Anotherday

Re: Doolhof.

* "Ik heb altijd een tobberige aard gehad, die maakte dat ik gevaren zag en vermoedde waar er geen bestonden. De natuur heeft meer dan het nodige gedaan om mijn hart af te zonderen, doordat zij het heeft begiftigd met achterdocht, gevoeligheid, drift en trots"

( * A. Schopenhauer)

Mijn tanten zijn gevoelig, dadelijk een dozijn aspirines. Gruis, leeg pakje shag. Ik spuug kleine stukjes tabak uit mijn mond na een stevige trek nicotine. Huis bende, stond op 1 uur in de middag ofzo. Niet veel gedaan. Mijn cash geld is op. Ik kan wel eten bestellen, maar moet toch de deur uit, om te pinnen, omdat peuken online niet afgerekend kunnen worden. Ik moet nog lopen ook, geen geld voor de bus. Ik denk dat het koud is buiten, geen idee wat ik aan moet doen als ik uit de douche kom. Moet nog wassen al mijn kleding is vies.

Gisteren en vandaag amper achter de computer gezeten. Lap top weg gegeven, miste hem gisterenavond toen ik op imdb iets op wilde zoeken. Afgelopen weekend mid stakes gespeeld, binnen een uur of 4 800 dollar down. Geen zin, plannen maken, boeken besteld, nu nog lezen.
Ik heb wel honger. Chinees klinkt wel chill. Zou eigenlijk moeten koken, maar ik ken mijzelf dat blijft onberoerd in de koelkast liggen tot ik het weg moet gooien.
Seizoen 5 van House m.d. aan het downloaden. De nieuwe afleveringen zijn prut. Morgen maar echt iets gaan doen, denk ik. Wat lijstjes maken. Oud papier weggooien. Tafels schoonmaken. Een beetje lezen misschien. Terug online, zo geen zin.


http://www.youtube.com/watch?feature=en ... orM4&NR=1/
Laatst gewijzigd door momo op 21 dec 2011 19:54, 1 keer totaal gewijzigd.
Reden: url aangepast
Anotherday

Re: Doolhof.

Afbeelding

De eerste succesvolle dag van het nieuwe jaar is een feit. Ik glimlach breed zonder schaamte. De plekken die er verdorven uitzagen in mijn gebit zijn opgevuld en opgeknapt. Het voelt onwennig als ik er met mijn tong langs glij. Maar ik ben weer normaal.

Ik wil de ruimte zien, vrij zijn. De wind horen, de zon zien ondergaan en opkomen. Een woning op een rots met zee uitzicht in Griekenland, denk ik. Zo wil ik leven, desnoods maar voor een paar weken in het jaar.

Dromen! Een eigen docu achtige film maken. Een motorrijbewijs. Een motorscooter. Las Vegas. Een leuk baantje. Een stoot van een vriendin. Maffe creative gelijken. Reizen. Shoppen en zoveel dingen meer.

Wat er terecht van gaat komen, meh. Haha! Een mooi begin zou zijn dat ik op tijd ga slapen en niet meer in de rotzooi leef in de bende die ik er van maak. Ik heb wel concrete doelen. Een vrijwillig baantje vinden. Sociaal leven verbreden. Hopelijk een therapie vinden die aansluit bij mijn probleempjes.

Dit jaar wil ik meer online gaan spelen, eigenlijk een basis gaan opbouwen om een huisje op een rots met uitzicht op zee echt te gaan realiseren. Ik weet dat ik het kan en dat ik er voor moet gaan dit jaar!

De beste wensen aan iedereen voor een onvergetelijk jaar in 2012!
Hawk L.

Re: Doolhof.

That's the spirit! Ik ben heel blij voor jou en jij ook een prettig 2012!!! cheerqd5
Gebruikersavatar
Minerva
Berichten: 17643
Lid geworden op: 28 aug 2006 21:04
Locatie: Breda
Contacteer: Website Twitter

Re: Doolhof.

Goed als je weet wat je zou willen ! Ik hoop dat je dromen uit gaan komen !
Inzicht als Uitweg..
Anotherday

Re: Doolhof.

