kathy

Re: Eetprobleem??

woorden van mijn huisarts: een "eetprobleem" is een verslaving en dan wel de moeilijkste verslaving om van af te geraken en ook de moeilijkste verslaving om niet te hervallen. Drugs of alcohol kan je uit je leven bannen maar eten niet.

Om iets te "genezen" moet je niet de symptomen aanpakken maar de oorzaak.

oorzaak1: ik ben te dik en ik wil vermageren
oorzaak 2: ik heb nergens controle over en mijn voeding beslis ik zelf..
oorzaak 3: iedereen weet alles al van mij en dit is "mijn geheim"

er kunnen nog andere oorzaken zijn maar die ken ik niet allemaal.
oorzaak 1 is moeilijk te geloven in uw geval, het kan uiteindelijk wel zijn dat oorzaak 1 een symptoom wordt.

Ik worstel al heel lang met dit probleem en een van de eerste dingen die mijn psycholoog mij aanraadde was om heel mijn leven eens op papier te zetten, het hoeft geen mooi verhaaltje te worden maar gewoon alles waar je aan denkt, hoe je je voelde, alles wat je je kan herinneren.
Als je dit hebt gedaan moet je uw verhaal wat proberen te analyseren. Alle stukken waar je je niet goed bij voelde of waarvan je zegt hier is het mis gegaan die schrijf je dan over in een apart boekje. Met dit boekje moet je dan proberen te werken.
In mijn geval waren er enkele problemen veroorzaakt door anderen.
Die problemen heb ik dan eerst moeten aanpakken door die personen hiermee te confronteren (voorlaatste stap) en als laatste stap mocht ik dan in de vuilbak van mijn psycholoog een vuurtje stoken met dat hoofdstuk.

Uw eerste stap dat je NU moet zetten is toegeven aan jezelf dat je een probleem hebt. niet zomaar zeggen maar echt toegeven. Niet meer van het is niet zo erg of weet ik veel wat. Eerlijk zijn tegenover jezelf.

een 2de stap is tegen zoveel mogelijk mensen die in dichte kring staan zeggen wat je nu meemaakt en hoe je jezelf daarbij voelt.

een 3de stap is gespecialiseerde hulp zoeken. Dit kan je samen met iemand doen, je staat er nu ook niet meer alleen voor.


Dit zijn de 3 allermoeilijkste stappen.

Daarna is het gemakkelijkER niet gemakkelijk maar gemakkelijker.
Het is een zware strijd waar je regelmatig in verliest maar daarvoor is stap 2 heel belangrijk
Zo kan je jou verhaal eventueel elke dag kwijt bij je ouders, broer, zus, vriendje of vriendinnen.

Proberen zou ik zeggen en veel sterkte


ps. ik ben moeder van 4 kinderen en mijn voedingsprobleem draag ik over aan hen.
Laat het dus niet zover komen.
kathy

Re: Eetprobleem??

een gedichtje gekregen
misschien helpt het jou ook som.

Kijk!
Kijk in de spiegel en zie je lichaam
Kijk in de spiegel en zeg je naam
Zie je ook echt dat JIJ dat bent?
Diegene die jij zo goed kent!
Ben je tevreden met wat je ziet?
Of denk je: helemaal niet!
Kijk in je ogen en zie jouw ziel
Is er iets wat je niet beviel?
Naar jezelf kijken is zo intens!
Want je hebt altijd wel een wens
Het kan een beetje mooier hier of daar!
Misschien een kleurtje in mijn haar?
Niet tevreden over jezelf zijn
Dat houd een mens héél klein!
Kijk 10 keer in de spiegel per dag
Kijk diep in je ogen en lach!
Dan zie je in jóuw ziel de kracht
Kijk eens wat een pracht!
Wees tevreden met wat je ziet
Zorg dat je ervan geniet!
Laat dit mooie plekje nooit meer gaan!
Ga er nooit langer dan een dag vandaan!
Als alles weer even tegen zit
Denk dan terug aan dit:
Kijk in je ogen en zie jóuw ziel
Was er iets wat je beviel?
Dan weet je weer hoe mooi je bent
Nu weet je dat je jezelf kent
Gebruikersavatar
Minerva
Berichten: 17643
Lid geworden op: 28 aug 2006 21:04
Locatie: Breda
Contacteer: Website Twitter

Re: Eetprobleem??

