SomeNobody

Onverklaarbare angst

Hey,
ik val direct met de deur in huis ;)
Een paar weken geleden (Denk nu al ong 6 weken) kreeg ik hoge koorts. Nu, dat maakte niet veel uit maar wat daarna gebeurde wel. Het lijkt alsof die koorts me heeft aangezet om over het leven te gaan denken.
Vroeger liep ik gewoon rond, speelde ik met mijn vrienden, en dacht ik niet na over het leven. Nu denk ik over van alles en nog wat, en heb ook veel vragen. Zoals bijvoorbeeld over: tijd, waarom ben ik nu eigenlijk IK? Waarom ben ik niet iemand anders? Zo van die vragen. Samen met die vragen kreeg ik ook angst. Nu ben ik er grootendeels van af, maar de vragen blijven nog alhoewel dit ook al verbeterd is.

Maar nu komt het echt. Ik begon na te denken over de dood: wat komt er na de dood? Wat als ik nu doodga? WIL IK EIGENLIJK WEL LEVEN?
Toen ik aan dat onderwerp dacht, dacht ik ook plots aan zelfmoord. Niet in de zin van zelfmoord plegen, maar meer met vragen errond zoals: Wat als ik het doe? Moet ik het doen? Waarom doen mensen het? Dit maakte me natuurlijk erg bang omdat ik niet wist WAAROM ik nu eigenlijk aan zelfmoord dacht. WANT IK WIL HELEMAAL NIET DOOD. Vanaf het moment dat ik over zelfmoord aan het denken was (Met de vragen, niet in zin van plegen), krijg ik het niet meer uit mijn hoofd. Weten jullie misschien hoe ik dit uit mijn hoofd kan krijgen? En hoelang dit nog kan duren? Ik ben ten einde raad. Ik denk dat dit ook kan komen omdat ik in de puberteit zit, maar ik ben niet zeker.

Alvast bedankt!
SomeNobody

Re: Onverklaarbare angst

Weet niet hoe ik mijn post kan veranderen dus zet ik het hier maar even :)

Ben er al voor naar de dokter geweest, die zegt dat het door de puberteit kan zijn maar dat het normaal niet zo lang duurt. Heb er al testjes voor gedaan en er kwam niets uit.

Ik ben ook bang om uiteindelijk zelfmoord te plegen terwijl ik het eigenlijk niet wil...

Herkent iemand dit?
angel12

Re: Onverklaarbare angst

Hallo Somenobody,

Ja, ik kan begrijpen dat je angst hebt omdat je geen verklaring vindt misschien.

Het is goed dat je hulp bent gaan zoeken maar misschien moet je voor een 2de opinie gaan.
Misschien eens bij een therapeut langsgaan.

Misschien kan je hier ook antwoorden op je vragen vinden ?
http://www.zelfmoord.nl/
http://www.preventiezelfdoding.be/
http://www.suicidepreventievlaanderen.b ... moord.html
Er zullen ongetwijfeld nog instanties bestaan maar misschien kunnen zij je al verder helpen.

Het lijken mij ook existentiële vragen. Niet slecht om jezelf in vraag te stellen maar ik zou toch als ik jou was, mijn licht eens opsteken bij de bovenstaande instanties.

Warme groet,
SomeNobody

Re: Onverklaarbare angst

Dankjewel om te antwoorde :)
Ik ben een keertje naar deze sites gegaan, maar deze gaan allemaal over mensen die zelfmoord willen plegen. Terwijl ik het eigenlijk niet wil doen. Ik wil gewoon deze vragen zo snel mogelijk weg hebben zodat ik weer normaal kan leven ;)
Gebruikersavatar
Minerva
Berichten: 17643
Lid geworden op: 28 aug 2006 21:04
Locatie: Breda
Contacteer: Website Twitter

