angel12

geen respect

Hallo iedereen,

Telkens wij bij mijn moeder op bezoek gaan, maakt ze altijd hapjes en eten klaar dat mijn echtgenoot niet kan verteren.
Mijn echtgenoot wil haar gevoelens niet kwetsen en tracht haar altijd op een zachte manier duidelijk te maken dat hij het niet verteert, 's middags niet eet (als we daar 's middags zijn) en doordat hij het op die manier zegt voelt zij zich echter belangrijk, ze lijkt er wel gelukkig mee te zijn.
Ik zeg het daarentegen op een heel duidelijk manier en dan kijkt ze wel sip maar ze blijft haar manier van doen verder doen.

Na ons bezoek zit mijn echtgenoot altijd met maagproblemen en dient hij medicatie te nemen.

Ikzelf heb een lactose-en glutenintolerantie en eet sowieso niet hetgeen ze klaarmaakt. Ik neem mijn eigen eten mee.
Maar telkens weer vraagt ze mij op een manier of ik er wil eten. Op den duur zeg ik tegen haar dat ze het mij niet moet vragen omdat ik het toch niet eet. Gisteren zei ze dat ze het daarom vraagt en lachte zo op een manier die mij absoluut niet aanstond.
Ik vind het absoluut niet leuk en voel mij niet gerespecteerd.
Ik voel aan dat ze het doet om mij te raken op een of andere manier.

Het is zover gekomen dat ik haar nu een brief wil schrijven om het haar duidelijk te maken want woordelijk dringt het toch niet tot haar door. En als ze haar zin blijft doordrijven dat wij niet meer komen eten. Er moet gewoon een halt toegeroepen worden.

Het is niet de eerste keer dat mensen mijn nee niet willen aanvaarden en toch ben ik heel duidelijk.

Groetjes,

Angel
Hawk L.

Re: geen respect

Wel een apart probleem. Misschien dat je moeder toch stiekem hoopt dat je ooit van d'r eten proeft (zo zijn moeders... en oma's nog erger! ;))... Hoe is de band verder met je moeder? Wanneer zijn de maagproblemen van jou en je man begonnen? Hoe reageerde je moeder daar op?
angel12

Re: geen respect

Dag Hawk,

Bedankt voor je reactie.

Mijn echtgenoot eet thuis altijd mager juist omwille van zijn gewicht onder controle te houden, gezond te eten en zijn verteringsproblemen.
Nu hij is slank en groot maar heeft een gevoelige maag.

Ik heb zelf lactose-en glutenintolerantie en mijn moeder houdt nooit rekening met mij vandaar dat ik mijn eigen eten dan maar meeneem naar haar.
Als we uit eten gaan is het ook een restaurant waar zij voor kiezen en ook weer geen rekening met mij houden.
Mijn echtgenoot en ik gaan héél zelden uit eten gewoon omdat het heel moeilijk voor me is. Er is wel een wokrestaurant waar we dan al eens zelden naartoe gaan maar thuis is voor mij alleszins nog het beste.
Want zelfs al je tegen de koks zegt dat het op een bepaalde manier moet gemaakt worden, ze zeggen wel ja maar dan nog verteer ik het niet. Salades verteer ik ook niet. Het eten moet warm zijn.

Het is al 10000 keren tegen mijn moeder gezegd maar ze snapt het niet. Ze vindt zich juist heel interessant en gelukkig. Wanneer mijn echtgenoot tegen haar op een veel te zachte manier (naar mijn mening) haar duidelijk maakt dat ze dat niet moet doen, hij bv. 's middags niet eet, ja dan voelt ze zich belangrijk en lacht ze alsof dat ze iets goed doet door toch iets te maken. Maar ze verstaat het niet, noch mijn woorden noch die van hem.

De band met mijn moeder is niet zo zo. Ik ben iemand die voor mezelf opkomt enzo. Zij noemt dat agressief. Ik moet wel zeggen dat zij sub-assertief, ze is ook nooit voor zichzelf opgekomen, vandaar waarschijnlijk.
Ik heb geen kinderen omwille van gezondheidsproblemen en ben thuis. Mijn zus is helemaal het tegenovergestelde. Zij wordt in de watten gelegd, liefdevol aangesproken, wat zij doet is ok, zij en haar vriend hebben het om het zo te zeggen allemaal voor elkaar en ik ben blij voor hen want ik met mijn gezondheidsproblemen - dat is het niet.

