Gebruikersavatar
katleen
Berichten: 2662
Lid geworden op: 01 apr 2012 22:43

Re: Een onmogelijke vriendschap?

hehe , wat ben ik blij dit allemaal te lezen!!
echt knap van je dat je dan toch weer wat fijne dingen gedaan hebt en gaat doen.
ik hoop dat ook vandaag wat zon heeft mogen schijnen voor jou.
echt respect van mijn kant joh!!
Gebruikersavatar
Memories
Moderator
Berichten: 24425
Lid geworden op: 25 okt 2009 15:04

Re: Een onmogelijke vriendschap?

Lieve BR,

Zoals Katleen al zegt, morgen zon he, voor iedereen. Maar ik gun niet alleen zon buiten voor jou, maar ook een zonnetje in je hoofd. Al is het maar een zonnetje die maar een beetje schijnt, dat is dan beter dan helemaal niets. Je zoekt naar mogelijkheden om verder te kunnen en je schrijft zelfs dat jullie van plan zijn om naar een rommelmarkt te gaan. Ik zou zeggen, gewoon gaan, misschien is het wel ontzettend leuk, maak je wat praatjes of vind je inderdaad toch wat leuks.

Dit bericht vind ik inderdaad toch heel wat beter dan eerdere.

Knuffel voor jou! En probeer ondanks alles, ja lastig soms, toch te genieten van ieder moment... [AAI] :knuffel:
~Wie niet kan luisteren kan ook niet vertellen.
De kracht van geluk is innerlijke vrede.
Wie geen slechte tijden kan verdragen, zal geen goede tijden beleven.
Wees de verandering die je in de wereld wil zien.~
Gebruikersavatar
Memories
Moderator
Berichten: 24425
Lid geworden op: 25 okt 2009 15:04

Re: Een onmogelijke vriendschap?

Memories schreef:Lieve BR,

Zoals Katleen al zegt, morgen zon he, voor iedereen. Maar ik gun niet alleen zon buiten voor jou, maar ook een zonnetje in je hoofd. Al is het maar een zonnetje die maar een beetje schijnt, dat is dan beter dan helemaal niets. Je zoekt naar mogelijkheden om verder te kunnen en je schrijft zelfs dat jullie van plan zijn om naar een rommelmarkt te gaan. Ik zou zeggen, gewoon gaan, misschien is het wel ontzettend leuk, maak je wat praatjes of vind je inderdaad toch wat leuks.

Dit bericht vind ik inderdaad toch heel wat beter dan eerdere.

Knuffel voor jou! En probeer ondanks alles, ja lastig soms, toch te genieten van ieder moment... [AAI] :knuffel:
Dat morgen zon zeggen jullie dus fijn allebei, nou, dan zeggen we het nu met drie, he? :D
~Wie niet kan luisteren kan ook niet vertellen.
De kracht van geluk is innerlijke vrede.
Wie geen slechte tijden kan verdragen, zal geen goede tijden beleven.
Wees de verandering die je in de wereld wil zien.~
Gebruikersavatar
Black Rose
Berichten: 1711
Lid geworden op: 27 mei 2011 23:53

Re: Een onmogelijke vriendschap?

Het heeft in ieder geval geholpen om met z'n drietjes naar de zon te vragen :lol: ;)

'k Voelde het al onmiddelijk toen ik wakker werd, tot ik de trap naar beneden kwam... [blink]
Mijn bilspier rechts, auw!
Niet te ver zoeken : gisteren met het maken van de moestuinbakjes waarschijnlijk teveel door mijn knieën gegaan in wind en vochtig weer.
Maar niet getreurd spierpijn door overbelasting gaat vaak over na een dag of twee.
Dus redelijk goedgezind opgestaan \o/ , samen ontbijtje en daarna even kort achter de PC voor ik me zou wassen en kleden.

Daarna is het allemaal fout beginnen lopen, echt door domme kleinigheden waarvan ik zelf moeilijk kan vatten waardoor ik later door het lint ging.
Mijn vriendin stond op terras te praten met onze buren die op hun terras stonden, en tot op zekere plaats hebben ze dan inkijk in ons huis (enkel maar via een klein plaatsje waar ze enkel staan als ze een babbeltje met ons willen slaan).
Toen ik wou stoppen aan de PC om me te gaan wassen voelde ik dat ik eerst moest gaan plassen en om naar het toilet te gaan moet ik dus door dat stukje waar ze naar binnen kunnen kijken.
Stomme gedachten kwamen op in mij : -en ze gaan zien dat je nog in pijama loopt -en ze gaan het raar vinden dat je niet mee komt praten -en dit, en dat...
M.a.w. ik durfde gewoon niet naar het toilet en het gesprek bleef maar duren en duren.
Ik jaagde me er zo in op : een klein uur voordien had mijn vriendin zelf nog het gordijn aan de keukendeur maar halfopen getrokken omdat onze buurman aan het werken was op zijn terras en ze het zelf vervelend vond omdat ze nog in pijama liep.
Niet dat ze binnengluren maar soms zien ze ons dan wel eens toevallig en zwaaien, dan kan je moeilijk doen alsof je het niet hebt gemerkt...

