Gebruikersavatar
Amiable Unicorn
Berichten: 5
Lid geworden op: 27 dec 2016 02:11

Angst/ Depressie (?)

Hallo iedereen, mijn naam is Shyanne en ik ben 20 jaar.
Alvorens ik beschrijf hoe ik mij nu voel zal ik even een beschrijving doen van mijn leven.

Mijn ouders zijn vrijwel na mijn geboorte uit elkaar gegaan. Op mijn 4e leerde mijn moeder een man kennen die best agressief was. Ze hadden vaker ruzie en ik deed dan dingen als onder tafels en kasten schuilen. Toen ik opgroeide leefde ik in een constante angst voor hem, in een huis waar geestelijke mishandeling als normaal werd beschouwd. Op mijn twaalfde kon ik het niet meer aan en ik nam een overdosis slaap tabletten in. Voor mij maakte het niet uit als ik dood ging of gewoon even ziek genoeg werd om de situatie thuis niet mee te hoeven maken. Ik kwam toen onder behandeling van de psychiater maar, durfde niet over de situatie thuis te praten dus er kwam geen verandering. Na een poos begon in mezelf te snijden en te branden. Het hielp heel wat met de emotionele pijn (die veroorzaakt werd door constante ruzie), het feit dat ik alsmaar gekleineerd, geschreeuwd enz werd.
Mijn moeder had in de tussentijd (ondanks heet feit dat ze geen ideale partner had) nog 2 kinderen verwekt. Eindstand zijn ze gescheiden en ik was er heel blij om. Na enkele jaren en heel wat vriendjes leerde mijn moeder iemand kennen. Na ongeveer 2 maanden pakte zij haar tassen en verhuisde ze naar hem (ik was toen 17). Ik bleef alleen achter, moest uitzoeken hoe verder en mijn broertje/zusje moesten met hun vader blijven die hun ook emotioneel mishandelde en verwaarloosde. Zij was gelukkig en werd zelf weer zwanger.
Dat was toen ik weer super depressief werd, mezelf begon te snijden en te branden, slaap problemen had en paniek aanvallen kreeg.

Ik werd door verwezen naar de psychiater maar, ik voelde aan dat ik toch niet genezen was. Enkele maanden kwam ik onder behandeling van de psycholoog en na enkele sessies had ik het gevoel de wereld weer aan te kunnen.

Nu ben ik weer een aantal maanden verder en ik heb het gevoel gek te worden. Het zit me dwars dat:
- Ik geen contact met mijn moeder heb (ze ziet niet in dat haar daden niet door de beugel kunnen en dat vind ik onvergefelijk)
- Het lijkt alsof mijn leven nergens naar toe gaat (ik ben best intelligent en ik wil zoveel bereiken maar, toch lukt het mij niet een studie te kiezen waar ik 100% zeker van ben dat het de juiste is)
- Ik niet op mijn vader kan rekenen (die belooft mij sinds klein dat ie er voor me zal zijn maar, er komt nooit wat van terecht)
- Ik geen normale relaties kan vormen (ik heb geen vrienden en dat komt door het feit dat mijn ex stiefvader dat verbood. Toen ik ouder werd leek het haast onmogelijk voor me om relaties te vormen en te behouden. Ook met liefdesrelaties gaat het mis. Ik word heel gauw verliefd en vind het leuk omdat het lijkt alsof ik controle heb. Na een tijdje vind ik het saai en verbreek ik het contact)