Re: Onverklaarbare angst

Ik denk dat je door de hoge koorts en je ziek zijn, in een keer geconfronteerd werd met je eigen sterfelijkheid. Opeens is het dan niet meer zo vanzelfsprekend dat je gezond bent, dat je alles kan. Als je ziek wordt dan word je er mee geconfronteerd dat het ook anders kan zijn. Je wordt even met je neus op de feiten gedrukt dat je leven iets kwetsbaars is, dat jij kwetsbaar bent. Dat zet je aan het denken over leven en dood. Waarom leef je ? Wat wil je met je leven doen ? Welk nut/zin heeft het ? Wie wil je zijn/worden ? Dat zijn de zogenaamde existentiële vragen die veel mensen zich stellen in verschillende levensfasen.

Je zult antwoorden moeten zien te vinden om voor jezelf zingeving en doelen te vinden voor jouw leven. Een invulling die je plezier geeft, die je richting geeft, die je het gevoel geeft er toe te doen, die je controle en grip geeft en waar je mee verder kan. Heb je daar al eens over nagedacht ? Wat je wilt ? Waar je over pakweg 10 jaar wilt zijn ? Wat doe je dan ?
Inzicht als Uitweg..
angel12

Re: Onverklaarbare angst

Ja, ik begrijp je maar zij kunnen je misschien doorverwijzen...

Groetjes
Gebruikersavatar
Janneke
Berichten: 6335
Lid geworden op: 26 aug 2008 14:00

Re: Onverklaarbare angst

Hey SomeNobody,
vroeger zou ik gezegd hebben: ga eens praten met je dominee. Voor hem/ haar is het dagelijkse kost, om met mensen over dit soort vragen na te denken. Ken je geen dominees, dan wellicht een humanistisch raadsman/vrouw...?
Wat je beschrijft, wordt wel genoemd "de ondragelijke lichtheid van het bestaan": je kunt als mens (...doe maar niet, hoor! Nergens voor nodig!!) idd zelfmoord plegen. Omdat wij als mensen die keuze hebben, is in wezen "het leven dat we krijgen" (je wordt als mens opeens geboren, zonder dat je daar om hebt gevraagd) ook opeens een keuze... Dat is duizeligmakend...
Dat roept allerlei vragen op, en die vragen kunnen angst oproepen.
Dat je de vragen stelt, is alleen maar heel erg zinnig.
En de angst die ze oproepen, dooft op den duur uit. Je bent tenslotte totaal niet verplicht, om zelfmoord te plegen - al is het uiteraard een beladen onderwerp.
En met name dat je in de puberteit zit, kan eea versterken. Ten eerste: er verandert heel wat in je lichaam en je geest. En: de puberteit gaat (ook) over vragen zoals "wie ben ik" en de vraag "waarom ben ik nou IK en niet iemand anders" - hoe duizeligmakend ook, is daar een logisch onderdeel van...
SomeNobody

Re: Onverklaarbare angst

@Mystica heb daar nog niet zoveel over nagedacht, alleen maar welke job ik wil beoefenen en of ik vrouw en kinderen wil - meer niet. Zou ik er meer over moeten nadenken?

@janneke heb er alleenn nog maar met de dokter eventjes overgesproken en met mijn moeder. Weet niet echt met wie ik er nog over kan praten. Gaan deze vragen ooit weg? En mijn gedachten? Ik wil liever gewoon verder leven zonder deze moeilijke en soms ook beangstigende gedachten/vragen...
Poolster

Re: Onverklaarbare angst

Hoi SN,

Ik herken dit wel een klein beetje. Zit momenteel ook met levenszinvragen.
Het verschil is nu wel dat ik met een zware depressie kamp.
Ben jij gelukkig op dit moment?
Zijn er soms passies/wensen die je verdringt; soms komen die dingen terug in je dromen?