Door zo'n stomme kleinigheid was alles me opnieuw teveel en ben ik me boven op bed gaan leggen (moest nog steeds plassen), tot mijn vriendin dat eindelijk binnenkwam en me boven vond. Ben echt beginnen uitvliegen tegen haar terwijl mijn moeder alles mee hoorde door de telefoon die mijn vriendin opgenomen had.

Eerst begrepen ze er niets van en ben over mijn toeren, boos, roepend naar beneden gegaan (eerst naar toilet) me gaan wassen en had daarna drang om weg te gaan, opnieuw niet wetend waar naartoe.
Mijn moeder wou me spreken aan de telefoon en uiteindelijk heb ik de telefoon toch aangenomen en snikkend verteld wat er gebeurd was.
Ze snapte ook niet waarom ik daardoor over mijn toeren was, en ik weet dat ik er nog uitgefloept heb : " 't Is mij allemaal beu".

'k Weet het ook echt niet meer als ik zo reageer, net tegen de mensen die me zo dierbaar zijn.
Krijg hier complimentjes dat ik dapper ben, maar heb ze vandaag niet verdiend.
Mijn moeder reageert wel heel anders dan vroeger in zo'n situaties, geen verwijten, enkel vragen uit bezorgdheid en vooral de boodschap om proberen rustiger te worden bleef me bij.
Dat laatste heb ik dan ook proberen toe te passen en met mijn vriendin nadien ook rustiger kunnen praten.
Geen excuses ofzo, want ik vind niet dat die gelden in zo'n situatie.
Vind het niet kunnen hoe ik reageerde, net zoals woensdag voel me dan alsof ik mezelf niet meer in de hand heb en achteraf beschaamd uiteraard.

't Was niet leuk om neer te schrijven maar ergens is dit een beetje mijn dagboek geworden.
Wil ook niets verbloemen enkel verwoorden hoe ik het beleef en wat er gebeurt.

Uiteindelijk zijn we toch naar de rommelmarkt vertrokken, er was niet veel volk maar ook amper 20 kramen (als het er 20 waren).
Dan zakt de moed terug in de schoenen en 'k wist het echt niet meer.
Na even overleggen besloten we dan bij mijn moeder langs te gaan en hebben we buiten gezeten, sindsdien gaat het terug wat beter.
Daarna thuis op ons terrasje gegeten waar de zon nog volop scheen en nog wat blijven zitten.
En later deze avond gemerkt dat het plekje die jeukte aan mijn kaaklijn sinds eergisteren een overgevoelige reactie moet zijn op die ontstekingsremmers, want ook op mijn oor, in mijn nek en bovenaan mijn rug heb ik hetzelfde en het jeeeeeuuuuuukt [crying]
Stond bij de meest voorkomende bijwerkingen en tekenen van overgevoeligheid op Gambaran ; dus stop ermee zal dan wel overgaan.

Tja, voor de rest ga ik er opnieuw mee door zeker?
Wel nog een samenvatting maken voor mijn psy, pfff dat wordt bijna een boek deze keer dft001
Gebruikersavatar
katleen
Berichten: 2662
Lid geworden op: 01 apr 2012 22:43

Re: Een onmogelijke vriendschap?

lieve BR ,
natuurlijk mag jij hier alles van je afschrijven , niet alleen de plezante of positieve dingen , maar ook de moeilijke , rotte en klotedingen.
en als het voor jou inderdaad een soort `van je afschrijven` is , dan is dat alleen maar goed denk ik.
maar toch heb ik een beetje het gevoel dat het allemaal toch weer net wat moeilijker en zwaarder is dan een tijdje geleden. dat er maar weinig of kleins moet gebeuren om je echt weer ellendig te laten voelen?
ik hoop dat je dat je dat allemaal een beetje kan ventileren naar je psych toe en dat die je dan ook verder kan helpen hiermee.
het enige wat ik kan doen , is je verhaal volgen (heel graag zelfs) , mijn steun geven in de vorm van wat lieve woorden en je proberen het gevoel te geven van niet alleen te staan.
en af en toe ... een lieve welgemeende knuffel [AAI]
veel sterkte meid , met alles.
Gebruikersavatar
Black Rose
Berichten: 1711
Lid geworden op: 27 mei 2011 23:53

Re: Een onmogelijke vriendschap?

Dat doe je zeker Katleen en al lost het niets op, het doet wel altijd plezier en geeft een goed gevoel om gelezen en begrepen te worden. Weten dat er ook mensen die niet fysiek aanwezig zijn ook aan me denken en proberen te volgen (dat laatste is niet altijd evident denk ik ;) ).
't Is inderdaad waar dat er momenteel bijna geen vlieg mag passeren (zo zeggen ze dat bij ons :) ) zonder dat ik over m'n toeren raak en erger nog reageer zoals ik het niet wens.