Je wilt leven als een God. De pracht die je noodgedwongen maar voor je blijft zien, verdoezeld de werkelijkheid op een prettige manier. Je ziet het allemaal voor je. Je staat op een rots, bij zonsondergang, paradijselijk aan zee in je zwembroek, een stuk gespierder en in een lichamelijke top conditie. Terwijl de peuken zich in de asbak ophopen. Alleen al de rommel om je heen, die je verzameld hebt vertellen hoeveel dagen er al voorbij zijn gegaan. Je ziet het niet of wilt het niet zien.

Ergens in mijn kop blijf ik volhard volhouden dat het op een dag allemaal wel goed komt. Ik hoef alleen dit of dat te doen en de wereld opent voor mij zoals de zee voor Mozes deed. Ik geloof heilig in mijn beperkte wereld dat er genoeg uitgangen te vinden zijn als ik zou willen. Maar wil ik wel? Ergens weet ik dat ik zo niet verder door kan gaan en ergens weet ik dat het goed komt. Ik moet alleen deze verveling doorstaan. Mijn eigen luiheid zien te overwinnen. Maar ongelukkig ben ik niet, echt niet, maar kan het van tijd tot wel zijn en zeker op deze manier worden.

Ik zit vast in dit denken van cirkels en blijf er om heen tollen. Alsof ik op een rots sta, bij zonsondergang aan zee en ik gelukkig en vrij ben, maar toch alleen? Mijn dromen zijn fijn en avontuurlijk. Ik kijk er naar uit om in slaap te vallen. Ik weet mij slechts kleine fragmenten te herinneren of ik weet alles nog en voel me verdrietig en boos omdat het verhaal niet af is. Ik probeer wel terug in slaap te vallen om terug in mijn droom te komen, waarin ik altijd gelukkig ben.
Anotherday

Re: Doolhof.

Min een heleboel plus een overmacht gevoel,
Ik draai enkel uit verveling soms mijn hoofd rond,
Spin met mijn ogen dicht wat duizeling in zelf
gecreerde ruimtes.

Liefdevol alleen vermaak ik mij een uur of twee,
Ik denk teveel aan niets en al het andere doet
er niet veel toe.

Vol verwachting plan ik onrealistische dromen,
nooit meer slapen, het zwaart van Damocles.
Schrijf ik dingen die ik al duizend keer heb
gezegd in telkens andere woorden.

Moe, omdat ik in herhaling val, terug keer
in hetzelfde opnieuw en opnieuw
wedergekeerd zonder geboorte.

Wil en de macht van het kunnen disfunctioneel,
onherstelbaar apparaat ik denk in mijn hoofd.
Schroevendraaier, boormachine, hamer.
Ik penetreer spijkers, graaf gaten en sla
zo hard ik kan mijn schedel stuk.
Hawk L.

Re: Doolhof.

Wat een prachtige gedichten schrijf jij!!! [045] [applaus]
Anotherday

Re: Doolhof.

Ik wacht af, zie niks achter de gordijnen, omdat het hier altijd donker blijft.
Ik lig alsof ik moegestreden alle energie van buiten oppik van een hectische dag.
Een achste dag omdat zij door blijft slapen in die andere zeven; 24 uur routine,
opstaan, douchen, eten, weggaan en thuiskomen. Ik ben altijd, blijf altijd hier!
Anotherday

Re: Doolhof.

Ondergaande zon,
ijzige avonden,
stilgevallen nacht.

Verloren wereld,
niemandsland
onvindbaar verborgen.

Uitgestrekte stilte,
zig zaggende winden
verdalen
keer op keer.


Hier ben ik:
onherkenbaar opvallend,
begriploos gebarend
alleen.
Anotherday

Re: Doolhof.

Wie ben jij in het spiegelbeeld als ik mijzelf afvraag wie ik ben? Zelf gecreëerde waarheden op het kompas van mijn levensloop, onbewust herkend; een deceptie die onherstelbaar niet wil doordringen. Knipperlicht; fel licht flikkert pikzwart, zonder toon, dreigend hoorbaar kabaal.

Ik schrijf het continue in de absurde voorstelling dat ze gegraveerd staan, hardop uitgesproken gedachte. De eerste letter voorspeld de geprojecteerde verwachting, de banaliteit, het egocentrisch eigenbelang vol beloftes, ambities, het patroon. In een wereld die zweeft in een grotere wereld en die grotere wereld zweeft in een nog grotere, kortzichtig uitgestrekt.