Op een bepaald moment zat ik heel diep en dan kreeg ik (ik reis met de trein naar het werk), de gedachte, 'Ik ben doodsbang dat ik er me ga ondergooien.' Terwijl ik dat dus nooit zou doen e :eek: , geen haar op mijn hoofd, hoe depressief ook, zou uit het leven willen stappen; alleen al mijn lieve moeder zou ik zoiets nooit aandoen, zou nog liever creperen. En toch e....kwam die gedachte. Het was wel op een moment van intense stress.
Sta je misschien heel erg onder druk momenteel?

Misschien gaan die gedachten wel weer over...
En anders, dieper gaan graven en ontdekken wat het betekent.


Groetjes,

Poolster
tommy9119

Re: Onverklaarbare angst

Het betekend dat je leeft. Ik kan met 98% zekerheid zeggen dat iedereen deze gedachten weleens heeft gehad of krijgt. Het verschil zit hem in wat je ermee doet, dus gewoon verder leven, of erin rond blijven drijven en er je leven mee 'om zeep helpen', so to speak.

Geen zorgen over maken dus, dan komt het vanzelf goed :). Of tenminste, als die gedachten alles zijn.
SomeNobody

Re: Onverklaarbare angst

Iedereen zal deze gedachten ongetwijfeld wel een keertje hebben, maar het probleem bij mij is dat ik het maar niet uit mijn hoofd kan krijgen. Ik probeer verder te leven maar telkens denk ik er weer aan. Ik zou echt niet weten hoe ik dit moet tegengaan zodat ik op den duur er niet meer aan denk. Iemand tips?
SomeNobody

Re: Onverklaarbare angst

Poolster, zo'n gedachten heb ik soms ook. Als ik bevoorbeeld mijn broodje wilde smeren en ik had een mes in mijn hand dacht ik plots: "Ik kan me met dit mes me van mijn leven beroven", terwijl ik het eigenlijk nooit zou willen doen! Op dit moment verdring ik niet echt passies/wensen denk ik. Ik heb nog goede vrienden waar ik nog alle dagen mee lach. Met die stress zit je wel juist, want door al deze omstandigheden heb ik heel veel stress opgelopen.
Poolster

Re: Onverklaarbare angst

Ik zou er, zoals Tommy een beetje aanhaalt, niet meer proberen aan te denken. Valt misschien niet mee, want als je ergens net niet aan mag denken, doe je het misschien wel 001_rolleyes .

Maar als ik je verhaal zo lees, lijk je me wel een happy persoon, omringd door goeie vrienden en zo. Dus, ik zou me echt gewoon op heel andere dingen gaan richten. Na een tijdje, lukt dat wel weer ;-) Bekijk het maar als een slechte nachtmerrie.
tommy9119

Re: Onverklaarbare angst

Niet eraan denken is niet hetzelfde als de zin "niet aan zm denken, niet aan zm denken" in je hoofd herhalen, he. Mind you.
Gebruikersavatar
Minerva
Berichten: 17643
Lid geworden op: 28 aug 2006 21:04
Locatie: Breda
Contacteer: Website Twitter

Re: Onverklaarbare angst

SomeNobody schreef:Poolster, zo'n gedachten heb ik soms ook. Als ik bevoorbeeld mijn broodje wilde smeren en ik had een mes in mijn hand dacht ik plots: "Ik kan me met dit mes me van mijn leven beroven", terwijl ik het eigenlijk nooit zou willen doen! Op dit moment verdring ik niet echt passies/wensen denk ik. Ik heb nog goede vrienden waar ik nog alle dagen mee lach. Met die stress zit je wel juist, want door al deze omstandigheden heb ik heel veel stress opgelopen.
Het klinkt een beetje als dwanggedachten. Je wordt onvrijwillig geconfronteerd met vervelende gedachten die zich in je hoofd telkens opdringen.