Vandaag bij de psychiater :
Zit er net en hij vertelt even kort dat het druk is, hij net terug is uit verlof en later dat hij (gisteren of vandaag) pas vernam dat één van z'n honden overleed terwijl deze op pension waren.
Door een allergische reactie op medicatie die deze kreeg voor een oorontsteking ofzo...
Even schrok ik (ik weet dat hij ook z'n dieren beschouwt als kinderen en één van zijn honden zit altijd in zijn praktijk), zo belandden we automatisch op het verlies van Lucky.

Ik had alles opgeschreven voor het gesprek om hem af te geven.
Normaal gezien leest hij het waar ik bij ben en zo verloopt het gesprek dan.
Maar aangezien ik dan al alles verteld had van Lucky gaf ik mijn schrijfsel niet af tijdens ons gesprek.
Nadat we dit besproken hadden vroeg hij of er nieuws was van mijn therapeute (aangezien we dit onderwerp aangehaald hadden bij het vorig gesprek een maand geleden), en vertelde ik daar over.
Hij stelde zelf voor (mits mijn toestemming, die hij kreeg) om haar te contacteren en haar te vragen in belang van het verder verloop van de therapie om mijn onbeantwoorde vragen te bespreken met mij.
Als ze weigert dringt hij niet aan, enkel wil hij het haar zelf eens vragen.
Hij beloofde dit ook te doen voor ons volgend gesprek binnen twee weken.

Ik ben daar blij om, al was het momenteel niet het belangrijkste om te bespreken en was nadien mijn tijd om.
Dus heb ik nog gauw verteld dat er nog belangrijkere zaken waren die ik wou vertellen (de voorvallen van de voorbije week), en heb hem mijn "samenvatting" afgegeven met de afspraak dat we daar dan de volgende keer verder konden over praten.

Nadien heb ik nog één afspraak in mei, één in juni en daarna is hij terug even met verlof.
Ik was best wel verdrietig en ontgoocheld toen ik terug kwam.
In het feit dat ik niet goed kan samenvatten, en dat er ook steeds weinig tijd is tijdens de gesprekken + dat de afspraken soms bijna een maand uit mekaar liggen.

Ik hoop wel dat ik wat meer weet binnen twee weken, dat hij effectief ook contact opneemt met haar.
Want vroeger zei hij ook eens dat hij contact zou opnemen met een neuroloog waar ik vroeger in behandeling geweest ben, vond hij het ook interessant om contact op te nemen met mijn vorige psycholoog en daar kwam niets van in huis.
Wel heeft hij het in zijn agenda geschreven deze keer, dus ik denk wel dat hij het effectief zal doen.
Ook dat hij tegen het volgend gesprek leest wat ik geschreven had voor vandaag en er de komende twee weken niets extra bij komt zodanig dat we eindelijk eens op schema geraken.

Ergens lijkt dat bijna niet mogelijk als er om de 2 à 3 maanden maar één gesprek per maand plaats vindt i.p.v. 2x/maand.
Het ontgoochelt me en voel me niet voldoende gesteund, anderzijds maakt het me niet boos op hem persoonlijk : volgens mij is dat een goed teken wat de communicatie betreft.
Maar zoals het nu gaat blijft het wat het is, en dat is te weinig...
Gebruikersavatar
Black Rose
Berichten: 1711
Lid geworden op: 27 mei 2011 23:53

Re: Een onmogelijke vriendschap?

Toen ik vandaag voor het eerst de PC aanzette kwam die vriendin aan de chat wiens zus terminaal was om te melden dat ze vorig nacht overleed.
'k Heb alles gedaan wat je kan doen in zo'n situatie : sterkte gewenst, gevraagd of we konden helpen met iets, enz...niet gebeld (dit stelde ik al voordien voor maar het is iemand die heel moeilijk kan praten over haar gevoelens en toen aangaf dat ze liever schrijft dan praat), een kaartje verstuurd en uiteraard gaan we ook naar de begrafenis als we de brief krijgen.
Daarna moest ik nog samenvatten voor de psychiater, me wassen en aankleden, toen ik terug kwam nog tijd gehad om met mijn vriendin over het gesprek te vertellen en nadien is mijn moeder langs geweest met haar nieuwe vriend, daarna gekookt, enz...eigenlijk bezig geweest heel de tijd.
En sinds ik deze avond terug op de PC zat heb ik 'k weet niet hoelang achter een plaatje gezocht met een knuffel om via Facebook op haar profiel te zetten.
Kan niet meer doen, toch voel ik me daar niet goed bij.
Ik weet niet hoe dat komt : verstandelijk gezien heb ik alles gedaan maar voel me er verschrikkelijk onrustig bij.
Dus denk ik dat het de confrontatie opnieuw is...

