ervaringen met MBT

[Mickey~]

Hey allemaal!

Ik had gisteren en eergisteren nog niet echt zin en tijd om iets te schrijven over mijn ervaringen, maar nu dan eindelijk het topic dat ik had beloofd te maken.

Sinds maandag ben ik dus bezig met mbt. Daarvoor ben ik van maandag tot en met vrijdagmiddag opgenomen (vrijwillig natuurlijk).

Ik heb nu net drie dagen erop zitten en ik moet eerlijk gezegd erg wennen. Vandaag begin ik me net ietsje beter te voelen hier op de afdeling. Vooral gisteren voelde ik me ineens heel erg opgesloten omdat ik niet in mijn eigen omgeving mijn eigen dingen kon doen. In feite ben ik natuurlijk helemaal niet opgesloten, na de therapie kan ik s avonds zelfs heen gaan waar ik maar wil als ik maar weer voor de deuren dicht gaan terug ben. Maar toch, als je niet geheel je eigen gang kan gaan de hele dag terwijl je dat wel gewend ben, kan het een beetje zo voelen.

Ik heb tot nu toe groepstherapie, dramatherapie en creatieve therapie gehad. Creatief vond ik de eerste keer maar raar. Ja, ik vind het best leuk om creatief bezig te zijn, maar wat heeft het nu voor een therapeutische basis? Maar het blijk toch dat je met bepaalde opdrachten vanuit hetgeen je maakt aardig wat over jezelf kunt vertellen.

Groepstherapie vind ik nog moeilijk, dat heb ik daar vanochtend ook maar verteld, anders blijf ik maar stil omdat ik me onzeker voel om iets te zeggen over mezelf. Ik had mezelf voorgenomen dat ik dat moest doen omdat ik dan tenminste iets zei, en meteen bespreekbaar maakte wat ik moeilijk vind, namelijk dat iedereen dan mee zit te luisteren en ik bang ben voor wat anderen vinden. Nu hoeven de andere nieuwen en ik nog niet echt volop mee te doen zoals de anderen het vuur al aan de schenen gelegd krijgen af en toe, omdat we de opdracht hebben gekregen vooral te wennen, dus het is nog oke zo.

De vrije tijd tussen activiteiten door is best moeilijk op te vullen, krijg toch de neiging dan weer te gaan piekeren. Maar hopelijk wordt dat snel minder. Vind het wel jammer dat hier niet zoveel mensen van mijn leeftijd zijn, dat was bij die instelling waar ik vandaan kwam veel meer. Daar was iedereen in de twintig, hier zitten veel veertigers en een paar vijftigers bij, en een jonger meisje en een die twee jaar ouder is dan ik.

Echt inhoudelijk kan ik nog niet zoveel vertellen omdat ik hier nog maar net zit, maar ik zal proberen dit topic gedurende mijn opname tijd een beetje bij te houden!

In de weekenden ben ik sowieso thuis dus waarschijnlijk ga ik vaker pas op zaterdag of zondag schrijven.

[Minerva]

O leuk om te lezen hoe je dat ervaart. Hoe dat gaat in zo'n instelling en met zo'n opname. Dat is wel waardevol en informatief voor anderen.

Succes Mickey ! Zet 'm op

[Mickey~]

he he eindelijk weer ff lekker thuis, dat was wat ik dacht toen ik vanmiddag mijn eigen kamer weer binnen kwam. Wel barste ik bijna gelijk daarna uit in tranen over mijn grote zorg-onderwerp. Ik was er de hele week niet echt mee bezig geweest omdat het niet kon, maar nu leek het probleem erger te zijn geworden omdat ik er niet de hele tijd mijn controle bovenop had gelegd. Dat kon ik niet echt verkroppen.

Nu voel ik me alweer wat beter.

