meisje1988

Re: Eetprobleem??

Oke, luister. Ik ga hieronder eens beschrijven hoe het nu precies gaat, hoe ik over eten denk etc. En aan de hand daarvan zou ik heel graag willen weten wat nou een goede keus is..

Ik vind mezelf momenteel nog steeds te dik. Ik ben nu 19 jaar, ben 1.65 cm en ik weeg nu 50 kg.

Bij een goede dag:
Als ik 's ochtends op sta dan eet ik niet (ik ontbijt zowiezo nooit) en 's middags eet ik niet, of als ik op school of stage ben eet ik 1 appel of 2 mandarijntjes. Verder drink ik heel veel water en thee overdag. Verder denk ik heel de dag na over wat ik mag eten, en hoe ik het beste snel kan afvallen. 's Avonds als ik dan thuiskom na school of stage, dan vind ik dat ik "iets" mag eten. En dan eet ik of gewoon mee met het avondeten, of ik eet 2 krackers of 2 rijstewafels. Net wat ik dan het beste vind. Daarna ga ik meteen naar boven en dan braak ik alles uit, of slik ik laxeerpillen. Dat zijn de dagen dat het naar mijn idee goed gaat..

Als ik een slechte dag heb:
Dan gaat het hetzelfde als bij een goede dag, alleen dan veranderd het vanaf het moment dat ik 's avonds thuis kom na school of stage. Dan heb ik al heel de dag een hongervoel geprobeert te onderdrukken. En dan ga ik meteen eten, iets van krackers of rijstewafels. En dan moet ik nog avondeten en dan eet ik normaal. Terwijl ik dan van te voren die vreetbui gehad heb. Dan ga ik weer braken en laxeerpillen slikken. Maar dan voel ik me gewoon ontzettend schuldig omdat ik zoveel heb gegeten. En dan, als ik heel kwaad word, dan kras ik mezelf met een schaartje. Niet diep, maar oppervlakkig dat het net bloed. Dat lucht heel erg op. En dan kom ik weer beneden, maar omdat ik dan toch al een slechte dag heb.. dan kan het zelfs zo zijn dat ik 's avonds nog chocola of snoep of chips ga eten. Waarna dat er natuurlijk weer meteen uit moet. En dan dat gevoel van wanhoop.. dan weet ik echt niet wat ik met mezelf aan moet. En dan heb ik zoiets van: Ik eet toch? Dan kan dat geen eetprobleem zijn..

Wat ik bij een goede en slechte dag wel heb, is dat ik heel veel denk aan eten. Aan calorieen, en aan het proberen te vermijden van eetmomenten. Maar tuurlijk heb ik wel gewoon hongergevoel, maar dat wil ik onderdrukken, dat wil ik de baas zijn en dan voel ik me goed. Maar af en toe faal ik.. en dan begin ik met eten en stopt het niet. Terwijl ik op sommige dagen weer ga vasten.

En als ik dit zelf lees.. dan denk ik ook van... dit is niet normaal! Maar gewoon het idee dat niemand iets aan me merkt.. dat maakt het normaal voor me. Waarom zou ik daar dan verandering in gaan brengen???

Pffff.. ik weet het gewoon echt niet..
meisje1988

Re: Eetprobleem??

En als ik dan lees op de sites die jullie noemen. Dan is het nergens bij te plaatsen. Niet bij anorexia en niet bij boulimia. Het heeft af en toe van beide ziektebeelden wat weg.. maar bij geen van beide zeg ik: Ja, dat is het!!
Mug

Re: Eetprobleem??