Mijn moeder raakt geïrriteerd door mij. Ze luistert meestal maar met een 1/2 oor. Als mijn echtgenoot praat en zelfs vorige relaties hing ze bij hen aan hun lippen.
Mijn moeder is eerlijk gezegd en dat heb ik gisteren weer duidelijk gevoeld, niet vriendelijk tegen mij. En de manier hoe ze lachte, ze zegt ook dat ze het opzettelijk aan mij vraagt (van dat eten dat ik toch niet mag eten) omdat ze weet wat ik ga zeggen. Ik vind dat eerlijk gezegd heel raar, precies wat ziekelijk. De energie is niet positief moet ik zeggen. En ik vind het helemaal niet leuk. Er zit geen positieve boodschap achter.

Wanneer ik het dochtertje van mijn zus onlangs wat plaagde, en dat was echt maar even toen zei ze dat ik haar pestte. In het verleden is al gebleken dat ze jaloers op me was. Ze zei ooit dat ik geen kinderen moest nemen enz...Ze zat ook eens bijna op de schoot van een ex-vriend. Ik wil maar zeggen, er klopt toch iets niet. En het is geen projectie van mijnentwege.

Daarstraks heb ik er met iemand over gesproken en die zei dat ik haar moet vragen waarom ze zo doet, maar dat antwoord heb ik dus : ze weet nl. wat ik ga zeggen. Het is eigenlijk zo dat ik geen zin meer heb om naar haar toe te gaan. Ik voel mezelf niet gerespecteerd.

Groetjes,

Angel
Gebruikersavatar
Minerva
Berichten: 17643
Lid geworden op: 28 aug 2006 21:04
Locatie: Breda
Contacteer: Website Twitter

Re: geen respect

Je vraagt je inderdaad af wat zij nou denkt te bereiken met haar gedrag ? Wat heeft ze er mee voor om eten/hapjes te serveren die iemand niet mag eten. Het klinkt wat vreemd. Ik vraag me ook af waarom je echtgenoot er van eet als hij er elke keer ziek van wordt. Die kan net als jij misschien gewoon eigen hapjes mee nemen ?
Inzicht als Uitweg..
Hawk L.

Re: geen respect

Je zou eens een goed gesprek moeten hebben met je moeder over je probleem en hoe je vindt dat zij ermee omgaat; zonder een te zachte aanpak! Dat het eindelijk eens tot haar doordringt (want veel moeders hebben daar blijkbaar moeite mee; ze willen het altijd beter weten... :roll:)! Zeg klaar en duidelijk dat het je kwetst dat ze (met opzet dan nog!) zo tegen je doet.

Voor jezelf opkomen is heel goed en ik weet dat veel mensen dat als agressief o.i.d. beschouwen. Het zou toch niet mogen!

Laat je niet doen en praat erover!

:knuffel:
angel12

Re: geen respect

Dag Mystica en Hawk,

Bedankt voor jullie reactie.

Het is al jaren bezig.

Ik weet niet of het ook met de ouderdom te maken heeft dat mensen bepaald gedrag en eetgewoonten niet meer kunnen of willen veranderen. Maar het is heel opvallend wanneer mijn echtgenoot haar op een zachte manier zegt dat ze dat niet moet doen dat ze zo begint te lachen. Alsof het haar ego strijkt.

Mijn vader is overleden in 1996 en in het verleden legde ze om het zo te zeggen ook altijd eieren onder mijn toenmalige partners maar nu gaat het over onze gezondheid.
Ze wil hem werkelijk volproppen met vanalles (dat vettig is).

Ze beweert dat ze niet vettig eet maar als ze een en al vertelt, blijkt dat juist vettig te zijn.