Is iemand die wat jonger is dan ons, al zoveel mensen kwijt is (geen ouders meer enzo).
Confrontatie met mijn eigen angsten hieromtrent waarschijnlijk.
Zou "waarschijnlijk" best schrappen...maar ik weet dat die persoon echt lijdt vanbinnen terwijl ze steeds lacht als ze onder de mensen komt, sport tegen de sterren op om zich staande te houden en weet niet of ze dit verlies ook nog kan wegsporten of op een andere manier verwerken.

Ik zie overal verlies, en voel het ook waar het nog niet is.
Liefst zou ik een tijd niet meer hoeven te voelen en denken.
Gebruikersavatar
Minerva
Berichten: 17643
Lid geworden op: 28 aug 2006 21:04
Locatie: Breda
Contacteer: Website Twitter

Re: Een onmogelijke vriendschap?

Verlieservaringen ook van anderen, doen ons herinneren aan hoe vergankelijk alles is. Je kan het zomaar kwijtraken. Je hebt voor je gevoel alles gedaan wat je voor haar kon doen en toch voelde je je onrustig. Waar kwam het door? Angst? Herkenning? Het gevoel tekort te schieten? Deed het je ergens anders aan denken? Wellicht eigen pijn die omhoog kwam?
Inzicht als Uitweg..
Gebruikersavatar
Black Rose
Berichten: 1711
Lid geworden op: 27 mei 2011 23:53

Re: Een onmogelijke vriendschap?

Minerva schreef:Verlieservaringen ook van anderen, doen ons herinneren aan hoe vergankelijk alles is. Je kan het zomaar kwijtraken. Je hebt voor je gevoel alles gedaan wat je voor haar kon doen en toch voelde je je onrustig. Waar kwam het door? Angst? Herkenning? Het gevoel tekort te schieten? Deed het je ergens anders aan denken? Wellicht eigen pijn die omhoog kwam?
Inderdaad, bijna al die zaken die je opnoemt Minerva : angst voor het verliezen van dierbaren in de toekomst, herkenningen uit het verleden.
Het gevoel van tekort te schieten was er wel, maar is niet logisch.
Misschien nog meer willen kunnen doen omdat ik in die situatie radeloos zou zijn.

Alles rond verlies en de angsten daaromtrent kwamen als een bom op mij af en nam ze mee naar bed.
Geen oog dicht gedaan vorige nacht, en rond 6u30 wakker geschoten van de jeuk.
Truitje uit gedaan (allergie zit ook bovenaan mijn rug en halsstreek), terug in bed en beginnen snikken omdat het noch fysiek (verkrampt, jeuk) noch psychisch (nog steeds al die gedachten) me niet los lieten.
Mijn vriendin werd ervan wakker en vroeg wat er scheelde, toen ik zei dat het de jeuk was vroeg ze of ik daarom moest huilen.
"Is er iets anders?": kon ik niet eens meer antwoorden.
Ze is naar beneden geweest en heeft een coldpack op mijn schouder gelegd voor de jeuk, maar daar verkrampten mijn spieren nog meer van.
Nadien achter talkpoeder geweest en me ingewreven, kon het zelf niet meer dft001
Ze was een beetje lastig omdat ik niet kon zeggen wat er scheelde en miste het feit dat ze me niet kalmeerde.
Ze wou verder slapen, heb me proberen stil te houden maar héél mijn lichaam begon te schokken en ik bleef maar snikken.

De enige oplossing die ik toen nog wist te vinden was 4 temesta's innemen, nadien kalmeerde ik en heb nog kunnen slapen.
Ben tot 15u00 ofzo in bed blijven liggen en nadien met hakken en stoten kunnen praten met haar, ook met mijn moeder die ongerust was en belde.
Daarna heeft mijn vriendin naar mijn psychiater gebeld en verteld hoe het gegaan was en dat dit al een tijdje aan de gang is.
Hij wist dat niet, wel dat het niet zo goed ging, maar ik had dat niet zo nadrukkelijk verteld.
Natuurlijk niet ; had er ook niet echt de tijd voor gekregen gisteren, enkel mijn schrijfsel afgegeven.
Als het morgen niet beter gaat moet ze de huisdokter bellen en wordt er gekeken voor een opname.
Ook al vindt hij dat niet de ideale oplossing en wij ook niet.

Volgende keer wilt hij dat zij meegaat op gesprek : vind ik ook beter, zij onderbreekt hem gemakkelijker als hij uitweidt en kan beter samenvatten.
Meer afspraken kan hij niet regelen voor mij.

