Wat is er met mijn man aan de hand en hoe kan ik helpen?

[Waterlelie]

Hoi allemaal, ik ben benieuwd of iemand van jullie mij verder kan helpen in mijn zoektocht naar wat er met mijn man aan de hand is en hoe ik hem kan helpen.

Mijn man is een enthousiaste, vriendelijke, beleefde man die met iedereen overweg kan. Hij heeft een drukke baan met veel verantwoordelijkheid. Hij is, ook thuis, zeer zakelijk en kan niet overweg met gevoelens.
Door zijn drukke baan heeft hij altijd wel veel stress en sinds ongeveer een half jaar is zijn humeur thuis veranderd van 'stabiel' naar 'zeer heftige stemmingswisselingen'. Het ene moment is hij supervrolijk, terwijl hij een paar uur later op zoek gaat naar een manier om zelfmoord te plegen. Het is nu meerdere keren gebeurd dat ik bang voor hem werd, omdat ik het gevoel had dat iemand anders zijn lichaam had overgenomen. Maar een paar uur later lijkt er niks meer aan de hand te zijn en is hij gewoon weer vrolijk. Hij ziet zelf niet in dat er een probleem is en dat er hulp moet komen. En als hij niet zo'n 'bui' heeft, lijkt het ook niet alsof hij hulp nodig heeft. Maar tijdens zo'n 'depressieve' bui (ik weet helemaal niks van psychologische termen, vandaar dat ik het even zo noem), vindt hij zichzelf niet de moeite waard om hulp te zoeken en om verder te leven, dan verdient hij het om dood te zijn, zegt hij. Ik kan hier later niet met hem over praten, hij wil er niks van weten.

Nu ben ik eigenlijk allereerst op zoek naar informatie over wat er met hem aan de hand kan zijn. Is hij overspannen, is hij depressief, heeft hij een burnout... Internet staat vol met van alles, ik zie allerlei vage termen voorbij komen en ik zie door de bomen het bos niet meer, vandaar dat ik me hier heb aangemeld, misschien kunnen jullie me een beetje op weg helpen.

[katje]

Ik denk dat het zowiezo geen goed idee is om via internet een "ziekte(beeld)" op te zoeken. Meestal krijg je daar een vertekend beeld van...en ook hier op het forum kan er (volgens mij) niemand zeggen wat er juist aan de hand is. Iedereen zal wel idee hebben over wat het allemaal kan zijn, maar ik vind dat nogal gevaarlijk om als "leek", op deze vragen te antwoorden.
Wat ik je wel zou aanraden, is om eens langs te gaan bij jullie huisarts. Die kent jullie en kan ook wel beter inschatten waar het nu juist fout loopt. Je kan best alleen gaan, jouw man hoeft er niet bij te zijn.
Veel moed!

[Minerva]

Het is lastig om uit zo'n kort verhaal op te maken wat je man mankeert. Het zijn in ieder geval sterke stemmingswisselingen die je daar beschrijft. Als hij veel stress heeft, dan kan dat zeker mee spelen in zijn stemmingswisselingen. Stress kan ook een trigger zijn bij zwaardere psychische aandoeningen zoals bipolaire depressie. Deze mensen wisselen heel heftig van stemming naar gelang hun polariteit op dat moment. Het ene moment zijn ze heel uitgelaten en kunnen ze de hele wereld aan en meer.. het andere moment zijn ze zwaar depressief en willen ze er een eind aan maken.

Wil je echt zeker weten wat het is dan is een goede diagnosticering heel belangrijk, mede ook om de juiste behandeling te bepalen. Daar moet hij echter zelf aan meewerken en mee beginnen en daar zit 'm vaak het probleem. Mensen met dit soort klachten ontkennen vaak langdurig dat er wat mis is en als ze het al erkennen dan nog is de stap naar hulpverlening vaak heel moeilijk en groot. Tot groot verdriet van de omgeving..

[Minerva]

Hier is trouwens een zelftest

http://www.kenniscentrumbipolairestoornissen.nl/mdq/


Misschien is dat een begin?

[Waterlelie]

Superbedankt, katje en Minerva, erg fijn dat jullie de moeite nemen om te reageren.
De huisarts is geen optie. Mijn man is al jaren niet bij een huisarts geweest en bovendien is dat niet iemand die dit heel serieus neemt. Ik dacht eraan om zelf een psycholoog te gaan bezoeken om meer inzicht te krijgen in mijn mans gedrag, maar het is voor mij al een hele zoektocht om iemand te vinden die goed aanvoelt én wat ook nog eens te betalen is. Vandaar dat ik hier om hulp kwam vragen, misschien krijg ik zo meer inzicht en kan ik ook boeken uit de bibliotheek halen, zodat ik erover kan gaan lezen. Maar ik heb nu eigenlijk geen idee waar ik op moet zoeken, omdat het zoveel kan zijn.

