Psycholoog.net/forum

Hallo allemaal,

SInds ik mij kan herinneren heb ik veel periodes waarin ik mij niet prettig voel. Ik voel me vaak somber en zie dan alles negatief. Ook heb ik altijd veel moeite gehad om over mijn gevoelens te praten. Sinds 2 jaar heb ik een vriend en lukt het beetje bij beetje om wat meer te praten.
Nu heb ik ook altijd heel veel lichamelijke klachten gehad die niet te verklaren zijn (extreme vermoeidheid die niet over gaat, hoofdpijn, overgeven, voedselintolerantie, nachtmerries etc.) Ik ben vaak bij dokters geweest maar zij kunnen eigenlijk nooit iets vinden. s'avonds ben ik vaak heel erg moe en dit begint dan al rond een uur of 8. Nu blijkt dat ik dan ook vaak extreem boos/geirriteerd tegen mijn vriend ga doen terwijl ik er zelf de dag erna niks meer van af weet. Hij verteld mij dan hoe ik mij gedragen heb en dit vind ik heel naar om te horen. Ik hoor vaak van hem dat ik dan wel een compleet ander persoon lijk. Nu heb ik geen idee waar dit vandaan komt. Herkent iemand van jullie dit? en wat zou ik hier aan kunnen doen?

Alvast bedankt!

Je kan je niet herinneren van je irritatie de volgende dag, dat is opmerkelijk.
Je schrijft in je berichtje wat je vriend dan ervaart, maar ik vroeg me bij het lezen van je berichtje af wat jij meemaakt? Herken je zijn verhaal?
Merk je vaker dat mensen dingen zeggen waar jij je niets van herinneren? Merk je in het algemeen dat je soms ergens bent en je kan je niet herinneren wat je er kwam doen (of waarom je daar bent)?

Voor mij als ik probeer terug te denken aan de avond denk ik vaak dat ik in slaap gevallen ben.

Als je bijvoorbeeld tv kijkt en je valt in slaap en je hebt een stuk gemist. Dat is denk ik het meest vergelijkbaar.

Heb het voor zover ik weet alleen savonds thuis. Ben me er niet bewust van dat het meer dan dat voorkomt.

Wel kan ik me van vroeger herinneren dat ik bij logeren oid film ging kijken en dat ik dan in slaap viel en volgende dag blijkbaar hele gesprekken nog heb gehad. Diegene ging dan tegen mij praten (zag niet dat ik sliep) en dan praatte ik gewoon terug. Maar dat was zonder irritaties.

Heb je ook enig idee waardoor het komt dat je moeite hebt om over je gevoelens te praten?

Ja vaak vind ik het moeilijk omdat ik het niet goed onder woorden kan brengen en niet goed kan uitleggen dus dan wordt het vaak anders opgevat. Of niet begrepen.

Andere keren weet ik gewoon niet waarom ik me voel zoals ik me voel. Of wat het eigenlijk is wat ik voel. Dus dan als iemand vraagt wat er is dan heb ik echt geen antwoord.

En sowieso vraag ik niet makkelijk om hulp omdat ik dingen graag zelf oplos.

Oke, en met welke situaties/gevoelens zit je dan op dit moment?