Pagina 1 van 1

mijn verhaal..

Geplaatst: 26 aug 2008 20:26
door lullaby1987
mijn naam is amanda, ben 21 jaar, en voel me al ongeveer 1 jaar down en leeg van binnen.
ik wil graag mijn verhaal kwijt omdat het misschien helpt om het van me af te schrijven.
al vanaf dat ik klein ben, ben ik supergevoelig, en erg fantasierijk. ik kwam op de middelbare school en werd een buitenbeentje. ik werd vaak gepest. iedereen had een vriendje, en ik voelde me erg eenzaam. uit wanhoop ging ik via een chat op zoek naar een jongen. ik wilde er ook bij horen, en het leek te klikken tussen mij en die jongen. we besloten in het echt af te spreken en dat ging goed. we vonden elkaar wel leuk. een paar weken later bleef hij een week bij ons thuis. (tijdens kerst) ... na een tijdje begon hij steeds meer vreemd gedrag te tonen en de baas over me te spelen. ik had het toen niet echt goed door omdat ik voor het eerst in mijn leven echt verliefd was! hij begon me steeds meer af te kraken , vooral op mijn uiterlijk. en hij werd soms agressief. op 2de kerstavond waren mijn ouders en zusje weg, en was ik alleen met die jongen thuis. hij werd agressief en verkrachtte mij in mijn eigen bed. dat was dan mijn eerste ervaring met sex...diezelfde avond nadat het gebeurd was kwamen mijn ouders thuis en merkten dat er iets mis was. ik trilde en was doodsbang. ondertussen was die jongen er nog steeds in ons huis!hij kwam naar boven en begon me te bedreigen. ik werd bang en mijn ouders hoorden hem schreeuwen. de jongen liep naar beneden en bedreigde mijn ouders. toen liep hij ons huis uit en ik hoorde een hoop geschreeuw bij de voordeur. mijn vader
probeerde de jongen tegen te houden. ik hoorde vanuit mijn slaapkamer dat de jongen me in elkaar wou slaan en me pijn wou doen. ik werd zo bang dat ik naar beneden rendde, toen achter het huis over de schutting van de buren klom, en daar in elkaar zakte en begon te huilen. de buren hebben geholpen om de jongen weg te jagen en gelukkig heb ik daarna niks meer van hem gezien of gehoord.

toen ik ging puberen werd ik steeds meer geinterreseerd in muziek. het is altijd mijn grootste passie gebleven. ik luister het liefst naar the cure, depeche mode, david bowie, kate bush, new order, joy division, the smiths, enz.. ik kreeg ook idolen op wie ik verliefd werd. zoals robert smith. ik voelde me goed bij die fantasieliefde omdat het veilig was. en ondanks dat ik altijd een buitenbeentje ben geweest heb ik me daar altijd goed bij gevoeld. ik voelde me juist sterk omdat ik niet zo was als de meeste mensen. ik had al heel jong een eigen stijl, smaak en kijk op de wereld. en rond mijn 19/20ste had ik het idee. ja, ik heb mezelf gevonden! ik voelde me gelukkig met mezelf.
toen gingen we met zijn vieren op vakantie (ouders, zusje, ik) in de periode dat ik het gelukkigst was, want ik had eindelijk verwerkt wat er met me gebeurde 4/5 jaar geleden (mijn verkrachting) ik had mezelf gevonden...
toen kregen mijn ouders ruzie midden in een grote stad op vakantie. die ruzie liep heel erg uit de hand, en mijn ouders lieten mij en mijn zusje alleen achter midden in die grote stad.
ik ben de oudste zus dus automatish voelde ik me verantwoordelijk voor mijn jongere zusje. we hebben samen de weg teruggevonden naar de auto en onderweg in de auto werd er niks gezegd. maar toch voelde je die spanning...