Ik heb er daarnet nog met mijn echtgenoot over gesproken en het komt erop neer dat hij haar niet wil bruskeren. Hij is eigenlijk altijd te zacht naar anderen waardoor ze over hem heen lopen, hun zin door te drijven, hem trachten te manipuleren enz...Ik tracht hem tot inzichten te brengen maar alleen hij kan voor zichzelf opkomen. Misschien moet ik het bij hem laten. Ik heb het al zoveel keer tegen mijn moeder gezegd, tja, hij zal het moeten ondervinden zeker ?

Maar wat mij betreft, het is echt niet leuk wanneer zij telkens weer afkomt met een bord eten dat ik niet kan eten. En vooral dat ze hetgeen ik zeg niet respecteer door het juist telkens weer mee af te komen.

Moet ze zo oud zijn geworden dacht ik daarstraks.

Een vriend van me die met bewustwording bezig is vertelde me dat ik haar dus moet vragen waarom ze zo doet, dat ik nee moet blijven zeggen en dat ze dan na x-aantal keer wel zal opgeven (dat geloof ik niet, na zoveel jaar en het is niet dat we haar iedere week zien dus opgeven integendeel), dat het niet aan mij ligt en dat het mijn echtgenoot is die voor zichzelf zijn grenzen zal moeten stellen of ze het nu leuk vindt of niet.

Tja, hij is wel heel intelligent maar voor zichzelf opkomen dat is een ander paar mouwen. Het zal niet voor niets zijn dat we mekaar ontmoet hebben.
Langs de andere kant, alhoewel ik voor mezelf opkom en heel duidelijk ben dan wordt het ook niet gerespecteerd.
Diezelfde vriend zei dat ik het dan op een andere manier zou kunnen brengen maar hij kon geen ander voorbeeld vinden dan ik al had gebruikt.

Ik heb in ieder geval mijn zus op de hoogte gebracht en haar geschreven ofwel dat ons mama ermee stopt of dat we niet meer komen. Of ze het haar gaat zeggen weet ik niet want ze komen zeer goed overeen.

Zij beweerde gisteren dat ze weet hoe ik zal reageren en dat ze het daarom vraagt. Zoals ik al in mijn vorige reactie schreef, ik vind dat raar.

Spijtig genoeg heeft een gesprek totaal geen effect. Ik zal het eerst via mijn zus doen en dan een brief als het niets uithaalt. Alhoewel, beter ineens ook een brief schrijven.
De zachte aanpak van mijn echtgenoot werkt niet en het rechtuit zeggen van mijn kant helpt ook niet. Dus moet ik een ultimatum stellen naar mijn mening, ofwel respecteert ze het of komen we niet meer eten. Wat denken jullie ervan ?
En ik zal haar zeker schrijven dat het mij kwetst en slecht gevoel geeft. Het is eigenlijk zo dat ze veroorzaakt dat ik niet meer wil komen eten.

Groetjes,

Angel
Gebruikersavatar
Minerva
Berichten: 17643
Lid geworden op: 28 aug 2006 21:04
Locatie: Breda
Contacteer: Website Twitter

Re: geen respect

Goed dat je het duidelijk wilt maken/blijft maken waar het voor jou in zit. Je blijft het zeggen, je kan het inderdaad ook schrijven. Ook goed dat je je zus erbij betrekt en uitlegt waar het probleem zit voor jullie. Als je omgeving niet te veranderen is dan zal je zelf de verandering dienen te zijn die je graag wilt. One way or the other. Anders blijft alles bij het oude en dat wil je niet.
Inzicht als Uitweg..
angel12

Re: geen respect

Dat klopt Mystica.

Nu ben ik ook een boek aan het lezen : Genade van Adyashanti. Het gaat erover het gevecht met wat is op te geven. Maar dan stel ik mij toch vragen rond voor mezelf opkomen.
Ik weet en lees dat je anderen niet kan veranderen maar ik vind het dan wel wat verwarrend rond voor jezelf opkomen.

Dikke knuffel,

Angel
Gebruikersavatar
Minerva
Berichten: 17643
Lid geworden op: 28 aug 2006 21:04
Locatie: Breda
Contacteer: Website Twitter

Re: geen respect

Voor jezelf opkomen heeft te maken met assertiviteit, assertief gedrag. En dat heeft weer te maken met je mening durven geven ook als je daarbij een andere mening hebt dan anderen. Je mening durven geven zonder anderen te kwetsen of jezelf in te houden. Zonder iemand agressief te benaderen maar ook zonder jezelf te kort te doen.

