Suzie

Alles voelt vreemd en beangstigend, wie (her)kent dit?

Hoi allemaal, ben nieuw hier en hoop dat iemand mij kan helpen...

Sinds 2 maanden heb ik paniekaanvallen, aanhoudende angstgevoelens en een beangstigend gevoel van vervreemding. Ik voel me een vreemde in mijn eigen leven, een vreemde voor mezelf maar ook voor anderen. Ik weet rationeel wel wie ik ben, dat mijn familie/vrienden dat zijn, dat mijn huis mijn huis is, maar het voelt vreemd en beangstigend. Alles wat vertrouwd en vanzelfsprekend was, is dat nu niet meer.

Als ik mij zo voel dan voel ik me afgesloten van de wereld en de mensen om mij heen, alsof ik helemaal alleen ben in mijn eigen werkelijkheid. Alsof ik gek word.
Het maakt me heel angstig en ik heb een intense vrees dat het nooit meer over gaat. Dit beangstigt me het meest. Ik had het eerst alleen bij vlagen (tijdens duidelijke paniekmomenten) maar nu lijkt het te blijven hangen ook al voel ik me verder relatief kalm.

Ik heb op sites over depersonalisatie en derealisatie wel veel ervaringen/info gelezen over fysieke gewaarwordingen van onwerkelijkheid (in een glazen stolp, als in een film etc.) maar dat heb ik niet. (Dat heb ik trouwens wel gehad toen ik in de pubertijd een moeilijke periode doormaakte, waarin ik ook paniekaanvallen had en me ook een vreemde in mijn eigen leven voelde.)

De eerste paniekaanval werd voorafgegaan door maandenlange duizeligheid, die steeds erger werd en vervolgens af en toe hartkloppingen en andere fysieke onrust. Ik kan wel een oorzaak aanwijzen van veel opgebouwde spanning, en daar was ik al met een haptonoom mee aan de slag gegaan (dit is geen plotselinge gebeurtenis geweest, en niets traumatisch).
Maar de angst en vervreemding beheersen mijn leven en gedachten nu zo, dat ik me niet op de onderliggende oorzaak kan concentreren.

Ik ben daarom op zoek naar herkenning, geruststelling, tips om ermee om te gaan en/of een professional die begrijpt wat dit is.

Kan dit inderdaad, zoals ik over DP/DR lees, het gevolg zijn van spanning? Hoe kom je van die spanning af als de vervreemding zelf zoveel spanning oproept? Kan je jezelf gek denken en hoe voorkom je dan dat je die gekmakende gedachten hebt? Wordt het ooit weer zoals het was, vertrouwd, normaal??

Ik ben inmiddels wanhopig dus ik hoop echt dat iemand mijn verhaal herkent of een goede psycholoog of therapie kan aanraden die me hierbij kan helpen. Bedankt voor je aandacht in ieder geval.

P.S. Gebruik nu sinds 3 weken ook een antidepressivum (SSRI).
Hawk L.

Re: Alles voelt vreemd en beangstigend, wie (her)kent dit?

Hey Suzie, wat naar voor je (en welkom op het forum)!

Kun je iets vertellen over de periode vóór die paniekaanvallen begonnen? Hoe was je ingesteldheid en karakter en gebeurden er ingrijpende dingen in je leven? Had je toen ook al angsten?
Gebruikersavatar
Radius
Berichten: 827
Lid geworden op: 05 aug 2011 21:53

Re: Alles voelt vreemd en beangstigend, wie (her)kent dit?

Als je veel last hebt van spanning kan je gemakkelijker uit balans gebracht worden, en heb je eerder last van velerlei psychische klachten. Angst is er daar een van. Als je de bron van de spanning weg kan nemen zullen de symptomen ervan ook afnemen.

Ironisch genoeg zorgt de angst die je gespannenheid met zich mee brengt er weer voor dat de spanning toeneemt, waardoor de angst toeneemt, en zo kom je in een vicieuze cirkel terecht. Het beste wat je kan doen is voldoende ontspannende activiteiten ondernemen, en in contact blijven met vrienden/maatschappij om het vervreemdende gevoel tegen te gaan. Ook lijkt het me inderdaad goed eens te zoeken naar een hulpverlener die bij je past, of om een geschikte therapie te volgen. Psychomotore therapie zou bijvoorbeeld kunnen helpen, of welke therapie jij en je eventuele hulpverlener dan ook maar geschikt mogen vinden.

Sterkte en succes!
Neem weg, de sluier van illusie
Neem waar, de vreugde in het absolute
Suzie

Re: Alles voelt vreemd en beangstigend, wie (her)kent dit?