Op een dag schrijf ik mijn lijst, eerst de schaamte, dan de mislukkelingen, ondertekend met mijn spijt dat ik ze nooit heb willen accepteren.
Ik loop naar de zee, stop de lijst in een fles en gooi voor eens en altijd de pijn weg, omdat ik mijzelf vergeef.
Anotherday

Re: Doolhof.

Alles op zwart! Ik weet het niet, maar sinds mijn opname is er iets in mij geknapt. Als ik zo rond mij heen kijk, zie ik heus wel dat het een bende is. Een smeerboel die op teevee in zo'n programma thuis hoort van al die trieste mensen die een verzameling woede koesteren. Ik verzamel afval; lege flessen, lege verpakkingen, vieze kleding maar vooral as en uitgedrukte peuken. Alles is vies, maar ik kan mij maar niet bewegen om uit mijn bank te komen (waar ik al 2 maanden non stop op lig en slaap en mijn enige lichaamsbeweging pissen of poepen is).

De buurvrouw stond vorige week voor de deur, die ik nooit open doe, maar ze had haar weg gevonden in mijn achtertuin en schrok van mijn toestand en vroeg of ik hulp had. Ze maakte zich ook zorgen om mijn poes, maar mijn prins in tegenstelling tot mij gek genoeg heeft een vaste structuur: om 12:00 brokken en kattenmelk, dan een uur of twee naar buiten, slapen bij mij op de bank, weer naar buiten en weer slapen en een plakje kipworst. Om 0:00 nat voer uit en zakje en weer kattenmelk even naar buiten en dan spelen (ze is gek op rietjes, beter voor mijn handen:) ).
De buurvrouw stond dus aan de deur, omdat ik al een maand lang mijn post niet uit de brievenbus had gehaald en het ding vol zat en mijn post mar bij haar in de brievenbus werd gedaan. Ik heb een lang conflict met NUON ze maken er zo'n bende van en nu kon ik simpel weg niet betalen omdat ik dat via hun site moest doen, waar ik niet op kan. Een betalingsregeling getroffen die exact na 1 dag alsnog word afgewezen, notabene stelde hun het voor. Alles op zwart. Ik kijk er echt naar uit als alles word afgesloten dan moet ik wel dingen gaan ondernemen of iets nuttigs doen zoals lezen om mijn tijd te vullen ipv die stomme computer maar d hele dag te aanschouwen.

Er zaten ook brieven van de gemeente bij dat ik langs moest komen, maar dat heb ik dus nu twee keer gemist en nog niet gebeld. Grote kans dat mijn uitkering ook word stop gezet. Ik weet het allemaal gewoon niet. Ik ben zo gedempt dat ik me er geen eens druk over aan het maken ben en zie de alternatieven als de boel uit elkaar klapt te rooskleurig in. En dan onlinepokeren, wat een jaar, wat een drama. Broke, geen stuiver op de bank en er zo'n 5000EURO doorheen gejaagd. Ik heb helemaal niets meer en wederom kan het mij niks schelen. In mijn hoofd maak ik soms plannen om mijn leven voorgoed op zwart te zetten, maar de voors wegen nog niet zwaar genoeg tegen de tegens, coming close tho!

Niks lukt meer en ik wil niet meer....
Hawk L.

Re: Doolhof.

:knuffel: Helaas ken ik dat gevoel maar al te goed...
johan799

Re: Doolhof.

kom op heh! ik heb met je te doen.. maar probeer wat van je leven te maken, zoals jij het wil.. het hoeft niet zo te worden als anderen, als anderen willen dat het is..

maak plannen, bepaal je levenswaarden en ga volgens die levenswaarden leven.. met vallen en opstaan.. met die rotgevoelens en rotgedachten.. met de frustraties etc etc..

je loopt op een weg.. en vele monsters verschijnen.. je gaat van de weg af.. dat gebeurt... overkomt iedereen.. herinner je je weer je levenswaarden en ga weer die weg op, jouw weg, met jouw levenswaarden. je pijnlijke gedachten kunnen jouw van slag brengen, maar kunnen niet voorkomen dat jij weer de weg op gaat.. Jouw gedachten kan je niet stoppen, niet controleren.. jouw gedrag en handelen kan je wel zelf bepalen.

