Melanoisia
Berichten: 2002
Lid geworden op: 01 feb 2020 03:23

Niet weten wat je met je leven wil/moet

Ik heb een leuke baan die me goed bezig houdt en waar ik veel in kwijt kan. Het werk vraagt veel van me en frustreert soms, maar geeft ook veel voldoening. Het houdt me zelfs zoveel bezig dat ik het moeilijk los kan laten op momenten dat ik van mezelf niet meer mag werken, omdat ik anders verder burnout raak. Maar als ik me er wél van weet los te rukken val ik in een zwart gat. Ik doe dan weinig tot niks en er gaat dan weinig in me om want alles kost teveel moeite, ook nadenken. Ik voel weinig behalve frustratie door vastlopende negatieve gedachtencirkels, en die doorbreken kost gewoon teveel moeite. Ik wil niks behalve op de bank zitten/liggen en 'vermaakt' worden, maar dat gaat niet altijd vanzelf. Het is treurig gesteld met de tv en veel films en series boeien me niet. Documentaires heb ik geen zin in want dan moet ik teveel nadenken en dat kost teveel moeite. Soms voelt het of alle prikkels mij teveel zijn en kan/wil ik alleen maar in mijn eentje op de bank liggen en voor me uit staren. Ik wil dan nergens aan denken en niemand om me heen want alles irriteert me.

Soms heb ik toch nog wel het gevoel dat ik er op uit wil trekken om samen te zijn met mensen of dingen met hun te doen. De geruststellende gedachte is dan dat het niet erg is dat ik niks voor mezelf heb buiten mijn werk, want ik kan dan gewoon meedoen met wat de anderen aan het doen zijn. Het voelt dan of de interne motivatie er niet is maar de externe motivatie wel. Al had ik maar één iemand waar ik me helemaal op mijn gemak bij voelde om bijv. eens een kopje thee mee te drinken, want dan zou ik wel kunnen genieten.

Het voelt allemaal onbereikbaar voor mij. Andere mensen zie ik wel leuke dingen voor zichzelf of met elkaar doen, en dat maakt me treurig en eenzaam. Ik krijg het gewoon niet voor elkaar om dingen te proberen om mezelf bezig te houden en om in contact met mensen kan komen. Het is gewoon allemaal teveel op het moment en ik loop vast in m'n hoofd en dat voel ik in m'n lijf. Verplichtingen als huishoudelijke taken moet ik niet eens aan denken. Ik kan me niet op één of een paar dingen richten want het voelt of dat toch allemaal geen zin heeft. Het heeft geen zin om te proberen een vriendschap op te bouwen want de meeste mensen klikken niet met mij en ik weiger om me te gedragen zodat ze mij gaan accepteren. Ik doe niks verkeerd en ben goed genoeg. Buitenbeentjes zoals ik waar ik wél bij wil horen en waar ik wél op af durf te stappen zitten in eenzelfde situatie als ik en bevinden zich niet in de openbare ruimte, dus die zijn sowieso fysiek al onbereikbaar voor mij.
Gebruikersavatar
FlowerPower2020
Berichten: 6775
Lid geworden op: 30 jun 2013 21:54
Locatie: Mentha Aquatica

Re: Niet weten wat je met je leven wil/moet

Beste Melanoisia,

Heftig om dit zo te lezen AAI. Goed dat je het hebt geuit 045.gif

Ik herken een hele hoop punten en ik worstel ook met wat problematiek.
Het werk vraagt veel van me en frustreert soms, maar geeft ook veel voldoening. Het houdt me zelfs zoveel bezig dat ik het moeilijk los kan laten op momenten dat ik van mezelf niet meer mag werken, omdat ik anders verder burnout raak.
Wat geeft jou voldoening? Dit lijkt mij een belangrijk punt om over na te denken, wellicht moet je daar meer op focussen. Ja, werk kan ook frustraties opleveren, er zitten altijd minder mooie kanten vast aan werk. Ik heb ook wel gemerkt in periodes dat het werk te veel wordt. Als antwoord probeer ik dan minder hard te werken, te onthaasten en minder te doen maar wel de basis functies van het werk. Dit houdt soms in dat ik dan even de tijd heb om naar buiten te staren tijdens de "dooie momentjes", vind ik vervelend maar dit is wel beter zo. Misschien kan jij ook kijken welke activiteiten je tijdelijk kan schrappen en waar je meer op wilt focussen wellicht dat je dit kunt doen in overleg met een leidinggevende.

Het is goed dat je aan de rem trekt en af en toe ziek meld. Denk goed aan jezelf :)
Maar als ik me er wél van weet los te rukken val ik in een zwart gat. Ik doe dan weinig tot niks en er gaat dan weinig in me om want alles kost teveel moeite, ook nadenken. Ik voel weinig behalve frustratie door vastlopende negatieve gedachtencirkels, en die doorbreken kost gewoon teveel moeite.
Er zijn dagen dat ik moet bijkomen van de werkweek. Er is weinig mis mee om moe te voelen en bij te komen.
Als het gaat om die vastlopende negatieve gedachtencirkels, wellicht helpt het om dit uit te schrijven en dit voor te leggen aan iemand bijvoorbeeld iemand die je vertrouwd, dit forum (moet niet, kan wel), een huisarts of een psycholoog als je daarbij loopt.
Vroeger had ik ook wel weekenden waar ik niet wist wat ik er mee moest. Er zat zoveel in mijn hoofd maar het lukte mij niet om het uit te voeren. Wellicht is het een tip om vrijdag middag/avond een schema te maken met wat je in het weekend wil gaan doen. Misschien komt het ook omdat je in de week een bepaald ritme hebt en deze thuis wordt losgelaten. Ik merk dat de hele dag in huis blijven me behoorlijk somber maakt, dus dat probeer ik te vermijden en toch wel iets van een ritme te ontwikkelen waar ik mij happy voel.
Ik wil niks behalve op de bank zitten/liggen en 'vermaakt' worden, maar dat gaat niet altijd vanzelf. Het is treurig gesteld met de tv en veel films en series boeien me niet. Documentaires heb ik geen zin in want dan moet ik teveel nadenken en dat kost teveel moeite. Soms voelt het of alle prikkels mij teveel zijn en kan/wil ik alleen maar in mijn eentje op de bank liggen en voor me uit staren. Ik wil dan nergens aan denken en niemand om me heen want alles irriteert me.
Liggen op de bank en vermaakt worden is even leuk, maar niet de hele dag. Ik merk dat als ik vijf km heb gewandeld dat ik weer hele nieuwe inzichten heb of een fiets tochtje heb gemaakt. Als je blijft hangen op de bank blijf je er in "hangen" in de gedachten. Door in beweging te komen heb je weer even frisse lucht en kan je focus verleggen. Ik combineer wandelen met het luisteren naar podcast over het Oude Egypte en humor. Als de prikkels te veel worden kan je ook met oordopjes indoen, en wat anders gaan doen of google eens op ontprikkelen.
Het voelt allemaal onbereikbaar voor mij. Andere mensen zie ik wel leuke dingen voor zichzelf of met elkaar doen, en dat maakt me treurig en eenzaam. Ik krijg het gewoon niet voor elkaar om dingen te proberen om mezelf bezig te houden en om in contact met mensen kan komen. Het is gewoon allemaal teveel op het moment en ik loop vast in m'n hoofd en dat voel ik in m'n lijf. Verplichtingen als huishoudelijke taken moet ik niet eens aan denken. Ik kan me niet op één of een paar dingen richten want het voelt of dat toch allemaal geen zin heeft. Het heeft geen zin om te proberen een vriendschap op te bouwen want de meeste mensen klikken niet met mij en ik weiger om me te gedragen zodat ze mij gaan accepteren. Ik doe niks verkeerd en ben goed genoeg. Buitenbeentjes zoals ik waar ik wél bij wil horen en waar ik wél op af durf te stappen zitten in eenzelfde situatie als ik en bevinden zich niet in de openbare ruimte, dus die zijn sowieso fysiek al onbereikbaar voor mij.
Zoals ik het lees ben je wat somber hé, maar dat maakt niet uit. Als het te veel is, dan is het te veel. Het is, wat het is: vervelend.

