Iron_Mountain

Ik wil dat mijn partner zich laat testen op Asperger

Hallo allemaal,

sinds november 2011 heb ik een relatie met een man van 41 jaar. Vanaf het begin verliep onze communicatie ‘anders’ en moest ik erg wennen aan hem, zijn manier van doen en communiceren. Het komt regelmatig voor dat we elkaar niet begrijpen, de bekende miscommunicaties. Ook is hij vaak langdradig en lukt het hem niet om een verhaal ‘soepel’ te vertellen, het zijn vaak fragmenten en soms komt het nogal onsamenhangend over, met als gevolg dat ik denk dat hij mij in de maling neemt, niet eerlijk tegen mij is.

Onze ruzies gaan vaak over het gebrek aan vertrouwen van mijn kant, omdat ik hem – vanwege zijn aparte manier van praten – vaak niet geloof. In ruzies heb ik heb vaak uitgemaakt voor leugenaar, mede omdat ik hem wel eens betrapt heb op een leugen. (bijvoorbeeld ontkennen dat hij een kwetsende opmerking heeft gemaakt, ‘dat heeft hij niet gezegd’ – met als gevolg dat ik mij niet serieus genomen voel en het gevoel heb dat ik gek aan het worden ben)

Vorige week viel mijn oog op een artikel in een magazine, ‘Eindelijk autist – En dan vallen alle puzzelstukjes op hun plek’. Ik begon te lezen en herkende heel veel. Ik ben naar de bibliotheek gegaan en heb vervolgens drie uur zitten lezen. Toen ik het boek ‘Als je partner Asperger-syndroom heeft’ sprongen de tranen in mijn ogen, zoveel herkenning.

Nu denk ik dat hij een milde variant heeft, hij heeft bijvoorbeeld geen verzameldrang of neiging naar aparte bezigheden (voor zover ik weet), hij functioneert ok, heeft voornamelijk problemen met communicatie in werk en relaties.

Nu hebben we deze week een gesprek gepland staan en ben ik van plan hem op de hoogte te stellen van mijn ontdekkingen. Dat lijkt mij een lastige klus, omdat het iemand is die vaak de schuld bij anderen legt en niet in staat is om naar zichzelf te kijken.

Dus nu mijn vraag aan jullie: hoe pak ik dit aan, hebben jullie tips?

Ik dacht er zelf aan om bepaalde teksten uit het boek te kopieren en daarbij aantekeningen te maken, hoe ik het bij hem ervaar, voorbeelden te geven van situaties
die we hebben meegemaakt, om het duidelijk voor hem te maken.

Ik ben bang dat hij niets met mijn info kan of wil, misschien leest hij mijn teksten op een later moment in zijn leven terug als hij er dan wel klaar voor is.

Ik geef erg veel om hem, hou van hem, wil hem voorstellen om samen naar een orientatie-gesprek te gaan bij The Busy People in Amsterdam (heb ik al gebeld voor info). Ik ben zelf erg gevoelig voor prikkels en stress, heb de relatie al een aantal keren beeindigt omdat ik echt op was. Het kost mij erg veel energie. Ik vraag me soms af of ik het red met iemand als hij naast me. Graag tips!

Nog even zijn ‘symptomen’ op een rij:

- meestal niet in staat tot heldere communicatie
- miscommunicatie – het soms niet begrijpen van mijn grapjes
- dingen heel letterlijk nemen
- zich wel goed kunnen uiten via brieven
- niet veel met vrienden afspreken, geen kroeg etc.
- geen boosheid kunnen verdragen en daarvan weglopen
- opbouwende kritiek niet kunnen verdragen
- soms geen contact kunnen maken, het ‘in eigen wereld zitten’
- moeite met voorspel tijdens het vrijen
- passief tijdens het vrijen
- obsessief bezig zijn met sport (5x per week) en uiterlijk
- kwetsende opmerkingen maken die anderen wel uit hun hoofd zouden laten!