Bedankt voor jullie reacties, fijn dat jullie de moeite hebben genomen om die lap tekst door te lezen... :)

@Hawk L: Ik zal even toelichten wat de achterliggende oorzaak volgens mij is... Ik ben al langere tijd ontevreden met mijn loopbaan, dat wil zeggen met een carrière die niet van de grond komt, voor een groot deel omdat ik ook niet goed weet wat ik wil en kan. Daar is voor mij nu al zo'n twee jaar een belangrijke energie- en zelfvertrouwenvreter. Begon constructief en met goede moed maar langzamerhand werd ik moedelozer en passiever, negatiever hierover.

En wat er volgens mij gebeurd is waardoor ik het nu een beetje kwijt ben is dat mijn zoektocht naar voldoening in mijn werk helemaal verweven is geraakt met de grote zinvragen ('wat wil ik in mijn leven, wat doet er echt toe'). En ook met mijn eigenwaarde ('Ik was toch zo'n goede student, waarom ben ik nu "mislukt"?'). Daardoor werd het steeds belangrijker en dus ook zwaarder en teleurstellender dat het niet lukte om er invulling aan te geven. Ik heb een paar maanden geleden ook echt op het punt gestaan hoe dan ook ontslag te nemen om mezelf te dwingen in ieder geval iets anders te gaan doen, maar durfde dat ook niet aan.

Volgens mij is die stress daarvan de maanden voordat ik de paniekaanvallen kreeg tot een hoogtepunt gekomen. Maanden daarvoor had ik al last van duizeligheid, maar geen angstige gevoelens of gedachten. Toen kwamen er af en toe (in de trein met name) een soort mini-paniekaanvallen voorbij, op momenten dat ik me verder heel prima voelde.

Weer een tijd later kreeg ik vooral fysieke stresssymptomen: hartkloppingen, nekpijn, benauwdheid, gejaagd gevoel. Ik had toen nog steeds geen angstige gedachten of gevoelens maar er gebeurde wel iets anders: ik verloor zo tegen de kerst voor mijn gevoel mijn perspectief op de toekomst. Klinkt misschien raar, maar ik vroeg me ineens af wat ik in vredesnaam altijd deed op mijn vrije dagen en kon me ook niet voorstellen dat, nou ja, het leven gewoon maar weer door zou gaan zoals het steeds gegaan was.

Een leeg gevoel, doelloos. Het voelde ineens alsof de dingen me niet meer zoveel konden schelen. Wat ik ook wel een prettig gevoel vond op dat moment. Want ik hoefde me nergens meer druk om te maken.
Maar dit duurde maar kort (weekje ofzo); daarna kwamen de eerste paniekaanvallen... En sindsdien ben ik inderdaad aan het worstelen met de vicieuze cirkel die Radius beschrijft.

Ik heb eerder zoiets meegemaakt en ik zie ook wel dat er dingen zijn in mijn karakter die dit triggeren: filosofisch/piekerig aangelegd, veel zelf-analyse, gevoelig voor sfeer, perfectionistisch, onzeker... en ik heb zoiets dus al eerder meegemaakt toen ik veel spanningen had. Maar dit is weer net even anders en ik vind het weer even doodeng als toen.
Heb in de afgelopen jaren af en toe nog wel een paniekaanval gehad, meestal naar mijn idee helemaal out of the blue, maar dit trok dan weer snel weg.

Weer een heel verhaal... sorry daarvoor maar nu weet je in ieder geval genoeg denk ik ;)
Gebruikersavatar
Janneke
Berichten: 6335
Lid geworden op: 26 aug 2008 14:00

Re: Alles voelt vreemd en beangstigend, wie (her)kent dit?

Hoi Suzie,
de eerste 6 weken dat je een SSRI slikt, wordne e lachten doorgaans erger - dus plak daar momenteel niet te veel consekwenties aan vast.
(Een ssri geeft een prikkeltherapie: momenteel ben je je lichaam aan het reiteren: door de pillen kun je minder profiteren van de serotonine die je aanmaakt. Na plm. 6 weken blijkt een lichaam dit opgepikt te hebben - vraag me niet, waarom dat zo lang duurt, want extra serotonine aanmaken kan in 2 dagen - en g aj eje ist rustiger voelen.)

Wat voor therapie doel heb jij mbt. haptonomie...?
Suzie

Re: Alles voelt vreemd en beangstigend, wie (her)kent dit?

Hoi Janneke,

Bedankt voor je bericht, fijn dat je me er aan herinnert dat die medicijnen ook de oorzaak kunnen zijn van verergerde of weer nieuwe nare gevoelens... Probeer er nu maar geduldig mee te zijn en even af te wachten wat het over een paar weken is.