Veel Sterkte!!
Anotherday

Re: Doolhof.

Ik probeer schaduwbergen te plaatsen, in het wir van mijn gedachte raak ik zoek in dit grimmige landschap. Uit de lucht komt een hand van beton, grijs grauw volg ik de kleuren met mijn ogen, die met een hoge snelheid naar mij toesnellen en vernietigend hard uithaalt. Ik raas door het aardedonker alsof ik vlieg maar daal.

Mijn hoofd raakt een plaatsnaam bordje en ik lig uitgeput pijnvol stil omringt door gitzwarte rook. Ik zie twee letters de L en een H. Een vreemde taal "old age Dent" klanken vibreren zichtbaar paars en blauw. En opeens zit ik cocaïne high in een cabriolet op een snelweg die leeg voor zich uitstaart. Daglicht, wind en nu laat ik alles gaan.

Tussen de verpakt houdbare worsten in de supermarkt bukt een slanke brunette met haar knieen op de grond, vol inzicht gevend op haar gebogen naakte kont. Ze verwonderd mij, niet omdat ik een harde stijve lul in mijn broek heb, want die heb ik niet. Ik volg haar onopvallend, denk ik. De eenzaamheid slaat als een mokerslag en ik voel mij paniekerig als ze omkijkt en glimlacht.

Ik hoop dat ze binnenkot mijn stroom afsluiten, ik heb al 5 maanden niet betaalt en het wordt nu toch echt tijd zul je denken. God wat verlang ik erna om weer te gaan leven. Weg te kunnen zijn van de elektrische dingen die mij op de bank gekluisterd houden en ik hele dagen, hele weken, hele maanden, hele jaren niks anders doe dan mijzelf te verdoven met tv en internet. Ik denk dat ik tegen het einde van deze week de boel zelf maar ga afsluiten!
Anotherday

Re: Doolhof.

Hoe schijf je een zelfmoordbrief? Ja, ik snap wel dat je pen en papier nodig hebt,
of het bloed uit je open gesneden polsen gebruikt voor een tekst op de spiegel van de badkamer.
Maar dan nog, wat moet je er eigenlijk in zetten? Dat ik gefaald heb weet iedereen eigenlijk wel.

Het is lastig navraag doen, of men tevreden is met de reacties op zo'n brief, Misschien bij
degene bij wie zo'n poging mislukt is en wel een brief achterliet. Maar hoe kansloos is dat
zeg, dat je zelfs in je poging faalt om er een einde aan te maken, in werkelijk alles te mislukken!

Er schijnen op internet talloze "pijnloze" manieren beschreven te zijn, over het hoe en wat je daarbij
nodig hebt. Ik vind alleen niks en daarbij vind ik de gangbare methodes toch te zielig en vrij
pijnlijk. Ophangen, springen, snijden nee dat is echt niets voor mij. Ik kan wel een kleine
barbecue houden in mijn badkamer, zonder vlees of andere lekkere dingen en dan langzaam
doodgaan van gif die ik inadem. Maar dan nog, het kan weken duren voordat iemand mij vind
en veel lol heb ik dr niet aan.

Ik heb niet groots geleefd, zeker de afgelopen jaren niet. Maar om zo eenzaam te sterven, nee liever
iets groots. Zonder daarbij andere te betrekken of andere "leed" te bezorgen. Het is vreemd dat we
leven in de wereld van tegenwoordig met zoveel middelen om ons zelf uit te drukken, zoals bijvoorbeeld
de tientallen lezers hier op dit forum. Maar we eigenlijk steeds anoniemer zijn gaan leven. Ik bedoel
de spontaniteit is helemaal verdwenen en juist met het fenomeen internet kun je jezelf lang voor de
gek houden en uiteindelijk beseft dat je geïsoleerd bent geraakt, zoals mij.