Dit is het kort samengevat. Ik zou hem graag helpen tot bepaalde inzichten te komen zodat hij meer uit werk en relaties kan halen! Maar het moet niet ten kosten gaan van mezelf. Graag reacties, alvast heel erg bedankt.
Gebruikersavatar
Janneke
Berichten: 6335
Lid geworden op: 26 aug 2008 14:00

Re: Ik wil dat mijn partner zich laat testen op Asperger

Ik heb 2 tips: nummer 1: relativeer die lijstjes met "gedrag". Gedrag is alleen het buitenste laagje.
Doorgaans gaat het bij asperger om mensen die het erg moeilijk vinden, om zich in anderen te verplaatsen, en daar onder lijden. Ze willen over het algemeen wel contact, maar hebben bakken ervaring met (en pijn aan!!!) afwijzing.

En ter wille van je relatie: de tweede: schrap van je symptomenlijst "het maken van kwetsende opmerkingen".
Tuurlijk - die dingen bestaan. Op het moment dat jij - ik noem even een suf voorbeeld - heel trots een prachtige jurk komt laten zien, stellen dat het een oud vod is, waar jij er niet in uitziet. Dat is een kwetsende opmerking, die bedoel dis om pijn te doen.

Maar als het gaat om zaken rondom asperger etc.: dan zijn er vooral opmerkingen aan de orde, die jij niet waardeert, maar die niet bedoeld waren om te kwetsen. Hoe jij dingen aanvoelt, is tot op zekere hoogte (...het doelbewust afkraken van wat jij waardeert is dus iets anders...) jouw 'pakkie an' en zegt niets, maar dan ook niets over zijn gedrag. (Leg dat dus ook niet bij hem neer!!)

En grosso modo: ik meer dan eens mensen op dit forum horen zeggen, dat het een opluchting was, 'dat "het" een naam had', dat er anderen waren met min of meer hetzelfde geworstel - en dat er dingen aan/ tegen te doen zijn.
Dus als je het een beetje tactisch brengt, is hij waarschijnlijk erg blij met de informatie.
(En tip 3: houd het bij "informatie". Jij las dit, jij herkent dingen - ga geen labels plakken. De meeste mensen wordne niet erg blij, als ze gelabeld worden...)
Iron_Mountain

Re: Ik wil dat mijn partner zich laat testen op Asperger

Hoi Janneke,

dank je wel voor je heldere tips.

Goed dat je benadrukt dat ze ervaring met afwijzing hebben en daardoor veel pijn hebben. Dat vergeet ik soms wel eens te zien op de momenten waarop ik hem niet kan lezen met als gevolg boosheid (daaronder zit veel verdriet).

Wat betreft de kwetsende opmerkingen: niemand kan je kwetsen, dat laat je zelf toe. Ik heb menig keer geprobeerd er anders in te staan, dat lukt soms goed, maar vaak ook helemaal niet. Als iemand opmerkingen maakt over mijn uiterlijk dan voelt dat heel naar. Opmerkingen over mijn beginnende rimpeltjes, mijn grijze haren, mijn gerimpelde decolleté - vind ik niet op zijn plaats en overbodig. Ik ben een jonge vrouw van 35 en voel me goed over wie ik ben en hoe ik eruit zie. Normaliter beschouw ik mezelf niet als een heel onzeker persoon maar bij hem wel. Het heeft er mee te maken dat hij over-perfectionistisch is, maar het heeft er ook mee te maken dat ik hem vaak 'niet kan lezen' en niet weet wat hij voelt of denkt, en dat in combinatie met die nare opmerkingen, daar word ik onzeker over. Als je samen op vakantie bent en je op een ochtend aan het vrijen bent en hij zegt na 5 minuten: 'Weet je wat ik zo ga doen? Ik ga me lekker aftrekken in de zee' - dan weet ik niet hoe ik moet reageren. Vervolgens komt er boosheid en na een uur wil ik erover praten en dan wordt er ontkent dat datgene gezegd is.. Echt geen idee hoe ik dit aan moet pakken! Het kost veel energie.