De dag was vandaag korter dan normaal, na de lunch mogen we op vrijdag al naar huis.
We hadden een bespreking van de week en het aankomende weekend, en drama.
Voor drama moesten we een kwartetspel maken over elkaar. Dat hield in dat je vier kwaliteiten van een ander moest opschrijven op de kaartjes en dat we daarna het spel moesten gaan spelen. Dus vier kwaliteiten van een persoon bij elkaar zoeken. Best confronterend om te horen wat anderen over je hebben opgeschreven!
Wel een leuke en interessante opdracht op zich. Zelf gingen we er achteraf nog over praten wat we ervan vonden, al stond dat niet echt op het papier. Dat was ook wel leuk om te horen en leerzaam om er met elkaar over te discussieren. (de therapeut was er niet dus we hadden een opdracht op papier gekregen om deze 1e keer zelf aan de slag te kunnen).

Ik weet er verder niet zoveel over te vertellen op het moment. Wel denk ik dat ik het maandag supermoeilijk ga vinden om weer terug te gaan.

[bobomelo]

even een stipje geplaatst, heb nu weinig tijd, lees later goed bij!
kuss

[Mickey~]

Even weer een update

Gisteren heb ik mijn grootste 'issues' in week/weekendbespreking en groepstherapie er uit gegooid. Ik wist dat als ik te lang zou wachten dat het er niet meer van komt, dan wen ik me aan om stil te blijven. Ik vond het erg moeilijk want ik schaam me altijd heel erg, dus ik was heel opgelucht toen het er eenmaal uit was. Ik voel me ook gelijk een stuk prettiger in de groep omdat ik er niet meer tegenaan zit te hikken dat ik nog moet vertellen wat me qua problemen het meest tegen houdt.
Ik kreeg tijdens groepstherapie een goede vraag mee om deze week eens over na te denken... namelijk waarom ik het oordeel over mij van de pesters, van hen overgenomen heb voor mezelf. Waarom ik dus aan mensen die ik helemaal niet mag, een voorbeeld heb genomen daarin. Goede vraag...

Vandaag moesten we met drama een ander lid uit de groep voor gaan stellen. Ik vind de persoon die ik met de loting heb getrokken best lastig dus ik was blij dat nog niet iedereen aan de beurt kwam en ik vrijdag mag... nog iets meer tijd die persoon te observeren
Er was ook nog niemand die mij nadeed. Dat lijkt me erg confronterend, dus ik zie er ergens wel een beetje tegenop, terwijl ik tegelijkertijd ook nieuwschierig ben.

Vanavond gaan we weer lekker sporten, daar heb ik in ieder geval zin in.
Raak hier steeds meer gewend.

[Leeuwtjuh]

Klinkt goed dat je er steeds meer gewend raakt en je redelijk op je gemak voelt. Kan me wel voorstellen dat je niet echt opziet tegen dat nadoen en nagedaan worden enzo, lijkt me confronterend.

[Mickey~]

Klinkt goed dat je er steeds meer gewend raakt en je redelijk op je gemak voelt. Kan me wel voorstellen dat je niet echt opziet tegen dat nadoen en nagedaan worden enzo, lijkt me confronterend.

niet echt opziet? wel dus juist... maar maar een beetje.

[patsas]

Lieve Mickey,

Ik vind het prettig om op deze manier iets mee te krijgen hoe je het daar ervaart! Ook vind ik dat je het hartstikke goed doet en fijn dat je al een beetje gewend bent. En natuurlijk zullen er altijd opdrachten zijn die wat minder prettig zijn of confronterend, maar je moet maar zo denken, je leert er altijd van en het is uiteindelijk allemaal om ervoor te zorgen dat jij weer lekker in je velletje komt!!

Heel veel sterkte meissie en blijf je verhalen hier maar neer zetten, ik lees ze graag!!



Liefs,
Patsas

[Leeuwtjuh]

niet echt opziet? wel dus juist... maar maar een beetje.