Als ik advies mag geven:
- Focus je niet op andere mensen maar op jezelf. Spiegel je niet naar andere mensen. Nieuwe dingen leren kost moeite en gaat niet vanzelf. Het lijkt wel of die andere mensen dat beter kunnen dan jij maar zij hebben ook een leercurve.
- Probeer positief te denken, maar ik lees al: je bent goed genoeg, dat is een goede. Maar ook te kijken naar het weer, geniet van de zon als die schijnt, geniet van de dieren om je heen.
- Doe leuke dingen.
- Probeer in beweging te komen. Ga fietsen/wandelen/hardlopen/skeeleren/schommelen/vul maar in.
- Plan voor jezelf een dagje in dat je er helemaal uit gaat (lastig met dat Corona virus, maar denk creatief), geen mobiel, geen tv, geen computer. Er is meer in het leven dan werk
- Plan een dag in dat je huishoudelijke taken gaat doen, opruimen, stofzuigen. Hoe vaker je het doet, hoe gemakkelijker. Een opgeruimd huis is een opgeruimd hoofd, zeggen ze wel eens. Huishoudelijke taken is ook bewegen. Dus iets met twee vliegen in één klap. Als je het lastig vind kan je iemand zoeken die dat voor je doet wellicht kan die ook adviezen geven zodat het wat minder moeite kost.
- Weet dat je niet alleen bent met deze gedachten.
- Het loont wel om nieuwe vriendschappen te maken. Je hoeft je niet in allerlei bochten te wringen (bijv. pleasen) zodat mensen je accepteren maar proberen jezelf te zijn. Ik vind het ook lastig hoor om vriendschappen te maken buiten het werk om en te onderhouden.

Misschien heb je er wat aan.
Understand: you been understood
Gebruikersavatar
volhoudertje
Moderator
Berichten: 15115
Lid geworden op: 02 jul 2006 23:04
Locatie: In Nederland Door Omstandigheden

Re: Niet weten wat je met je leven wil/moet

Het heeft geen zin om te proberen een vriendschap op te bouwen want de meeste mensen klikken niet met mij en ik weiger om me te gedragen zodat ze mij gaan accepteren. Ik doe niks verkeerd en ben goed genoeg. Buitenbeentjes zoals ik waar ik wél bij wil horen en waar ik wél op af durf te stappen zitten in eenzelfde situatie als ik en bevinden zich niet in de openbare ruimte, dus die zijn sowieso fysiek al onbereikbaar voor mij.
Het valt vaak niet mee om nieuwe contacten op te bouwen, maar je beweert sommige dingen met zulke stelligheid dat je ook weinig ruimte over laat. Als je alleen maar met buitenbeentjes wilt omgaan, dan wordt de spoeling inderdaad wel erg dun. Het lijkt of je andere mensen bij voorbaat al geen kans geeft. Als jij je zo opstelt verbaast het me niet dat jij je in een sociaal isolement voelt.

Het is makkelijker gezegd dan gedaan, maar stel je eens wat opener op. Je zult er dan achter komen dat die andere mensen die niet jouw onmiddellijke voorkeur hebben, helemaal niet zoveel verschillen van jou. Ik zou zeggen, doe wat meer moeite om het gezamenlijke element bij de ander te ontdekken. In tijden van Corona staat het sociale leven helaas stil, maar als het straks weer beter gaat, stap dan eens ergens op af. Het komt je niet aanwaaien, dus je zult wel tijd en moeite moeten investeren, als je andere mensen wilt leren kennen.

Ook tijden van crisis verbroedert mensen, denk daar vooral aan. Er zijn altijd mogelijkheden, maar je moet creatief leren zijn als je iets wilt bereiken.
* Liebe Macht Frei *
Melanoisia
Berichten: 2002
Lid geworden op: 01 feb 2020 03:23

Re: Niet weten wat je met je leven wil/moet

Heel erg bedankt voor de reacties, koen0069 en volhoudertje. Het heeft me even gekost om te reageren. Het heeft een halve week geduurd voordat ik jullie reacties durfde te lezen omdat ik bang was voor een oordeel. Ik leg me toch op een voor mezelf pijnlijke manier bloot. Ik stelde mezelf vragen als: stel ik me aan, overdrijf ik niet, ga ik er compleet onverstandig mee om? Ik reageerde ook best wel uit emotie, maar op die momenten dat het teveel wordt voelt het wel zo. Nadat ik het durfde te lezen heb ik nog geen tijd of puf gehad om te reageren. Maar nu is het weekend.
koen0069 schreef: 21 mar 2020 22:14 Beste Melanoisia,

Heftig om dit zo te lezen AAI. Goed dat je het hebt geuit 045.gif

Ik herken een hele hoop punten en ik worstel ook met wat problematiek.
Vervelend dat je er veel in herkent, maar ik zie wel dat jij goed over jouw problematiek nadenkt en eraan werkt. Bedankt dat je inzichten met mij wil delen :).
Wat geeft jou voldoening? Dit lijkt mij een belangrijk punt om over na te denken, wellicht moet je daar meer op focussen. Ja, werk kan ook frustraties opleveren, er zitten altijd minder mooie kanten vast aan werk. Ik heb ook wel gemerkt in periodes dat het werk te veel wordt. Als antwoord probeer ik dan minder hard te werken, te onthaasten en minder te doen maar wel de basis functies van het werk. Dit houdt soms in dat ik dan even de tijd heb om naar buiten te staren tijdens de "dooie momentjes", vind ik vervelend maar dit is wel beter zo. Misschien kan jij ook kijken welke activiteiten je tijdelijk kan schrappen en waar je meer op wilt focussen wellicht dat je dit kunt doen in overleg met een leidinggevende.

Het is goed dat je aan de rem trekt en af en toe ziek meld. Denk goed aan jezelf :)
Ik weet op dit moment eerlijk waar niet zo goed wat mij voldoening geeft maar ik weet dat dit een belangrijk punt is. Ik heb moeite met uitzoeken en keuzes maken om dingen te gaan proberen. Er is namelijk zoveel om te doen en ik kan niet kiezen uit die vele dingen, omdat ik bij geen van die dingen een overheersend goed gevoel heb. Ik denk dat dat gevoel onderdrukt wordt door onbewuste angstmechanismen. Onbewust maar soms ook bewust heb ik meteen allerlei bezwaren waardoor het niet goed voelt. Het kost mij gewoon wat meer tijd en moeite om iets uit te zoeken wat bij mij past. Misschien moet ik gewoon iets kiezen waarbij ik niet al te veel bezwaren heb of verzin. Maar ik kan mezelf niet beperken tot een aantal activiteiten die toevallig tot mij komen, want dat voelt te willekeurig om een kans van slagen te hebben. Daarom ben ik bezig met een lijst die het complete leven onderverdeelt in twintig+ categorieën, van sport tot recreatie tot zelfstudie, waaronder ik alle activiteiten die onder die categorieën vallen wil opsommen, die ik kan bedenken of zonder al teveel moeite kan opzoeken.