Zodra er nu een klein ding gebeurt raak ik gefrustreerd en begin ik te huilen. Niet alleen om wat zich voor heeft gedaan maar, ook om de bovengenoemde dingen en alle andere dingen die mis gaan. Ik heb dan het gevoel dat alles alsmaar mis gaat en mijn leven geen zin heeft. Als zo een episode zich voor doet op straat word ik paniekerig, begin ik te huilen en wil ik voor een auto lopen om alles te laten stoppen. Het lijkt werkelijk alsof ik gek word en ik word er verschrikkelijk bang van vooral omdat ik niet weet wat er met me gebeurt. Als het thuis gebeurt sla ik mezelf vaak genoeg totdat de fysieke pijn de emotionele overheerst. Ik denk er dan ook vaak genoeg aan mijn polsen door te snijden zodat er een eind aan komt. Na een poos voel ik mij weer ``normaal``. Dit doet zich nu ongeveer 3 keer per week door.
Ik weet niet als ik het moet negeren en er niets mis is of als ik hulp moet zoeken ik voel me hopeloos.
Gebruikersavatar
volhoudertje
Moderator
Berichten: 15118
Lid geworden op: 02 jul 2006 23:04
Locatie: In Nederland Door Omstandigheden

Re: Angst/ Depressie (?)

Amiable Unicorn schreef:Ook met liefdesrelaties gaat het mis. Ik word heel gauw verliefd en vind het leuk omdat het lijkt alsof ik controle heb. Na een tijdje vind ik het saai en verbreek ik het contact.
De angst om geen controle te hebben en de illusie controle te hebben, dat is de essentie van je verhaal. Dat is ook waar het wringt. Je kon niet op je moeder rekenen, die heeft je geen basis in het leven gegeven. Jezelf beschadigen door te snijden en te branden, wat je een tijdje gedaan hebt, past volledig in het plaatje van het meisje dat controle wil hebben over haar emoties en haar situatie. Dat verhaal is zelfs vrij standaard, er zijn veel meisjes die dezelfde manier kiezen om de illusie te creëren dat ze controle hebben over zichzelf.
Ik weet niet als ik het moet negeren en er niets mis is of als ik hulp moet zoeken ik voel me hopeloos.
Ik raad je zeker aan om hulp te zoeken en weer gesprekken met een psycholoog te voeren, negeren en doen of er niets aan de hand is, is geen goed idee.
* Liebe Macht Frei *
Gebruikersavatar
Memories
Moderator
Berichten: 24428
Lid geworden op: 25 okt 2009 15:04

Re: Angst/ Depressie (?)

Dag lieve meid, warm welkom op het forum! :knuffel:

Ik kom je even een hart onder de riem steken, een hart dat klopt, om je opnieuw wat levenslust en kracht te geven. Want wat heb je toch allemaal doorstaan en wat een ellende heb jij doorgemaakt. Volgens mij ben je een enorme doorzetter en sterk, maar ik kan goed begrijpen dat het je op een gegeven moment teveel word, dat je bang bent om controle te verliezen en dat je dan van alles zoekt om dat stadia niet te bereiken.

Het kan geen kwaad nog eens contact op te nemen met een hulpverlener, dat is wat Volhoudertje ook aangaf. Want hier alleen mee rond blijven lopen zorgt er alleen maar voor dat jij verder wegzakt in de ellende. In je gevoelens, in je gedachten. (Gedachten die misschien heel logisch zijn na alles, hoor.) Maar je schreef ook dat je weleens echt de neiging hebt om je polsen door te snijden en dat moeten we toch voorkomen.

Waarschijnlijk is het goed om alles stap voor stap aan te pakken en op te bouwen. Dat kan je niet alleen maar daarom zijn er ook verschillende mogelijkheden om het samen met anderen te doen. Het is geen schande om om hulp te vragen en je verhaal nu dan geheel te doen. Want ook voor jou, en dat gun ik ook jou zo, mogen mooiere tijden aanbreken. Het zal misschien veel tijd nodig hebben na alles wat je hebt meegemaakt, het kan zijn dat het echt met vallen en opstaan is, met stappen naarvoren, stilstand, naar achteren en dan weer naarvoren. Maar gun jezelf die tijd ook dat ben je waard. Je komt van ver, neem de tijd.