Je kan een ander niet veranderen, door je mening te geven. Het is immers aan de ander om er iets mee te doen of te laten. Je kan echter wel jezelf veranderen door ergens assertief in op te treden en het niet meer te accepteren wat je niet wilt of door juist terug te geven aan een ander wat je juist wel nodig hebt. Het is het principe van grenzen stellen en niet geschoten is altijd mis.

Je kan je leven veranderen door assertief te zijn. Dat doe je niet voor een ander of om een ander te veranderen maar dat doe je voor jezelf.
Inzicht als Uitweg..
angel12

Re: geen respect

Dag Mystica,

Dat begrijp en doe ik ook.

Alleen in het boek staat "het gevecht met hetgeen wat is ophouden".
Het laten zijn want de situatie gaat over (dus duurt maar even), alleen ik merk dat niet in mijn situatie, het komt iedere keer terug zelfs al kom ik voor mezelf op.

Angel
Gebruikersavatar
Minerva
Berichten: 17643
Lid geworden op: 28 aug 2006 21:04
Locatie: Breda
Contacteer: Website Twitter

Re: geen respect

Misschien moet je het dan maar loslaten, zoals het boek suggereert.. maar dat is jouw keuze. Wat wil jij ?
Inzicht als Uitweg..
angel12

Re: geen respect

I sta open voor andere hun visies en misschien pak ik het verkeerd aan.
Het is altijd goed mezelf in vraag te stellen.
Gebruikersavatar
Minerva
Berichten: 17643
Lid geworden op: 28 aug 2006 21:04
Locatie: Breda
Contacteer: Website Twitter

Re: geen respect

Zeker dat is ook zo. Je hebt een ouder die weinig rekening houdt met jouw gevoelens en wensen, dus dan kan je dat maar beter zelf doen ;)
Inzicht als Uitweg..
angel12

Re: geen respect

Ik heb in ieder geval ook het gevoel dat ik niet meer bij haar wil gaan eten indien ze daar geen rekening mee houdt.

Nog eens bedankt voor je reacties.

Groetjes,

Angel
angel12

Re: geen respect

Hallo,

In het restaurant waar we zijn gaan eten heb ik toch een fruitsalade gekregen zoals ik gevraagd had.
Nu zondag gaan we weer uit eten en zal het weer een fruitsalade worden. Mijn zus had het restaurant al gemeld dat ik lactose-en glutenintolerantie heb en of ze "speciaal" eten voor me kunnen maken en dat kon. Toen heb ik haar verteld dat ik toch een fruitsalade zou nemen omdat ik uit ervaring weet dat ze toch niet 100% rekening houden met mijn verteringsproblemen. Wel, zij bleef toch aandringen en wanneer ik haar duidelijk wou maken dat ik het toch op mijn manier zou doen, bleef ze aandringen en daarna luisterde ze niet eens meer.
Ik denk dus niet dat ze wat ik haar geschreven heb ivm mijn moeder zal vertellen. Tja, dan is dat dan maar zo. Dan zal ik het haar moeten zeggen en dan zal het waarschijnlijk harder overkomen dan als mijn zus het zou vertellen.

Groetjes,

Angel
Gebruikersavatar
Minerva
Berichten: 17643
Lid geworden op: 28 aug 2006 21:04
Locatie: Breda
Contacteer: Website Twitter

Re: geen respect

Als ik het zo lees, wil je zus je wel graag tegemoet komen door het restaurant te bellen en dingen voor je te regelen. Jij kiest echter voor een ander alternatief en dat is dan ook te respecteren. Je bent huiverig voor uit eten gaan en dat kan ik me voorstellen als je er ziek van wordt. Ik denk dat het sowieso beter is om de regie in eigen hand te nemen, als het gaat om het vertellen tegen je moeder. Je kan zulke dingen maar beter zelf doen en niet via een ander. Op die manier is er geen ruimte voor invulling door een ander en kan je assertief voor jezelf opkomen en proberen dit op een goede manier te doen ook al is het confronterend. Vertel vanuit de ik vorm. Ik heb er last van als, ik word dan ziek, ik heb besloten dat, ik heb het gevoel dat. Dan komt het minder heftig over.
Inzicht als Uitweg..
angel12

Re: geen respect

Dag Mystica,

Nog eens bedankt voor je reactie.