Bedankt voor je tips!
fee anneke

Re: Ik wil dat mijn partner zich laat testen op Asperger

Hoi,

Ik hoop voor je dat je niet verwacht dat je partner zal veranderen, als je op zoek bent naar een manier om er zelf mee om te kunnen, ok, als je op zoek bent naar erkenning van zijn kant, wees voorzichtig met verwachtingen. Je geeft echt om hem, je hebt hem gekozen, zo vertel je het toch, meestal kies je zelf een partner met asperger om jou uit te dagen iets in jezelf naar boven te halen dat een beetje verborgen zit. Heb je Asperger in de familie? Ben je opgegroeid met mensen met Asperger? Het feit dat je hem zo rap doorhad is wel mooi en beloofd veel goeds, sommigen doen er jaren over en gaan eerst lange tijd de schuld bij zichzelf zoeken,...zoals ik :-))
Ikzelf heb een moeder en broer die Asperger hebben en een vader(overleden) die autistomotorische eigenschappen heeft, en een zus die autistomotorisch gestoord is, hiermee bedoel ik mensen die zo lang tussen de autisten gezeten hebben dat ze zich zo gaan gedragen, ook al zijn ze er zelf geen, het is gewoon simpelweg de enige manier die je altijd hebt gezien en je neemt dat over. Deze gevolgen zijn misschien nog moeilijker te overzien dan autistisch zijn, daar je je volledig vervreemd van jezelf met de nodige angsten en storingen als gevolg. Enfin, ik ben er pas na 37 jaar zelf achter gekomen dat wat ik als normaal beschouwde dat helemaal niet was, en nu nog ben ik de enige in het gezin die de lamp ziet branden. Dat geeft dat ik zelf op zoek ben naar een oplossing, bij ons staan ze niet open voor een gesprek of mijn mening, allemaal heel verwarrend en een goede uitdaging om mezelf trouw te blijven. Ik hou wel van hen, dat is gewoon zo, dus breng ik alles aan zonder verwachting en ga ik bij vrienden voor mijn emoties, zodat ik rustig ben als ik naar hen ga, zo bereik ik het meest. Heeft mijn moeder, zus of broer een slechte dag, emotionele periode of iets dergelijks, dan kan ik enkel bot vangen en kom ik er steevast gekwetst van af. Hoewel de diagnose bevrijdend werkte, en ik nu eindelijk schuld en angst kan laten gaan. Niemand is schuldig, alleen ik moet zelf weten of ik het wil of niet en rekening houden met mijn eigen grenzen. Wil je hem echt? Dan lukt het je zeker, succes
Iron_Mountain

Re: Ik wil dat mijn partner zich laat testen op Asperger

Hoi Fee Anneke,

dank voor je heldere en openhartige verhaal. Opgroeien in de omstandigheden zoals je omschrijft zal erg lastig geweest zijn voor je. Maar wat een opluchting om na 37 jaar helderheid te krijgen!

Om je vragen te beantwoorden: ik probeer geen verwachtingen te hebben nee, want door verwachting ontstaat teleurstelling. Als je zegt dat hij niet zal veranderen dan vind ik dat wel lastig om te lezen. Ik denk wel dat er met behulp van een deskundige gewerkt kan worden aan de communicatie, dus in dat opzicht denk ik wel dat er iets kan veranderen. Ook het feit dat ik me verdiep, boeken lees, informatie vraag etc. zal ervoor zorgen dat ik hem en zijn manier van denken beter zal begrijpen, dan kan ik daar rekening mee houden. Ik heb bijvoorbeeld gemerkt dat hij bepaalde grapjes niet 'snapt' - daar ligt wat om aan te werken bij MIJ. Ik kan communiceren op een heldere manier en rekening houden met hem. We kunnen bijvoorbeeld ook meer gaan communiceren over de mail ipv telefoon en we kunnen een weekschema maken en daar onze afspraken inplannen zodat we helder hebben wat en wanneer we dingen doen, samen of alleen.