Lieve schat...Eigenlijk geef je hier zelf het antwoord al.
Ook al ziet niemand iets aan je daarom kun je nog wel een probleem hebben. Sommige mensen( ik zelf ook hoor) zijn heel goed in het opzetten van een masker voor de buitenwereld.
Print dit verhaal uit en geef het aan je huisarts. Je hebt echt hulp nodig meisje......Sterkte en :knuffel: Mug
frauke

Re: Eetprobleem??

hoi Meisje1988
ik lees je met stijgende verbazing, maar dat terzijde.
Ik wil wel zeggen: laat het los, het idee dat je pas een eetstoornis hebt als het in dat hokje past, of dat het een naam moet hebben en dat je dan pas ziek bent. Ik ben al 40 jaar op zoek naar antwoorden voor mijn fysiek probleem, het heeft nog steeds geen naam maar dat wil niet zeggen dat ik geen hulp nodig heb of dat ik niet ziek ben.

een goede tip van Mug, print het uit en neem het mee naar de dokter.
Ik kan dingen ook niet goed verwoorden bij artsen, ik neem daarom ook steeds de belangrijkste dingen mee op papier. Zij weten dan wel verder de vragen te stellen.

Ik wens je alle sterkte en laat het niet zover komen dat er geen weg terug is. Ik lees soms logjes met tranen in de ogen van sommigen die zo veel lijden omdat ze verkeerde beslissingen heben genomen en de terugkeer naar genezing..zeg maar bevrijding..zo moeilijk is.
Stel het niet langer uit!!!
:knuffel: frauke
meisje1988

Re: Eetprobleem??

Mag ik je vragen wat je precies bedoelt met stijgende verbazing?
Cygne

Re: Eetprobleem??

Hoi,

Ik heb je post net zitten lezen over je slechte en goede dag en daar herken ik mezelf helemaal in. Je goede dag, in waar ik niks anders eet dan het avondeten en dat ook uitbraak en je slechte dag, met bij thuis komst een enorme vreetbui.

Ik heb heel lang geweten dat het niet goed was, maar ik kon er voor mezelf niks mee. Uiteindelijk ben ik toch bij de huisarts gekomen, nadat ik eenmaal op school min of meer volledig instortte doordat ik het verschrikkelijk vond hoe ik bezig was. Die heeft me door verwezen naar het ggz, waar ze mij vertelden dat ik boulimia heb.

Aan mij merkte ook niemand wat, mijn eigen ouders niet... Ik begon me zelfs af te vragen of niet iedereen zo leefde, of het niet gewoon normaal was. Maar dat is het niet..

Ga naar die huisarts toe en laat je helpen. Je hoeft niks tegen de assistente te zeggen, vraagt ze ernaar kun je gewoon zeggen dat je iets vertrouwelijks wilt bespreken met de dokter.

Heel veel sterkte :knuffel:
frauke

Re: Eetprobleem??

ik ben 40 jaar, ik ben 1.68 en weeg 45 kilo
ik eet 7 maaltijden per dag om op dat gewicht te blijven
gemiddeld 8 boterhammen en het liefst 2 warme maaltijden
Elke maaltijd is een verzoeking omdat ik er ziek van word,
Niet eten zou voor mij de oplossing zijn, dan zou ik geen pijn hebben
(buikpijn, spierpijn en als het erg is jeuk of een galaanval waardoor ik ga spugen
totdat ik leeg ben en minder ziek. Ik knap dan weer op en eet daarna weer wat ik kan verdragen om op kracht te komen)
Op dit moment ben ik in Utrecht voor onderzoeken om te kijken of ze er een verklaring
voor kunnen vinden. (het vermoeden is dat er een fout in mijn stofwisseling zit)
als ik lees wat jij per dag eet, dan gaat dat mijn begip te boven,
vooral dat je het niet als een probleem ziet.
meisje1988

Re: Eetprobleem??

Dooske schreef:Hoi,

Ik heb je post net zitten lezen over je slechte en goede dag en daar herken ik mezelf helemaal in. Je goede dag, in waar ik niks anders eet dan het avondeten en dat ook uitbraak en je slechte dag, met bij thuis komst een enorme vreetbui.

Ik heb heel lang geweten dat het niet goed was, maar ik kon er voor mezelf niks mee. Uiteindelijk ben ik toch bij de huisarts gekomen, nadat ik eenmaal op school min of meer volledig instortte doordat ik het verschrikkelijk vond hoe ik bezig was. Die heeft me door verwezen naar het ggz, waar ze mij vertelden dat ik boulimia heb.

