Tamara

intimiteit? noway!

Haya

pfff, dit is iets wat ik nog nooit met mn psych besproken heb en dat gaat nog niet komen ook omdat ik er nog lang niet klaar voor ben. Maar ik kan het wel lekker anoniem hier neer zetten.
Ik ben verschrikkelijk bang voor anonimiteit. dat komt omdat ik in mijn verleden 4 jaar seksueel misbruikt ben.
Ik ben er overheen gekomen, maar ik ben nogsteeds bang voor intimiteit, genegenheid en seks.
Ik heb al verscheidene vriendjes gehad maar daar durfde ik niets mee te doen, gewoon omdat ik bang was, dus gingen ze hun gang maar met mij en kneep ik mn ogen keihard dicht en wachtte totdat het over was.
Hoe kom ik hier in godsnaam vanaf .... ik durf het echt nog niet met mn psych erover te hebben dat doe ik echt pas als ik er aan toe ben.
Alleen al erover praten vind ik erg eng. alleen al het idee intimiteit te hebben en zelf het initiatief te nemen en ervan te kunnen genieten geeft me rillingen, angst, en ik ga er niet door lekker in mn vel zitten.
Ik ben daarnaast wel verschrikkelijk jaloers als ik anderen zo zie. Ik wou dan dat ik het ook kon.
Ik weet dat dit echt heel erg tegenstrijdig is, maar ik weet het ook niet meer.
Iris

Ik heb even een quote van jou uit een ander topic gekopieerd:
Hm, daar kan ik over meepraten, intimiteitsproblemen
Ik heb zelf alleen maar nare ervaringen met intimiteit, en van mij hoeft het ook niet meer. Soms walg ik er zelfs van.
Maar aan de andere kant, als ik het bij anderen zie, kan ik stik jaloers worden
Waarom zij wel en ik niet? omdat ik mezelf blokkeer ...
Dat is bij mij echt nog een heel groot probleem.
Daar kan ik zelf dus ook weinig over zeggen :)
Ik heb juist geen ervaringen met intimiteit omdat ik iedereen op een afstand hou. Ik wordt zelf ook stikjaloers als ik mensen zie knuffelen, kussen en vrijen (vooral als dat in films gebeurt, omdat alles dan mooier lijkt) maar ook ik krijg de rillingen als ik eraan denk dat ik het met iemand zou moeten doen.

Zei je geen nee tegen die vriendjes, omdat je ze niet wilde teleurstellen? Of was je gewoon bang dat het meer pijn zou gaan doen als je nee zou zeggen. Je kunt intimiteit het beste langzaam opbouwen, maar dan moet je wel eerst iemand vinden die daar begrip voor heeft. Ik ben zelf ook nog op zoek :cry: Moet je trouwens ook huilen als mensen lief tegen je doen? Dat is iets waar ik nog steeds last van heb.
ann61

Hallo Tamara,

hoe je moet 'leren' om met intimiteit en genegenheid om te gaan, kan ik je jammergenoeg niet vertellen. Wat ik wel kan zeggen, is dat er groot verschil is tussen intimiteit en genegenheid enerzijds en seks anderzijds. Als alles meezit kun je beide hebben, als het tegenzit kun je seks hebben zonder genegenheid en intimiteit.

Verder denk ik niet dat het een goed idee is om 'vriendjes' hun 'gang te laten gaan'. (Ik schrijf 'vriendjes' omdat als iemand met jou naar bed gaat terwijl jij daar eigenlijk niet klaar voor bent, zij dat merken, daar ben ik van overtuigd, en als ze dan toch doordoen, in welke mate kun je dan spreken van liefde of zelfs maar van vriendschap, respect en vertrouwen). Als zij hun gang gaan en jij bent daar niet klaar voor, wil dat eigenlijk niet, dan wordt je idee van seks, genegenheid en intimiteit enkel nog verder beschadigd en verstoord.

Als iemand werkelijk van je houdt, zal hij wachten, naar je luisteren en proberen je te begrijpen, zodat jullie samen naar een oplossing kunnen zoeken. Dat is volgens mij genegenheid. Als je dan, vanuit die positie en verstandhouding, verder kunt, dan pas kan er sprake zijn van intimiteit en dan nog later van (goeie) seks.

Veel sterkte, Ann

Terug naar “Relatieproblemen en seksualiteit”