Hallo,
Even om me kort voor te stellen; Ik ben Sietse, 26 Jaar woon op mezelf. HBO werktuigbouwkunde in de pocket en een aantal auto's in bezit waar ik graag onderhoud aan doe. Ook een goede fulltime baan waarbij mijn eigen leventje kan onderhouden. Bij mij lijkt alles goed, maar ik voel me absoluut niet goed. Ik probeer een aanzet te doen naar anderen om me te uiten maar het is me tot nu toe nog niet gelukt om dit te uiten. Ik moet zeggen dat ik het al een hele stap vindt om hier een topic start..
Mijn punt begint eigenlijk met mezelf. Ik ben sociaal slim, maar soms mis ik informatie waarvan ik dacht 'Dat had ik gewoon moeten weten, waarom weet ik dat niet?' Ik ben vrij tenger en zou graag wat spieren willen opbouwen maar de drempel om naar de sportschool te gaan is te hoog (bang voor onbekendheid denk ik).
Tevens hou ik me enorm bezig met het idee wat mensen over mij denken, dat ik er dus bijv. mager uit zie, dom ben of geen leven heb, niet fanatiek genoeg dus.
Daarnaast wil ik dat ik het onderscheid maak in het leven. Ik leg de lat erg hoog voor mezelf (iets wat een ander kan, moet ik ook kunnen. Hier vallen zelfs beroepen onder...). Hierdoor ga ik ook dingen uitzoeken om te doen zodat ik mezelf weer iets beter kan maken en het liefst wil ik alles in 1 keer.
Ik was ooit wel vrij zeker van mezelf en dat het me niet zoveel uit maakte. Maar afgelopen tijd heb ik wat gedate en ik merkte dat het enorm lastig is om mezelf te kunnen zijn bij een andere meid. Ik was constant bezig met het idee hoe ik het beter voor haar kon doen.. Dit is dus ook op niets uitgelopen, wat wel zo had kunnen zijn maar door onzekerheid is dit gewoon uitgepoetst. Maar dat maakt me niet zoveel uit, ik zit meer met het idee dat ik zelf hierin niet goed kan functioneren.
Ik kan nog wel doorgaan want ik heb vast iets gemist. Maar deze problemen zorgen voor veel onzekerheden voor mij. Ik wil goed zijn, ik wil een gouden toekomst en ik wil een superieur leven leiden.. Maar uiteindelijk komt het op het volgende neer;
Voor mijn gevoel weet ik wat er mis met me is, dit leg ik hier dus ook uit zonder veel problemen naar mijn inziens. Maar ik heb er absoluut geen oplossing voor. Als ik met anderen ben dan is alles prima maar als ik alleen ben lukt het gewoon niet. Ik ben de hele dag aan het malen over deze problemen en dit is voor mij zo erg dat ik snachts standaard tussen 4 en 5 uur wakker word en hierna niet meer slaap (hoe laat ik ook maar op bed ga). Ik probeer constante ritmes aan te houden maar dat helpt ook niet.
Hierdoor kijk ik enorm op naar de weekenden. Ik doe genoeg leuke dingen met anderen, maar daarnaast zal ik ook met mezelf moeten overleven. Maar liever ga ik maar gewoon aan het werk, dan kan ik mijn zinnen verzetten. Ook zie ik gewoon niet uit naar de vakantie. Ik heb binnenkort twee weekjes vrij maar weet dat ik ook dan gewoon met mezelf opgesloten zit... En om alleen van alles te gaan ondernemen heb ik op 1 of andere manier gewoon geen zin in. Zou dit zo graag liever met een ander doen (vakantie etc).
Ik had twee maanden terug gehoopt dat dit allemaal over zou waaien en ik m'n eigen weg wel weer zou vinden, maar het lukt me niet echt en het wordt eigenlijk alleen maar erger...
Kunnen jullie mij hierbij helpen? Ik zit bijna te overwegen om naar de Huisarts ge gaan maar dat is ook een drempel voor mij (mijn vriend is onlangs ook depressief bevonden bij de huisarts, dan is het ook zo raar dat ik er opeens achteraan zou komen ofzo).
Elke tip zou welkom zijn. Bedankt alvast!