Deze avond heeft mijn vriendin gezegd wat we gaan doen :
1) Er zit enorm veel boosheid in mij en ze gaat samen met mij naar iets zoeken van sport ofzo die we samen kunnen doen en haalbaar is voor haar rug en mijn schouder
2) Ik moet vroeger gaan slapen
3) Onze fietsen worden in orde gebracht en bij goed weer gaan we zo vaak mogelijk fietsen
4) Ze gaat mee op gesprek zoveel mogelijk, als ik dat wens, zodat zij er kan tussen komen wanneer hij uitweidt of ik niet to the point kan komen.
d' Er waren nog een paar zaken, maar ik weet ze niet meer allemaal ben nog een beetje suf.
Morgen komt mijn moeder ook langs, om te bespreken hoe het verder moet.
Kunnen veel beter communiceren op dat vlak dan vroeger.
Ze weten allebei dat de zin om op te geven erg aanwezig is, maar dat ik liefst verder wil zij het op een leefbare manier.
Zonder constant te denken, verkrampt te lopen en me op te jagen in het minste.
Gebruikersavatar
Minerva
Berichten: 17643
Lid geworden op: 28 aug 2006 21:04
Locatie: Breda
Contacteer: Website Twitter

Re: Een onmogelijke vriendschap?

Dat is een heftige nacht geweest voor jou. Moeilijk ook als je het niet kan uiten en het zo intens is.

Je actiepuntenlijst ziet er goed uit. Fijn dat je partner mee gaat zodat als jij er even niet uitkomt, zij e.e.a. kan verwoorden of kan aangeven.

Je schrijft dat je veel boosheid in je hebt zitten. Sporten is een prima middel om energie te kanaliseren en is nog eens goed voor je lijf en conditie. Wat ik me wel afvroeg is waar die boosheid vandaan komt? Waar gaat het over? Wat maakt jou zo boos?
Inzicht als Uitweg..
Erik

Re: Een onmogelijke vriendschap?

Fijn dat je daarna toch nog even wat hebt kunnen slapen.

Ook de actie lijst ziet er wel aardig uit. Sporten en bewegen is goed voor je, ook als afleiding. En lief lijkt mij dat ze je wilt helpen.
Gebruikersavatar
Black Rose
Berichten: 1711
Lid geworden op: 27 mei 2011 23:53

Re: Een onmogelijke vriendschap?

Minerva schreef:Dat is een heftige nacht geweest voor jou. Moeilijk ook als je het niet kan uiten en het zo intens is.

Je actiepuntenlijst ziet er goed uit. Fijn dat je partner mee gaat zodat als jij er even niet uitkomt, zij e.e.a. kan verwoorden of kan aangeven.

Je schrijft dat je veel boosheid in je hebt zitten. Sporten is een prima middel om energie te kanaliseren en is nog eens goed voor je lijf en conditie. Wat ik me wel afvroeg is waar die boosheid vandaan komt? Waar gaat het over? Wat maakt jou zo boos?
Tja, van waar komt boosheid? Van binnenin is het eerste wat in mij opkomt.
Hoe komt het naar binnen, van bijna overal...sorry, maar meer kan ik daar toch niet op antwoorden, of heb ik de vraag verkeerd begrepen?
Erik schreef:Fijn dat je daarna toch nog even wat hebt kunnen slapen.

Ook de actie lijst ziet er wel aardig uit. Sporten en bewegen is goed voor je, ook als afleiding. En lief lijkt mij dat ze je wilt helpen.
Dat lukte zonder problemen met die 4 temesta's ;)
Ik kan dat uiteraard niet regelmatig doen maar denk wel dat ik het nu even nodig had.

We hebben vandaag veel in de tuin gewerkt en het heeft toch wel deugd gedaan in het zonnetje + de beweging (al is het nog geen sport, maar was wel nodig).
't Is na die "planning" van mijn vriendin dat ik toch opnieuw wat moed gekregen heb, er is geen enkele psy die mij zo goed kan begeleiden als zij ;)
Gebruikersavatar
katleen
Berichten: 2662
Lid geworden op: 01 apr 2012 22:43

Re: Een onmogelijke vriendschap?

ach meid toch ...
even geen raad , alleen een tekentje dat ik meeleef en aan je denk.
[AAI]
Gebruikersavatar
Minerva
Berichten: 17643
Lid geworden op: 28 aug 2006 21:04
Locatie: Breda
Contacteer: Website Twitter

Re: Een onmogelijke vriendschap?

Je schrijft dat je veel boosheid in je hebt zitten. Sporten is een prima middel om energie te kanaliseren en is nog eens goed voor je lijf en conditie. Wat ik me wel afvroeg is waar die boosheid vandaan komt? Waar gaat het over? Wat maakt jou zo boos?
Tja, van waar komt boosheid? Van binnenin is het eerste wat in mij opkomt.
Hoe komt het naar binnen, van bijna overal...sorry, maar meer kan ik daar toch niet op antwoorden, of heb ik de vraag verkeerd begrepen?
Ik bedoelde het niet fysiek gelokaliseerd maar psychisch. Waardoor komt het dat je zo boos bent? Wat maakt jou zo boos? Waar ben je boos over? Zo bedoel ik het.. dus waar gaat het om? Waar komt het vandaan (als in wat veroorzaakt het)?
Inzicht als Uitweg..
Gebruikersavatar
Black Rose
Berichten: 1711
Lid geworden op: 27 mei 2011 23:53

Re: Een onmogelijke vriendschap?