Aan mij merkte ook niemand wat, mijn eigen ouders niet... Ik begon me zelfs af te vragen of niet iedereen zo leefde, of het niet gewoon normaal was. Maar dat is het niet..

Ga naar die huisarts toe en laat je helpen. Je hoeft niks tegen de assistente te zeggen, vraagt ze ernaar kun je gewoon zeggen dat je iets vertrouwelijks wilt bespreken met de dokter.

Heel veel sterkte :knuffel:
Hoe heb jij het aan je ouders vertelt? En aan de rest van de mensen die het niet wisten? En wat voor hulp heb je dan precies gehad.. en het belangrijkste: hielp het?
meisje1988

Re: Eetprobleem??

@ Frauke; Ik zie het niet als levensgroot probleem, maar ik weet ook heus wel dat het niet echt normaal is wat ik doe. En als ik dan jouw verhaal lees, dan kan ik er helemaal inkomen dat jij meiden zoals mij maar stom vindt, hoe ik met eten omga. Ik vind het heel vervelend voor jou dat je zoveel moet eten om op gewicht te blijven, en daar heb ik ook respect voor dat je het doet ondanks je pijn etc. Want eerlijk is eerlijk, ik zou het niet kunnen! Maar wat ik me afvraag, het is dan toch hartstikke frusterend om al die verhalen hier te lezen?
Cygne

Re: Eetprobleem??

Ik moet eerlijk zeggen dat ik het niet zelf aan mijn ouders heb verteld. :oops: Aangezien ik op school toen ben 'ingestort' heeft mijn klassenmentor mijn ouders gebeld, want daar heb ik mee gepraat (voelde me daar veilig bij) en die heeft het ze verteld.
Aan de rest, zoals vriendinnen heb ik het gewoon zelf verteld. Gewoon op een rustig moment gezegd dat het niet zo goed ging en het uitgelegd. Maar ze hadden al wel door dat er iets niet klopte, aangezien niet eten een hele dag opvalt.

Ik ben nog niet heel lang in therapie, maar het helpt me opzich wel. Het is nog heel moeilijk, maar ik weet wel dat mijn therapeute heel veel geduld heeft. Het is niet allemaal heel snel 'over', het gaat stapje voor stapje.. Maar als je wilt veranderen en zelf inziet dat wat je doet niet goed is, dan denk ik dat het zeker kan helpen. Uiteindelijk heb ik het bij therapie niet zozeer over het eetprobleem zelf, maar voornamelijk over alles wat er dwars zit, waardoor ik mijn toevlucht in het (niet) eten ben gaan zoeken.

Ik weet niet zo goed wat ik je kan zeggen, omdat ik er zelf nog midden in zit, behalve dan dat het echt belangrijk is dat je hulp zoekt.
meisje1988

Re: Eetprobleem??

En hoe reageerde je ouders erop?
frauke

Re: Eetprobleem??

meisje1988. Dat zie je verkeerd, dat ik het stom vind dat anderen zo omgaan met eten
weet je, hoe raar het ook klinkt. maar juist door de verhalen te lezen hier ben ik gaan beseffen dat ik geluk heb. ik heb de mentale kracht om mijn probleem aan te kunnen.
Degene die diep in een eetstoornis vastzitten, wat hebben zij nog?
Ze zijn zieker dan ik ben,
dat vind ik echt.

ik heb veel boeken gelezen over mentale eetstoornissen,
ook voor mijzelf op zoek naar antwoorden,
een spiegel om in te kijken
artsen hebben ook gedacht dat ik A.N had
dit heeft mijn leven erg beïnvloed.

nou ja als je wil lees mijn verhaal hier maar
http://psycholoog.net/forum/viewtopic.p ... &sk=t&sd=a
Cygne

Re: Eetprobleem??