We zijn mensen en hebben aandacht en liefde nodig. We worden gehersenspoeld door de media,
hoe het zou moeten gaan of we krijgen ideaal plaatje voorgeschoteld van "geslaagde" mensen.
Dat verward wordt met het ideaalbeeld wat onmogelijk na te streven is. Of dat nou een fotomodel,
acteur, zakenman of succesvol online pokerspeler is. Ik snap dat mensen en dat ik mij daardoor
mislukt kan voelen. Minderwaardig te zijn ten opzichte van het gemaakte "rest". En vanuit daaruit
kan ik mij best inleven met de mensen die iets gruwelijks doen om die herkenning te krijgen
(bijvoorbeeld de massaslachting in Noorwegen).

Misschien moet ik filosofisch doen in mijn brief. Ik bedoel de nadruk leggen op mijn nieuwsgierigheid
van het hiernaarmaals en de zin van ons bestaan afvragen. Wie we zijn en wat we hier doen. Hoe groot
de hemel is, waar het begint en eindigt. Want uiteindelijk weten we helemaal niks, behalve dat we doodgaan.

Als kind dacht ik dat ik de enige was die echt was, de rest leek voorgeprogrammeerd, ze hadden wel emoties
enzo, maar die waren afgestemd op de dingen die ik deed. Ik was echt, omdat ik mij nooit heb kunnen
voorstellen dat er andere zijn die voelen wat ik denk en zie.

Afgelopen week heb ik eindelijk weer eens xtc kunnen scoren:) Ik had hier en daar gelezen dat de werkzame
stof mdma vroeger voor therapeutische doeleinden werd gebruikt en dat men tegenwoordig op kleine schaal
hier weer mee bezig is. Ik voel me erg prettig in die high status en kan kritisch naar mijzelf kijken en durf
vragen te stellen tegen mijzelf die ik liever ontwijk. Alleen kan ik voor het volledige effect dat middel maar
eens in de drie maanden gebruiken, omdat de herstel periode nu eenmaal zolang duurt, En daarbij mijn kater
de volgende dagen bestaat uit enorme duizeligheid, misselijkheid en weinig tot geen eetlust.
Ik hoor echt heel veel goede ervaringen over het gebruik van LSD, waarbij je echt andere inzichten krijgt en
ook werkelijk patronen kunt veranderen, anders tegen het leven gaat aankijken. Nu is het alleen lastig om
eraan te komen:( Ik heb mij ook goed laten informeren over het gebruik van heroïne. Maar alle ervaringen
die ik er over gelezen had, liepen allemaal verkeerd af. Van de eerste keer wordt je sowieso erg ziek,
dus om het effect ervan goed te ervaren moet je het minstens twee keer gebruiken. En dan zit het middel in
je hoofd als een soort verliefdheid, een groot verlangen dat nooit meer weg gaat en dat je telkens bezig
blijft houden omdat je niet kunt stoppen om er aan te denken. En even later als je hooked bent, het middel
nodig hebt om maar niet ziek te hoeven zijn (lichamelijke verslaving). Nu is het natuurlijk wel zo dat dit middel
de ultime zelfmoordpoging lijkt, maar een overdosis is echt verschrikkelijk omdat je longen dan gevuld worden
en dat min of meer gelijk staat aan verdrinking.
Molecule

Re: Doolhof.

Dag Stud7,

Ik heb je berichten gelezen ... Het grijpt me aan en weet je waarom ... ?

Omdat uit alles wat je schrijft blijkt dat je talenten hebt....

Je hebt een vlotte pen, kan redeneren, kan filosoferen, doet aan introspectie, je kan pokeren wat toch op zijn minst een zeker inzicht vereist dat velen niet hebben maar ook een zekere zelfdiscipline om slechte handen of goede handen die slecht zijn geworden te kunnen folden...

Ik ben er zeker van dat als je die talenten bewust gaat gebruiken om een bepaald levensdoel te gaan invullen dan kan je het ver schoppen.

Kop op man, iedereen gaat door moeilijke periodes, héél moeilijke periodes zelfs. Denk aan Everybody hurts sometimes van R.E.M. Het is niet hoeveel keer je tegenslag hebt in het leven dat telt, het is het aantal keer dat je jezelf eruit weet te halen dat telt.

Ik geloof in jou! Het gaat je goed!
johan799

Re: Doolhof.

hey,

ik ben, omdat ik zelf niet lekker ga, niet in staat om goed mijn gedachten te verwoorden die in mijn hoofd rond gaan.. warboel, chaos is het.