Ik vind je tip om rustiger aan te doen op momenten dat het werk teveel wordt een erg nuttige en praktische. Bij mij werkt het zo dat hoe meer moeite ik heb met bijv. een werktaak, hoe slechter ik dat kan loslaten, omdat het heel erg voelt als falen als het niet lukt. Dat oplossen heeft dan voorrang op ALLES, zelfs boven eten, drinken en zelfverzorging. Pas nadat ik het opgelost heb, krijg ik een voldaan gevoel en kan ik me tot andere dingen zetten. Ik weet dat dit heel slecht en destructief is. Ik denk dat ik moet leren om me meer bewust te worden van die "dooie momentjes" en een manier vinden om daarmee om te gaan. Ik denk dat een vorm meditatie mij daarbij kan helpen. Dat is wat jij ook aangeeft: even naar buiten staren, zodat ik mezelf kan bevrijden uit die koker van faalgevoel. En het is inderdaad goed om me te richten op andere werktaken als een bepaalde taak niet lukt, want het afronden van taken geeft weer een beter gevoel. Minder werken moet ik sowieso gaan doen, want lichamelijk voel ik me uitgeput.
Er zijn dagen dat ik moet bijkomen van de werkweek. Er is weinig mis mee om moe te voelen en bij te komen.
Als het gaat om die vastlopende negatieve gedachtencirkels, wellicht helpt het om dit uit te schrijven en dit voor te leggen aan iemand bijvoorbeeld iemand die je vertrouwd, dit forum (moet niet, kan wel), een huisarts of een psycholoog als je daarbij loopt.
Vroeger had ik ook wel weekenden waar ik niet wist wat ik er mee moest. Er zat zoveel in mijn hoofd maar het lukte mij niet om het uit te voeren. Wellicht is het een tip om vrijdag middag/avond een schema te maken met wat je in het weekend wil gaan doen. Misschien komt het ook omdat je in de week een bepaald ritme hebt en deze thuis wordt losgelaten. Ik merk dat de hele dag in huis blijven me behoorlijk somber maakt, dus dat probeer ik te vermijden en toch wel iets van een ritme te ontwikkelen waar ik mij happy voel.
Ik weet nu dat hoe uitgeput ik me voel door het werk écht niet fijn en gezond is, nadat ik dat een jaar lang ofzo nog wel gedacht heb. Het is echt niet iets dat met een weekje uitrusten wel weer over gaat. Ik ben ervan overtuig dat mijn lichamelijke reserves tot diep in het oranje/rood zitten. Die lichamelijke onrust zorgt er ook voor dat ik niet meer (goed of snel genoeg) kan ontspannen, en dat is een heel naar gevoel dat op zijn beurt weer voor meer onrust zorgt.

Ik heb het laatste driekwart jaar inderdaad veel dingen opgeschreven en gepraat met mensen. Misschien moet ik mezelf toestaan om wat vrijer mijn gedachten op te schrijven zodat het ook oplucht. Tot nu toe schrijf ik alleen met als doel om oplossingen voor problemen te vinden, maar dat voelt dan weer als een 'moetje'. Ik schrijf dan handleidingen voor mezelf om te kunnen omgaan met dingen waar ik op dat moment mee zit, bijv. angst om berichten op een forum te lezen. Ook daarmee dwing ik me tot het uiterste, omdat ik bang ben dat ik bepaalde inzichten niet goed genoeg kan verwoorden of helemaal vergeet, en ze daardoor voor altijd kwijt ben. Op die manier schrijven geeft dus geen rust.

Verder heb/had ik een hele goede vriendschappelijke internetvriendin waar ik echt ongelofelijk fijn mee kon praten omdat we veel dingen herkennen in elkaar. Maar dat contact heb ik zelf verknald omdat ik een keer boos was geworden op haar en haar daarmee gekwetst heb terwijl ze ook problematiek heeft :(. Ben daardoor zelf in een dal beland maar heb er wel heel veel van geleerd: dat ik op die manier niet meer met mensen wil omgaan. Helaas is dat contact nu voorgoed(?) voorbij, ook omdat het op dit moment niet zo goed gaat met haar. Dat is wel een flinke aderlating geweest. Iets positiefs is dat ik voor mezelf geregeld heb dat ik specialistische ggz krijg over twee weken. Beetje raar dat het nu via videobellen moet, want ik voel me minder vrij in mijn eigen huis dan in een praktijk, maar het is denk ik wel iets wat mij verder kan helpen.

De tip om een schema te maken met een aantal vaste taken hebben die uitgevoerd moeten/kunnen worden vind ik een goede. Op dit moment hoef ik dat echter nog niet van mezelf, omdat ik eerst minimale lichamelijke en mentale rust wil die nodig is om me daartoe te kunnen zetten. Zo'n schema kan ook juist rust geven, zeker, maar pas op termijn en nu nog niet, denk ik. En die minimale rust bereik ik door echt op de rem te gaan staan wat betreft werk. Lukt het jou om een aantal van die vele dingen in je hoofd nu wel uit te voeren door dagschema's te gebruiken?
Liggen op de bank en vermaakt worden is even leuk, maar niet de hele dag. Ik merk dat als ik vijf km heb gewandeld dat ik weer hele nieuwe inzichten heb of een fiets tochtje heb gemaakt. Als je blijft hangen op de bank blijf je er in "hangen" in de gedachten. Door in beweging te komen heb je weer even frisse lucht en kan je focus verleggen. Ik combineer wandelen met het luisteren naar podcast over het Oude Egypte en humor. Als de prikkels te veel worden kan je ook met oordopjes indoen, en wat anders gaan doen of google eens op ontprikkelen.
Wandelen en fietsen helpt mij inderdaad ook erg bij het ontprikkelen. Dat heb ik gister wel weer gemerkt. Niet zozeer om nieuwe inzichten te krijgen, want ik wil dan juist niet nadenken, maar gewoon ter ontspanning. De natuur geeft mij fijne prikkels. Podcasts zijn voor mij ook wel iets om naar op zoek te gaan ja.
Zoals ik het lees ben je wat somber hé, maar dat maakt niet uit. Als het te veel is, dan is het te veel. Het is, wat het is: vervelend.

Als ik advies mag geven:
- Focus je niet op andere mensen maar op jezelf. Spiegel je niet naar andere mensen. Nieuwe dingen leren kost moeite en gaat niet vanzelf. Het lijkt wel of die andere mensen dat beter kunnen dan jij maar zij hebben ook een leercurve.
- Probeer positief te denken, maar ik lees al: je bent goed genoeg, dat is een goede. Maar ook te kijken naar het weer, geniet van de zon als die schijnt, geniet van de dieren om je heen.
- Doe leuke dingen.
- Probeer in beweging te komen. Ga fietsen/wandelen/hardlopen/skeeleren/schommelen/vul maar in.
- Plan voor jezelf een dagje in dat je er helemaal uit gaat (lastig met dat Corona virus, maar denk creatief), geen mobiel, geen tv, geen computer. Er is meer in het leven dan werk
- Plan een dag in dat je huishoudelijke taken gaat doen, opruimen, stofzuigen. Hoe vaker je het doet, hoe gemakkelijker. Een opgeruimd huis is een opgeruimd hoofd, zeggen ze wel eens. Huishoudelijke taken is ook bewegen. Dus iets met twee vliegen in één klap. Als je het lastig vind kan je iemand zoeken die dat voor je doet wellicht kan die ook adviezen geven zodat het wat minder moeite kost.
- Weet dat je niet alleen bent met deze gedachten.
- Het loont wel om nieuwe vriendschappen te maken. Je hoeft je niet in allerlei bochten te wringen (bijv. pleasen) zodat mensen je accepteren maar proberen jezelf te zijn. Ik vind het ook lastig hoor om vriendschappen te maken buiten het werk om en te onderhouden.

Misschien heb je er wat aan.
Ik heb zeker wat aan je tips. Heel erg bedankt daarvoor.
Melanoisia
Berichten: 2002
Lid geworden op: 01 feb 2020 03:23

Re: Niet weten wat je met je leven wil/moet

volhoudertje schreef: 22 mar 2020 14:15 Het valt vaak niet mee om nieuwe contacten op te bouwen, maar je beweert sommige dingen met zulke stelligheid dat je ook weinig ruimte over laat. Als je alleen maar met buitenbeentjes wilt omgaan, dan wordt de spoeling inderdaad wel erg dun. Het lijkt of je andere mensen bij voorbaat al geen kans geeft. Als jij je zo opstelt verbaast het me niet dat jij je in een sociaal isolement voelt.