Ben je psychologe of heb je iets in de richting gestudeerd ?

Ik vind het wel tof dat mijn zus rekening met me heeft gehouden maar het is inderdaad beter dat ik het zelf in de hand neem omdat dat het beste is. Alleen dat aandringen altijd...vind ik niet zo tof. Dat is ook wel iets dat nog op mijn weg komt dus in het vervolg is het misschien beter het 1 keer te zeggen en het niet te blijven herhalen want sommige mensen verstaan de herhalingen ook niet (zie vorige berichten).

Ja, ik huiver ervan wanneer we uit eten moeten gaan. Maar nu is het al 2 keer op korte tijd gebeurd en weet ik nu dat ik het best een fruitsalade kan vragen. De eerste keer was dit niet echt een fruitsalade te noemen maar was het enkel appel en de manager wil dit nu rechtzetten (nadat ik dat vermeld had). En in het andere restaurant was het zeer goed. Nu zondag gaan we dan ook uit eten. Enfin, ik heb het dus gevonden wat familie ook mag zeggen.

Als mijn moeder ons nog eens uitnodigt om bij haar te komen eten zal ik wel meteen mijn grenzen stellen. Ik heb er ook aan gedacht een brief te schrijven maar ik heb dat nog niet gedaan.
Ja, dat klopt wel van die invulling door een ander. Maar ik dacht, aangezien het contact tussen mijn zus en moeder veel hechter is dat ze dat dan wel zou aanvaarden. Doch, ik weet niet of mijn zus het al heeft gezegd.
"Diepgaande" gesprekken zijn eigenlijk nooit aan de orde terwijl ik niet van oppervlakkigheid hou. Mijn zus is wel een nuchter iemand.

Ik begrijp dat ik het vanuit de ik-vorm moet doen. Toen ik zo ziek van mijn schildklier was had ik er totaal geen probleem mee om voor mezelf op te komen, klonk het niet dan botste het maar maar dat kwam omdat mijn schildklier zo snel werkte. Ik heb dat waarschijnlijk moeten meemaken want voordien was ik niet echt goed om voor mezelf op te komen.
Nu mijn schildklier eruit is, ben ik weer rustig en moet ik uitkijken dat ik voor mezelf blijf opkomen wanneer nodig is en wanneer ik dan voor mezelf opkom ben ik soms wel gestresseerd zeker als het iets fundamenteel is. Ik blijf dan voor hetgeen staan dat ik belangrijk vind maar ik ben dus wel gestresseerd.

Groetjes,

Angel
Gebruikersavatar
Minerva
Berichten: 17643
Lid geworden op: 28 aug 2006 21:04
Locatie: Breda
Contacteer: Website Twitter

Re: geen respect

Jammer dat je stress ervaart als je voor jezelf opkomt. Weet je waar dat vandaan komt ? Waardoor het komt dat je dat moeilijk vindt ?

Ik studeer op dit moment psychologie, ben nog wel lerende. Ik vind het mede daarom interessant en leuk om op het forum actief te zijn. Zo leer ik er zelf ook weer van. ;)
Inzicht als Uitweg..
angel12

Re: geen respect

Ah leuk dat je dat studeert. Hoeveelste jaar ? Ik wens je in ieder geval veel succes en ik waardeer het echt dat je zo begaan bent met de anderen waaronder mezelf en je anderen tot inzichten tracht te brengen.

Ik had graag toegepaste psychologie in Antwerpen gevolgd maar omdat het heel omslachtig was om er naartoe te gaan, veel uren onderweg en met mijn gezondheid heb ik het "on hold" gezet.
We gaan binnenkort verhuizen dus wie weet. Het zal in ieder geval veel dichter bij de hogeschool zijn.