Ze waren geschrokken, vooral geschrokken. Mijn vader durfde niet zo goed iets te zeggen, met mijn moeder heb ik een tijdje zitten praten. Ze waren er verdrietig over en ze hadden het niet verwacht. Mijn moeder pakte me vast en heeft zitten huilen. Ik zelf had verwacht dat ze kwaad zouden worden, maar dat waren ze helemaal niet.
meisje1988

Re: Eetprobleem??

Oke dat denk ik dus ook! Maar het kan dus ook meevallen blijkt...
Mier

Re: Eetprobleem??

meisje1988 schreef:Oke dat denk ik dus ook! Maar het kan dus ook meevallen blijkt...
Jou ouders willen het beste voor jou, dat weet ik zeker, dus ik kan echt niet geloven dat ze boos zullen worden. Ze willen je met alle liefde van de wereld helpen, dat weet ik zeker.
Hierboven staan zo al een paar voorbeelden van mensen die ook de vragen hadden over of ze het wel moesten doen om hulp te zoeken, maar uiteindelijk daar wel heel blij mee zijn dat ze het gedaan hebben.
Jive1

Re: Eetprobleem??

Hey! Mesje1988,

Inderdaad, je hoeft de assistente niet te vertellen waarvoor je de huisarts wil spreken! Zij is zelf geen arts, en heeft alleen de administratieve dingen van de juisarts te regelen. Zij is maar een assistente van de arts....

Dat je ouders niets over je weten, dat is wel jammer, want zij willen je zeker helpen, maar is dat nu echt belangrijk voor je, belet dat jou om naar de arts te gaan?
Misschien kan je gewoon even proberen deze zaak recht te zetten, en jij zegt gewoon aan je ouders, als het dan toch echt hoeft dat je het hun zegt, dat je eens naar de huisarts wil gaan raad vragen in verband met een slecht gevoelen dat je hebt in je lichaam.
Dat zij helemaal niets weten van wat met jou gebeurt op dit moment, daar moet je dus zelf best snel iets aan veranderen! Waarom zeg je hun niet gewoon wat je denkt dat er met jou aan de hand is? Wat belet je hun dat te zeggen? Is het niet véél beter dat zij ook weten wat er met je is, en waarom juist jij naar de huisarts wil gaan? Is het niet veel gemakkelijker voor je als ze je zouden kunnen steunen?

Helder heel die toestand even op, zou ik zeggen, dan wordt het daarna voor jou veel gemakkelijker, omdat je gewoon met je ouders er dan over zal kunnen praten, terwijl je nu een heleboel zaken steeds voor hen moet verbergen. Da's echt niet zo leuk voor je!

En nog wat... Dat jij je stom zou voelen als je hun iets moet zeggen, dat is maar en gedacht van je. Het is inderdaad eerder slim van je, dat je voor je probleem naar de arts wil gaan, en dat je dat aan je ouders ook zegt.

Meisje, je mag niet twijfgelen nu. Dit is niet om mee te lachen, het is een serieus iets, je eetgedrag, je beseft het zelf maar al te best, je eetgedrag is niet in orde. Je moet absoluut kontrole daarover kunnen krijgen, en de huisarts gaat je daarbij zeker helpen, niet de assistente!

En als je het moeilijk zou hebben om aan de dokter te vertellen over je probleem, maak dan gewoon een kopie van de tekst die je hierboven geschreven hebt, over wat er gebeurt bij een goede , en wat bij een slechte dag, en geef dat briefje aan de dokter, met de vraag om dat eerst eens te lezen, want dat je het gewoon moeilijk vindt om het mondeling uit te leggen. Hij/zij zal direkt begrijpen wat moet gedaan worden, omdat het voor hem/haar direkt duidelijk zal zijn wat er met jou gebeurt.

Lieve meisje1988, je bent zelfstandig genoeg nu om te weten wat je moet doen. Je ouders zullen je echt niet tegenhouden om naar de arts te gaan, ze zullen wel vragen stellen, dat is mogelijk, maar jij moet gewoon doen wat nodig is, wat je eigenlijk zelf ook wel weet. Dat is belangrijk voor je! Aarzel niet, maak snel een afspraak met de arts, en ga...