Het is makkelijker gezegd dan gedaan, maar stel je eens wat opener op. Je zult er dan achter komen dat die andere mensen die niet jouw onmiddellijke voorkeur hebben, helemaal niet zoveel verschillen van jou. Ik zou zeggen, doe wat meer moeite om het gezamenlijke element bij de ander te ontdekken. In tijden van Corona staat het sociale leven helaas stil, maar als het straks weer beter gaat, stap dan eens ergens op af. Het komt je niet aanwaaien, dus je zult wel tijd en moeite moeten investeren, als je andere mensen wilt leren kennen.

Ook tijden van crisis verbroedert mensen, denk daar vooral aan. Er zijn altijd mogelijkheden, maar je moet creatief leren zijn als je iets wilt bereiken.
Klopt, je hebt gelijk. Ik typte wat ik op dat moment voelde. Het is gelukkig niet zo dat ik me altijd zo voel en opstel, maar ik moet toegeven dat het té vaak wél het geval is en dat het misschien toch een diepe overtuiging in mij is die ontkracht moet worden. Als ik mezelf op andere momenten na ga voelt het eerlijk gezegd ook weer niet zo dat ik me helemaal niet open wil stellen voor andere mensen. Het lukt op de een of andere manier vaak gewoon totaal niet, omdat ik blokkeer op momenten dat van mij gevraagd wordt om sociaal te zijn. Ik raak dan helemaal in mezelf gekeerd, trek me terug en ben afwezig/afgeleid en kan ook bijna niets meer bedenken wat ik zou wil zeggen, om de schade te 'beperken' denk ik dan. Een soort zelfbescherming of comfort zone. Misschien gaat het beter als ik er zelf meer naar op zoek ga of zelf het initiatief neem in een gesprek. Als het een keertje wel lukt om leuke interactie te hebben ondanks mijn sociale angsten en lage zelfbeeld, vind ik het ook oprecht leuk om met mensen om te gaan, denk ik dan vaak achteraf. Ik ben vaak ook geïnteresseerd in ze maar heb ook de overtuiging dat dat andersom niet zo is; dat mensen alleen maar last van mij hebben. En ik doe te weinig om in situaties te geraken waarin sociaal contact überhaupt mogelijk is, want ik ontwijk ze. En dat gaat mijn diepe overtuigingen over mezelf en anderen niet veranderen. Wel heb ik veel internetcontacten die me best dierbaar zijn, maar ook daar voel ik niet de hechting die ik graag zou willen hebben. Heeft vast ook voor een deel te maken met te hoge verwachtingen die ik heb van het contact.

Gezamenlijke elementen zoeken bij anderen vind ik een heel goede, praktische tip. Die wil ik onthouden en uitproberen, omdat ik ook moeite heb om gespreksstof te vinden.
Gebruikersavatar
FlowerPower2020
Berichten: 6775
Lid geworden op: 30 jun 2013 21:54
Locatie: Mentha Aquatica

Re: Niet weten wat je met je leven wil/moet

Het heeft een halve week geduurd voordat ik jullie reacties durfde te lezen omdat ik bang was voor een oordeel. Ik leg me toch op een voor mezelf pijnlijke manier bloot. Ik stelde mezelf vragen als: stel ik me aan, overdrijf ik niet, ga ik er compleet onverstandig mee om? Ik reageerde ook best wel uit emotie, maar op die momenten dat het teveel wordt voelt het wel zo. Nadat ik het durfde te lezen heb ik nog geen tijd of puf gehad om te reageren. Maar nu is het weekend.
Je mag reageren wanneer jij wil. Ik ben soms ook wel bang voor reacties op de dingen dat ik schrijf.

Het klinkt een beetje afgezaagd maar ook ik herken het dat je afvraagt: stel ik me niet aan, overdrijf ik niet.. Ik denk dat het een reactie is vanuit het somber zijn en/of laag zelfbeeld hebben. Zo kwam het ook bij mij binnen toen ik om hulp vroeg.
Verder heb/had ik een hele goede vriendschappelijke internetvriendin waar ik echt ongelofelijk fijn mee kon praten omdat we veel dingen herkennen in elkaar. Maar dat contact heb ik zelf verknald omdat ik een keer boos was geworden op haar en haar daarmee gekwetst heb terwijl ze ook problematiek heeft :(. Ben daardoor zelf in een dal beland maar heb er wel heel veel van geleerd: dat ik op die manier niet meer met mensen wil omgaan. Helaas is dat contact nu voorgoed(?) voorbij, ook omdat het op dit moment niet zo goed gaat met haar.
Wat vervelend om dit zo te lezen. Je zou eventueel een kaartje of een e-mailtje kunnen sturen dat je er spijt van hebt dat dit zo is gegaan. Misschien dat de ander weer met jou contact opneemt. Maar dat mag je lekker helemaal zelf weten.
Iets positiefs is dat ik voor mezelf geregeld heb dat ik specialistische ggz krijg over twee weken. Beetje raar dat het nu via videobellen moet, want ik voel me minder vrij in mijn eigen huis dan in een praktijk, maar het is denk ik wel iets wat mij verder kan helpen.
Het is goed dat je straks professioneel wordt geholpen nu je zo in nood bent. Goed dat je dit voor jezelf hebt geregeld!
Lukt het jou om een aantal van die vele dingen in je hoofd nu wel uit te voeren door dagschema's te gebruiken?
Ik schrijf nu wat meer. Wat ik 's avonds wil gaan eten. Wat ik wil gaan doen in het weekend zodat ik kan voorkomen dat ik het niet meer weet wat ik moet doen. Gevoelens en gedachten. Wat ik soms heb gedroomd. Ik gebruik niet echt een dagschema.
Understand: you been understood
Melanoisia
Berichten: 2002
Lid geworden op: 01 feb 2020 03:23

Re: Niet weten wat je met je leven wil/moet

koen0069 schreef: 30 mar 2020 23:10 Je mag reageren wanneer jij wil. Ik ben soms ook wel bang voor reacties op de dingen dat ik schrijf.

Het klinkt een beetje afgezaagd maar ook ik herken het dat je afvraagt: stel ik me niet aan, overdrijf ik niet.. Ik denk dat het een reactie is vanuit het somber zijn en/of laag zelfbeeld hebben. Zo kwam het ook bij mij binnen toen ik om hulp vroeg.
Dat ik bang ben voor reacties heeft inderdaad meer met mezelf te maken en vaak niets met degenen die reageren. Dat je het herkent vind ik ergens ook wel fijn om te lezen.
Wat vervelend om dit zo te lezen. Je zou eventueel een kaartje of een e-mailtje kunnen sturen dat je er spijt van hebt dat dit zo is gegaan. Misschien dat de ander weer met jou contact opneemt. Maar dat mag je lekker helemaal zelf weten.
Ik heb inderdaad al spijt betuigd en het uitgepraat maar daar hebben we het bij gelaten. Voor mij voelt het beter om elkaar nu even met rust te laten en later pas weer contact op te nemen.
Het is goed dat je straks professioneel wordt geholpen nu je zo in nood bent. Goed dat je dit voor jezelf hebt geregeld!