@ Katleen : [AAI] het gaat al wat beter hoor ;) [AAI]

@ Minerva : Van een beetje overal zoals ik schreef. Ik kan een lijst(je) neerzetten maar dat heeft niet veel zin, het zijn zoveel zaken ze zitten overal.
Gebruikersavatar
Black Rose
Berichten: 1711
Lid geworden op: 27 mei 2011 23:53

Re: Een onmogelijke vriendschap?

Nog een gedichtje voor het slapen gaan...

Situations, confrontations, explanations
All the people and places that left traces
Spinning through my head
The good and the bad

Colours ; there's more than black and white
But the painter always doubts which is the right
And gets confused by each changing of the sight

It only gets better once it's bright
By day when it gets lighted by the sun
At night by the shining of the moon
Such a shame that darkness falls so soon

Espescially when it comes unexpected
And the stars were rejected
To an unknown, unreachable place

Hearts bleeding
Eyes tearing
Blood and salty water

Calm down now with your spinning colours
Close your eyes and start a new painting in your dreams
Although the darkness will always be feared.
The sun, neither the moon or stars dissapeared
Gebruikersavatar
Memories
Moderator
Berichten: 24425
Lid geworden op: 25 okt 2009 15:04

Re: Een onmogelijke vriendschap?

Lieve Black Rose,

Wat lastig dat je zo met jezelf in de knoop zit momenteel. Vooral voor jezelf. Begrijpelijk dat je dan niet altijd lijstjes kan maken. Vooral niet omdat het overal zit. Als je van "alles" dan een lijst zou moeten samenstellen dan kan ik mij voorstellen dat je wel erg lang bezig bent en dat het zelfs tot verzet of (meer) negatieve gevoelens kan zorgen. Je kan daarmee bezig zijn, al een aantal keer, maar als je voor jezelf door hebt dat dat voor jou niet werkt, dan moet je daar niet mee doorgaan. (Men kan bijstaan, maar toch ken jij jezelf nog het allerbeste.) Als je voor jezelf besluit even niet in die stappen te willen werken, omdat het je niet dat oplevert wat goed voelt voor jou, of omdat het nog meer frustratie oproept...of...of...of... ;) dan dat maar even aan de kant. Al dan niet tijdelijk of definitief. Dat beslis jij uiteindelijk, natuurlijk.

In het gedicht lees ik veel pijn, verdriet en woede. (Net zoals je dus zelf al eerder schreef over dat het overal zit.) Verder lees ik in het gedicht verwarring en dat je erg zoekende bent.
Calm down now with your spinning colours
Close your eyes and start a new painting in your dreams
Dit stukje uit het gedicht vind ik een hele mooie. Begin opnieuw...start opnieuw...dat je dat zelf schrijft (in welke context dan ook bedoelt) is een positief punt. En aangezien je straks gaat slapen, kan je het meenemen in je dromen.

:knuffel: Welterusten.
~Wie niet kan luisteren kan ook niet vertellen.
De kracht van geluk is innerlijke vrede.
Wie geen slechte tijden kan verdragen, zal geen goede tijden beleven.
Wees de verandering die je in de wereld wil zien.~
Gebruikersavatar
katleen
Berichten: 2662
Lid geworden op: 01 apr 2012 22:43

Re: Een onmogelijke vriendschap?

lieve BR ,
hopelijk bracht de nacht een droom vol mooie kleuren.
want het lijkt wel steeds opnieuw vechten tegen `zwart` op zoveel verschillende manieren. en ja , jij doet dat dus inderdaad : steeds weer proberen , dan met verf , potlood , stift , wasco , krijt , .... om andere heldere kleuren te zetten op jouw `levensschilderij` ; maar het is moeilijk , vooral omdat zwart overschilderen niet in 1 laagje dekt.
en tuurlijk heb je dan momenten dat je zin hebt om het gewoon zwart te laten. maar dat wil je niet , je wil zo graag kleur!!
daarom wens ik je veel kracht , moed en steun om dat kleurenpalet weer op te pakken en kleurtjes te creëren in je leven.
[AAI]
Gebruikersavatar
Black Rose
Berichten: 1711
Lid geworden op: 27 mei 2011 23:53

Re: Een onmogelijke vriendschap?

Thanks Memories & Katleen love3

Vroeger schreef ik regelmatig gedichten.
Deze nacht kwamen er na vele jaren plots woorden en zinnen terug in mijn gedachten die ik wilde neerschrijven.
Misschien dat ik dit terug vaker ga doen ;)
Heb ik toch meer aan dan een ellendige lange lijst neer te zetten met zaken die me boos maken, maar niets kan aan veranderen.