Eh ja, dat bedoelde ik ook

(leeuw functioneert een beetje warrig op te weinig slaap )

[bobomelo]

Hey Mickey!
Ben erg blij te lezen wat je allemaal opgeschreven hebt!
zeker het punt over jouw uiterlijk....dat je zelf in zag: NU vertellen, anders wordt hem het niet meer!
En ben blij te lezen, dat je wel inziet dat sommige opdrachten, hoe moeilijk ze ook zijn, toch heel nuttig zijn!ook al zijn ze heel confronterend! maar dat zal de bedoeling ook wel zijn!

en post vooral die zinnetjes waar wij ook wat aan hebben!
zoals die therapeut die jou vraagt waarom je het oordeel overneemt van die pesters en zo jezelf dus ook gaat haten!(ja dat zette mij ook aan het denken...., waarom loop ik niet in leggings en skinnyjeans omdat die pesters zeiden dat ik vet en dik was.....heb inmiddels een skinnyjeans aangehad, en allemaal positieve reacties gehad!)maar toen ik jouw zin las, ja indd......je neemt die pesters hun woorden aan voor "waar"

en wat hierboven al geschreven werd, als je er de puf en tijd voor hebt, is dit een hele leerzame en interessante topic velen!!!!

blij te lezen dat je er toch al wat aan went dat dit tijdelijk je 2e huisje is!!!
nog lekker gesport gisteravond?
ik zal nu gaan sporten met fysiovriendin, ben vandaag vrij!

kuss

[Janneke]

Hoi Mickey,
fijn, dat we "me mogen kijken" met wat jij zoal beleeft in therapie!

Maar eerlijk gezegd word ik altijd wat kribbig van dit soort opmerkingen ( - en ik zal ook zeggen waarom).

die therapeut die jou vraagt waarom je het oordeel overneemt van die pesters en zo jezelf dus ook gaat haten!

Op zich: het oordeel van de pesters *kun je maar beter achter je laten*, dat klopt. Je doet er goed aan het voor geen cent te geloven - maar dat is ene makkelijk advies. (Okee, verpakt in een vraag - maar toch: makkelijk. Gemakzuchtig, van de therapuet.)

Pesten is een groepsprobleem.
Waarbij een aantal pestkoppen (1, 2 of soms 3) hun agressie botvieren op 'iemand, die ze hebben moeten'. (Heeft NIETS te makken met jou: OOK mensne di eweerbaar zijn, worden gepest. Het heeft te maken met HUN foute beslissing, hun agressie bot te vieren.)
Vevolgens krijgen de pestkoppen "meelopers", die stiekum allang blij zijn, dat ze de dans ontspringen en gaan meehuilen met de wolven in het bos. (Laf gedrag, in feite.)
Vervolgens gaat de hele groep, stilzwijgend, "het mikpunt" allerlei dingen toedichten:
- dat je lelijk zou zijn, slecht, dom, stom, noem maar op
- en dat het je eigen schuld is dat je gepest wordt (is niet zo, maar enfin)
- en zo wordt de boodschap door een hele groep in jouw psyche ingewreven.
En: als mensen ZIJN we sociale wezens: ook al wil je iets niet geloven (omdat je heus wel weet, dat je niet dom bent) - je neemt het oordeel van de groep over.
En de pestgroep is/was helaas van mening, dat jij "gehaat moet zijn".
Een pestgroep is per definitie bezig, jouw zelfrespect en zelfvertrouwen af te breken.

(En een beetje therapeut kan je dat maar beter gewoon vertellen in het kader van psycho-educatie, dan je "laten raden", met de kans dat er allerlei stukken bliven ziten. Zoals "ik was kennelijk niet weerbaar genoeg" of dat soort oordelen. Natuurlijk is het goed om weerbaar te zijn, van harte aanbevolen om dat te oefenen, maar dat je helaas gepest werd, zegt niets over jou. Laat dat oordeel maar lekker rusten waar het hoort: er waren helaas nare mensen die hun agressie op jou botvierden.)

Dat is het ingewikkelder antwoord, van "waarom" je het oordeel van de groep hebt overgenomen.
Dat heb je dus NIET overgenomen, omdat je een neuroot zou zijn, omdat er iets aan jou makeert of mankeerde - dat deed je simpelweg, omdat je gepest werd.