Bedankt :). Geeft ook wel weer grote druk omdat vooral ik verantwoordelijk ben voor het zo goed mogelijk laten slagen van de behandeling. Maar tuurlijk moet ik ook een beetje geluk hebben dat het klikt met de behandelaar. En iets van behandeling is altijd mooi meegenomen.
Ik schrijf nu wat meer. Wat ik 's avonds wil gaan eten. Wat ik wil gaan doen in het weekend zodat ik kan voorkomen dat ik het niet meer weet wat ik moet doen. Gevoelens en gedachten. Wat ik soms heb gedroomd. Ik gebruik niet echt een dagschema.
Mooi dat het schrijven goed werkt voor jou. Ik gebruik het ook steeds meer om gedachten te ordenen. Waarom schrijf je je dromen op? Haal je daar ook iets uit? Ik vergeet m'n dromen bijna altijd meteen, en als ik ze onthoud zit er volgens mij niet genoeg detail in de herinnering in om er betekenis aan te geven.
Gebruikersavatar
FlowerPower2020
Berichten: 6775
Lid geworden op: 30 jun 2013 21:54
Locatie: Mentha Aquatica

Re: Niet weten wat je met je leven wil/moet

Waarom schrijf je je dromen op? Haal je daar ook iets uit? Ik vergeet m'n dromen bijna altijd meteen, en als ik ze onthoud zit er volgens mij niet genoeg detail in de herinnering in om er betekenis aan te geven.
Ik droom niet altijd even helder, maar als ik droom dan onthoudt ik nog wel flarden ervan. Het zijn de raarste dingen die ik droom, dat maakt het al geinig. Zo droomde ik laatst dat ik ovenfriet had gemaakt en dat die van mij wel was gelukt maar dat die van een collega dat niet wou lukken :D. Er zal vast dan wel een reden achter zitten dat ik het droom dus dan raadpleeg ik google waar het over gaat. Dan maakt het nog iets zinnigs.
Understand: you been understood
Melanoisia
Berichten: 2002
Lid geworden op: 01 feb 2020 03:23

Re: Niet weten wat je met je leven wil/moet

Haha, zulke dromen zijn idd de moeite waard om bij stil te staan gewoon al omdat het geinig is.
Gebruikersavatar
Kyron
Berichten: 325
Lid geworden op: 17 okt 2009 14:24

Re: Niet weten wat je met je leven wil/moet

Beste Melanoisia,

Ik kom alleen nog maar af en toe, en reageer minder dan vroeger… Tevens herken ik me zo sterk in uw verhaal hier dat ik toch niet aan de verleiding kan weerstaan even te reageren…

Vooral in deze 2 zinnen zijn voor mij zeer herkenbaar:

Buitenbeentjes zoals ik waar ik wél bij wil horen en waar ik wél op af durf te stappen zitten in eenzelfde situatie als ik en bevinden zich niet in de openbare ruimte, dus die zijn sowieso fysiek al onbereikbaar voor mij.

.. te hoge verwachtingen die ik heb van het contact.

Het is goed je verwachtingen “hoog” te blijven houden denk ik, Melanoisia…. Als je hoge verwachtingen hebt, zullen er minder personen zijn die aan die verwachtingen voldoen, maar vroeg of laat heb je het geluk iemand te vinden die heel dicht bij die verwachtingen in de buurt komt…

Ikzelf communiceer al heel lange tijd zeer intensief dagelijks met een Indonesische vrouw per e-mail, waar het zeer goed mee klinkt, op alle mogelijke gebieden die ikzelf belangrijk vind, maar door uiterlijke omstandigheden (niet alleen het coronavirus) het moeilijk is terug bij elkaar te komen. Ook al hebben we elkaar al ontmoet, we zijn al hele lange tijd ook helaas fysiek onbereikbaar voor elkaar… We willen elkaar wel zien en bij elkaar zijn voor altijd maar op dit moment van ons leven is dat zo goed als onmogelijk…

Terwijl ik eigenlijk niet kan indenken iemand die zo goed bij mij past dan zij… Ik zou dan wel iemand kunnen zoeken die fysiek bereikbaarder zou zijn voor mij België/Nederland, maar het lijkt me zowat onmogelijk dat iemand zo goed bij mij zou passen op psychologisch/spiritueel vlak… Ondanks dat ik het passionele vlak zo belangrijk vind…/zonder ook éénheid op het psychologisch/spiritueel gebied lukt het niet… Voor mij dan..

Daarom triggert me jouw verhaal wel, omdat ik iemand gevonden heb die op alle vlakken bij mij past, ook ene buitenbeetje dus, maar fysiek onbereikbaar voor mij.

Ik heb voor u dus ook geen kant en klare oplossingen, alleen kan ik u het idee geven dat ik je verhaal zeer goed versta, van binnenuit.

Groet,

Kyron
Melanoisia
Berichten: 2002
Lid geworden op: 01 feb 2020 03:23

Re: Niet weten wat je met je leven wil/moet

Bedankt voor je reactie, Kyron. Je steun doet me goed en helpt me. Mag ik vragen waarom je niet meer actief bent op het forum?

Fijn om te horen dat je iemand gevonden hebt die zo goed bij je past en waarmee je dagelijks contact hebt. Alleen heel jammer dat jullie fysiek niet bij elkaar kunnen zijn. Ik begrijp helemaal dat je gaat voor die persoon waarmee het op innerlijk vlak zo goed klikt, ook al is het contact op afstand. Zulk contact kan al heel mooi zijn, maar uiteindelijk blijft het denk ik helaas toch een beetje onbevredigend als je elkaar fysiek niet kunt ontmoeten, maar dat kan nog steeds de moeite waard zijn. Hopelijk is het in de toekomst wel mogelijk om bij elkaar te zijn.

Voor mij lijkt contact met mensen op dit moment mijlenver weg. Ik snap mensen niet. Ik heb geen idee wat ze willen, wat ze van mij verwachten en van het contact. Waarom ze ineens uit het niets na wekenlang contact te hebben gehad op een datingsite het contact verbreken zonder te laten weten waarom, dat doe je toch niet? Als ik uitvoerig contact met een persoon heb dan leeft die persoon tenminste in mijn hoofd en beschouw ik het contact als duurzaam en niet als wegwerpproduct of inwisselbaar consumeerbaar product met een beperkte houdbaarheidsdatum. Je hebt toch iets opgebouwd met en geïnvesteerd in elkaar. Waarschijnlijk willen ze me niet teleurstellen of vinden ze het moeilijk om te vertellen dat ze het contact willen beëindigen, maar waarom dan? Ligt dat aan mij of zijn ze zelf onderontwikkeld? ik vraag me continu af hoe ik mezelf kan verbeteren om iemand te worden die het waard is om te vergezellen. Maar hoe meer ik daarover nadenk hoe somberder ik word want ik kan daar nooit aan voldoen. Heb het idee dat veruit de meeste mensen zich ongemakkelijk voelen in mijn aanwezigheid, niets aan mij hebben en niet bij mij willen horen. Omdat ze me niet interessant, leuk, zelfverzekerd, spannend, grappig, warm, sociaal, behulpzaam, doordacht, raadgevend, welbespraakt, belezen, gecultiveerd genoeg vinden. Bleh. Hou toch aub op.
Gebruikersavatar
Memories
Moderator
Berichten: 24425
Lid geworden op: 25 okt 2009 15:04

Re: Niet weten wat je met je leven wil/moet

Voor mij lijkt contact met mensen op dit moment mijlenver weg. Ik snap mensen niet. Ik heb geen idee wat ze willen, wat ze van mij verwachten en van het contact. Waarom ze ineens uit het niets na wekenlang contact te hebben gehad op een datingsite het contact verbreken zonder te laten weten waarom, dat doe je toch niet? Als ik uitvoerig contact met een persoon heb dan leeft die persoon tenminste in mijn hoofd en beschouw ik het contact als duurzaam en niet als wegwerpproduct of inwisselbaar consumeerbaar product met een beperkte houdbaarheidsdatum. Je hebt toch iets opgebouwd met en geïnvesteerd in elkaar. Waarschijnlijk willen ze me niet teleurstellen of vinden ze het moeilijk om te vertellen dat ze het contact willen beëindigen, maar waarom dan? Ligt dat aan mij of zijn ze zelf onderontwikkeld? ik vraag me continu af hoe ik mezelf kan verbeteren om iemand te worden die het waard is om te vergezellen. Maar hoe meer ik daarover nadenk hoe somberder ik word want ik kan daar nooit aan voldoen. Heb het idee dat veruit de meeste mensen zich ongemakkelijk voelen in mijn aanwezigheid, niets aan mij hebben en niet bij mij willen horen. Omdat ze me niet interessant, leuk, zelfverzekerd, spannend, grappig, warm, sociaal, behulpzaam, doordacht, raadgevend, welbespraakt, belezen, gecultiveerd genoeg vinden. Bleh. Hou toch aub op.
Waarom ze opeens na wekenlang contact verdwijnen? Omdat het toch een datingsite blijft. Er zijn zeker mensen waarbij het (tijdelijk of geheel) werkt. Maar nog een grotere groep zal daar nooit verder in komen. Daarvoor blijft het voor een groot deel een vleeskeuring. Je moet dus een mate van geluk hebben.
En ik kan er wel inkomen, dat doe je eigenlijk inderdaad niet. Maar daar kan je wel tegenaan lopen.