Mooi geschreven Kathy =D>
Inzicht als Uitweg..
meisje1988

Re: Eetprobleem??

Nou weer eventjes een update! Er is in de tijd dat ik niet meer heb gepost een hoop gebeurd!

Ik heb inmiddels hulp... dat is ook een lang verhaal! Maar het komt er op neer dat al 2 x naar een psychologe ben geweest. Met dwang, dus uiteindelijk nog niet uit vrije wil. Maar of dat zin gaat hebben is voor beide partijen niet duidelijk, want blijkbaar kan er niets veranderen als ik het niet echt wil. En ik wil nog steeds blijven afvallen. En dat gaat schijnbaar niet samen met "genezen". Er is nog geen diagnose etc. gesteld.

Nog steeds ben ik heel de dag met eten bezig. Ik voel me pas goed als ik mijn sleutelbeenderen voel, mijn heupbotten vol en mijn ribben kan voelen of zien. Ik word vrolijk als ik op de weegschaal sta en ik zie dat er wat vanaf is (elke gram is goed, maar alles wat erbij komt verpest meteen mijn dag). Sommige dagen gaat het heel goed, dan hou ik het vol om alleen maar een appel en wat bouillon te eten en dan voel ik me helemaal goed als ik dan 's avonds in bed lig en kan terugdenken aan die goeie dag. Als ik honger voel en mijn maag knort dan voelt dat nog beter, dan heb ik de controle, de macht over mezelf. Dat zijn momenten dat ik me goed vol. Maar soms gaat het weer mis, dan krijg ik een vreetbui. Dan moet alles er weer meteen uit en slik ik nog steeds laxeerpillen. Hoe zieker ik daar van ben, hoe beter, want dan weet ik tenminste dat al dat eten weer uit mijn lijf gaat! Anderen zeggen al tegen me dat ik mijn lichaam kapot maak. Maar het gekke is, dat boeit me helemaal niets! Ik merk er nog weinig van, dus het interesseert me niets. Ook als ze me vragen waar ik nog voor leef, dan is dat mijn studie en afvallen. Ik heb geen idee wat ik na mijn studie zou willen, daar denk ik niet eens over na. Het enige wat ik wil is afvallen. Andere dingen als uitgaan interesseren me ook niet eens meer. Als ik maar kan afvallen!

Zo, weer eventjes hoe het de laatste tijd ging!
inactieve gebruiker

Re: Eetprobleem??

je zult zo niet lang meer te leven hebben, maar ook dat boeit je niet natuurlijk. Of heb ik dat mis?
Opa Black

Re: Eetprobleem??

Er is een oplossing hoor, via de huisarts een opname of een begeleiding in een centrum voor eetstoornissen.
Daar ben je onder de mensen met een gelijk probleem en word je helemaal begeleid.
En ja, het zal moeilijk worden maar voor niets gaat de zon op.

Echt doen zou ik zeggen want het leven is toch echt de moeite waard.
meisje1988

Re: Eetprobleem??

Update:

Ondertussen nog een aantal keren naar de psychologe geweest. Maar nog steeds twijfel ik of het zin heeft. Ze is zoiezo niet gespecialiseerd in "eetproblematiek". En ik ga er nog niet uit vrije wil naar toe.

Met het eten gaat het ook niet goed. Ik schommel ontzettend in gewicht. Dan eet ik weer dagen alleen een appel en wat yoghurt of een kopje bouillon, en dan zit ik ineens op de 49 kilo. Dan krijg ik weer een aantal dagen dat ik 's avonds een vreetbui heb, soms moet dat er dan van mezelf meteen uit en dan ga ik braken. Maar soms kan het me niets meer schelen en dan braak of laxeer ik niet. Dat is toch raar? Het ene moment wil, kan en mag ik van mezelf niets eten, terwijl ik mezelf op andere dagen volprop en het niet eens de moeite vindt om het weer uit te braken! Wat is dat toch?

Elke ochtend sta ik op, en het eerste wat ik doe is dan bedenken wat ik van mezelf wel of niet mag eten. En dan maar hopen dat ik me eraan hou. Wat overdag prima gaat, maar thuis in de avonduren gaat het mis. Dan ga ik maar vreten, vreten en vreten de laatste paar dagen. Ik doe mezelf op school en werk maar zo goed voor, alsof alles prima gaat, maar eigelijk gaat het gewoon zwaar balen.

