Hoi,
Ik ben 45 jaar en heb een rot leven gehad. Vroeger gepest op school en bij teamsporten nooit thuis gevoeld omdat ze me buiten sloten.
Ik heb vanaf het moment dat ik gepest werd iedereen buitengesloten en niemand vertrouwd. Dit kwam ook mede doordat mijn vrienden van de basisschool de aanstichters waren van het pesten op de middelbare school.
Uiteindelijk ben ik getrouwd met iemand die totaal niet bij me paste, ze was dominant en ik erg terughoudend en erg rustig. Ze kwam ook uit het buitenland wat soms wat probleempjes veroorzaakte omdat ze niet alles begreep.
6 jaar terug ben ik bij waterbasketbal begonnen (na lang getwijfeld te hebben) en dat ging goed. Kwam in het bestuur en voelde waardering.
2 jaar geleden raakte ik echt aan de praat met een meisje van de vereniging en er was een soort klik. Ik voelde me op mijn gemak bij haar en vertrouwde haar. Dit was nieuw voor me, want ik vertrouwde niemand. Uiteindelijk heb ik haar na goedkeuring van haar mijn levensverhaal verteld. Over vroeger, de problemen met mijn vrouw etc. Had in totaal 5 a4 pagina's vol getypt. Naar mijn mening ontstond er een goed vriendschap waar ik terecht kon als ik me niet goed voelde of twijfels had etc. Dit vriendschap was niet gericht op seks of een relatie want dat wil ik niet. Ze is ook 20 jaar jonger dan ik. Echter mijn vrouw accepteerde dit niet, ze vind dat mannen en vrouwen geen vrienden kunnen zijn zonder seks. Mijn vrouw is toen ze van de vriendschap wist constant meegegaan naar mijn training / toernooien terwijl ze dit daarvoor nooit deed. Kreeg vragen van andere leden of ze mij aan het controleren was, dit was ze ook. Echter ging mijn vrouw zover dat ze ging dreigen dat ze mijn vriendin van de club kapot zou gaan maken. Dit zorgde voor fractie op de club en de rest hield mij op afstand wegens mijn vrouw. Zelfs de vriendschap ging uiteindelijk kapot omdat mijn vrouw ineens met de moeder van mijn vriendin aan de praat ging. De jaar daarop had ik een klote gevoel op de club, mijn vriendin negeerde mij en ik voelde me niet meer op mijn gemak. Uiteindelijk ben ik gescheiden van mijn vrouw en heb afgelopen mei met mijn vriendin gesproken want wilde het uitpraten want ik kon op die manier niet verder. We hebben het uitgesproken en zachtjes aan werd het contact tussen mij en de vriendin beter. Mijn ex kwam niet meer op de club waardoor ik merkte dat er meer contact kwam tussen mij en de rest van de vereniging. Afgelopen november had ik mijn vriendin uitgenodigd voor mijn verjaardag en tevens een feest om mijn nieuwe start te vieren. Ze reageerde enthousiast en zei dat ze meteen ging kijken of ze kon komen. Dit was tijdens het toernooi en ben na afloop met haar naar huis gereden. Het was toen erg gezellig en heb voluit met haar kunnen praten en het voelde als vroeger.
Die avond nog kort geapped. En ineens hoor ik 2 weken niks van haar, haar nog geapped of ze kon komen op mijn feest en ineens krijg ik een bericht dat ze niet kon (wat natuurlijk kan) maar dat ze buiten de club niet wil afspreken omdat ze het nog niet verwerkt heeft wat de jaar daarvoor is gebeurd. Hier schrok ik zo van en voelde me gekwetst, voorgelogen want voor mijn gevoel wist ze dit in november ook al. Snap het niet want het was in november zo gezellig. Anderen vonden het ook niet logisch, ze gaf zelf aan dat ik met haar mee kon rijden terwijl ik ook met anderen terug kon. Als ze zo dacht dan had ze me niet naar huis gebracht. Dus lijkt het erop dat er iets in die 2 weken is gebeurd, heeft der moeder iets gezegd of is ze zelf geschrokken dat het zo gezellig was?
Verder de vraag, wat is er precies gebeurt anderhalf jaar geleden toen tussen de moeder en mijn ex. Waarom heeft ze het nog niet verwerkt, heb ik haar iets aangedaan, maar ik weet niet wat maar zo voelt het wel, dat ik haar gekwetst hebt. Ik wordt gestraft voor iets wat ik niet gedaan heb. Vorig jaar kon ik nog begrijpen dat ze mij negeerde wegens de aanwezigheid van mijn ex. Maar dat is sinds augustus niet meer.
Dit heeft ook het gevolg dat ik me niet meer op gemak voel bij de club. Het liefst wil ik stoppen maar vind dat ik dat niet kan maken aan de anderen want die staan voor me klaar. Maar weet je, die een persoon is wel zo belangrijk voor mij dat ik het lastig vind om te blijven terwijl ze mij op afstand houdt. Vele mensen vinden dat ik moet blijven, maar is dat naar mij gekeken of omdat ik zoveel voor de club doe.
De voorzitter raad me aan om met haar weer in gesprek te gaan. Maar weet niet of dit nut heeft want de vorige keer was ik ook de enige die sprak. Het had toen wel geholpen want vanaf dat moment negeerde ze me niet meer. Maar toch, het gesprek heeft alleen nut als zij ook haar kant van het verhaal verteld en me precies verteld wat er heeft afgespeeld toen. Niemand die me toen verteld heeft wat er afgespeeld heeft. Maar als je anderhalf jaar na dato er nog last van heeft terwijl het contact daarvoor goed was snap ik niet.
Wat zouden jullie doen, lid blijven van de club terwijl je al lang niet op je gemak voelt? zouden jullie nog het gesprek aangaan met de vriendin terwijl je het gevoel hebt dat het gesprek niet veel meer zal oplossen?