vraagje

[Jeanine]

Zoals ik bij voorstellen al had geschreven, studeer ik aankomend jaar af aan de antroposofische pabo. Hiervoor ben ik met een onderzoek begonnen.
Nu zit het namelijk zo dat ik graag werk met het 'speciale' kind en ik wil graag mijn hond hierbij gaan betrekken.
Ik heb namelijk een opleiding gedaan met mijn hond, zodat hij nu officieel zorghond is.
Nu wil ik gan bewijzen waarom dieren zo goed zijn, voor de pedagogische ontwikkeling van een kind.
Als onderdeel van mijn onderzoek wil ik gaan uitvinden waarom een dier wel bij een mens kan komen en andere mensen vaak niet.
Nu is het natuurlijk zo dat een dier niet kan oordelen, vergevingsgezind is e.d, maar ik wil iets dieper de menskunde in gaan.
Nu had ik bedacht dat wij mensen allemaal zo'n psychologische cirkel hebben, waar je vaak geen mensen binnen wilt hebben. Dit wordt vaak aura genoemd, maar is het toch niet helemaal.
Misschien dat iemand van jullie weet wat ik bedoel en daar de officiele naam van weet.
Nu is het namelijk zo dat een dier hier vanuit nature doorheen breekt en contact kan maken met de mens.
Zou het dier dit dan waarnemen en er gewoon niks mee doen of neemt het dier deze aura dan niet waar?
Sorry het is een beetje een onsamenhangend verhaal, maar echt duidelijker krijg ik het ook niet.

Groetjes Jeanine

[Lost Soul]

Als je een beetje down bent dan merkt een dier dat, en zeker een hond, die komt dan vaak naar je toe en wil je eigenlijk gewoon een grote knuffel geven. Een dier heeft geen woorden nodig om te begrijpen dat er iets scheelt, een dier voelt dat schijnbaar gewoon aan. Misschien helpt het als je gaat kijken hoe dolfijnen hierbij gebruikt worden. Dat schijnt voor vele "speciale" mensen toch een aparte ervaring te zijn. Dat het dier toch iets meegeeft aan die persoon, iets positiefs. Hoe dit allemaal bij elkaar genoemd wordt weet ik helaas niet.

[Minerva]

Een aura is meer een term die veel in New Age kringen wordt gebruikt om het energieveld (met kleuren) aan te duiden wat rondom een een mens, dier of ding hangt. Ik denk dat jij eerder de cirkel bedoelt die in de psychologie volgens mij de persoonlijke ruimte benoemt wordt. Dat is de ruimte waarin je afstand houdt van anderen. Zowel letterlijk tijdens gesprekken en in de interactie met anderen als figuurlijk dat je bepaalde dingen wel deelt en bepaalde dingen niet deelt met anderen (intimiteiten).

http://www.nu.nl/wetenschap/2073446/her ... imte-.html

http://www.loesje.info/relaties/persoonlijke_ruimte.htm

Persoonlijke Ruimte - een menselijk territorium

Mensen hebben ruimte nodig. Ruimte om hen heen om te bewegen, maar ook ruimte om te 'zijn', om simpelweg te leven. Kortom, het is voor iedereen heel belangrijk een 'eigen' plek te hebben. Dit geldt niet alleen thuis en op het werk, maar eigenlijk overal, zelfs buiten op straat.

Men zou de ruimte die we nodig hebben kunnen verdelen in vier zones:

De intieme zone (0-45 cm)

De persoonlijke zone (45-120 cm)

De sociale zone (120-360 cm)

De publieke zone (360-750 cm of meer)

Het wordt als heel normaal beschouwd, dat mensen waar je van houdt, tegen je aan mogen zitten op een bank en bij het langslopen je aan mogen raken. Maar als een wildvreemde jouw intieme zone binnenkomt, door bijvoorbeeld in een lift te dicht tegen je aan te gaan staan, voel je je bedreigd en zal je instinctief een stap naar achteren of opzij doen.

Met echte vrienden is het heel normaal naast elkaar op de bank te zitten, maar echt aanraken wordt toch al snel als té intiem ervaren. Daarentegen moet je in bus of tram vaak accepteren dat de schouder van de buurman/vrouw die van jouw raakt. Het gevolg daarvan is dan al snel dat we zeer onpersoonlijk naar buiten gaan zitten kijken, om vooral maar geen gesprek te hoeven te beginnen.

