Gebruikersavatar
blemb
Berichten: 132
Lid geworden op: 04 dec 2009 21:56

somberheid

Hey allemaal,

Ik vraag mij een paar dingen af.. aangezien ik mij bevind in continue terugkomende gedachten.
- is het stom gedacht dat ik vastgelopen ben door externe factoren? Ik kan het wel blijven zoeken bij mij zelf.. maar na ruim 10 jaar therapie te hebben gehad en dit ook al 2 jaar te hebben afgesloten, vraag ik mij dit af.
Het ontstaan is door mijn interne (denk)processen (en vervolgens mijn handelingen) gekomen, maar het vervolg.. Ik ben mij ervan bewust geworden dat ik het hef in handen ga nemen en ik, zelf verantwoordelijk ben voor mijn leven e.d.

Op basis van bovenstaande neem je opnieuw weer je beslissing en opnieuw kijk je anders naar een situatie. Doordat ik dus opnieuw elke keer dit traject (opleiding) oppak.. ben ik wel gevoeliger geworden voor de reacties uit mijn omgeving. Vanuit deze reacties lijkt dit dat het een nieuw bestaan creëert bovenop oftewel naast de persoon dat ik al ben. Waardoor ik geloof in het gecreëerde zelf (oftewel geloof in reacties, eigenlijk nonsens van anderen), waarbij ik vervolgens nog wel weet heb van mijzelf. Maar doordat het gecreëerde zelf de persoon is zoals men het vormgeeft, mag IK er niet meer zijn. Voortdurend krijg ik de indruk dat wanneer ik ergens moeite mee heb gehad, dit achteraf (pijnlijk, maar waar) ik mij teveel heb aangetrokken van de ander(en). Alsof ik misschien wel te intimiderend was binnen hun bedrijf. Wat ik bedoel te zeggen is eigenlijk.. dat ik dus elke keer weer ervoor kom te staan er niet bij te horen. En dit terwijl ik wel degelijk de capaciteiten heb en ook bewezen heb.

Huidige situatie is als volgt: ik werk en daar waar ik werk zijn routine taken. Ik houd het nog vol en dankzij mijn collega's vind ik het ook leuk en voel ik mij hier wel gewaardeerd! Hier hoor ik er wel bij! Hoe kan dat? Maar ik blijf aan mijn droom denken ook tijdens dit werk en wil graag zoals ik mijzelf zie het waarmaken en niet zoals anderen mijzelf zien (want dat is zoals ik nu in een positie ben geplaatst).

Ik ben op zoek naar stof tot lezen en ook begrip of herkenning? Ik wil zo graag door in het leven maar... het gaat door en niet op mijn manier!

Vrouw (27 jaar).
Een geheim is evenveel waard, als degene voor wie we het moeten bewaren.
Liefde is warmte geven maar niemand verbranden, vuur zijn maar niemand verteren.
Gebruikersavatar
Memories
Moderator
Berichten: 24425
Lid geworden op: 25 okt 2009 15:04

Re: somberheid

Ik begrijp niet goed wat je bedoelt met je tekst. Kan je het nog eens proberen om het op te schrijven?
~Wie niet kan luisteren kan ook niet vertellen.
De kracht van geluk is innerlijke vrede.
Wie geen slechte tijden kan verdragen, zal geen goede tijden beleven.
Wees de verandering die je in de wereld wil zien.~
Gebruikersavatar
blemb
Berichten: 132
Lid geworden op: 04 dec 2009 21:56

Re: somberheid

Het heeft even geduurd, maar ik weet hoe ik het duidelijk kan omschrijven.
De ander heeft heel duidelijk voor ogen, wie ik ben. Dit vormt een apart "gecreëerd" iemand, naast mij, omdat ik mij daar niet in herken.

Dit terzijde...
Het heeft een bestaan gekregen door reacties en beeldvorming van mijn omgeving, dat het moeilijker maakt om dichter tot mij eigen IK te komen. Men wordt continu veroordeeld en het krijgt een jasje zucht.gif Het hoort bij het leven, maar ik lijk juist hierdoor vast te komen zitten omdat ik met alles dat ik ben geworden iets mee wil doen, omdat ik denk dat ik het werkelijk ben. Ik wil die jas uitdoen...
Een geheim is evenveel waard, als degene voor wie we het moeten bewaren.
Liefde is warmte geven maar niemand verbranden, vuur zijn maar niemand verteren.
Gebruikersavatar
Memories
Moderator
Berichten: 24425
Lid geworden op: 25 okt 2009 15:04

Re: somberheid

blemb schreef: 29 mar 2020 12:32 Het heeft even geduurd, maar ik weet hoe ik het duidelijk kan omschrijven.
De ander heeft heel duidelijk voor ogen, wie ik ben. Dit vormt een apart "gecreëerd" iemand, naast mij, omdat ik mij daar niet in herken.

Dit terzijde...
Het heeft een bestaan gekregen door reacties en beeldvorming van mijn omgeving, dat het moeilijker maakt om dichter tot mij eigen IK te komen. Men wordt continu veroordeeld en het krijgt een jasje zucht.gif Het hoort bij het leven, maar ik lijk juist hierdoor vast te komen zitten omdat ik met alles dat ik ben geworden iets mee wil doen, omdat ik denk dat ik het werkelijk ben. Ik wil die jas uitdoen...
De ander heeft dus heel duidelijk voor ogen wie jij bent. Maar dat ben je niet. Dat je die jas uit wil doen is een heel mooi streven, daar moet je ook voor gaan. Weet jij wie je zelf bent? Wat hoort bij jou en wat hoort niet bij jou? Het is belangrijk dat eerst te gaan onderzoeken. Wie ben je echt en waar wil je naartoe? Ik zeg weleens... natuurlijk moet je met anderen leven, maar vooral moet je met jezelf leven. En uiteindelijk ben jij diegene waar je ook het langst mee moet leven. (Een leven lang.)

Moet zeggen dat ik het ergens wel wat herken. In het leven creëer je meerdere 'ikjes'. Maar blijf vooral het meest dichtbij jezelf. Misschien vinden anderen dat niet altijd even leuk of verbazen ze zich over hoe je bent en doet. Uiteindelijk moet je het meest gelukkig met jezelf zijn. En stap één is herkennen en erkennen wie je echt bent en wat je wilt. Dat is voor jou fijner, en voor de mensen die je echt waarderen ook, want de mensen die je nemen zoals je bent zover dat mogelijk is, zijn degene die je moet behouden.

En ik gun het je, want volgens mij ben je een lieve, gezellige meid.
~Wie niet kan luisteren kan ook niet vertellen.
De kracht van geluk is innerlijke vrede.
Wie geen slechte tijden kan verdragen, zal geen goede tijden beleven.
Wees de verandering die je in de wereld wil zien.~

Terug naar “Depressiviteit, somber zijn”