Zo is er ooit een "grapje" uitgehaald als psychologisch experiment, dat in een groepsruimte een groen schilderij werd opgehangen. En 2 of 3 mensen "die in het complot zaten" gingen praten, over dat mooie, nieuwe schilderij - "met al die kleuren rood". Natuurlijk roept iedereen die niet in het complt zit meteen, dat het schilderij groen is - want dat IS het. Maar "men" houdt vol, dat het rood is.
(...dat vreet aan het zelfvertrouwen van de lui, die in de maling worden genomen. En als je als eenling het over groen blijft hebben en de rest praat over rood - dat oordeel neem je toch over: "Kennelijk zie ik iets niet goed ofzo...")

En hopelijk VOEL je je in je therapiegroep nadrukkelijk anders, dan in de groep waarin je werd gepest - zodat het makkelijker is, die oude oordelen, die nooit gedeugd hebben achter je te laten...!

[Mickey~]

bedankt voor de positieve reacties, leuk!

@ janneke: ik denk niet dat het gemakzucht was. Uiteindelijk moet je toch zelf je denkbeelden gaan veranderen. Het verhaal hoe het komt enzo weet ik al wel, maar mijn ideeen over mezelf, de negatieve, blijven standvastig aanwezig. Om die eruit te krijgen zul je inderdaad wel over zulk soort dingen na moeten gaan denken. Daarbij was het bijna tijd toen dus er zal later nog op teruggekomen worden denk ik.

Vandaag schrok ik zelf een beetje in groepstherapie van mijn reactie op wat iemand anders zei. Een iemand zei dat het positieve wat we over haar zeiden niet was wat we echt dachten. Ik vond het niet leuk dat ze dat zei, alsof ze van me dacht dat ik loog, niet oprecht was. Maar punt is.... ik doe dat zelf ook omdat ik mensen te weinig vertrouw. De therapeut ging ook uitleggen dat het eigenlijk een soort agressie naar anderen toe is dat je ze bij voorbaat niet vind deugen. Je hebt al meteen besloten dat ze niet te vertrouwen zijn namelijk.

Ik heb dat ook regelmatig, dat ik van mensen die ik niet goed ken denk dat ze niet zeggen wat ze echt denken... ik vond het wel een eye opener om te zien wat ik voelde toen iemand anders op die manier op mij reageerde.

Nu weet ik precies wat mijn tweedelijns bedoelde toen ze zei dat zulke dingen niet leuk zijn om te horen, dat iemand niet vertrouwt dat je ook echt zegt wat je denkt. Ik dacht toen dat dat wel mee zou vallen, maar je voelt je echt een beetje gekwetst als iemand anders denkt dat je hem of haar niet je daadwerkelijke mening over hem of haar hebt verteld. Omdat het lijkt alsof je voor leugenaar wordt uitgemaakt terwijl je goede intenties hebt.

Sporten gisteren was lekker maar ik had het een paar weken niet gedaan dus de spieren protesteerden wat en het ging niet zo soepel als normaal. Maar wel lekker om weer het gevoel te hebben flink gesport te hebben.
Net hebben we ook nog hard gelopen dus nu ben ik helemaal getraind

[bobomelo]

pffff, las ik vanmiddag het stukje van janneke, dacht ik even dat ze mij bedoelde met haar ge-quote stukje over waar zij kribbig van wordt van bepaalde soort opmerkingen.
ben blij dat ik het nu nog een keer lees, geloof dat ze mij niet bedoeld???....

in elk geval als ik jouw verhaal zo lees mickey, kan je het aardig relativeren! je wordt nu best met je neus op de feiten gedrukt over van: als je de rollen nu es omdraait....zoals met jouw psych waar je nu over schreef! het opent je ogen wel! klinkt goed!!!

blij dat je deze stap gezet hebt! we moeten nodig es bellen, heb jou ook veel te vertellen!

kuss

[Janneke]

@ janneke: ik denk niet dat het gemakzucht was. Uiteindelijk moet je toch zelf je denkbeelden gaan veranderen. Het verhaal hoe het komt enzo weet ik al wel, maar mijn ideeen over mezelf, de negatieve, blijven standvastig aanwezig. Om die eruit te krijgen zul je inderdaad wel over zulk soort dingen na moeten gaan denken. Daarbij was het bijna tijd toen dus er zal later nog op teruggekomen worden denk ik.