Het is bijna 2017, misschien word dit voor jou een beter jaar, of een jaar om te beginnen aan wat meer herstel van alle verdriet en boosheid en angst. Want dat lees ik wel enorm, dat er ontzettend veel verdriet, angst en boosheid en angst zit. En dat is ook heel begrijpelijk, dat mag er zijn, net als jij er mag zijn. En net zoals dat er ook weer een lach mag zijn. Uiteindelijk. Een echte lach.

Schroom niet en blijf hier schrijven op het forum als je daar behoefte aan hebt. Dat kan ook in de subfora die alleen voor leden te zien zijn. :knuffel:
Hopelijk heb je wat aan mijn bericht... al is het maar een heel klein beetje.... laat het ook maar weten als dat niet zo is, dat kan.
~Wie niet kan luisteren kan ook niet vertellen.
De kracht van geluk is innerlijke vrede.
Wie geen slechte tijden kan verdragen, zal geen goede tijden beleven.
Wees de verandering die je in de wereld wil zien.~
Gebruikersavatar
Amiable Unicorn
Berichten: 5
Lid geworden op: 27 dec 2016 02:11

Re: Angst/ Depressie (?)

@volhoudertje, hartelijk dank voor uw reactie. Ik neem uw advies zeker in acht.
Gebruikersavatar
Amiable Unicorn
Berichten: 5
Lid geworden op: 27 dec 2016 02:11

Re: Angst/ Depressie (?)

@Memories, uw berichtje heeft mij best emotioneel gemaakt. Ik moest tijdens het lezen een paar traantjes wegpinken. Het betekend heel veel voor me dat u mij begrijpt en het beste voor mij wenst.
Ik heb veel gehad aan uw berichtje en ik hoop dat u ook een heel goed jaar tegemoet gaat.
Dankbare groeten [AAI] y16
Gebruikersavatar
Memories
Moderator
Berichten: 24428
Lid geworden op: 25 okt 2009 15:04

Re: Angst/ Depressie (?)

Amiable Unicorn schreef:@Memories, uw berichtje heeft mij best emotioneel gemaakt. Ik moest tijdens het lezen een paar traantjes wegpinken. Het betekend heel veel voor me dat u mij begrijpt en het beste voor mij wenst.
Ik heb veel gehad aan uw berichtje en ik hoop dat u ook een heel goed jaar tegemoet gaat.
Dankbare groeten [AAI] y16
Je mag best je zeggen hoor, tenzij je uit België komt begrijp ik dat je vaker u zegt, haha. :)

Overigens schrijf je dat je geen contact meer hebt met je moeder en met je vader, mag ik vragen waar je nu dan verblijft/woont? Hoe is die situatie nu?
~Wie niet kan luisteren kan ook niet vertellen.
De kracht van geluk is innerlijke vrede.
Wie geen slechte tijden kan verdragen, zal geen goede tijden beleven.
Wees de verandering die je in de wereld wil zien.~
Gebruikersavatar
FlowerPower2020
Berichten: 6775
Lid geworden op: 30 jun 2013 21:54
Locatie: Mentha Aquatica

Re: Angst/ Depressie (?)

Beste Shyanne,

Van harte welkom op dit forum cheerqd5
Understand: you been understood
Gebruikersavatar
Amiable Unicorn
Berichten: 5
Lid geworden op: 27 dec 2016 02:11

Re: Angst/ Depressie (?)

Memories,
Haha nee ik ben woonachtig in Suriname :)

Het is inderdaad zo dat ik nauwelijks/geen contact heb met mijn ouders
Mijn vader (is na mijn geboorte naar Nederland verhuist) wist wat ik allemaal mee maakte en liet toch jaren lang niets van zich horen en maakte beloftes die hij niet na kwam. Ik stuur hem soms wel een berichtje maar, het voelt voor mij echt niet aan alsof het mijn vader is.
En ik heb mijn moeder verteld hoe ik mij voelde op advies van de psychiater (de periode toen zij pas bevallen was en ik gediagnosticeerd werd met angst/paniekaanvallen, depressie en slapeloosheid). Zij deed toen wat zij altijd doet wanneer ze op haar fouten wordt gewezen, ze manipuleerde me en gaf mij het gevoel dat ik er zomaar wat van maakte en dat ze niet verkeerd was. Ik kon het niet meer aan om contact met haar te blijven behouden alsof er niets aan de hand was.