Ik weet niet of ik Asperger in de familie heb; ik had wel een opa die altijd op vaste tijden wilde eten, en een vader die heel technisch is en urenlang kan prutsen met elektronische apparaten (ze uit elkaar halen etc). Ook heeft mijn vader een aparte manier van communiceren, is moeilijk met emoties en heeft dikwijls driftbuien. Ik zal daar later nog eens aandacht aan besteden, misschien heeft ook hij een vorm van Autisme, maar voor nu wil ik me even focussen op mijn vriend. Wellicht ben ik zelf ook licht autistisch; ben een einzelganger, heb mijn eigen rituelen en doe (met name 's ochtends en 's avonds) alles in een bepaalde volgorde, daar hou ik erg aan vast en dat geeft rust.

Je zegt dat ik 'rap' ben met de ontdekking van (waarschijnlijk) Asperger. Ik ben echt al maanden bezig om deze man te snappen dus echt 'rap' voelt het niet voor mij! Ik dacht eerst aan een Narcistische Persoonlijkheidstoornis. Maar na het lezen van het boek van Maxine C. Aston valt alles op zijn plek. (echt een aanrader!)

Ja, ik wil hem echt, ik waardeer hem enorm. Zijn humor is uniek.
Ik denk dat ik erg belangrijk ben voor hem, al kan hij dat vaak niet uitdrukken. Ik hoop, echt hoop zo ontzettend, dat hij met een open hart ons gesprek in gaat en dat hij openstaat voor wat ik hem ga vertellen en ik hoop dat hij dit niet op zal vatten als kritiek maar ziet dat ik het beste met hem en ons voor heb en dat dit het begin is van een groeiproces!

Laatst vroeg ik hem wat hij echt wilde en hij zei: 'Rust'. Ik weet zeker dat ik hem dat kan geven, we passen heel goed bij elkaar. Misschien reageert hij niet positief tijdens het gesprek, dan heeft het meer tijd nodig, maar ik hoop echt dat deze man bereidt is om het aan te gaan, het kan alleen maar beter worden, we hebben niets te verliezen! Misschien ben ik de eerste en enige die echt moeite wil doen om zijn taal te leren begrijpen.

Nogmaals dank voor je reactie.
Trout Mask Replica

Re: Ik wil dat mijn partner zich laat testen op Asperger

Iron_Mountain schreef: Je zegt dat ik 'rap' ben met de ontdekking van (waarschijnlijk) Asperger. Ik ben echt al maanden bezig om deze man te snappen dus echt 'rap' voelt het niet voor mij!
Geloof me, da's rap! Ik ken genoeg mensen die er jaren over gedaan hebben om daar achter te komen. Ikzelf heb asperger en deed er 42 jaar over om daar achter te komen ;-)
Iron_Mountain

Re: Ik wil dat mijn partner zich laat testen op Asperger

Hoi, dank je voor je (eerlijke) reactie!

Kwam je er zelf achter of werd je er door iemand op gewezen? Is het voor een Asperger lastig om naar zichzelf te kijken / zelfreflectie? (dat verschilt waarschijnlijk per persoon)

Fijn om te horen dat ik 'rap' met het ontdekken ben (als het inderdaad blijkt Asperger te zijn). Ik heb veel te danken aan mijn intuïtie - bleef maar signalen doorkrijgen 'er is iets' - 'er klopt iets niet' - 'het voelt niet zuiver' - 'hij verdringt iets' - 'hij draagt een geheim met zich mee' etc, etc.