Vandaag zijn we met mijn moeder naar de begrafenis geweest van die vriendin's zus.
Het was een mooie dienst ; er werd veel voorgelezen door familie, vrienden en hulpverlers over haar.
We kenden haar enkel via wat onze vriendin vertelde over haar, en door de verhalen héén hebben we haar nog beter leren kennen.
Het was héél aangrijpelijk en denk veel aan die vriendin, wat ze doormaakt opnieuw, enz...

'k Vind het héél erg spijtig dat ze zo ver woont ; we spreken wel eens sporadisch af maar regelmatig is moeilijk.
Iemand met wie er toch een klik was, maar we pas leerden kennen iets meer dan een half jaar voor onze verhuis.
Natuurlijk spreken we nog wel af, maar toch spijtig dat het niet vaker kan.
Gebruikersavatar
Black Rose
Berichten: 1711
Lid geworden op: 27 mei 2011 23:53

Re: Een onmogelijke vriendschap?

Gisteren twijfelde ik of ik het forum zou verlaten.
Mij niet persé uitschrijven of topic laten verwijderen, maar niets meer schrijven.
Vooral door gebeurtenissen die plaatsvonden met iemand van het forum, want dat maakt het ingewikkeld : ik schreef hier steeds open over alles wat er gebeurde maar hierover kan ik moeilijk in detail treden zonder dat er heisa ontstaat of ik de eerste zal zijn die met de vinger nagewezen wordt.

Maar eigenlijk heb ik geen reden om me te laten wegjagen, noch zin om een ander forum op te zoeken waar ik terecht kan en me opnieuw voor te stellen van A tot Z.

Ironisch genoeg gaat het voorval volledig gepaard met de titel van mijn topic ; de geschiedenis herhaalt zich dus.
Dan ga je uiteraard nogmaals aan jezelf twijfelen en gelukkig heb ik dan mijn vriendin (die er ook betrokken bij was) die bevestigt dat het niet aan mij ligt.
Dat doet ze niet enkel omdat ze mij graag ziet, integendeel als ik in de fout ga durft ze me dat ook nadrukkelijk te zeggen.

Wat er fout liep is eigenlijk een samenloop van omstandigheden volgens ons, en had mijn vriendin ook min of meer al voelen aankomen en voorspeld.
Langs elke kant een slechtere periode, gevoeliger lopen, zaken sneller verkeerd interpreteren, enz...
Ik deed nog moeite om te vragen hoe iets precies bedoeld was wanneer ik twijfelde, wat als irritant ondervonden werd.
De andere kant heeft volgens mij iets verkeerd geïnterpreteerd die niet naar haar gericht was en ik gedeeld had op Facebook.
Nadien even een reactie geplaatst waar ik niet veel kon van op maken, en plots na een paar uur mij en mijn vriendin verwijderd.

Ik ben van mening als je twijfelt over iets dat iemand schreef hoe het bedoeld is, het beter is om even te checken in plaats van er onmiddelijk van uit te gaan dat het persoonlijk bedoeld is.
Op lang termijn had het waarschijnlijk niet veel uitgemaakt, zelf moest ik hoe langer hoe meer reageren in een "gepast" stramien, werd het niet gewaardeerd als ik met persoon X of Y omging op het forum, enz...
Dat is iets wat ze bij mij net niet moeten doen, me proberen te domineren.

Het geeft wel een naar gevoel wanneer je heel persoonlijke zaken gedeeld hebt met iemand en het dan eindigt op die manier.
Anderzijds zal het voor de andere partij hetzelfde zijn, al heeft die er dan zelf voor gekozen.

Achteraf sta je dan bij vele zaken stil, wat er geschreven werd over andere mensen waar ze mee omgaat.
Nu ben ik vast en zeker het volgend roddelonderwerp, al heb ik dan het voordeel dat ze me niet in de waan laat me wel nog te mogen.
Wat mij betreft geen kopieer en plak-toestanden om mensen op te maken tegen mekaar of iemand zwart te maken.

Eigenlijk maakte ik me zorgen in eerste instantie omtrent de persoon zelf, maar hierin werd ik wel duidelijk gerust gesteld en bovendien heb ik -ondanks de vele leuke babbels- er toch wel genoeg energie in gestoken toen het er niet goed mee ging om dit te verdienen.
Het triggert vooral andere situaties uit het verleden en is weer een druppeltje extra in de emmer van het wantrouwen t.o.v. mensen.
Maar het heeft me anderzijds wel opnieuw zaken doen inzien waar ik beter op let in de toekomst bij volgende contacten.

