om eerst even te beginnen:
Ik vraag me vaak af waarom ik leef. Heeft het zin? Schiet ik er iets mee op? Andere mensen misschien? Waarom leef ik, als ik niet eens wil leven. Ik zit kei hard te blokken, maar waarom? Om er als twintiger straks achter te komen dat ik alsof niet wil leven?
Ik wil niet leven, sterker, ik haat leven. Elke keer weer die lach op je gezicht toveren, omdat je niet wil dat anderen het zien. Soms gaat het zo ver, dat ik het zelf haast nog ga geloven. Wat schiet ik er eigenlijk mee op?
Maar om nu even over te gaan waarom ik eigenlijk een berichtje wilde schrijven.
Mensen zijn tegen mij, ze houden me constant in de gaten. Als ik op straat loop, iedereen is tegen me, iedereen let op me. Wat heb ik misdaan? Ze willen me gek maken, zodat ik uiteindelijk weer een poging doe? Willen ze dat ik zelfmoord pleeg? Wat willen ze? Ze maken me gek ..
Ze zitten op mijn kamer, overal. Overal waar ik kom zijn ze, maar ze laten zich niet zien, alleen laten ze merken dat ze er zijn. Ze maken me onzeker, maar wie zijn ze? Wat willen ze.. Ze maken me bang, gaan ze me verkrachten, vermoorden? Waarom houden ze me anders in de gaten.. De ergste dingen komen op in mijn hoofd. Wat moet ik ..