Hoi Mickey,
ik hoop altijd maar, dat het geen gemakzucht is, maar ik word er kregel van.
(Ik kan niet goed tegen "Waarom..?")
Tot op zekere hoogte: idd: het zijn jouw gedachten, in jouw hoofd, dus jij zult *iets* daartegen moeten doen.
Maar wat mij beteft kan iemand dan ook zeggen:
"Uh-oh, dat klinkt weer naar de mening van de pestkoppen." Evt. aangevuld met dingen als "Die mening hoef je niet over te nemen, die mag je overboord kieperen"
of "wil je dat zelf ook echt...?" etc.
(Het letterlijke antwoord op de waarom vraag is dus volgens mij "Je neemt die mening over, omdat je een sociaal wezen bent als mens".)

En dat die nare ideeen standvastig aanwezig blijven, kan ook heel goed zo zijn, omdat het in feite trauma's zijn geworden: daar is heel veel tegen te doen, maar doe er niet te veel cognitieve therapie tegen (want dan werk je je te pletter terwijl dat nauwelijks werkt). Probeer voor zover dat lukt je gedrag te veranderen - en doe later emdr.

Vandaag schrok ik zelf een beetje in groepstherapie van mijn reactie op wat iemand anders zei. Een iemand zei dat het positieve wat we over haar zeiden niet was wat we echt dachten. Ik vond het niet leuk dat ze dat zei, alsof ze van me dacht dat ik loog, niet oprecht was.

Ja, idd - niet leuk om te horen.

Maar punt is.... ik doe dat zelf ook omdat ik mensen te weinig vertrouw.

Okee.
Vertrouwen is een zaak, die slechts langzaam groeit.
..ondertussen wel een leuk doorkijkje. Misschien vertrouwt zij jullie te weinig? Wat doen jullie als groep (of: wat doet "de therapie") er aan dat zij meer vertrouwen gaat krijgen? (Gesteld, dat dat ook idd voor haar zo is.)

Ik KAN me voorstellen, dat als je jezelf *^*&%&# voelt en iemand iets positiefs zegt, dat dat dan ook zo 'wringt', dat je je niet kunt voorstellen, dat het geen "rotcompliment" is.
Dwz.: ik heb getreiter meegemaakt, dat kinderen in mijnklas eerst iets positiefs over me zeiden - en als ik dan blij reageerde ging er een hoongelach op, ze meenden er geen barst van.
Tja - dat is idd vertrouwen, dat groeien moet.

De therapeut ging ook uitleggen dat het eigenlijk een soort agressie naar anderen toe is dat je ze bij voorbaat niet vind deugen. Je hebt al meteen besloten dat ze niet te vertrouwen zijn namelijk.

...ik geloof, dat iemand hier 2 dingen door elkaar haalt.
Je hebt als mens je overlevingsmechanismen - en die zijn goed. (Het is triest, dat je ze nodig hebt, omdat je vertrouwen is geschonden, maar je indekken tegen "rotcomplimenten" is een verstandig iets.)
Maar: je overlevingsmechanismen laten niet altijd toe, dat je complimenten incasseert.
Dat zegt volgens mij vrij weinig over die ander - en als je je dat realiseert, kun je veel ellende voorkomen. (= Iets melden in de sfeer van "Sorry, ik durf dit niet te geloven." Dan kan de ander duidelijk stellen, dat ze het toch echt meent.)

Want die ander kan het afwijzen van de feedback idd ervaren als agressie.

