Maar zie jij de seksuele bevrediging van de man -iedere keer wanneer hij die verlangt- ook als een plicht van zijn vrouw, NT?NT schreef:De zware emotionele gebuktheid zit hem niet in het vervullen van de plicht die je niet aanstaat
Als jouw hoofd helemáál niet naar seks staat, en jouw vrouw zou van jou eisen dat jij haar bevredigt. Hoe lijkt je dat? Om daar bijvoorbeeld dan ook toe verplicht te zijn zeg maar.. Het vervullen van die plicht, waar je op dat moment totáál geen zin in hebt, dat zou je op zich emotioneel niet zo zwaar vallen begrijp ik?
Groetjes, Klaas
. Het is idd zo dat ik er zelf geen problemen mee heb, doordat ik het niet zie als iets denigrerends of emotioneel zwaar.. Andere vrouwen zien dat echter wel zo. Ik ben erg benieuwd hoe dat voelt en daarom vraag ik dus elke keer naar het 'concrete probleem' . Ikzelf heb dus het idee dat het vanuit de omgeving en de media zo is gegroeid. Dus eigenlijk door de emancipatie. Daarmee hoop ik ook de vraag van Klaas P beantwoord te hebben(over waarom ik het woord concreet gebruik).Klaas P, wat betreft mijn cultuur, het gaat in dit topic helemaal niet om mij persoonlijk en mijn opvattingen, dus ik vind dat het er nog steeds niet toe doet. Ok, je vraagt naar mij. Euhm, in deze context gebruikte ik 'moet' als in 'moeten doen om een goede relatie te hebben' . Snap je? En misschien zie ik het ook wel een beetje als mijn plicht om mijn man gelukkig te maken. Hij is mijn man, met mij getrouwd dus en dan heeft hij ook recht op mijn lichaam, net als ik vind dat ik recht heb op zijn liefde , anders moet je niet trouwen vind ik. Overigens is het misschien grappig om te weten dat ook in het Burgerlijk Wetboek staat dat 'echtgenoten elkaar getrouwheid, hulp en bijstand verschuldigt zijn. Zij zijn verplicht elkander het nodige te verschaffen'. 