die avond in het vakantiehuisje werd er geschreeuwd en je hoorde spullen op de grond vallen. ik voelde weer de zelfde angst als die van 5 jaar geleden. sinds we van de vakantie terug zijn is alles veranderd. het voelt alsof ik ergens ben blijven hangen. ik heb een hele tijd niet kunnen eten, slapen, en vreselijke angstaanvallen gehad. toen ben ik bij een psycholoog geweest en een tijdje ging het wat beter. nu heb ik weer terugvallen en angstaanvallen. en het ergste is dat omdat ik mezelf nu niet onder controle heb ik anderen steeds controleer! ik word er stapelgek van want ik ben gewoon een monster geworden. mijn zusje zit nu in de pubertijd en ik zie haar gewoon dezelfde fouten maken als ik. dat ligt supergevoelig en daarom controleer ik haar de hele tijd denk ik. ik weet gewoon niet meer wat ik moet doen...

Re: mijn verhaal..

Geplaatst: 26 aug 2008 20:42
door Minerva
Ach Amanda wat een vervelende toestand is dat zeg. Ik kan me voorstellen dat de ruzie van je ouders, je gevoel van veiligheid enorm heeft aangetast, zeker toen jullie daar ook nog alleen werden achterlaten, in een vreemd land, in een vreemde stad. Erg onverantwoordelijk van je ouders trouwens.

Je hebt nu een soort controledwang gekregen om kennelijk die gevoelens van onveiligheid te maskeren ? Of te vervangen voor een dwangmatige controle ? Meis dat is de oplossing niet en je raakt er alleen maar verder mee van huis.

Je kan beter een focus leggen op je gevoelens van zelfvertrouwen. Je bent nu 21 en je zou normaliter op eigen benen moeten gaan staan. Maar dat lukt je niet omdat je je zo onveilig voelt. Je zult hierin nog wel aan jezelf moeten gaan werken. Om te leren omgaan met onveiligheidsgevoelens, angsten en het relativeren en analyseren daarvan. Zodat je begrijpt hoe e.e.a. werkt en hoe je er mee om kan gaan.

Je zusje overcontroleren lijkt meer vluchtgedrag van je eigen problematieken. Door je focus op haar te leggen, vermijd je de angstige en onveilige gedachtes in jezelf ? Wat wil je ermee voorkomen dan bij je zusje ?

Re: mijn verhaal..

Geplaatst: 27 aug 2008 10:14
door lullaby1987
hey Mystica,

ik voel me inderdaad heel erg onveilig omdat er al meerdere keren mensen in mijn leven zijn geweest die zeggen dat je ze kunt vertrouwen en die ook overkomen als vertrouwelijk in het begin, maar me daarna laten vallen als een baksteen, of misbruik van me maken. doordat er zoveel mensen in mijn leven zijn geweest die dat met me gedaan hebben ben ik zelf ook een beetje een harde tante geworden denk ik. maar dat is slechts een masker. ik ben juist heel lief, gevoelig, dromerig en romantish. ..jammer genoeg heb ik er moeite mee dit te uiten, omdat ik dan mijn gevoelige kant laat zien en daardoor misschien kwetsbaar ben. maar door me te gedragen als harde tante trek ik ook steeds de verkeerde mensen aan. vooral mannen die hun fantasieen op mij projecteren en die me zien zoals hun me willen zien. ik wil zo graag weer mezelf kunnen zijn. qua kleding en uiterlijk zie ik er uit zoals ik dat altijd al wilde. een beetje romantish en exentriek, een totaal eigen stijl. maar mijn karakter naar mensen toe is eigenlijk een grote act. ik wil dolgraag stoppen met die act, maar ben bang om die stap te nemen. de reden waarom ik mijn zusje zo controleer is inderdaad omdat ik mijn eigen wanhoop probeer te onderdrukken. het is trouwens niet alleen het controleren van mijn zusje. ik analyseer de laatste tijd alles dood, alleen om mijn emoties uit de weg te gaan. het is gewoon een enorme brok...
een paar mensen die het weten raden me ook aan om tijdelijk aan de medicatie te gaan,
maar of dat nodig is weet ik niet.

xxx

Re: mijn verhaal..