En als die ander kan hetervaart als agressie, is de puinhoop niet te overzien:
"Jij moet me vertrouwen!" gilt Anneke. "IK meen dat heus!"
"Trut, denk je dan, dat ik je vertrouwen kan, als je tegen me krijst...??!"

Ik heb dat ook regelmatig, dat ik van mensen die ik niet goed ken denk dat ze niet zeggen wat ze echt denken... ik vond het wel een eye opener om te zien wat ik voelde toen iemand anders op die manier op mij reageerde.

Prima!!
(De eye opener, dan.)
En soms IS het gewoon zo, dat mensen die elkaar niet goed kennen, niet altijd alles zeggen.

Nu weet ik precies wat mijn tweedelijns bedoelde toen ze zei dat zulke dingen niet leuk zijn om te horen, dat iemand niet vertrouwt dat je ook echt zegt wat je denkt. Ik dacht toen dat dat wel mee zou vallen, maar je voelt je echt een beetje gekwetst als iemand anders denkt dat je hem of haar niet je daadwerkelijke mening over hem of haar hebt verteld. Omdat het lijkt alsof je voor leugenaar wordt uitgemaakt terwijl je goede intenties hebt.

Brrr - ja, heftig hoor!

Sporten gisteren was lekker maar ik had het een paar weken niet gedaan dus de spieren protesteerden wat en het ging niet zo soepel als normaal. Maar wel lekker om weer het gevoel te hebben flink gesport te hebben.
Net hebben we ook nog hard gelopen dus nu ben ik helemaal getraind

Lekker hoor!
Goed stoom afblazen...!!!

[Mickey~]

Hoi janneke,
Ik vind je reacties heel lief, maar ik heb liever niet dat je tegen wat mij in therapie gezegd wordt ingaat. Voor mij werkt het goed zoals het nu gaat en ik vind het niet zo fijn als iemand daar dan compleet tegenin gaat praten. Ik snap wel dat je er kriegel van wordt als mensen zo over pesten praten, maar ik persoonlijk denk dat het voor mij wel beter werkt om er zo mee om te gaan. Ik heb al een paar keer emdr op dat thema gehad en heb bovendien geen last meer van kwaadheid o.i.d. ten opzichte van de pesters (ook voor emdr niet, had ik al jaren niet meer).

Ik vind de huidige manier van werken prettig en ik wil alleen maar mijn ervaringen delen voor mensen die in de toekomst eenzelfde behandeling gaan doen. Dan kunnen ze zien wat er zoal gebeurd in zo'n therapie. Ik kan het wel alleen vanuit mijn beleving schrijven natuurlijk, iemand anders ervaart het misschien weer anders. Maar dit is wat ik er leer.

Ik wil dus liever niet een soort extra therapie hier op het forum krijgen. Dat mensen gaan zeggen dat ze dingen in mijn therapie niet vinden kloppen en er een alternatief voor aanbrengen heb ik echt liever niet, snap je?

[momo]

Go mickey!

Met jou komt het helemaal goeoeoeod
Knap aangegeven antwoord hierboven trouwens [applaus]helder, rationeel en to the point.

Nog 1 dag en dan mag je weer een weekend uitrusten en genieten van je vriend en familie

[Mickey~]

@ bobo: we moeten idd eens bijkletsen, maar voor mij kan dat alleen s avonds! Ben benieuwd hoe het verder met jou is!

@ momo: thanks . kijk ook uit naar het weekend nu. morgen alleen nog week/weekend bespreking en drama en dan lekker naar huis!

Vandaag is er eigenlijk niet zoveel gebeurd op therapiegebied waar ik over zou kunnen schrijven. We hebben vooral hobby en sport gehad. Wel vreemd vond ik dat een aantal therapeuten gewoon meesporten. Maar ergens ook wel grappig.