Het is niet dat ik altijd stress ervaar wanneer ik voor mezelf opkom maar de laatste keer dat ik het ervaren heb was toen ik iets waarvoor ik echt fundamenteel sta moest zeggen.

Nl. mijn echtgenoot hoopt mij en zijn dochter nog altijd op andere gedachten te brengen maar voor mij gaat dat niet, trouwens voor haar ook niet.
En alhoewel hij me zo onder druk zette (tot voor kort) was voor mij de enige uitweg dat ik mijn visie aan zijn kinderen schreef om dat duidelijk te maken.

Ik heb mijn echtgenoot in het kort gezegd waarvoor ik sta wat dat betreft (hij weet dat ondertussen wel). En terwijl zocht ik mijn woorden omdat ik zo gestresseerd was. Nu, het is een stresserend onderwerp. Misschien heb ik het in een mijn andere berichten geschreven. Ik weet wat ik wel en niet wil, waarvoor ik sta, waar mijn grenzen liggen en wat het gebeurd is tussen zijn kinderen en ons heeft ons veel pijn gegeven. Het is in zekere zin wel losgelaten door mezelf maar toch blijft het een gevoelig onderwerp.

Groetjes,

Angel
Gebruikersavatar
Minerva
Berichten: 17643
Lid geworden op: 28 aug 2006 21:04
Locatie: Breda
Contacteer: Website Twitter

Re: geen respect

Ik zit in het 2de jaar van de HBO opleiding Psychologie en Counseling en dat gaat goed. Hierna wil ik graag het liefste een eigen praktijk als counselor (eerstelijns psychologische hulp) starten maar dan moet ik eerst wel mijn diploma halen natuurlijk over zo'n anderhalf à 2 jaar. Het is een studie die ik grotendeels thuis doe naast mijn werk. Ik hoef er nauwelijks voor te reizen op een paar lesdagen per jaar na. Het is het principe van e-study, je moet wel veel zelf leren en doen, boeken lezen, huiswerk maken, verslagen schrijven, portfolio vullen, reflecties insturen etc. maar daar staat dan tegenover dat je dus niet veel hoeft te reizen en je kan het naast een baan doen. Dat was voor mij erg belangrijk omdat ik voor een groot deel kostwinner ben.

Dus je ziet dat een studie ook in een andere vorm gedaan kan worden, misschien een idee voor jou ? ;)

Maar begrijp ik nou goed dat je het heel moeilijk vond om iets tegen je echtgenoot te zeggen en dat je het via zijn dochter deed ? Je wilde ook iets via je zus doen. Doe je dat vaker, iets via een ander zeggen als je het zelf heel stressvol vindt ?
Inzicht als Uitweg..
angel12

Re: geen respect

Waar volg je dat en is het door de overheid erkent ?

De enige manier dat dat hier in België kan is via de open universiteit. Voor de rest zijn er niet zoveel mogelijkheden. Er is toegepaste psychologie, assistent in de psychologie en dan nog via de unif.
Lijkt mij wel interessant zo'n e-study. Nu, er is ook nog wel de schoonheidsschool. Dat zou ook erkend zijn en men kan ook thuis studeren maar ik twijfel over die school. De zaakvoerdster is Lesley-Ann Poppe, niet meteen iemand die vertrouwen wekt in die school. Ze is sinds kort een mediafiguur, vooral bekend omwille van haar uiterlijk. Ik weet het dus niet goed.
De cursussen van andere opleidingen heb ik al bekeken en lijken mij nogal kort te zijn. Of het iets betekent in de professionele wereld, daar heb ik mijn twijfels over.

Nee, het is zo dat er jaren terug iets heel ergs gebeurd is tussen zijn kinderen, vooral zijn dochter en ons. Dat is niet goed gekomen. Ik wou verontschuldigingen maar wat ze geschreven hadden leken helemaal niet op verontschuldigingen.
Ik heb hen dat in een lange brief geschreven, niet op een manier die kortaf was maar heel doordacht en vanuit mededogen. En ook wie ik ben, waarvoor ik sta, wat voor mij belangrijk is, vrede, harmonie enz...doorspekt met boeddhistische spreuken. Vanuit respect én zelfrespect heb ik dit geschreven. Geen toon van vijandigheid dus maar zij hebben dat zo ervaren. Een vriend van me die cursussen en workshops rond bewustwording, vergeving enz...geeft heeft mijn brief aan hen gelezen en zei dat ik duidelijk maakte waarvoor ik sta en dat ik goed weet wat ik wel en niet wil en dat niet iedereen dat zal appreciëren.