Dwanggedachten kunnen worden veroorzaakt door stress, ontevredenheid en angst.
Inzicht als Uitweg..
SomeNobody

Re: Onverklaarbare angst

Het kunnen wel dwanggedachten zijn, elke keer als ik Plotseling aan zm denk krijg ik stress, dus is het eigenlijk een vicieus cirkeltje. Dus moet ik nu als ik er plots aan denk vlug aan iets anders denken? :)
Gebruikersavatar
Janneke
Berichten: 6335
Lid geworden op: 26 aug 2008 14:00

Re: Onverklaarbare angst

SomeNobody schreef: @janneke heb er alleenn nog maar met de dokter eventjes overgesproken en met mijn moeder. Weet niet echt met wie ik er nog over kan praten. Gaan deze vragen ooit weg? En mijn gedachten? Ik wil liever gewoon verder leven zonder deze moeilijke en soms ook beangstigende gedachten/vragen...
...als jij het graag met je arts wilt bespreken, dan *moet* je dat doen. Of de arts er veel mee kan, is een volgende. (Als gezegd: doinees en umanistisch raadslieden zijn hierin gespecialiseerd.)
De stress die deze gedachten oproepen, is uiteraard wel vervelend.

En ik zou hopen, dat deze vragen niet weg gaan. Ik hoop, dat de stress op de gedachten weg gaat.
Het is de nuchtere waarheid, dat je met een mes een moord kunt plegen.
Maar met een mes kun je ook een leven redden - en je kunt er lekkere maaltijden mee koken.
Aan jou de verantwoordelijkheid, de kunst, om iets goeds met dat gegeven te doen. (En dat is geen kleine verantwoordleijkheid - maar als je die op je schouders neemt, is het heel erg prachtig!!!)

En: ken je het 'grapje' van 'denk niet aan de roze olifant'...? Dan denk je er dus juist aan - en Oh! Dat mocht niet!! - Zo loopt de stress alleen maar verder op.
Als je niet aan "die roze olifant" wilt denken, doe dan als volgt:
1) speeek met jezelf af, "dat het niet erg is, als je het toch doet" (het is niet prettig, dus liever niet doen, maar het mag heus)
2) spreek met jezelf af, waar je WEL aan gaat denken, zodra je per ongeluk denkt aan de roze olifant. Liefst ook iets, dat hartstikke leuk is. "Dan blijf je makkelijk vanzelf aan je leuke alterenatief denken".
(En punt 3: niet te nijdig op mij worden, als je dit de eerste dagen 1000 keer moet herhalen...!)
Deze techniek komt uit het Boeddhisme (is dus zo'n 2500 jaar lang getest). Alertheid is belangrijk, maar maak het niet verkrampt. (HOOO!!! Ik denk aan die roze olifant - HEEL snel aan dat andere denken!!!! - That's not the spirit...)
't Is meer van "Och, daar ging ik weer, geeft niets - terug naar het alternatief."
SomeNobody

Re: Onverklaarbare angst

Janneke, ik heb vandaag jou tips uitgeprobeerd en ze werken wel ;) heb het zoals je zegt wel HEEL veel keer moeten herhalen. Zal ik hierdoor er minder en minder aan denken? :)
Gebruikersavatar
Janneke
Berichten: 6335
Lid geworden op: 26 aug 2008 14:00

Re: Onverklaarbare angst

Hoi Some Body,
dat is precies een van de valkuilen van dingen zoals meditatie...
""Ha, het gaat al heel goed, ik heb nog maar nul keer aan de roze olifant gedacht...!"
De consatering moge waar zijn - op het moment, dat je het constateert, :lol: (...lach hier als een lachende boeddha met ronde dikke buik...) heb je er toch weer aan gedacht....

Om antwoord te geven op je vraag:
ja, dat is zo.
Als je deze techniek telkens hanteert - en vooral ook aan leuke dingen denkt (ipv aan je weet wel) (Oh, je weet wel: voor een Harry Potterfan als ik is dat natuurlijk Voldy, etc.) verdwijnt dat malle ding dat je niet wilt, steeds verder naar de achtergrond.
(Maar het heugelijke feit, dat dat zo is, ''moet'' ;) je vooral een beetje vergeten...)

Terug naar “Stress, angsten en fobieën”