Donderdag is een beetje een dagje met veel gaten in het rooster, en daarom ben ik niet zo weg van deze dag. Dan heb je van bv anderhalf uur niets en dan heb ik vaak moeite die tijd vol te krijgen. Zeker omdat ik de neiging heb aan het piekeren te slaan dan. Dat heb ik vandaag en de afgelopen dagen niet heel veel gedaan in de zin van gedachten, maar ik heb nog wel dat opgejaagde gevoel dat erbij hoort, het gevoel dat ik eigenlijk iets aan het doen zou moeten zijn tegen problemen terwijl ik niets aan het doen ben. Hoop dat dat in de loop van de tijd steeds minder zal gaan worden.

Ik had vandaag zelf wel een worsteling met dat ik dacht dat ik niet zo goed in de groep lag als anderen. Dat blijkt niet waar, zowel uit reacties van mensen vandaag in gesprekken over andere dingen, als reacties die ik kreeg uit een gesprek dat ik met iemand over deze zorgen voerde. Kreeg zelfs nog een knuffel van iemand vandaag En ook toen we een opdracht evalueerden waarin we eigenschappen van elkaar op hadden geschreven had degene die mij had eigenlijk alleen maar positieve dingen opgeschreven. Dus dat gevoel is nu wel weer weg.

[Zoeza]

Ojee, ik zie dit topic nu pas....

Fijn om te lezen dat het goed gaat Mickey. Ik ben blij dat je opschrijft hoe het allemaal gaat en wat er zoal gebeurt. Ik ben trots op de manier waarop je er allemaal mee omgaat.
Hou ons op de hoogte en geniet van je weekend!

[Janneke]

Hoi Mickey,
Prima - en veel sucses!

[Mickey~]

bedankt janneke
en zoeza ook

Vandaag was ik s ochtends helemaal vrolijk, eindelijk weer een week voorbij, lekker naar huis.
Maar eerst nog drama aan het eind van de ochtend. Nou, dat werd letterlijk een drama want twee personen uit de groep hadden daar ruzie met elkaar. Zo ver dat er door 1 van de 2 met een stift die ze als 'stokje' voor degene die het woord had hadden gekregen, gooide. Daar ging een deel van mijn humeur.

Daarna werd iemand anders bij een opdracht heel verdrietig, echt hartverscheurend verdrietig vond ik.
Ik vond het superzielig, wilde niets liever dan diegene gaan troosten en platknuffelen, en kreeg helemaal een klomp in mijn maag.

Toen zou mijn vriend mij op komen halen maar die kwam door omstandigheden te laat om mij eerst op te pikken vanaf de instelling en dan naar mijn nieuwe huis te gaan. Te laat, omdat er een monteur zou komen en ik op een bepaalde tijd daar moest zijn. Echter met het openbaar vervoer ging ik het ook niet meer redden omdat ik met hem rekening had gehouden, dus toen moest ik helemaal stressen.

Uiteindelijk kwam die monteur gelukkig best laat en we hebben nog wat geklust. maar zo blij als vanochtend ben ik niet weer geworden helaas. Vooral de situaties bij drama hadden mij met een minder prettig gevoel de deur uit gestuurd eigenlijk. ik neem echt veel te veel de emoties van anderen in me op, volgens mij moet ik dat afleren. Zal ik dat nu volgende week eens in de groep gooien? ik weet het niet zo.

Nu ben ik heel erg moe, ga zo een lekker warme douche nemen en vroeg slapen denk ik.

[Mickey~]

Ik heb best een lekker weekend achter de rug en nu totaal geen zin morgen terug te gaan naar therapie.
Natuurlijk moet het, ik weet dat ik het nodig heb. Maar het voelt net als een ziekenhuisopname.... t is nodig maar t is absoluut niet leuk. Liever t niet nodig hebben dan wel.


Ik twijfel erg over al dan niet daar blijven slapen. Je kunt namelijk aanvragen s avonds gewoon naar huis te mogen. Dat zou ik wel graag willen maar ik twijfel over wat het beste voor me is op het moment.