De daaropvolgende jaren heeft mijn echtgenoot hen trachtten duidelijk te maken om het goed met me te maken. Maar het zat er niet in. Hij is werkelijk op zijn buik gaan liggen om hen tot inzichten te brengen maar het heeft niet geholpen. Het laatste jaar beginnen ze hem ook weer te manipuleren en alhoewel dat in het verleden al gebeurd was heeft dat nu voor mij de deur dicht gedaan. Ik ben iemand die anderen vrij laat in hun beslissingen, ik manipuleer anderen niet. En ik kan begrijpen dat mensen het niet altijd op een goede manier kunnen brengen. Ik heb begrip en mededogen voor hen en toch is voor mij de deur nu dicht.
Ik kan gewoon niet met mensen omgaan die anderen waaronder mijn partner manipuleren.

Ok, ikzelf ben naar mijn mening niet manipuleerbaar. Ik word misschien wel eens beïnvloed of op andere gedachte gebracht maar niet gemanipuleerd. Mijn echtgenoot zegt wel dat hij nog altijd beslist wat ie doet met de manipulatie en dat is ook zo maar dat wil niet zeggen dat ik met hen moet omgaan. Enfin, hij hoopt dat zijn kinderen het alsnog goed met me maken.

Doordat ie me zo onder druk zette kreeg ik er op den duur zo genoeg van dat voor mij de enige uitweg was dat ik zijn kinderen nogmaals zei waarvoor ik sta, maar dan niet in een lange brief maar korte mail. Maar ze begrijpen het nog niet. En toen had ik door dat ik het moest loslaten, in die zin, hen proberen uit te leggen.
Toen zij die mail dus hadden ontvangen heeft zijn dochter met haar vader/mijn echtgenoot contact opgenomen maar hij had toen geen tijd. Waardoor ik de tijd had om hem in het kort te zeggen wat ik geschreven had maar ik stond dus onder de stress, ik moest het zeggen, ik moest zeggen waarvoor ik sta en dat ik ervoor kies om niet met hen om te gaan. Ik heb dat ook op papier aan hem gegeven. Hij was natuurlijk niet gelukkig.
Maar blijkbaar heeft ie nu toch, denk ik, ingezien dat hij mij niet onder druk kan zetten. Hij gaat nu zelf in therapie. Hopelijk kan hij verder tot inzicht komen en ook gemoedsrust vinden.

Ik lees nu wel een boek rond in het nu leven enz...het is het boek van Adyashanti : Genade.
Heel interessant maar het roept toch ook vragen op.

Groetjes,

Angel
Gebruikersavatar
Minerva
Berichten: 17643
Lid geworden op: 28 aug 2006 21:04
Locatie: Breda
Contacteer: Website Twitter

Re: geen respect

Ja het is een offcieel erkende opleiding (door de overheid) en je krijgt dan ook een registratienummer als je je diploma haalt waardoor mensen het van de verzekering vergoed kunnen krijgen (afhankelijk van hun ziektekostenpakket). Verder kan je je dan aansluiten bij de beroepsvereniging. Het wordt gegeven via een Nederlands opleidingsinstituut (NHA/Psychodidact) en ik weet niet in hoeverre daar een Belgisch equivalent van is.

Wel knap dat je zo sterk bent gebleven in die storm tussen je man en zijn kinderen. Lijkt me een erg moeilijke situatie zowel voor jou als voor hem. Het is lastig als je moet kiezen tussen je nieuwe partner of je kinderen. Ik kan me dan ook voorstellen dat hij het er ook erg moeilijk mee heeft en graag wilt dat het goed komt. Aan de andere kant is het voor jou ook belangrijk dat je je niet in bochten hoeft te wringen waarbij jij jezelf inlevert.
Inzicht als Uitweg..
angel12

Re: geen respect

NHA bestaat ook bij ons : http://www.nha.be/Themas/psychologie.aspx. Is dit het ?