Gedachten op jouw laatste bericht zijn een beetje als volgt:

ik herken jouw gedachten mbt het gevoel gefaald te hebben mbt 'de rest'.
alleen komen er ook vage gedachten in mij op als; is het wel een kwestie van 'slagen' of 'falen'?? draait het daarom? en waarom dan? jij maakt voor jezelf nu een soort van 'balans' op.. ik doe dat ook vaak voor mezelf en word daar niet vrolijk van.. maar waarom eigenlijk nu al een balans opmaken. Om jezelf bij te sturen oke, om andere keuzes te maken in je leven oke.. maar niet oke om te blijven piekeren en het opgeven..
een mens wordt tegenwoordig gemiddeld 85. Jij bent nu in de 30.
Waarom zou je leven niet nog heel mooi kunnen worden??? Is niet onmogelijk, toch? ook al voelt het nu op dit moment heeeeeeel erg klote. Het is niet onmogelijk dat het anders wordt. Dat jij voor de wereld, de mensen op de wereld, nog wat kan gaan betekenen. En vaak heb jij ook al veel betekent voor mensen zonder dat jij dat zelf echt beseft..

Ik ben het eens met molecule, dat jij vaaak rake filosofische dingen zegt, talenten hebt, mooie gedichten en filosofische stukjes schrijft.

dit waren een deel van mijn warrige gedachten, gevoelens
Anotherday

Re: Doolhof.

Ik lag bij hem afgelopen vrijdag. Een vreemd klein plekje op zijn poezen hoofd, naast de open grote wond die hij vorige maand was opgelopen in een poezen gevecht, maar al goed genezen was. Een paar uur later, een vulkaan vol pus en bloed, lekte uit zijn hoofdje.
Hij verzette zich hevig, had zichtbaar veel pijn en liep er verloren bij zoals ik hem nog nooit gezien had. En hij is pas twee jaar, mijn kat. De liefde van mijn leven, mijn alles.

We lagen samen op de bank. Mijn hoofd rustend op zijn buikje. Mijn lichaam schokte hevig en ik huilde machteloos fluisterend dat ik niet zonder je kan, dat je mij niet mag verlaten, dat ik niet zonder je kan Boris. We lagen uren. Jij met je pijn. Ik met mijn verdriet.

Geen dierenarts spreekuur op zaterdag of zondag. Het pus had ik pijnlijk uit je hoofdje geknepen en meerdere keren heel goed schoongemaakt. Mijn slapeloze overgang van vrijdagavond tot zaterdagmiddag laat, leek je veel goed gedaan te hebben. Waardoor het acute gevaar geweken leek te zijn en kon wachten tot maandagochtend vroeg.

Zondag volgde ik je overal, en zag alle schoonheid in je blik en je bewegingen. Ik weet dat je naar buiten wilde en ik wees naar mijn hoofd, zeggende Boris je kan niet want je hoofdje is niet goed. Ik weet niet wat ik zou doen moest je mij verlaten. Doembeelden van tumoren, hersenkwaal, andere vreselijke dodelijke ziekte dwaalde de hele dag door en ik bleef huilen.

Vandaag konden we pas om half vier in de middag terecht. Bij de dierenarts moesten we wachten op een hond die afscheid nam. Twee volwassen oude mensen met een riem in de hand en tranen in hun ogen, betaalde de rekening voor het eeuwig in slaap brengen van hun liefde.

Als jij gaat, dan ga ik ook. Als we niet samen terug keren, geef ik op. Ik kon een hysterische huilbuil nauwelijks onderdrukken. En zag mijzelf al door de straat rennen met zoveel onherstelbaar verdriet en ik zou springen, echt springen. Als ik zou horen dat je dood zou gaan of dat het per direct beter zou zijn om je te laten inslapen. Ik haat ziekenhuizen, ik haat dierenklinieken. Ik haat alle plekken dat mij herinnert “ hier gaat iemand doodt”.

Gelukkig keerde we samen in een goede gezondheid terug huiswaarts. Jij met een spuit en ik opgelucht gelukkig sinds lange tijd.
Gebruikersavatar
GeenPijn
Berichten: 5314
Lid geworden op: 18 feb 2011 00:51

Re: Doolhof.