De sociale zone is de zone waar je je vrij kunt bewegen tussen mensen die je vaag tot redelijk kent. Je groet elkaar nog wel op die afstand, al is het alleen maar met een hoofdknikje, maar iedereen houdt zich in deze zone perfect aan een onuitgesproken afstand van minimaal één meter.

De publieke zone is de anonieme zone. Op een afstand van bijna vier meter, kun je al zonder erop aangesproken te worden, iemand voorbij lopen, zonder te groeten. We hebben hier dus genoeg ruimte voor onszelf.

Ieder mens heeft verschillende eisen als het om persoonlijke ruimte gaat. Zo zijn er mensen die er alles aan zullen doen om maar niet van het openbaar vervoer gebruik te hoeven maken, simpel en alleen om het feit dat ze het zeer vervelend vinden dicht tegen andere, vreemde mensen aan te moeten zitten. Kortom: we hebben behoefte aan persoonlijke ruimte rond het eigen lichaam en behoefte aan een territorium. De persoonlijke ruimte of intieme zone vormt een soort luchtbel om ons heen. Wie daar ongevraagd in komt, kan rekenen op een afwerende of nijdige reactie.

Het tijdelijke territorium is de ruimte die we om ons heen afgrenzen met persoonlijke bezittingen als we niet op onze thuisbasis zijn. Zo hebben werknemers vaak een 'eigen' plek in de kantine, gepensioneerden een 'eigen' plekje in het café en pubers een 'eigen' hangplek. Ons bureau op kantoor is een verlengstuk van onze thuisbasis en we accepteren beslist niet zomaar dat we iemand anders achter 'ons' bureau betrappen. Zelfs de computer van de baas, beschouwen we als ons eigendom. Het heeft alles te maken met de menselijke eigenschap een 'eigen' plekje te creëren.

Nu hoor ik iedereen al denken, we zijn niet allemaal hetzelfde. Inderdaad, verschilt het enorm van persoon tot persoon, welke afstand we nog wel als prettig en welke we als bedreigend ervaren. In een lege wachtkamer, zullen we echter allemaal hetzelfde reageren als een wildvreemde niet op één van de 20 legen stoelen gaat zitten, maar uitgerekend die ene, naast ons in beslag neemt. Dat voelt 'niet prettig'. In een zo goed als lege tram, is het op z'n minst 'raar' te noemen als een vreemde naast je komt zitten, terwijl er echt ruimte genoeg elders is, toch?

[Jeanine]

Als je een beetje down bent dan merkt een dier dat, en zeker een hond, die komt dan vaak naar je toe en wil je eigenlijk gewoon een grote knuffel geven. Een dier heeft geen woorden nodig om te begrijpen dat er iets scheelt, een dier voelt dat schijnbaar gewoon aan. Misschien helpt het als je gaat kijken hoe dolfijnen hierbij gebruikt worden. Dat schijnt voor vele "speciale" mensen toch een aparte ervaring te zijn. Dat het dier toch iets meegeeft aan die persoon, iets positiefs. Hoe dit allemaal bij elkaar genoemd wordt weet ik helaas niet.

Dankjewel voor je reactie, ik ben inderdaad begonnen met het zoeken naar dolfijnentherapie, hopelijk kan ik daar wat vinden.

[Jeanine]

Een aura is meer een term die veel in New Age kringen wordt gebruikt om het energieveld (met kleuren) aan te duiden wat rondom een een mens, dier of ding hangt. Ik denk dat jij eerder de cirkel bedoelt die in de psychologie volgens mij de persoonlijke ruimte benoemt wordt. Dat is de ruimte waarin je afstand houdt van anderen. Zowel letterlijk tijdens gesprekken en in de interactie met anderen als figuurlijk dat je bepaalde dingen wel deelt en bepaalde dingen niet deelt met anderen (intimiteiten).

http://www.nu.nl/wetenschap/2073446/her ... imte-.html

http://www.loesje.info/relaties/persoonlijke_ruimte.htm

Persoonlijke Ruimte - een menselijk territorium

Dit was inderdaad de info waar ik naar op zoek was.
Vanuit dit kan ik verder gaan onderzoeken of dieren deze persoonlijke ruimte ook aanvoelen en er gewoon lak aan hebben, of er gewoon heel slim mee omgaan of dat ze het helemaal niet waarnemen bij de mens..