Je kan jezelf verbeteren. Maar je moet onthouden, dat anderen dat constant ook (moeten/kunnen) doen.
En ik zou het zonde vinden als je jezelf verliest. Want het beste kan jij gewoon jezelf zijn. Het is wat je zelf zegt, ik kan daar nooit aan voldoen. Hoeft ook niet, leg het jezelf niet teveel op, maar kijk in stapjes. Dat is wat je op het forum ook doet, toch? Volgens mij gaat dat goed.

Je bent allemaal dingen aan het invullen. Daardoor blijf je in een cirkeltje.
Wat je benoemd, ik denk dat je dat best wel bent.
~Wie niet kan luisteren kan ook niet vertellen.
De kracht van geluk is innerlijke vrede.
Wie geen slechte tijden kan verdragen, zal geen goede tijden beleven.
Wees de verandering die je in de wereld wil zien.~
Gebruikersavatar
Kyron
Berichten: 325
Lid geworden op: 17 okt 2009 14:24

Re: Niet weten wat je met je leven wil/moet

Beste Melanoisia,

Vooreerst je vraagt me waarom ik niet meer actief ben op dit forum...Wel, als ik niet actief zou zijn, zou ik niet kunnen reageren hé… :) Soms, ben ik dus wel actief, soms kom ik af en toe een kijkje nemen… Als een verhaal me prikkelt om op te reageren zoals uw verhaal reageer ik…

Als ik ergens op reageer heeft te maken met iets dat me triggert om op te regeren… Als ik reageer probeer ik me ook ergens op te baseren, hetzij op ervaring, hetzij op kennis. Of een combinatie van beide…

Meestal volg ik dan wel het verhaal totdat de persoon stopt met te reageren op een topic. Meestal volg ik een tijd een persoon als er daarna een zekere wisselwerking van contact ontstaat…

Wat je schrijft over contacten op datingsites, die ineens afgebroken worden…
Ja, soms zijn contacten met mensen als biljartballetjes die even botsen tegen elkaar, en dan weer hun eigen weg gaan…

Hartsvrienden o vriendinnen zijn zeldzaam, als een schaap met 5 poten, maar die blijven wel bij je…, omdat er een wezensband is….

Tijdelijk zal het vervelend voelen dat ineens iemand een contact met je afbreekt, ik weet hoe dat voelt, tevens dat gaat ook voorbij… Dan is er meer ruimte voor ontmoeting met iemand die beter bij je past… Een klein deurtje gaat dicht, een grote poort gaat voor je open.

Dat is mijn wens voor u, van harte,

Kyron
Gebruikersavatar
volhoudertje
Moderator
Berichten: 15115
Lid geworden op: 02 jul 2006 23:04
Locatie: In Nederland Door Omstandigheden

Re: Niet weten wat je met je leven wil/moet

Melanoisia schreef: 11 mei 2020 01:02 Voor mij lijkt contact met mensen op dit moment mijlenver weg. Ik snap mensen niet. Ik heb geen idee wat ze willen, wat ze van mij verwachten en van het contact. Waarom ze ineens uit het niets na wekenlang contact te hebben gehad op een datingsite het contact verbreken zonder te laten weten waarom, dat doe je toch niet?
Dat doe je niet, maar in de online wereld gaat het er anders aan toe dan in real-life. In de online wereld is alles vrijblijvender, iemand de bons geven gaat gewoon met een muisklik. Het is niet nodig om aan jezelf te twijfelen en je af te vragen of je wel aardig, grappig of onderhoudend genoeg bent. Blijf gewoon wie je bent en verwacht gewoon niet teveel van het online daten.
Sommige datingsites schermen met 'slagingspercentages' waar ik vraagtekens bij plaats. Ik betwijfel of er veel mensen zijn die aan online daten een prettig contact, vriendschap of relatie hebben overgehouden. Niet geschoten is natuurlijk altid mis, maar ik denk dat het handiger is om er nuchter in te staan en er niet teveel van te verwachten, dan is de teleurstelling ook niet zo groot.
* Liebe Macht Frei *
Melanoisia
Berichten: 2002
Lid geworden op: 01 feb 2020 03:23

Re: Niet weten wat je met je leven wil/moet

Het was meer frustratie dat ik de reden waarom mensen het contact met mij verbreken niet te horen krijg, dan dat ik nou echt zo teleurgesteld was dat het contact ophield met die persoon in het bijzonder. Ik wil die feedback gewoon van anderen hebben omdat ik niet kan weten wat een ander wil, en als je die niet durft of wil geven dan vind ik dat laf. Dat is ook wat ik juist zoek in contact met andere mensen, dat je elkaar op een respectvolle manier vertelt wat je denkt dat de ander misschien beter kunt doen. Maar goed, ik moet dat inderdaad niet teveel verwachten van mensen en zeker niet op een datingsite. Dat klopt.

Ik twijfel ook wel of ik datingsites wel zo prettig en nuttig voor mijzelf vind. In het echt heb ik vaker leuk oogcontact met mensen alleen gebeurt het maar 1 à 2 x per jaar ongeveer dus dat schiet niet op. En dan telkens enorm balen dat ik weer zo klunzig was in de omgang of kansen heb laten liggen. Maarja, wat verwacht je voor leercurve als je zo weinig in die situaties komt? Tijd om er meer op uit te trekken na corona.
Melanoisia
Berichten: 2002
Lid geworden op: 01 feb 2020 03:23

Re: Niet weten wat je met je leven wil/moet

En ik weet dat het niet per se aan mij hoeft te liggen dat mensen het contact verbreken maar dat het soms gewoon niet klikt en dat dat prima is, ook omdat je dan weer door kunt. Maar ik heb er gewoon moeite mee als mensen iets in mij niet aanstaat en dat niet willen zeggen. Maar daar moet ik ook mee leren omgaan, en me afvragen of ik het wel altijd nodig heb om te weten. Want ik kan bij mezelf te rade gaan en hoef me niet altijd aan te passen om bij een ander in de smaak te vallen. Soms is de ander gewoon ergens te gevoelig of allergisch voor.
Gebruikersavatar
Memories
Moderator
Berichten: 24425
Lid geworden op: 25 okt 2009 15:04

Re: Niet weten wat je met je leven wil/moet

Melanoisia schreef: 17 mei 2020 11:54 Het was meer frustratie dat ik de reden waarom mensen het contact met mij verbreken niet te horen krijg, dan dat ik nou echt zo teleurgesteld was dat het contact ophield met die persoon in het bijzonder. Ik wil die feedback gewoon van anderen hebben omdat ik niet kan weten wat een ander wil, en als je die niet durft of wil geven dan vind ik dat laf. Dat is ook wat ik juist zoek in contact met andere mensen, dat je elkaar op een respectvolle manier vertelt wat je denkt dat de ander misschien beter kunt doen. Maar goed, ik moet dat inderdaad niet teveel verwachten van mensen en zeker niet op een datingsite. Dat klopt.