Ik wens je alle moed toe om te doen wat je goed weet dat nodig is!

Greetz
Jive1
Franje

Re: Eetprobleem??

meisje1988 schreef:@ Frauke; Ik zie het niet als levensgroot probleem, maar ik weet ook heus wel dat het niet echt normaal is wat ik doe. En als ik dan jouw verhaal lees, dan kan ik er helemaal inkomen dat jij meiden zoals mij maar stom vindt, hoe ik met eten omga. Ik vind het heel vervelend voor jou dat je zoveel moet eten om op gewicht te blijven, en daar heb ik ook respect voor dat je het doet ondanks je pijn etc. Want eerlijk is eerlijk, ik zou het niet kunnen! Maar wat ik me afvraag, het is dan toch hartstikke frusterend om al die verhalen hier te lezen?
frustrerend is jij niet ga dokter...
Dieet jou nog rat doodga honger van weinig...
jij weten niet normaal hoe eet jij..
Wel jij denk dokter jou zegte niks aan hand jou
Weten goed jij niet zegte dat dokter..
Telefoon straks tilt op dan dokter jij belt ja...

Straks bent skelet jij van mager
Wat op die zegte ouders wel?
Dan laat beetje jij...
meisje1988

Re: Eetprobleem??

Ja.. ik ga denk ik morgen dan bellen.

Werd vanochtend wakker en kreeg meteen een vreetbui! Heb net dus al vanalles ongezonds zitten eten, zonder dat ik het wil. Maar heb zoooooo'n honger van die dagen niet/weinig eten :S
Eleandra

Re: Eetprobleem??

Lieve Meisje1988,

Ik hoop dat je de huisarts belt, zo snel mogelijk.

Ik schreef het al eerder: ik heb al zo'n 12 jaar anorexia, en mijn leven is een hel.

Hoe langer je een eetstoornis hebt, welke dan ook, hoe moeilijker het wordt ervan af te komen.

Geloof me, je wilt niet leven zoals ik leef.

Leven met een eetstoornis is een hel.
Het maakt je kapot; jouzelf, je lichaam, je geest, je leven, alles.

Een eetstoornis verwoest alles wat goed en mooi is in het leven.

Ga naar de huisarts, zo snel mogelijk.

Zoek hulp, stap uit deze neerwaartse spiraal, die alleen maar ellende oplevert.

Zoek hulp.
Franje

Re: Eetprobleem??

meisje1988 schreef:Ja.. ik ga denk ik morgen dan bellen.

Werd vanochtend wakker en kreeg meteen een vreetbui! Heb net dus al vanalles ongezonds zitten eten, zonder dat ik het wil. Maar heb zoooooo'n honger van die dagen niet/weinig eten :S
Niet denkt bellen...
Gaat bel op dokter echt ja
smoesjes niet
bellen echt
meisje1988

Re: Eetprobleem??

Pff vandaag is een *** geen scheldwoorden aubdag! Ben helemaal de controle kwijt over het eten vandaag.. heb veel te veel gesnoept en ge(vr)eten, en heb niet eens honger!
Jive1

Re: Eetprobleem??

Hey! Meisje,

Heb je gisteren je huisarts gebeld? Zoals je "dacht" het te doen? Heb je een afspraak gemaakt?.... Of is het bij "denken" gebleven....

Als je het niet doet, dan blijft alles zoals het is, en blijf je met je vreetbuien en controleverlies over je eten rondlopen....

Doen! meisje! Doen!

Greetz
Jive1
meisje1988

Re: Eetprobleem??

Het is bij denken gebleven... na de carnaval!!

Maar heb ook niet elke dag vreetbuiten... het is dan weer een vreetbui en dan weer dagenlang heel weinig. Totdat ik zo'n honger heb zeg maar, en dat uit zich dan in een vreetbui..