[bobomelo]

kan je dat niet overleggen met daar mickey? of je daar blijft slapen of niet?
of dat je het bv door de weeks 1 of 2 nachten wel naar huis gaat?

[Mickey~]

Ik heb best een moeilijke week achter de rug.
Iets wat er maandag in groepstherapie werd gezegd schoot mij in het verkeerde keelgat omdat ik
het verkeerd had begrepen en ik was daardoor erg verdrietig en aan het piekeren.
Heb echt twee dagen met het idee rondgelopen dat ik daar ook niet verder zou komen met een
oplossing voor mijn problemen en was daar erg verdrietig om.
Uiteindelijk is dat wel weer goed gekomen maar ik ga toch met een wat onbestemd gevoel het weekend in.

De afgelopen week waren er veel ruzies binnen de groep, iets wat ik absoluut niet leuk vond.
Net als vorige week vloog er tussen verschillende mensen deze week de vlam in de pan.
ik had alle keren niets met de ruzie te maken maar vind het toch niet fijn erbij te zitten als mensen ruzie aan het maken zijn. Ik vind het ook best irritant dat er dan zo lang op door wordt gegaan door de therapeuten. Voor mijn gevoel gaan door die akkefietjes steeds kostbare therapieuren verloren.
Vandaag bijvoorbeeld hadden we drama. we waren bezig met een opdracht en dat ging goed. Toen gingen we de opdracht nabespreken en vervolgens zouden we een meer inhoudelijke opdracht gaan doen. Dat laatste kwam er dus niet meer van omdat er bij de nabespreking ruzie ontstond. Ik vind het dan jammer, denk dan, als dat nu de hele tijd zo door gaat dan leer ik hier niets..... Ik hoop dus echt dat het volgende week eens afgelopen is met dat gelazer, om het zo maar even te zeggen.

@ bobo: ik heb het ze voorgelegd maar nog geen definitief antwoord, waarschijnlijk wordt het antwoord dat het niet kan/mag.

[Reborn]

Ik vind het wel interessant om dit zo van je te lezen allemaal. Het zal voor jezelf misschien ook wel fijn zijn om eens af en toe na te lezen wat je hier allemaal verteld en hoe je er op dat moment naar terug kijkt.
Ik herken heel veel dingen die je verteld over de therapie en conflicten in de groep. Aangezien ik zelf ook zoiets heb gedaan..
Wil je in iedergeval heel veel succes wensen en ik hoop dat je er zoveel mogelijk uit kunt halen!

Ik zal regelmatig je topic bij lezen!

[Mickey~]

@ wen: wat heb je precies gedaan? hetzelfde of een andere therapie in groepsverband? en wat heeft het je opgeleverd? ben wel benieuwd, als je er tenminste over praten wilt!

Hier is het op het moment nog steeds niet echt gezellig. Vandaag werd er over een ruzie van vrijdag gepraat. Ik heb meteen vanochtend gezegd dat ik heel erg van al die ruzies baal en ook het vervelend vind dat er zoveel tijd aan opgaat. Echter ze vinden het hier dus wel belangrijk als er van die ruzies zijn dat daar veel tijd aan wordt besteed....
Nou, het ging vandaag qua bespreken de goede kant op, dat ik dacht: hehe en nu gaat het over zijn. Maar nee hoor om tien voor vijf aan het eind van de dag wisten twee mensen nog net even olie op het vuur te gooien bij een gesprek tussen hun beiden. Net toen het bijna helemaal uitgepraat en goed was.... *zucht*

Ik denk er zelf over dit nog een paar dagen aan te zien en als het zo blijft te gaan praten over ergens anders heen gaan. Ik ben namelijk niet in behandeling voor oplossen van conflicten en ik vind het erg vervelend hier de hele tijd mee bezig te moeten zijn. Ondanks dat ik snap dat als ze voorvallen ze goed uitgepraat moeten worden.

De avond is gelukkig wel rustig. Net heb ik nog even met iemand zitten kletsen. Ben benieuwd hoe het morgen zal gaan.