Ik twijfel ook wel of ik datingsites wel zo prettig en nuttig voor mijzelf vind. In het echt heb ik vaker leuk oogcontact met mensen alleen gebeurt het maar 1 à 2 x per jaar ongeveer dus dat schiet niet op. En dan telkens enorm balen dat ik weer zo klunzig was in de omgang of kansen heb laten liggen. Maarja, wat verwacht je voor leercurve als je zo weinig in die situaties komt? Tijd om er meer op uit te trekken na corona.
Dat kan ook best frustrerend zijn. Maar daar denken veel mensen gewoon niet over na, of hebben geen zin om een uitleg te geven. Ze zijn het ook niet verplicht. Dat kan voelen als lafheid, maar ik denk dat ze zich er niet bewust van zijn. Het voelt voor jou laf omdat jij 'achter blijft'. Zij gaan allang weer gewoon verder. Ook omdat ook dat vaak voorkomt op datingsites. Is het niet iets wat iets kan worden, dan gaan ze door. Vervelend voor de ander, maar zij laten het dan vaak los. Daar kom je niet onderuit.

Je kan het ook omdraaien. Je schrijft dat het bij jou maar 1 of 2 keer per jaar gebeurt, maar je kan ook zeggen: Dat komt in ieder geval 1 a 2 keer per jaar voor en dat is leuk, want niet iedereen kan zeggen dat het voor hen 1 of 2 keer per jaar voorkomt.

Je kan er meer op uittrekken na Corona, of je doet het al tijdens als er versoepelingen zijn. Want dat mag. Als je wacht tot volledig ná Corona, ben je misschien wel meer dan een jaar verder en sommigen zeggen zelfs meerdere jaren.
~Wie niet kan luisteren kan ook niet vertellen.
De kracht van geluk is innerlijke vrede.
Wie geen slechte tijden kan verdragen, zal geen goede tijden beleven.
Wees de verandering die je in de wereld wil zien.~
Melanoisia
Berichten: 2002
Lid geworden op: 01 feb 2020 03:23

Re: Niet weten wat je met je leven wil/moet

Memories schreef: 17 mei 2020 12:03
Dat kan ook best frustrerend zijn. Maar daar denken veel mensen gewoon niet over na, of hebben geen zin om een uitleg te geven. Ze zijn het ook niet verplicht. Dat kan voelen als lafheid, maar ik denk dat ze zich er niet bewust van zijn. Het voelt voor jou laf omdat jij 'achter blijft'. Zij gaan allang weer gewoon verder. Ook omdat ook dat vaak voorkomt op datingsites. Is het niet iets wat iets kan worden, dan gaan ze door. Vervelend voor de ander, maar zij laten het dan vaak los. Daar kom je niet onderuit.
Dit vind ik toch echt wat te makkelijk. Ik denk dat de meeste mensen wel aanvoelen dat het voor de ander niet leuk kan zijn als je na een dagelijks gesprek van een maand ofzo ineens het contact verbreekt zonder enige uitleg. En ze zijn niet verplicht om die uitleg te geven, maar een korte regel met uitleg is het is minste beetje fatsoen wat je kan opbrengen, vind ik. Ik geloof best dat veel mensen daar niet zo bij stilstaan of geen zin hebben om uitleg te geven en meteen verder gaan. Maar het is ook zo dat internet het makkelijker maakt om de confrontatie te ontlopen, en dat ze voor de makkelijke weg kiezen. Als mensen via zo'n platform al niet meer aanvoelen dat je met andere mensen en hun verwachtingen te maken hebt dan moet ik me toch serieus gaan afvragen of ik op zo'n site wil zitten. Ik moet me er in ieder geval niet zoveel van aantrekken, maar dat leer ik wel. Het is ook niet zo dat ik er wakker van lig, maar het zijn van die dingen die zich opstapelen en daardoor wordt één voorval misschien groter dan het eigenlijk is.
Je kan het ook omdraaien. Je schrijft dat het bij jou maar 1 of 2 keer per jaar gebeurt, maar je kan ook zeggen: Dat komt in ieder geval 1 a 2 keer per jaar voor en dat is leuk, want niet iedereen kan zeggen dat het voor hen 1 of 2 keer per jaar voorkomt.
Dat het bij andere mensen minder vaak voorkomt dan bij mij wil niet zeggen dat ik er meer tevreden mee zou moeten zijn, vind ik dan. Ik vind dat ik niet genoeg begrip voor mezelf opbreng als ik dat zou verwachten van mezelf. Ik wilde meer aangeven dat ik meer van zulke korte contactmomenten nodig heb/wil gebruiken om van te leren.
Je kan er meer op uittrekken na Corona, of je doet het al tijdens als er versoepelingen zijn. Want dat mag. Als je wacht tot volledig ná Corona, ben je misschien wel meer dan een jaar verder en sommigen zeggen zelfs meerdere jaren.
Ja dat bedoel ik ook.
Gebruikersavatar
Memories
Moderator
Berichten: 24425
Lid geworden op: 25 okt 2009 15:04

Re: Niet weten wat je met je leven wil/moet

Melanoisia schreef:
Dit vind ik toch echt wat te makkelijk. Ik denk dat de meeste mensen wel aanvoelen dat het voor de ander niet leuk kan zijn als je na een dagelijks gesprek van een maand ofzo ineens het contact verbreekt zonder enige uitleg. En ze zijn niet verplicht om die uitleg te geven, maar een korte regel met uitleg is het is minste beetje fatsoen wat je kan opbrengen, vind ik. Ik geloof best dat veel mensen daar niet zo bij stilstaan of geen zin hebben om uitleg te geven en meteen verder gaan. Maar het is ook zo dat internet het makkelijker maakt om de confrontatie te ontlopen, en dat ze voor de makkelijke weg kiezen. Als mensen via zo'n platform al niet meer aanvoelen dat je met andere mensen en hun verwachtingen te maken hebt dan moet ik me toch serieus gaan afvragen of ik op zo'n site wil zitten. Ik moet me er in ieder geval niet zoveel van aantrekken, maar dat leer ik wel. Het is ook niet zo dat ik er wakker van lig, maar het zijn van die dingen die zich opstapelen en daardoor wordt één voorval misschien groter dan het eigenlijk is.
Jij kunt het te gemakkelijk vinden en inderdaad aankaarten dat één regel al voldoende zou zijn, maar het is en blijft internet. En in dit geval is het daten op een internetsite. Dat zijn eigenlijk twee vliegen in één klap. Uiteraard zijn er mensen die uitleg geven als ze stoppen. Dat is ook netjes en fatsoenlijk. Het merendeel doet dat echter niet. Voor veel mensen is het ook een pleziertje. Een vleeskeuring. Swipen, gesprek aangaan, verdergaan, swipen, etc.
En de meesten zullen er denk ik echt niet mee zitten dat jij achterblijft en het te gemakkelijk vind allemaal. Zij zoeken verder. Dit klinkt misschien heel hard, maar het is niet anders. De kans dat ze verder gaan zonder zich veel te af te vragen is heel erg groot. Ik denk niet eens dat ze voor de makkelijke weg kiezen of het ontlopen. In de meeste gevallen, en ik herhaal de meeste, niet allemaal, is het gewoon die wereld, een keuring. En je moet geluk hebben als je het anders treft en dat gun ik anderen ook zeker.
Ik heb ook goede verhalen, ook verhalen die mooi aflopen of nog aan de gang zijn. Maar dan heb je dus ook een dosis geluk.