Ik ben haptonomie gaan doen om de balans tussen denken en doen te herstellen, omdat ik erg veel ´in mijn hoofd zit´ leek me dat goed. Hoorde ook veel positieve verhalen over hapto als therapie bij angstklachten. Denk ook nog steeds dat het goed voor me is, maar ik heb ook samen met de therapeut vastgesteld dat ik voor nu, de korte termijn, toch een meer rationele/cognitieve vorm van geruststelling/begrijpen/ermee omgaan nodig heb.
Ben intussen wel begonnen met sporten (ook yoga) voor de fysieke ervaring en ontspanning.

En nu dus op zoek naar een goede cognitieve gedragstherapeut... een die begrijpt wat voor rotgevoel die vervreemding is en kan uitleggen hoe dat zit.

Intussen heb ik nog wel contact met de haptotherapeut over hoe het gaat en wat het verdere plan is. En met de huisarts heb ik over een paar weken een evaluatie van de antidepressiva.
Gebruikersavatar
Janneke
Berichten: 6335
Lid geworden op: 26 aug 2008 14:00

Re: Alles voelt vreemd en beangstigend, wie (her)kent dit?

Suzie schreef:(...) dat die medicijnen ook de oorzaak kunnen zijn van verergerde of weer nieuwe nare gevoelens... Probeer er nu maar geduldig mee te zijn en even af te wachten wat het over een paar weken is.
:oops: ...dat vergat ik toch helemaal op te schrijven, sorry...!
Afwachten is niet nodig: er is uitgebrei wetenschappelijk onderzoek gedaan: klachten, veroorzaakt door het starten van een SSRI kun je verminderen door vitamine B complex te slikken. (Als gezegd: serotonine aanmaken kan in 2 dagen - door extra B complex te slikken, maak je het je lichaam makkelijker, om ondanks de treiterij toch weer op - of misschien iets boven - je oude niveau serotonine te komen. En ook zonder een SSRIkun je in bepaalde opzichten je serotonine niveau verhogen. Maar: serotonine spiegels zijn niet de kern van angstklachten.)
Suzie schreef:Ik ben haptonomie gaan doen om de balans tussen denken en doen te herstellen, omdat ik erg veel ´in mijn hoofd zit´ leek me dat goed. Hoorde ook veel positieve verhalen over hapto als therapie bij angstklachten. Denk ook nog steeds dat het goed voor me is, maar ik heb ook samen met de therapeut vastgesteld dat ik voor nu, de korte termijn, toch een meer rationele/cognitieve vorm van geruststelling/begrijpen/ermee omgaan nodig heb.
Tja - het hangt er ook maar helemaal van af, wat je verstaat onder "in je hoofd" zitten. Als dat is: het weg-rationaliseren van gevoel, dan kan een lichamelijk gerichte therapie goed werk doen. Probleem is wel, dat angst vaak gewoon niet gezien wordt, voor wat het is: de alarmbel van Moeder Natuur, die om wat voor redenen dan ook soms te 'gevoelig' staat afgesteld. Jezelf dan geruststellen met "Oh, sh*t, mijn alarmbel slaat weer eens alarm, maar ik BEN niet in gevaar, laat ik proberen om bijv. te ''gronden''... " - tja, dat is deels cognitief, deels lichaamsgericht. En hoe dan ook erg zinnig. (Geen van beiden kan de alarmbel her-opvoeden, helaas, daar zijn andere technieken voor nodig.)
Suzie schreef:Ben intussen wel begonnen met sporten (ook yoga) voor de fysieke ervaring en ontspanning.
Prima!! Nooit verkeerd! En wat je bij hapotnomie hebt geleerd, kun je daar uitgebreid in toepassen, zodat het sterker wordt.
Suzie schreef:En nu dus op zoek naar een goede cognitieve gedragstherapeut... een die begrijpt wat voor rotgevoel die vervreemding is en kan uitleggen hoe dat zit.
Eh - een goed boek kan dat beter, zo is mijn ervaring.
Ik ben wat dat betreft een fan van de boeken van Peter Levine, oa. "Waking the tiger."
(Vele cognitieve gedragstherapeuten werken, zoals de therapie in de jaren 1950 is ontworpen, toen we nog weinig wisten van hetautonome/ centrale zenuwstelsel. De alarmbel, de amygdala is niet met denken en dus niet met cognitieve gedragstherapie te beinvloeden. Dat wordt clienten helaas nog steeds "geleerd." ''Als je nu maar correct je oefeningen doet, word je niet bang''. Nope, in de 'zwaardere' gevallen. Zodat je als het tegenzit, je te pletter werkt aan iets, wat simpelweg niet lukt.)
Diezelfde Peter Levine ontwierp een therapie (somatic experiencing) die in staat is (net als een aantal andere techneken, hypnose, emdr, gespeciliseerde kinesiologie) de alarmbel/ de amygdala te her-opvoeden.

Terug naar “Stress, angsten en fobieën”