Ik vraag me nu af, als de psychologe mij niet kan helpen. Wat moet ik dan??? Wat zou mij nou kunnen helpen???
inactieve gebruiker

Re: Eetprobleem??

je psychologe zal je waarschijnlijk prima kunnen helpen, als je maar praat en zo openhartig mogelijk je problemen naar buiten brengt.
Ik doe mezelf op school en werk maar zo goed voor, alsof alles prima gaat, maar eigelijk gaat het gewoon zwaar balen.
Heb je haar dit al eens net zo onomwonden als je dat hier doet gezegd?
En hebben jullie er vervolgens ook over gesproken WAT jou vooral allemaal doet balen?
Probeer dat hier eens een beetje te verduidelijken als je wilt? Voe je jezelf tekortschieten vergeleken met anderen? Heb je het gevoel dat anderen jou niet echt mogen, niet echt accepteren, en wellicht helemáál niet zouden accepteren wanneer je eens echt met jezelf op de proppen zou komen, met je ware gevoelens, het balen dat je doet de hele dag door enzomeer...

Mijn therapeut vertelde mij eens dt anorexia alleen maar een vlucht voor het gevoel is, anorexia is : niet willen voelen.
Kun jij dat beamen? Of is het voor jou anders?

Groetjes, Klaas
meisje1988

Re: Eetprobleem??

Maar ik heb geen anorexia. Ik heb absoluut geen ondergewicht. Ik schommel wel eens op een redelijk laag gewicht, maar ik heb nog nooit écht ondergewicht gehad vind ik. En ik vreet me de laatste paar dagen vol (oke, ik braak het wel uit) maar dat noem ik geen anorexia.

Oke, ik heb een eetprobleem, dat kan ik wel beamen. Maar welke.. als ik dat eens zou weten dan is er misschien iets aan te doen!

Maar wat je zegt Klaas klopt wel. Ik voel mezelf altijd tekort geschoten. Ik weet niet wat het precies is, maar ik denk dat mensen me leuker vinden als ik slank ben. En dat ik mezelf dan ook beter voel. En ik praat eigelijk nooit over mijn gevoel, wil het liefst gewoon niets voelen. En hoe ik me voel dat is echt afhankelijk van wat ik eet of heb gegeten. Als ik niets heb gegeten dan voel ik me goed, heb ik wel gegeten of veel gegeten dan voel ik me slecht. Ook als ik bijv. de hele dag niets eet behalve wat bouillon dan is het goed. Maar als ik door de dag heen bijv. 1 koekje op heb, dan is mijn dag al verpest en dan weet ik 9 van de 10 keer dat er een vreetbui aankomt. Omdat ik mijn dag toch al verpest heb.
inactieve gebruiker

Re: Eetprobleem??

Als ik niets heb gegeten dan voel ik me goed, heb ik wel gegeten of veel gegeten dan voel ik me slecht
dan heb je echt anorexia hoor
ht overgeven, hoe ervaar je dat, ook dat maakt je kalm is het niet? Ook dat wordt heel vaak gebruikt om gevoelens te onderdrukken door mensen met eetstoornissen. Ik ken een meisje dat al ongeveer twintig jaar zeer ernstige eetstoornissen heeft en waarbij het ook een combinatie van uithongeren-volvreten-en-overgeven (dat laatste soms wel -schrik niet- vijftien tot twintig keer op een dag) is.
Het zal heel erg belangrijk zijn voor het te boven komen van je eetstoornissen, dat je echt eens goed je allerdiepste en allerellendigste gevoelens (die je dus juist met je eetstoornissen op afstand probeert te houden) diepgaand te bepraten.

Voel je je minder mooi, minder aantrekkelijk, minder interessant, minder waardevol dan anderen? Heb je thuis het gevoel echt bemind te worden, dus het gevoel dat je ouders en andere gezinsleden misschien, heel veel van je houden?

En heb je misschien ooit iets heel naars meegemaakt, mogelijk ook op fysiek gebied?

Kun je wanneer je zo baalt, ook tegen je vriendin of wie dan ook zeggen dat je baalt, of mag je je gevoelens niet uitspreken, ben je dan bang dat ze jou voor een negatieveling gaan aanzien misschien?
meisje1988

Re: Eetprobleem??