Ik woon met mijn grootmoeder.. schat van een vrouw met wie ik altijd al een hele goede band heb gehad. Ik kan dit soort gevoelens/ gedachtes echter niet met haar bespreken. Zij gaat zich dan zorgen maken om mij en ik wil haar dat niet aan doen.
Gebruikersavatar
Amiable Unicorn
Berichten: 5
Lid geworden op: 27 dec 2016 02:11

Re: Angst/ Depressie (?)

Koen0069,
Wat lief, dankje :D
Gebruikersavatar
Memories
Moderator
Berichten: 24428
Lid geworden op: 25 okt 2009 15:04

Re: Angst/ Depressie (?)

Amiable Unicorn schreef:Memories,
Haha nee ik ben woonachtig in Suriname :)

Het is inderdaad zo dat ik nauwelijks/geen contact heb met mijn ouders
Mijn vader (is na mijn geboorte naar Nederland verhuist) wist wat ik allemaal mee maakte en liet toch jaren lang niets van zich horen en maakte beloftes die hij niet na kwam. Ik stuur hem soms wel een berichtje maar, het voelt voor mij echt niet aan alsof het mijn vader is.
En ik heb mijn moeder verteld hoe ik mij voelde op advies van de psychiater (de periode toen zij pas bevallen was en ik gediagnosticeerd werd met angst/paniekaanvallen, depressie en slapeloosheid). Zij deed toen wat zij altijd doet wanneer ze op haar fouten wordt gewezen, ze manipuleerde me en gaf mij het gevoel dat ik er zomaar wat van maakte en dat ze niet verkeerd was. Ik kon het niet meer aan om contact met haar te blijven behouden alsof er niets aan de hand was.

Ik woon met mijn grootmoeder.. schat van een vrouw met wie ik altijd al een hele goede band heb gehad. Ik kan dit soort gevoelens/ gedachtes echter niet met haar bespreken. Zij gaat zich dan zorgen maken om mij en ik wil haar dat niet aan doen.
Het is goed te begrijpen dat je moeite hebt met contact met je vader en ook met het contact rondom je moeder. Even een spiegel voor jou: Je wilt je grootmoeder niet vertellen hoe het met je gaat omdat jij het je grootmoeder niet aan wil doen dat ze zich dan zorgen gaat maken. -Ook dat is te begrijpen. Aan de andere kant is het misschien goed eerlijk te zijn zodat je naast hulpverlening, in ieder geval niet de enige bent in je vertrouwde omgeving, die weet heeft van je gevoelens. (Je kan voor jezelf bepalen tot hoever je iets duidelijk wilt maken of niet.) Nogmaals... ik begrijp dat je daar moeite mee hebt en dat je heel erg graag zorgen wilt voorkomen. Maar ik denk ook dat je lieve oma graag wilt dat het goed met je gaat of beter en dan zonder masker. (Want nu... leef je eigenlijk een beetje met een hoge muur, met een masker, als iemand die er wel is, maar eigenlijk ook weer niet.)

Het is natuurlijk hartstikke fijn, dat je zo'n goed contact met haar hebt en dat de band met haar zo fijn is.
~Wie niet kan luisteren kan ook niet vertellen.
De kracht van geluk is innerlijke vrede.
Wie geen slechte tijden kan verdragen, zal geen goede tijden beleven.
Wees de verandering die je in de wereld wil zien.~

Terug naar “Depressiviteit, somber zijn”