Ik denk dat ze wel weten dat je een ander verwachtingen heeft. Maar tegelijkertijd speelt mee dat ze ook ergens denken dat de verwachtingen niet altijd hoog zijn en er speelt ook mee dat dit een eigen risico is. Meld je je aan bij een datingsite, dan kan het heel leuk en gezellig gaan, er kan zelfs iets moois uit komen, maar er speelt ook mee dat je zelf het risico loopt dat mensen er zo mee omgaan zoals je beschrijft. Dat is nou eenmaal het risico wat je neemt als je deelneemt.
Dat het bij andere mensen minder vaak voorkomt dan bij mij wil niet zeggen dat ik er meer tevreden mee zou moeten zijn, vind ik dan. Ik vind dat ik niet genoeg begrip voor mezelf opbreng als ik dat zou verwachten van mezelf. Ik wilde meer aangeven dat ik meer van zulke korte contactmomenten nodig heb/wil gebruiken om van te leren.
Dat is dan inderdaad iets voor de toekomst.
~Wie niet kan luisteren kan ook niet vertellen.
De kracht van geluk is innerlijke vrede.
Wie geen slechte tijden kan verdragen, zal geen goede tijden beleven.
Wees de verandering die je in de wereld wil zien.~
Melanoisia
Berichten: 2002
Lid geworden op: 01 feb 2020 03:23

Re: Niet weten wat je met je leven wil/moet

Grotendeels wel eens met je, maar er zit wel enig verschil tussen datingsites in hoe mensen ze gebruiken en zich er opstellen.
Gebruikersavatar
Memories
Moderator
Berichten: 24425
Lid geworden op: 25 okt 2009 15:04

Re: Niet weten wat je met je leven wil/moet

Melanoisia schreef: 17 mei 2020 13:17 Grotendeels wel eens met je, maar er zit wel enig verschil tussen datingsites in hoe mensen ze gebruiken en zich er opstellen.
Dat klopt. Maar niemand ontkomt aan het wereldje wat daarbij hoort Mela. ;) Dat is jammer, want het kan anders, alleen is het nu eenmaal zoals het nu is.
~Wie niet kan luisteren kan ook niet vertellen.
De kracht van geluk is innerlijke vrede.
Wie geen slechte tijden kan verdragen, zal geen goede tijden beleven.
Wees de verandering die je in de wereld wil zien.~
Gebruikersavatar
Kyron
Berichten: 325
Lid geworden op: 17 okt 2009 14:24

Re: Niet weten wat je met je leven wil/moet

Goede avond Melanoisia,

Doordat u voldoende antwoordideeën krijgt, wil ik er gewoon iets uitpikken…

Je schrijft onder andere met andere woorden dat je niet wilt leven om je altijd aan te passen om bij een ander in de smaak te vallen.

Sterker nog, jezelf toelaten om te zijn zoals je bent, is mijzelf toelaten om te groeien in plaats van mij te willen forceren volgens ideaalbeelden van anderen te voldoen.

Dat is inderdaad nog steeds de beste manier iemand te vinden die aansluit bij je leven, wat je het meest belangrijk vind…, hetzij als vriend, vriendin, partner enz..

Waar je tijger, leeuw en lam kunt zijn, tegengestelde krachten in jezelf die zich veilig weten, en zichzelf kunnen zijn…
Melanoisia
Berichten: 2002
Lid geworden op: 01 feb 2020 03:23

Re: Niet weten wat je met je leven wil/moet

Kyron schreef: 18 mei 2020 22:15 Goede avond Melanoisia,

Doordat u voldoende antwoordideeën krijgt, wil ik er gewoon iets uitpikken…

Je schrijft onder andere met andere woorden dat je niet wilt leven om je altijd aan te passen om bij een ander in de smaak te vallen.

Sterker nog, jezelf toelaten om te zijn zoals je bent, is mijzelf toelaten om te groeien in plaats van mij te willen forceren volgens ideaalbeelden van anderen te voldoen.
Goedenavond. Die laatste zin vind ik erg sterk verwoord. Mezelf toelaten om te laten groeien wat ik in me heb is één van de dingen die helemaal niet lukken wanneer ik met andere mensen ben. Ik blokkeer meestal bijna helemaal en trek mezelf terug. Maar dat is iets waar ik aan ga werken in mijn therapie voor sociale fobie. Maar bedankt dat je het zo duidelijk hebt neergezet, want dat geeft me een stuk erkenning. Forceren te voldoen aan andermans ideaalbeelden zit niet zo in mij, dus daar ben ik niet zo bang voor. Of de therapie moet mij compleet onverwachte inzichten geven wat betreft dat. Ik hou jullie op de hoogte hoe het straks over aan aantal maanden met de therapie gaat.
Gebruikersavatar
Kyron
Berichten: 325
Lid geworden op: 17 okt 2009 14:24

Re: Niet weten wat je met je leven wil/moet

Beste Melanoisia,

Je schrijft onder andere: Mezelf toelaten om te laten groeien wat ik in me heb is één van de dingen die helemaal niet lukken wanneer ik met andere mensen ben. Ik blokkeer meestal bijna helemaal en trek mezelf terug.

Dit lijkt me inderdaad een erg ver-lam-mende situatie, een verlammende angst waarin je gevangen kunt voelen.

Fijns dat je daarom gaat werken in een therapie om meer “leeuw” te worden. Het lam mag blijven bestaan, tevens als het verrijkt wordt met de leeuw in jezelf kom je terug in contact met je eigen energie, en zal je de moeilijkheden kunnen overwinnen die op dit moment nog lastig zijn…

Uw tedere zachtheid (lam) wordt dan verrijkt met kracht (leeuw)…

Nu in de natuur is het zo als je een leeuw bij een lam zet, dat de leeuw gewoon het lam opvreet.

Tevens in spirituele geschriften zegt men ook: De leeuw die hooi eet zoals het rund. (lam). En een lam die “rechtop” staat. Het sterke dat zicht aanpast aan het zwakke, en het zwakke dat zich aanpast aan het sterke, zodat er een integratie plaatsvind, als een proces….

Eigenlijk gaat het over de verzoening en de integratie van uitersten in onszelf: sterkte en kwetsbaarheid, weerbaarheid en gevoeligheid. Het gaat er over dat je dingen verwerkt, en dat je door tegenstellingen te integreren, een nieuwe kracht kunt vinden. De leeuw en het lam, kracht en zwakheid, weerbaarheid, en zachtheid, jezelf zijn en aanspreekbaar worden voor anderen, woede en verdriet, verzet en overgave.

In jouw therapie voorspel ik dat die vooral zal richten op jouw verborgen: Leeuwenkracht.

Daar gaat ook het liedje van Ingeborg over, de titel heet: verlegen

Verlegenheid en schaamte zijn ook thema’s die in sociale fobie een rol spelen…

Sterke Melanoisia,

Van harte,

Kyron

https://www.youtube.com/watch?v=FjClUgB5m8I
Melanoisia
Berichten: 2002
Lid geworden op: 01 feb 2020 03:23

Re: Niet weten wat je met je leven wil/moet

Dankje Kyron. Ik kon eerst niet zoveel met je bericht omdat je spirituele geschriften erbij haalde waardoor ik eerst afhaakte. Dat heeft uiteraard niets met jou te maken. Maar toen ik het een keer terug las kon ik er wel wat mee omdat je het concreet en realistisch maakt. Als ik de gevoelens, gedachtes, neigingen van de twee 'uitersten' in mij, om het maar even te versimpelen, weet te koppelen en balanceren dan ontstaat er nieuw gedrag wat weer een positieve terugkoppeling kan hebben op wat het gedrag initieert. Daarbij verloochen ik mezelf dan niet meer zo en zal ik er eerder achter komen wie ik nou echt ben en wat ik wil. Dat zal dan meer duidelijkheid, rust en tevredenheid geven. En soms zal alsnog een van de uitersten weer even de overhand nemen maar ik moet naar een stabiele situatie streven waarin dat dan weer getemperd kan worden. Het lam moet niet proberen de leeuw te worden.

Die hooi etende leeuw zit zeker in mij maar komt meestal pas uit z'n kooi als hij erg honger heeft en wil dan nog weleens het lam opvreten. Dat uit zich bij mij dan inderdaad in woede, frustratie, onmacht, verzet. Ik moet zeggen dat ik het eng vind en moeilijk vind om te horen dat mijn lam blijkbaar ruimte moet maken voor wat anders, doordat het lijkt of dat niet goed genoeg is. Maar zo zit het niet, het lam is goed genoeg maar kan juist meer ruimte krijgen door ook andere ingrediënten ermee te integreren.

Terug naar “Depressiviteit, somber zijn”