Het braken werkt inderdaad rustgevend. Het gevoel dat ík bepaal wat er in mijn lichaam komt dat geeft echt een gevoel van macht. Ook af en toe als ik eet, dan weet ik gewoon dat ik het er weer uit kan gooien. Dat gevoel van controle. Van het braken word ik rustig en erna voel ik me goed en leeg. Het braken komt bij mij niet zovaak voor als bij die vriendin van je, maar het kan toch wel eens oplopen tot een keer of 5 á 6 keer braken op een dag. Soms kan ik me daar dan ook schuldig over voelen, maar het gevoel en het idee dat dan al het eten uit mijn lichaam is dat maakt álles weer goed!

En ik voel me inderdaad minder mooi, interessant etc. dan anderen. Ik denk al gauw dat mensen mij toch niet goed genoeg vinden, of dat ik fouten maak en dat ze mij niet mogen.

De laatste tijd als ik die eetbuiten heb gehad dan walg ik ook echt van mezelf. Ik probeer dan juist echt spiegels te vermijden, want ik kan mezelf dan echt niet zien. Ook vind ik het mezelf dan niet waard om te douchen, dat durf/wil/kan ik dan niet ook niet, want ik hoef mijn lichaam echt niet te zien dan!

En ik heb eigelijk nooit iets heel ernstigs/schokkends of wat dan ook meegemaakt in mijn jeugd. Heb een vrij normale jeugd gehad als ik eens terugkijk. Geen extreem rare dingen.

Tegen vriendinnen vertel ik ook nooit dat ik baal bijv. Ik doe me daar ook goed voor, alsof het allemaal prima gaat. Ik wil niet die extra aandacht op me vestigen door te zeggen dat ik baal of me niet goed voel!
Eleandra

Re: Eetprobleem??

49 kilo noem je absoluut geen ondergewicht???

Tja...
frauke

Re: Eetprobleem??

wie je kan helpen, vraag je je af
jijzelf
door eerst voor jezelf te erkennen dat je een probeem hebt

Wat zegt een naam van een ziekte??
je kan echt wel werken aan je genezing (voor zover) ook al heeft het geen naam
Vertel mij wat. :roll:
ik doe het al mijn leven lang mijn leven leefbaar krijgen en houden
met mijn aandoening of wathever
wat is nu een naam, een hokje waar je mogelijk in past??
wat mij betreft, al ik dit zo lees heb je
heel duidelijk een vertoord eetpatroon
en ook nog een verkeerd eetgedrag.
Laura11

Re: Eetprobleem??

je hebt wel degelijk anorexia is schrik er zo van..

ik schrok er vooral van omdat ik mezelf hier zo in herkende..
vanaf mn 9e heb had ik al een eetstoornis of anorexia als je dat zo noemen wil, als ik heel goed terug denk was ik er al vanaf mn 7e mee bezig, ik had voor het zelvde geld smet vrees kunnen hebben eigenlijk jammer dat anorexia ernstigere gevolgen heeft. Het komt er eigenlijk op neer dat als je de hele dag met eten of eigenlijk het niet eten bezig bent dan hoef je je nergens anders druk over te maken dat kan immers ook niet! je bent verdoofd voor andere dingen..

Maar echt Je maaakt je zelf langzaam kapot.. Je helpt jezelf naar de vernieling ik snap dat dit nu niet tot je doordringt.. Dat deed het bij mij ook niet zelfs toen ik hoorde dat als ik binnen een week (als ik niet aan zou komen) verplicht opgenomen zou worden, drong het niet tot me door.

Je voelt je eenzaam echt niemand die je begrijpt..

Maar het is super dat er nu hulp is voor je =D> misschien vind je dit zelf niet(dat is te verwachten) maar geloof me .. als het een beetje beter met je gaat dan voel je je een stuk beter

ik ontkende het ook maaar ECHT je hebt wel degelijk een EETSTOORNIS

die ik heeeel veel op anorexia vind lijken (En ik weet het zelfs zeker als wat je hier vertelt echt zo is dan weet ik het zeker)

duss raap jezelf op tijd weer bij elkaaar voordat het te laat is

je denkt dat je de toutjes in handen hebt maar dit is absoluut niet het geval!

sterkte en liefs van mij, ik hoop dat dit toch een beetje tot je doorgedrongen is.

Terug naar “Eetproblemen”