Ja, het is in het verleden vooral zéér moeilijk geweest. Niemand die zelfrespect heeft zou dit tolereren.

Onder druk gezet worden is echter ook niet gemakkelijk want ik weet dat hij eronder lijdt dat de situatie is wat ze is en dat er geen verbetering in het zicht komt. Maar alhoewel ik echt met hem te doen heb, kan ik niet anders dan voor mijn waarden te blijven staan.

Nu is het wel zo dat ik hem nooit heb laten kiezen tussen mezelf en zijn kinderen.
Maar hij kiest wel voor mij. Hij wil ook mét mij naar zijn kinderen kunnen gaan. Maar omwille van de situatie, wat er gebeurd is en het feit dat ze manipuleren wil ik niet naar hén gaan.

Het verleden kan je natuurlijk niet veranderen maar het is ook het heden - ze manipuleren en dat gaat dus niet voor mij.

Groetjes,

Angel
Gebruikersavatar
Minerva
Berichten: 17643
Lid geworden op: 28 aug 2006 21:04
Locatie: Breda
Contacteer: Website Twitter

Re: geen respect

Dat zijn losse modulen die deels ook in mijn opleiding voorkomen. Ik heb de 3 jarige HBO opleiding psycho sociaal counselor maar dat is een Nederlands erkende HBO opleiding. Ik denk dat ze in België zoiets (nog) niet hebben ?

In mijn opleiding zitten die modulen praktische psychologie, klinische psychologie 1 en 2, sociale psychologie en daarbij zit nog modulen gesprekstechnieken, persoonlijke psychologie, medische kennis, anatomie, fysiologie en pathologie. En dan nog een stageperiode. Het is een opleiding van hoger beroepsonderwijs (dus net onder universitair niveau waar ze ook gedragswetenschappelijk onderzoek moeten doen met een afstudeerscriptie). Het verschil tussen de universitaire opleiding tot psycholoog en deze opleiding is dat deze opleiding meer gericht is op gespreksmethodieken en hulpverlening en niet zozeer op gedragswetenschappelijk onderzoek en statistiek. Het is dus meer op de psychologische hulpverlening en praktijk gericht.

http://www.nha.nl/cursus/hbo/Psychologi ... selor.aspx

Nu is het wel zo dat ik hem nooit heb laten kiezen tussen mezelf en zijn kinderen.
Maar hij kiest wel voor mij. Hij wil ook mét mij naar zijn kinderen kunnen gaan. Maar omwille van de situatie, wat er gebeurd is en het feit dat ze manipuleren wil ik niet naar hén gaan.
Ik vind het goed van je dat je hem niet voor die keuze hebt gezet. Dat is een bijna onmogelijke keuze en zou de relatie extra onder spanning kunnen zetten. Het is goed dat hij van jou de volledige vrijheid kreeg om zelf een keuze te maken zonder manipulatie van jouw kant daar dan in. [045]
Inzicht als Uitweg..
angel12

Re: geen respect

Ik zal het NHA België eens navragen maar ik denk niet dat het erkend is.
De schoonheidsschool is iets soortgelijks en erkend. Maar de cursus is niet zo uitgebreid.

Ja, ik vind dat maar meer dan normaal om hem niet voor de keuze te stellen.
Maar zijn kinderen, het is te zeggen zijn dochter stelt hem wel voor de keuze, ze heeft vanalles geëist, ze blijft hem manipuleren, ze heeft zoveel diepe pijn en schade veroorzaakt.
Maar ze begrijpen het niet, ze vinden het maar meer dan normaal dat ze gedaan hebben wat ze gedaan hebben, dat ze doen wat ze doen.

Van mijn kant ben ik blij dat ik in mijn waarde, in mijn kracht ben blijven staan.

Ik laat mensen vrij maar ondervind dat anderen mij juist onder druk willen zetten.

Groetjes,

Angel

Terug naar “Eetproblemen”