Ben benieuwd of hij het van zichzelf weet. Ik heb namelijk sterk het gevoel dat hij behoort tot het 'stijf formalistische / hoogdravende type' en dat hij zichzelf van alles heeft aangeleerd om zo 'normaal' mogelijk over te komen. Als dat zo is, dan sprak mijn intuïtie de waarheid, dan draagt hij al 41 jaar een geheim met zich mee en verdringt hij zijn 'zijn', zijn 'ik'.
Gebruikersavatar
Janneke
Berichten: 6335
Lid geworden op: 26 aug 2008 14:00

Re: Ik wil dat mijn partner zich laat testen op Asperger

Iron_Mountain schreef: Als iemand opmerkingen maakt over mijn uiterlijk dan voelt dat heel naar. Opmerkingen over mijn beginnende rimpeltjes, mijn grijze haren, mijn gerimpelde decolleté - vind ik niet op zijn plaats en overbodig. Ik ben een jonge vrouw van 35 en voel me goed over wie ik ben en hoe ik eruit zie. Normaliter beschouw ik mezelf niet als een heel onzeker persoon maar bij hem wel.
Hm, interessant. Als vrouw van 52, tevreden met mijn uiterlijk: hoezo word je hier nou onzeker van...? Je bent geen 20 en rimels zijn ook een soort eretekens, je hebt levenservaring.
Trout Mask Replica

Re: Ik wil dat mijn partner zich laat testen op Asperger

Iron_Mountain schreef: Kwam je er zelf achter of werd je er door iemand op gewezen? Is het voor een Asperger lastig om naar zichzelf te kijken / zelfreflectie? (dat verschilt waarschijnlijk per persoon)
Ik kwam er achter omdat ik een vriend meenam op vakantie die al diagnose asperger had. Ik heb me de hele vakantie groen en geel geërgerd aan die jongen. Terug van vakantie ben ik gaan nadenken waar ik me nu zo aan geërgerd had. Ik kwam tot de conclusie dat het gedrag was dat ik zelf (in mindere mate) ook vertoonde. Dat was voor mij de reden me te laten onderzoeken.

Ik denk inderdaad dat het voor een persoon met asperger moeilijk kan zijn om naar zichzelf te kijken. Niet iedereen kan dat. Mensen met asperger zijn vaak wel rationeel aangelegd dat kan daarbij dan wel weer helpen.
jhonsmith

Re: Ik wil dat mijn partner zich laat testen op Asperger

Maar als het gaat om zaken rondom asperger etc.: dan zijn er vooral opmerkingen aan de orde, die jij niet waardeert, maar die niet bedoeld waren om te kwetsen. Hoe jij dingen aanvoelt, is tot op zekere hoogte (...het doelbewust afkraken van wat jij waardeert is dus iets anders...) jouw 'pakkie an' en zegt niets, maar dan ook niets over zijn gedrag. Ikzelf heb een moeder en broer die Asperger hebben en een vader(overleden) die autistomotorische eigenschappen heeft, en een zus die autistomotorisch gestoord is, hiermee bedoel ik mensen die zo lang tussen de autisten gezeten hebben dat ze zich zo gaan gedragen, ook al zijn ze er zelf geen, het is gewoon simpelweg de enige manier die je altijd hebt gezien en je neemt dat over. Deze gevolgen zijn misschien nog moeilijker te overzien dan autistisch zijn, daar je je volledig vervreemd van jezelf met de nodige angsten en storingen als gevolg. Enfin, ik ben er pas na 37 jaar zelf achter gekomen dat wat ik als normaal beschouwde dat helemaal niet was, en nu nog ben ik de enige in het gezin die de lamp ziet branden. Dat geeft dat ik zelf op zoek ben naar een oplossing, bij ons staan ze niet open voor een gesprek of mijn mening, allemaal heel verwarrend en een goede uitdaging om mezelf trouw te blijven. Ik hou wel van hen, dat is gewoon zo, dus breng ik alles aan zonder verwachting en ga ik bij vrienden voor mijn emoties, zodat ik rustig ben als ik naar hen ga, zo bereik ik het meest. Heeft mijn moeder, zus of broer een slechte dag, emotionele periode of iets dergelijks, [027]
Ikzelf heb asperger en deed er 42 jaar over om daar achter te komen .......!!! ;-) ;-) ;-)

