Hey,
ik val direct met de deur in huis
Een paar weken geleden (Denk nu al ong 6 weken) kreeg ik hoge koorts. Nu, dat maakte niet veel uit maar wat daarna gebeurde wel. Het lijkt alsof die koorts me heeft aangezet om over het leven te gaan denken.
Vroeger liep ik gewoon rond, speelde ik met mijn vrienden, en dacht ik niet na over het leven. Nu denk ik over van alles en nog wat, en heb ook veel vragen. Zoals bijvoorbeeld over: tijd, waarom ben ik nu eigenlijk IK? Waarom ben ik niet iemand anders? Zo van die vragen. Samen met die vragen kreeg ik ook angst. Nu ben ik er grootendeels van af, maar de vragen blijven nog alhoewel dit ook al verbeterd is.
Maar nu komt het echt. Ik begon na te denken over de dood: wat komt er na de dood? Wat als ik nu doodga? WIL IK EIGENLIJK WEL LEVEN?
Toen ik aan dat onderwerp dacht, dacht ik ook plots aan zelfmoord. Niet in de zin van zelfmoord plegen, maar meer met vragen errond zoals: Wat als ik het doe? Moet ik het doen? Waarom doen mensen het? Dit maakte me natuurlijk erg bang omdat ik niet wist WAAROM ik nu eigenlijk aan zelfmoord dacht. WANT IK WIL HELEMAAL NIET DOOD. Vanaf het moment dat ik over zelfmoord aan het denken was (Met de vragen, niet in zin van plegen), krijg ik het niet meer uit mijn hoofd. Weten jullie misschien hoe ik dit uit mijn hoofd kan krijgen? En hoelang dit nog kan duren? Ik ben ten einde raad. Ik denk dat dit ook kan komen omdat ik in de puberteit zit, maar ik ben niet zeker.
Alvast bedankt!