Goed om te horen dat ze iets voor die kleine rakker konden doen, het zijn toch je kindjes he die boefjes :)

Als je het geld hebt er is in amsterdam, minimaal 1 plek ik dacht zelfs 2 waar je ook in het weekend terecht kan maar je betaalt dan wel weekend tarief is die is fors hoger.
Als je verwacht dat de wereld eerlijk tegen jou is, omdat jij eerlijk bent tegenover de wereld.

Dan hou je jezelf voor gek.

Dat is verwachten dat de leeuw jou niet opeet omdat jij hem niet opeet.
Anotherday

Re: Doolhof.

Hongerig voor nicotine, zo vlug als dat gaat met een enkele hand. De ander typt vrolijk door. Ik bijt op mijn tong en ik zucht tot aan mijn tenen. Alles in mij voelt licht, maar toch gespannen.

Ik probeer nu een andere wereld te zien. Eentje die in mijn toestand, vertroebeld is geraakt. Ik neem genoegen met alles. Laat de dingen maar op haar beloop gaan, zonder mij er om te bekommeren of er stil bij te willen staan dat mijn leven nu en al enkele jaren, geen vooruitgang boekt en ik mijzelf stuur naar een afgrond die uiteindelijk tot zelfmoord zal leiden.

De choas. Ik creeer voormijzelf een hok dat blauw staat van de akelige zware shag. Bij hoge voorkeur is het hier donker en lig ik op een matras met de computer ernaast. Ik drink liters cola, eet dingen uit en verpakking of sporadisch vers brood met een eitje, gebakken in bacon en gesmolten kaas. Ik heb hier voor gekozen. In deze setting voel ik mij thuis. Hier ben ik met mijn hoop, mijn dromen, mijn idee dat alles uiteindelijk goed komt. Ik kan dromen, dingen overwinnen. Maar zodra ik buiten sta, met de realiteit om mij heen, wil ik terug naar mijn hok. Ik kan mij niet staande houden. Ik bedoel dit hok vaarwel te zeggen en door te gaan waar ik gebleven was. Dingen realiseren en doen, vooral doen.

Ik ben begonnen met bloggen in de hoop iemand te vinden, die mijn problemen herkende, of er zelf mee te maken heeft gehad. Ik had hoop op vriendschappen, op contact. Ik denk dat ik met doelstelling begonnen ben met schrijven. De roep om aandacht en medeleven.

Ik heb geen idee waar mijn leven naartoe moet. Wie ik wil zijn. Ik wil een vent worden. Maar wat ik zie is nog steeds datzelfde jochie. In de spiegel bij een kledingwinkel schrok ik van de omvang van mijn buik. Mijn geleefde droevige gezicht, die nonchalante blik in mijn ogen en mijn lichaam dat swingt van de duizeligheid omdat ik de nacht ervoor niet geslapen had.

Verloren. Een eenzijdige wereld vol beelden. Dat is wat ik zie.

Ik ben momenteel tamelijk high van de mama, dus kan dit allemaal allicht of vrij zeker warig overkomen.

Pic your choise!
Gebruikersavatar
Radius
Berichten: 827
Lid geworden op: 05 aug 2011 21:53

Re: Doolhof.

Het klinkt alsof je jezelf behoorlijk verwaarloosd hebt. In zo'n toestand gaan je sociale vaardigheden en je vermogens tot het binden met anderen er niet op vooruit. Ga eens wat aan je gezondheid doen, al is het maar eens in de week een eindje joggen. Een betere lichamelijke conditie kan bijdragen aan een helderder geest. Een heldere geest is nodig bij de te maken keuzes, bijvoorbeeld over wat je met je leven wil. Ook is het als je geestelijk gezonder bent gemakkelijker contacten te leggen. Contacten helpen tegen eenzaamheid en zorgen voor een gevoel van welzijn. Met andere woorden, doorbreek deze vicieuze cirkel! Sterkte en succes.
Neem weg, de sluier van illusie
Neem waar, de vreugde in het absolute
Anotherday

Re: Doolhof.