:knuffel: :knuffel:
rareRuudje

Re: Ik wil dat mijn partner zich laat testen op Asperger

Ik denk dat het niet slim is om er te veel over te lezen. Des te meer je leest, des te meer je gaat herkennen. Zo kun je in elke beschrijving van een stoornis wel dingen vinden die overeenkomen. Ik heb uit mijn omgeving al elke diagnose gehad. Eerst zei iedereen te vermoeden dat ik ADD had, toen werd het Asperger en bij momenten dat ik overspannen was noemde iedereen me ADHD'er. Ik heb zelf alles gelezen over Asperger syndroom en tranen barste bij mezelf uit. Ik herkende alles hierin bij mezelf. Zeker ook het feit dat ik goed was in brieven schrijven. Ik heb mezelf laten testen en heb de diagnose klassiek autisme gekregen. Mijn ouders wisten namelijk te vertellen dat bij mij als kind zeker sprake was van een vertraagde ontwikkeling op gebied van taal. Moeite met soms simpele woorden uitspreken en een periode in mijn kindertijd waar ik ineens stopte met praten en dit maandenlang volhield. Zonder de info van mijn ouders had ik dus waarschijnlijk Asperger syndroom als diagnose gekregen. Buiten een hoop herkenning en de z.g.n. puzzelstukjes die op zijn plek vallen, zie ik nog steeds een hoop dingen die niet overeenkomen met andere autisten en nog meer dingen die niet overeenkomen met de punten die jij noemt.
Vrienden zullen mij omschrijven als sociaal, grappig, muzikaal en een gek genoeg vaak gemaakte opmerking is creatief met woorden. Ik ben een meer terughoudend en onzeker type, waardoor ik eerder bepaalde dingen vermijd, dan dat ik grenzen overschrijd en zal sneller mezelf dan een ander kwetsen. Ik kan makkelijker overweg met formele dingen, omdat er dan vaste regels en etiketten zijn. Wel kan ik soms serieus ingaan op een grap. Niet dat ik niet snap dat het als grap bedoelt word. Ik zie enkel het grappige er niet van in en moet er serieus op ingaan. Herkenbaar is het niet kunnen omgaan met boosheid of ruzie, maar ik heb altijd gedacht dat dit door mijn verleden komt. Doordat bij mij thuis altijd ruzie was, vanwege mijn opstandige broer. Vrienden heb ik altijd een hoop gehad, totdat ik erachter kwam dat het meeste oppervlakkig was. Vroeger wilde iedereen wel met mij omgaan, omdat ze me grappig vonden. Vervelende is dat als ik me slecht voel ik juist over alles sarcastische opmerkingen ga maken die door andere als grappig gezien worden. Vervelend als iedereen je grappig vind, terwijl je de hele wereld haat en je je door niemand begrepen voelt.
Ik kan zeker wel tegen kritiek. Ik ga zelfs het liefste om met directe mensen, die zeggen waar het op staat en voer graag discussies. Passief tijdens het vrijen; Ja wel redelijk. Ik zal ook nooit de aanzet geven tot intimiteit en ben daarin heel afwachtend. Problemen met voorspel of overgevoeligheid voor aanraking beslist niet. Voorspel mag van mij uren duren, vind intimiteit belangrijker dan seks.
Ik zou oppassen met zelf diagnoses stellen, omdat het niet altijd even makkelijk te herkennen is. Wel een goed idee dit te laten testen. Bang zijn om een stempel opgedrukt te krijgen kan iemand tegenhouden, maar je bent nergens verplicht te vermelden dat je autist bent. Advies wat ik je wil geven is om een paar sterke kanten van autisme toe te voegen aan je lijstje voordat je dit aan je man geeft. Nu zal hij enkel negatieve kritiek zien.
Verder staat in je laatste zin een stukje dat hem zou kunnen overtuigen. Dat je hem wil helpen tot bepaalde inzichten te komen waardoor hij meer uit zichzelf kan halen. Dit was voor mij de reden dat ik mezelf heb laten diagnosticeren.

Terug naar “Autisme spectrum stoornissen”