Geplaatst: 27 aug 2008 10:51
door Janneke
Hoi Lullaby,
rot allemaal, hoor, wat jou is overkomen! Ik zou zeggen: stop met verklaringen verzinnen en stap naar een goede psycholoog. Een van mijn favoriete therapieeen heet emdr. Misschien een aanrader voor jou: het werkt prima tegen dingen als trauma - en zowel die *&%#$^ van een knul die jou verkrachtte als die ruzie op vakantie - met ouders die je nota bene in de steek lieten - zijn denk ik traumatisch geweest.
Iedereen reageert anders op een trauma - maar "deze keer houd IK alle touwtje in handen" kan heel erg goed een reactie zijn op een trauma- zo iets van "dat nooit weer". Een volstrekt begrijpelijk gevoel.

Het leuke van emdr is, dat je dus niet te horen krijgt "dat je op moet houden met controleren" (dat het niet ideaal is, weet je zelluf ook heus al en je bent geen kleuter maar een volwssen vrouw) - als het onderwerp 'controle' aan de orde is, gaat het denk ik eerst over de trauma's ervoor. Die kunje relatief snel opruimen - maar het is geen "quick fix", de sessies kunnen diep gaan. Uiteraard pas als jij dat aankan!
En daarna, als jullie het hebben over controle, gaat het meteen (...dat wil zeggen: zo snel as jij het hebben kan...!) over hoe jij je bijv. zou voelen als je het niet deed (afschuwelijk, denk ik zo) en dan komt meteen de troost van het "links rechts links rechts" werk (waar emdr beroemd om is). En vaak blijkt: na een x aantal keren "links rechts" blijkt, dat het afschuwelijke gevoel as je niet controleert verdwenen is...!
En daarna kunje uiteraard nog een serie gesprekken hebben over, hoe je om wilt gaan met je puberende zus, hoe je om witl gaan met je gevoeligheid, met andere mensen, met je ouders - etc.

Re: mijn verhaal..

Geplaatst: 27 aug 2008 21:27
door lullaby1987
bedankt voor de tip janneke. ik heb nog nooit van de methode gehoord, maar ik ben bereidt alles te doen om me eigen weer beter te gaan voelen. ik werk er zelf ook aan, het zijn kleine dingen zoals negatieve gedachten proberen om te zettten in iets positiefs, en dingen van me af schrijven.

een probleem waar ik ook al heel lang mee zit is, mijn zusje is laagbegaafd en leert door middel van imitatie van andere mensen. hierdoor groeit ze wel, maar aangezien ik haar oudere zus ben kopieert ze me dus ook elke keer. hier kan ze niets aan doen maar nu ben ik zelf zover dat ik mezelf geaccepteerd heb om wie ik ben (ondanks mijn problemen) en mijn zusje blijft kopiereen. bij elke band die ik door de jaren leuk heb gevonden zijn er altijd wel bandleden geweest die ik leuk vond. toevallig valt zij dan ook ineens op een ander bandlid, en zo is het eigenlijk bijna met alles wat ik leuk vind. daarom gaat mijn interesse voor bepaalde dingen denk ik ook steeds weg. ik ga steeds opzoek naar iets nieuws zodat ik weer een eigen identiteit kan aanmeten. ze vind de dingen niet eens "echt" leuk waar ik interesse in heb. ze doet alsof zodat ze zich denk ik dichter bij mij voelt. hoe kan ik er voor zorgen dat ik sterk genoeg ben om dit te accepteren? want ik vind het gewoon niet leuk dat ze mij altijd imiteert. is er niet een manier zodat ze anderen gaat imiteren? want ze is ook behoorlijk mensenschuw maar het kleine aantal mensen dat ze om zich heen heeft, daar voelt ze zich wel goed bij.

amanda

Re: mijn verhaal..

Geplaatst: 28 aug 2008 15:15
door saffier
Ik heb zelf ook ervaring gehad met EMDR en ik zou zeker een poging wagen!
Veel sterkte in ieder geval.