Twijfelaartje

vriend en kind van een ander

Hallo,

Ik zit sinds 2 maanden met een nogal groot probleem (vind ik) en ben heel erg benieuwd wat andere mensen in deze situatie zouden doen.
Misschien kunnen jullie mij een beetje op weg helpen.

Sinds 2 maanden heb ik een vriend. Op onze 1e afspraak heeft hij mij verteld dat hij 'misschien' een kind van zijn ex heeft.
Op dat moment had ik het daar al best moeilijk mee. Ikzelf heb geen kinderen en het doet me ergens diep van binnen pijn aan alleen al die gedachte dat hij misschien een kind bij een ander heeft. Daar ging mijn idee van perfecte relatie en een 'eigen' gezinnetje.
Toch klikte het zo ontzettend goed tussen ons dat ik het wel wilde proberen met hem. Nu zijn we 2 maanden verder en kan ik echt zeggen dat ik van hem hou en ik weet dat hij ook van mij houdt.

De relatie tussen mijn vriend en zijn ex is ong. 5jr geleden op de klippen gelopen. Het bleek dat zij meer voor vrouwen voelde en kreeg een vriendin. Mijn vriend en zijn ex hadden net een huis gekocht en waren ong. 1jr daarvoor met de pil gestopt voor een kleine.
Toen zijn ex het uitmaakte met het verhaal dat ze een andere vriendin had, hebben mijn vriend en zijn ex geen sex meer gehad.
Pas toen hij het huis uitwas is hij nog 1 keertje naar haar toe gegaan en hebben toen 1 keer sex gehad.

Een half jaar later kreeg hij via andere mensen te horen dat zijn ex zwanger was en dat het kind van hem was.
Vlak na de geboorte van het kind is hij daar geweest. Zelf zei hij dat het niet als 'zijn' kind aanvoelde...hij gaf toen aan dat hij een DNA test wilde maar dat wilde zijn ex niet. Daarna zijn er hele grote ruzies ontstaan tussen zijn ex, haar vriendin en hem. Die DNA test is er dus nooit geweest.

Nu zijn we dus ong. 5jr verder. Hij heeft met zijn verleden helemaal afgesloten en wilt ook absoluut niets meer met zijn ex en haar vriendin te maken hebben. Hij heeft hun nooit meer gezien en nooit meer iets van hun gehoord en dat vind hij wel goed zo. Hij gelooft nog steeds niet dat dat kind van hem is.

Ik ben op het moment heel sterk aan het twijfelen of ik verder moet gaan met deze relatie. Iedere keer als ik een kind zie dan vraag ik me af of hij daar misschien de vader van is. Gek word ik ervan.
Ik ben zelf 28 en wil ook heel graag kinderen. Maar stel dat het toch zijn kind is en die staat misschien over 10jr ofzo aan de deur...
Dan hebben mijn kinderen er misschien wel een halfzusje/broertje bij en ik heb het daar heel moeilijk mee. Ik zou gewoon heel graag een gezinnetje willen hebben met mijn vriend, onze kinderen en verder niks.

Wat zouden jullie doen?
Leeuwtjuh

ik denk dat je de situatie gewoon moet accepteren.
het is moeilijk maar het is geen schande dat je een halfbroertje of zusje hebt. ik kwam er ook achter dat ik nog een broer of zus had toen ik 15 was en ik was helemaal blij... erg leuk contact mee...

je houdt van je vriend, je vriend van jou...
en the more the merrier toch?

misschien valt het allemaal reuze meej...

mij zal het er in ieder geval niet van weerhouden...
mijn vriend is 34 en heeft met zijn exvrouw nog 2 kinderen.
ik hou veel van hem en dat zijn kinderen ooit op de stoep staan om ons prettige leventje gaat verstoren neem ik maar op de koop toe... ;)
het zijn ook delen van hem... ik sta achter hem.
Twijfelaartje

Dank je wel voor je snelle reactie.
Iedereen zegt mij hetzelfde en ik probeer ook echt aan die situatie te wennen. Misschien is het daar nog een beetje vroeg voor.
Ik klamp mij toch nog altijd vast aan het idee dat hij helemaal niet de vader is. Het punt dat zij geen DNA test wilde vind ik best wel vreemd.
Bovendien heeft zij net in die periode ook heel wild geleefd..(veel stappen, zuipen, pilletjes geslikt, wiet gerookt). Mijn vriend denkt zelf dat ze nog met andere mannen stiekem geslapen heeft en toen hij bij haar op de stoep stond dat dat haar wel heel erg goed uitkwam. Misschien was ze al overtijd. Maar ze wilde in ieder geval heel graag een kindje en ze wist dat ze die niet met haar vriendin zou krijgen.
water

Je weet inderdaad niet zeker of het kind van hem is.
Maar stel dat het van hem is, dan is hij de vader en het kind wil toch een keer echt weten wie de vader is.
Als hij de vader is dan hoort dat bij hem, en dat kun je willen of niet.
Of je moet het kind af gaan stoten en zeggen dat je er niets mee te maken wilt hebben, kun jij dat tegen het kind zeggen.
Als je het zo bekijkt neem je zoals het is denk ik.
Het kind kan er ook niets aan doen, die wil ook net als jij een gewoon gezinnetje.

groetjes water
Twijfelaartje

Ik heb net een heel goed gesprek gehad met mijn familie hierover.
Als we op deze manier doorgaan zal ik altijd met die onzekerheid blijven zitten en ik denk dat dat nog erger is dan helemaal niks weten.
Eigenlijk heb ik weinig zin om te wachten of er ooit een kind aan de deur staat met de vraag of mijn man de vader is.
Dalijk komt mijn vriend en dan ga ik hem vertellen dat ik graag wil dat hij een DNA test laat doen. Ik weet dat hij dat helemaal niet wil maar dit gaat nu ook over mijn toekomst.
ann61

Ik denk dat dat een heel wijze beslissing is,...

Ann
ruby

Mijn vriend heeft ook een kindje met een ex en die ziet hij helemaal niet.
Hij heeft ervoor gekozen om afstand te nemen,zodat zij met die kleine en haar nieuwe vriend een eigen gezin kan vormen.Hij wil het voor die kleine niet verwarrend maken op zo'n jonge leeftijd.
Hij denkt dat dat het beste is wat hij kan doen.

Ik zou er echter geen moeite mee hebben als het kind straks ouder is en ze echte papa wil leren kennen.Ik zal de deur gewoon voor hem open doen,hij zal altijd welkom zijn.
Had ook liever dat ik de enige zou zijn met wie hij kinderen heeft,maar ik zie elk kind als een geschenk.Kinderen zijn heilig bij mij.Een gewenst gevoel is belangrijk,van ouders maar ook van leraren en andere mensen.

Misschien kun je proberen te denken aan de beste bedoelingen voor het kind?Als het natuurlijk écht van hem is.Is wel belangrijk om uit te zoeken,vind ik.
Het kind heeft niet gekozen voor deze situatie.Ik vind dan ook eigenlijk dat je het kind niet zou mogen afstoten omdat dat voor het kind heel hard zou zijn...
Succes met alles!Hopelijk hebben jullie in elk geval snel meer zekerheid.
Liefs Ruby

Terug naar “Relatieproblemen en seksualiteit”