Ik ga me sowieso eerst eens inlezen in die bipolaire stoornissen en de zelftest bekijken, nu heb ik tenminste een beginnetje.

[katje]

Ik weet niet of je van Nederland of België bent...maar ik ben zelf Belgische en ik heb supergoede ervaring met het CGG (centrum geestelijke gezondheidszorg). Probleem daar is dat het een hele lange wachtlijst is...Ik ben daar gelukkig meteen geholpen. De prijs is ook voordelig: je betaalt enkel het remgeld (voor psycholoog= 11 euro, voor psychiater 17.50 euro). Maar misschien heb jij een huisarts die je vertrouwt?

[FlowerPower2020]

Dat is toch gek. Dat het nog kan voorkomen dat je een huisarts hebt die niet doorverwijst in dit soort gevallen

Wat je zou kunnen doen samen naar zo'n afspraak toe gaan bij de huisarts. Jij verteld jouw bevindingen en hoe je het beleefd. Voorwaarde is natuurlijk wel dat ook je man het één en ander verteld aan de huisarts. Hoe hij het beleefd en waar hij last van heeft. En natuurlijk met de benadrukking dat hij graag doorverwezen wilt worden naar een psycholoog.

En als dat allemaal niet lukt kan je altijd nog een andere huisarts opzoeken.

[Waterlelie]

Ik woon in Nederland, maar hier heb je vast iets soortgelijks als de huisarts je doorverwijst.
Koen, ik weet niet of de huisarts zal doorverwijzen, ik weet alleen dat hij mij in het verleden niet heel serieus nam. Mijn man gaat zéker niet mee naar de huisarts, want die zegt geen probleem te hebben en gaat nog liever dood dan dat hij hulp zoekt.

[volhoudertje]

Mijn man gaat zéker niet mee naar de huisarts, want die zegt geen probleem te hebben en gaat nog liever dood dan dat hij hulp zoekt.

Ik denk dat het weinig zin heeft om naar een huisarts of een psycholoog te stappen. Je echtgenoot heeft in de eerste plaats al totaal geen interesse in een bezoek aan de huisarts. En in de tweede plaats zal een huisarts of psycholoog noot een diagnose op afstand over een patiënt stellen als daar geen noodzaak voor is. Je echtgenoot is ook geen gevaar voor zichzelf of zijn omgeving.

Dat je zegt bang te zijn voor je echtgenoot is natuurlijk wel iets dat zorgen baart. Afgezien van het feit dat angst een slechte raadgever is, is angst een gevoel dat niet in een relatie thuishoort. Maar je zult toch een andere manier moeten vinden dan de hulp in te roepen van de huisarts of psycholoog, dat heeft op dit moment namelijk weinig zin.

[Waterlelie]

volhoudertje, dank je wel. Die psycholoog is voor mezelf, om mijn man beter te kunnen begrijpen en te steunen en te leren met zijn 'buien' om te gaan. Een gevaar voor zichzelf is hij nu overigens wel een paar keer geweest.

[volhoudertje]

Je echtgenoot is ook geen gevaar voor zichzelf of zijn omgeving.

Iedereen die ervaring heeft met depressieve mensen of met mensen met een bipolaire stoornis in zijn of haar omgeving weet dat de kwalificatie ‘een gevaar voor zich zelf of de omgeving’ aan een paar criteria moet voldoen. Er is in dit geval in ieder geval geen sprake van een acute situatie, zoals beschreven in de wet BOPZ.

[Janneke]

Goed idee, Waterlelie! [045]
Er zelf niet aan onderdoor gaan is al heel wat. Dus steun voor jezelf is zeer beslist geen luxe!

En wie weet, wat er met hem gebeurt, als 'de relatie verandert', omdat jij beter met zijn ""buien"" weet om te gaan. Succes!

[Waterlelie]

Je echtgenoot is ook geen gevaar voor zichzelf of zijn omgeving.

Iedereen die ervaring heeft met depressieve mensen of met mensen met een bipolaire stoornis in zijn of haar omgeving weet dat de kwalificatie ‘een gevaar voor zich zelf of de omgeving’ aan een paar criteria moet voldoen. Er is in dit geval in ieder geval geen sprake van een acute situatie, zoals beschreven in de wet BOPZ.

Oke, dank je wel, ik ken die criteria niet.

[Waterlelie]

Goed idee, Waterlelie! [045]
Er zelf niet aan onderdoor gaan is al heel wat. Dus steun voor jezelf is zeer beslist geen luxe!

En wie weet, wat er met hem gebeurt, als 'de relatie verandert', omdat jij beter met zijn ""buien"" weet om te gaan. Succes!

Dank je wel, Janneke. Dat laatste is inderdaad wat ik hoop.