Hallo,
Ik heb me nog niet voorgesteld maar heb even behoefte om mijn hart te luchten.
En mijn psycholoog wil ik niet mailen want dat doe ik al genoeg. Ben in behandeling voor PTSS.
Ik overweeg om er de brui aan te geven met de bezwaarprocedure tegen het UWV. (afwijzing wajongaanvraag.) Ik raak er teveel door van slag. Ben er helemaal de kluts over kwijt. Ik heb een advocaat geraadpleegt. Maar echt contact heb ik nog niet gehad. Alleen een brief van haar gehad. En dingen besproken met de huisarts en de psycholoog erover. Maar het verward me. Ik moet het UWV op 3 punten bestrijden. Het irriteert me dat ik het niet goed snap en ik moet het eigenlijk met die advocaat bespreken, maar zie er erg tegenop. Het vraagt teveel van me. Ik heb naast ptss ook cvs en fibromyalgie waardoor ik erg weinig energie heb. Ik ben helaas snel angstig en deze situatie overweldigd me soms. Aan de ene kant wil ik graag voor mezelf opkomen hierin, maar ik wil ook niet dat ik er te gestresst van word. Dit heeft weer een negatief effect op mijn gezondheid. Pfff, wat te doen? Dat kan niet iemand voor mij beslissen, maar zelf ben ik ontzettend dubbel hierin. Voel ik me weer iets beter dan wil ik er toch weer voor gaan.
Ik ben eigenlijk vandaag zo van slag omdat ik het gewoon maar niet goed snap wat ik nou allemaal moet bewijzen aan het uwv. Het is namelijk een erg ingewikkeld verhaal. Ik zal dat hier maar niet uiteen zetten. En ik heb last van angstaanvallen aan de telefoon. Verdomd lastig in deze situatie, want ik zal toch die advocaat moeten bellen.
Ik mis het ook erg dat ik geen vrienden heb om dit mee te bespreken. Door mijn gezondheidssituatie ben ik sociaal geïsoleerd geraakt. Ik ben wel getrouwd gelukkig, maar mijn man heeft griep en is nu ook niet echt een hulp.
Het hele gedoe met dat bezwaar rakelt zoveel op waar ik echt helemaal geen zin meer in heb.
Ik heb mijn hele leven nog nooit kunnen werken en ik voel me zo boos en verdrietig dat ik me zo moet verdedigen en dingen moet bewijzen die erg ingewikkeld liggen. Moet ik het bezwaar doorzetten ten koste van mijn gemoedsrust en misschien van mijn gezondheid? Maar trek ik dan voor de zoveelste keer in mijn leven aan het korstte eind. Ik wil zo graag voor mezelf opkomen….maar niet als het teveel van mij vraagt. Maar ik weet niet of ik het toch nog voor elkaar krijg de boel te snappen en alles te regelen wat er te regelen valt….
Morgen maar alles op een rijtje zetten op papier.