpen. Dit boek is ook een fantastische manier om beter te begrijpen hoe het allemaal werkt: "Mindfulness en bevrijding van depressie" door Mark Williams & John Teasdale.

Heel veel succes.

[jens]

dankjewel voor je reactie, ik heb mezelf in een lastige situatie gebracht door mijn probleem jaren lang te laten aanslepen en nu als het super erg werd zit ik natuurlijk aan de andere kant van de wereld. ik ben nu enkel die alprazolam 0,5 mg per dag aan het nemen. eerst nam ik 2 mg voor het slapen gaan maar begon het al veel te leuk te vinden om zo lekker in slaap te dommelen dat ik er mee ben gestopt, ik wil controle hebben over mijn eigen lichaam en niet levenslang aan medicatie zitten, ben nog maar 22 jaar. ik hou het nu enkel op die 0,5 mg en inderal 80 mg wat me gewoon kalmeert en niet schadelijk is of verslavend, het vertraagt mijn ademhaling maar lost het natuurlijk niet op. ben de laatste tijd door de hel gegaan en nu gaat het iets ofwat beter. ik neem dit nu gewoon voor de laatste 3 weken die ik hier in australie doorbreng en vanaf ik thuis kom zullen er grote veranderingen gebeuren. nu probeer ik alles wat te relativeren. je reactie geeft me hoop dat ik hier ooit vanaf geraak of toch op zen minst een gelukkig leven kan hebben zonder altijd dingen te moeten gaan vermijden en men leven beperken. als ik thuis kom koop ik me het boek sowieso, had hier ook een boek maar kon nietmeer lezen, kon me niet concentreren alles was wazig ik voelde me te slecht. dankje!