“You will still be here tomorrow, but your dreams may not”

(Cat Stevens - Father and son)

Misschien is vluchten en alles achterlaten, voor deze keer wel de oplossing. Ik kan alle clichés wel benoemen. Van nu of nooit en je leeft maar een keer. Ik weet dat ik alleen diep ongelukkig ben in de situatie waarin ik verkeer. Ik heb het mijzelf aangedaan. Maar ik voelde mij niet thuis in het gesticht en voelde dat ik niet adequaat geholpen werd met mijn problemen, die ik zelf ook niet zo goed kan benoemen. Noem het een gebrek aan levenslust, aan motivatie, dat beetje extra. Ik heb dat nooit gehad en ik mis het nu, omdat niets meer vanzelf aan komt waaien zoals dat vroeger wel gebeurde.

Ik doe slechts mijn verhaal. Het idee om zwakzinnige zoals mijzelf te vinden voor steun is maar een rare bijbedoeling uiteindelijk. Ik heb een sterke hand nodig iemand tegen wie ik opkijk. En ik hoop hem in mijzelf te gaan vinden.

Ik ga op reis in een zonnig land, werken in een de keuken en in de bar. Tegen kost en inwoning en ik hoop mijn online avonturen op de pokertafels voort te gaan zetten, met een betere gemoedstoestand.

Ik laat alles achter en ik moet. Ik moet dit gaan doen, want eerlijk gezegd knaagde die zelfmoord gedachte te vaak door mijn hoofd als verlossing en uiteindelijk kan dat altijd nog:)

Ik begin opnieuw.

Wish me luck!
Anotherday

Re: Doolhof.

Het spreekwoordelijke roer is om. Ik had niet gedacht dat het mogelijk zou zijn, maar sinds een hele lange tijd, voel ik mij weer vrij en gelukkig. Het is ontzettend lastig om in een uitzichtloze situatie een uitweg te vinden, die ook daadwerkelijk kan bijdragen aan het herstel.

Begin september ben ik het internet gaan afspeuren om op een goedkope manier onderdak te vinden met daarbij een voorkeur voor het buitenland (en mooi weer!). Ik vond een paardenrange in Griekenland, 6 dagen werken als vrijwilliger tegen kost en inwoning. In totaal ben ik er ruim vier weken gebleven en heb daardoor mijn eetpatroon en conditie enorm kunnen boosten. Slapen blijft helaas nog wel een probleem, voor 03:30 kan ik gewoon niet in slaap vallen. Om de korte nacht uurtjes te compenseren nam ik geregeld een middag napje van een uur (dan lukt slapen nl wel).

Om rond te komen, speel ik nog steeds online poker en dat gaat allemaal erg goed. Ik heb de paardenrange sinds een paar dagen verlaten. Het werk was me toch even te zwaar en ik kon niet genoeg online spelen, omdat er daar maar 1 internetverbinding was die de klanten en de eigenaar zelf ook veel gebruikte. Waardoor ik als het meezat, een uurtje of 20 maximaal kon spelen en daarnaast erg moe was van het het heuveltje op en af lopen. Het werken met dieren, de paarden in dit geval was erg voldoening gevend! Daarnaast was ik ook de enige vrijwilliger, in de zomer had hij er ter verglijking 9!

Ik ben nu een paar dagen in Athene. Heb een hostel gevonden met zeer goed internet en spot goedkoop. Het eten is hier ook niet al te duur als je de plekjes weet. Ik zie wel hoelang ik blijf. Zo lang ik alles kan blijven bekostigen en thuis en de familie alles goed blijft gaan, blijf ik voorlopig hier! Het was vandaag 28 graden en geen wolkje aan de lucht, en ach die rellen, ja dat is hier 15 lopen vandaan, daar merk ik eigenlijk niet eens zo veel van.
Gebruikersavatar
GeenPijn
Berichten: 5314
Lid geworden op: 18 feb 2011 00:51

Re: Doolhof.

Klinkt leuk zo te horen.
Als je verwacht dat de wereld eerlijk tegen jou is, omdat jij eerlijk bent tegenover de wereld.

Dan hou je jezelf voor gek.

Dat is verwachten dat de leeuw jou niet opeet omdat jij hem niet opeet.

Terug naar “Eenzaamheid, relaties en seksualiteit”