Dus ik weet het niet!
Jive1

Re: Eetprobleem??

Hey! Meisje1988,

Het is nooit verloren, als men iets niet kon doen zoals men het had voorgenomen, men kan zich steeds herpakken, en nu doen wat men, om welke reden dan ook, niet reeds had gedaan....

Je probeert jezelf te bedriegen nu, door te zeggen....
Het is bij denken gebleven... na de carnaval!!
Maar heb ook niet elke dag vreetbuiten... het is dan weer een vreetbui en dan weer dagenlang heel weinig. Totdat ik zo'n honger heb zeg maar, en dat uit zich dan in een vreetbui..
Dus ik weet het niet!
Dit is zuiver je eigen behoeften ontlopen, dit is jezelf miskennen....

Je hebt zelf deze topic begonnen, met de vraag of je een eetprobleem zou hebben, verschillende mensen op dit forum hebben jou aanbevolen tenminste er met je huisarts te gaan over spreken, je hebt jezelf zelfs even voorgenomen om daadwerkelijk met je arts te gaan spreken... en nu? Wat nu?

Het is jouw eigen wil.

Greetz
Jive1
Liej

Re: Eetprobleem??

Hey meisje.
Ik heb je verhaal een beetje gevolgd. En ik herken mezelf sterk in jou! Het enige wat ik ook deed was: middageten (2 sandwichen) een appel en avondeten (waar ik ook nog zuinig mee was).
Geloof me. Ik voelde me niet goed toen. Ik viel wel af, kwas wel mager (meisjes dachten dat ik anorexia had :roll:, roddelden achter men rug, want ze durfden me niet aanspreken), maar dat was het. Ik heb me vaak aan een meisje geërgerd dat kon eten wat ze wou en haar buik pleef zo plat als een vijg! Zij at ook niet veel, niet express denk ik, maar dat maakte het nog moeilijker voor me. Want zij was nooit duizelig ofzo. Zij kon in het weekend pitta gaan eten enzovoort.
Vergis je niet: ik deed haar niet na en ik vermagerde niet omwille van haar.

Wat ik wil zeggen is: niet ieder mens is gelijk, vanbinnen én vanbuiten niet. De ene mens heeft een sneller metabolisme dan de andere, de ene kan zich al eens wat meer permitteren dan de andere. Maar zo IS het leven. Staar je daar niet blind op. En geloof me, mensen kijken niet naar je lichaam. Over je lichaam draag je kleren. Wie ziet er nu of je buik plat is of niet? OF je mager bent of graatmager? Niemand. En niemand maalt erom.
Mensen moeten je nemen zoals je bent, innerlijk en uiterlijk.
En geloof me: als je ooit een jongen tegenkomt, die hebben graag wat 'pak' aan hun meisje ;). Heb al gehoord van jongens die pijn hebben door de beenderen die uitsteken van hun meisje tijdens het vrijen.

Ik hoop dat je me begrijpt en niet gek verklaard :shock: ik wil je gewoon helpen. Je bent niet alleen met dat gevoel, ik begrijp zeer zeker hoe je je voelt. Maar leven op een appel en mandarijn: dit kan niet. Begin desnoods met wat meer brood te eten. Wist je dat er brooddieëten bestaan? Brood is goed, geven je vezels en bruin brood geeft je bovendien sneller een verzadigd gevoel waardoor je er niet té veel van zal eten, maar terwijl je toch een gezonde protie binnen hebt.

Denk over je lichaam voor je je zelfkapot maakt. Want zoals je nu bezig bent, ben je op die weg. Dit klinkt grof, maar het is zo. Nu voel je dat misschien nog niet, maar later kun je er de gevolgen van dragen: maagzweren, lastige darmen voor de rest van je leven, haaruitval, .. of zelfs sterfte.

Maak je sterk, denk ik jezelf: Ik BEN mooi, niemand heeft daar iets over te zeggen! Ik HOEF voor niemand te vermageren!

Hou moed!
Groetjes, Liej

Terug naar “Eetproblemen”