Mijn naam is Eva Van der Linden en ik ben een gelukkige mama van 2 lieve zonen. Mijn oudste zoon van 6 kreeg een tijd geleden de diagnose 'autisme met een betere begaafdheid' (= eigenlijk 'asperger' maar die term zou achterhaald zijn). Hij is heel intelligent, heel lief, creatief enzovoort maar hoe je het ook draait of keert, hij is ook een beetje 'anders'. Hij heeft veel nood aan structuur en voorspelbaarheid; hij legt moeilijk contacten met leeftijdsgenootjes; hij neemt taal soms heel erg letterlijk, ... Op sommige momenten lijkt hij een doodgewoon kind en op andere momenten zie je duidelijk dat hij niet helemaal denkt en funcioneert zoals een doorsnee-kind.
Autisme blijkt nog steeds een heel vaag begrip voor veel mensen en ik kan dat ook goed begrijpen. Ten eerste is het een stoornis die je aan de buitenkant meestal niet kan zien. Ten tweede uit autisme zich op zoveel verschillende manieren (bij zoveel verschillende mensen met een verschillend karakter) dat het erg moeilijk blijkt om dé definitie ervan te geven.
Om er toch een beetje vat op te krijgen en om lotgenoten met mijn verhalen te kunnen steunen heb ik over mijn zoontje zelf een boek geschreven. 'Zoon met een gebruiksaanwijzing' laat je aan de hand van een heleboel anekdotes ervaren wat het betekent om te leven met een 'bijzonder kind'. Zowel de leuke als de minder leuke momenten komen aan bod. Het is een toegankelijk, soms ook grappig en zeker ook ontroerend boek geworden zonder ingewikkelde termen of theorieën. Gewoon een eerlijke getuigenis van een mama die haar zoon heel erg graag ziet, onafhankelijk van zijn etiketje.
Mijn boek ligt sinds vorige week in de boekhandel en is ook in veel webwinkels te bestellen. Bij deze zijn jullie dus uitgenodigd!
Groetjes,
Eva