'k Voel me algemeen verzwakt (ook fysiek nu) ; het ene volgde het andere héél snel op de laatste maanden.
Maar ik houd me aan mijn planning en vandaag heeft de vriend van mijn moeder onze fietsen in orde gebracht (die hebben anderhalf jaar niet meer gediend en stil gestaan) cheerqd5
Een platte band vervangen kunnen we zelf wel, maar hij verving mijn zware mountainbike-banden door fijnere : zal fijner zijn om mee te fietsen langs het water.
En er waren nog wat gebreken aan dft001 allemaal gefixt :D
Best nog wat werken aan het huis, maar als de rug van mijn vriendin het toelaat en het zonnetje schijnt zijn we voor een paar uur de routes hier gaan verkennen.
Ik testte hem even kort uit nadat hij in orde gesteld was en [045]
Dus eindelijk nog eens iets waar we naar uitkijken : de fiets op en uren langs het water met het zonnetje in ons gezicht (misschien de wind in de rug ;) ) op verkenning en picknicken in het groen.

Eindelijk \o/
Leeuwtjuh

Re: Een onmogelijke vriendschap?

Okeeeee, ik ga mij er niet mee bemoeien, ik ga mij er niet mee bemoeien, ik ga mij er niet mee bemoeien...

Nee sorry, het is niet gelukt. Ik kies geen kanten en ik ga er verder ook geen uitspraken over doen omdat ik er A. niet bij was en B. niet weet wat er allemaal heeft plaats gevonden. Dat hoef ik ook niet te weten, omdat het iets tussen jullie is en ik daar (gelukkig) buiten sta. Ik zeg 'gelukkig' omdat ik al genoeg aan mijn hoofd heb, en weet hoe erg het is als je ruzie hebt met een vriendin waar je eerst wel goed mee op kon schieten.

Wat ik wel wil zeggen is het volgende: ze heeft jou niet verwijderd! I know that, cuz she checked it with me. Facebook heeft bij haar vaker vriendenstoring - dat merkte ik 2 maanden geleden al - en daardoor vroeg ze aan mij of ik jullie vriendschap kon zien. En die kon ik overigens niet zien - en toen zei ik: tja, of FB heeft het weer gedaan, of BR heeft het gedaan, wacht het nog maar even af. Oh; for the record, het idee dat jij haar verwijderd had als vriendje vond ze zeker geen fijne gedachte. En als jij zegt dat jij haar niet verwijderd hebt, dan heeft FB jullie bij elkaar verwijderd ofzo. Hoe dat kan - no idea. Kunnen we dat even in het midden laten, want we weten allemaal dat FB soms wel eens onverklaarbare kuren heeft.

Verder wil ik even zeggen dat ik het jammer vind voor jullie allebei dat het zo gelopen is. En ik hoop stiekem dat het toch wel weer goed komt, want jullie hadden het voor mijn gevoel best gezellig en alle ellende die jullie beiden hebben doorleeft (en nog steeds doen) is het verder niet waard om ruzie over te hebben. Kies dan een onderwerp waarbij bepaalde principes werden gebroken of iets wat het waard is om ruzie over te hebben - niet door miscommunicatie. Bovendien zijn jullie beiden moeilijke mensen - en volgens mij begrijpen jullie elkaar beter dan jullie denken als er maar gewoon gecommuniceerd wordt.

En het forum verlaten hoeven jullie allebei niet te doen, dat is onzin. Jullie mogen hier beiden zijn :nod:
Het is geen kleuterklas, hè?
Erik

Re: Een onmogelijke vriendschap?

Kom even een 3some langs brengen.
Gebruikersavatar
Black Rose
Berichten: 1711
Lid geworden op: 27 mei 2011 23:53

Re: Een onmogelijke vriendschap?

Bedankt Leeuwtjuh om toch te reageren [045] love3
We snappen beiden niet wat er gebeurd is, zijn allebei geschrokken en hebben toch al contact gehad.
Is een héél verwarrende situatie dankzij Facebook blijkbaar :(

Jij ook, Erik : bedankt voor de knuffel [AAI]
Gebruikersavatar
Memories
Moderator
Berichten: 24425
Lid geworden op: 25 okt 2009 15:04

Re: Een onmogelijke vriendschap?

Hey lieve Black Rose,

Ook ik heb wel eens een vriendenstoring gehad. (Meerdere malen, met verschillende personen, zonder dat wij dan elkaar hadden verwijderd! :nod:)

-Af en toe kun je Facebook wel een rotschop geven, maar daar bereik je ook zo weinig mee.-

Knuffel voor jou. :knuffel:
~Wie niet kan luisteren kan ook niet vertellen.
De kracht van geluk is innerlijke vrede.
Wie geen slechte tijden kan verdragen, zal geen goede tijden beleven.
Wees de verandering die je in de wereld wil zien.~
Gebruikersavatar
Black Rose
Berichten: 1711
Lid geworden op: 27 mei 2011 23:53

Re: Een onmogelijke vriendschap?

Ben het zelf nog nooit tegen gekomen voordien en was dan ook verwonderd dat het samen met mijn vriendin was, maar misschien komt dat doordat we via dezelfde server werken.
Bedankt om te laten weten Memories [AAI]

Terug naar “Eenzaamheid, relaties en seksualiteit”