Gebruikersavatar
jokita
Berichten: 3
Lid geworden op: 20 jul 2015 23:05

depressieve partner

Sinds een paar maanden heb ik een lieve nieuwe vriend. Het was helemaal perfect, we zijn als het ware voor elkaar gemaakt. Hij zei dat hij dolgelukkig was met mij, dat hij me doodgraag zag.
We wonen niet samen, maar waren hier wel plannen voor aan het maken.
Vorige maand is het mooie plaatje echter wat beginnen te vertroebelen. Hij werkt zich te pletter, neemt daarbij nog eens parttime de zorg van zijn zoontje van 3 voor zijn rekening en voelt zich leeg, fysiek maagpijn ... diagnose van de dokter: depressie en hij moet antidepressiva nemen.
Hij heeft reeds eind vorig jaar een depressie gehad, dus hij is er wel gevoelig voor.
In een lang gesprek, met veel tranen langs beide kanten heeft hij aangegeven dat hij tijd nodig heeft voor zichzelf, dat hij nu niet kan ademen, dat hij niet meer weet wat hij wil. Hij wil me niet kwijt, en vraagt me hem wat tijd te gunnen.
Nu heb ik hem sinds een dikke week niet gezien, en ik stuur hem ook geen smsjes. Hij belt me wel elke dag (vandaag enkel nog niet), maar ik ben radeloos.... Met elke dag die verstrijkt voel ik hem verder van me afglijden. Ik weet niet meer wat te doen.
Geef ik hem idd tijd en laat ik hem los? Maar ik ben zo bang dat die afstand tussen ons, die nu ontstaat, niet meer te overbruggen zal zijn...
Ik weet niet hoe ik hem terug kan brengen naar die tijd waar we zo gelukkig waren, die tijd voor hij ziek werd.
Ik weet niet meer of hij me nog graag ziet, of hij zichzelf nog wel graag ziet?
Zijn er mensen die hun ervaringen met me willen delen?
Gebruikersavatar
Minerva
Berichten: 17643
Lid geworden op: 28 aug 2006 21:04
Locatie: Breda
Contacteer: Website Twitter

Re: depressieve partner

Wat een verdrietige situatie voor jou en je vriend. Een depressie is een nare aandoening die helaas terug kan keren, vooral bij overbelasting of stressvolle perioden.

Het is knap van je dat je hem die ruimte gunt en geeft, hoe moeilijk dat voor jou ook is omdat je hem zo graag dichtbij hebt. Je wordt er ook angstig van dat de relatie tussen jullie onder druk lijkt te staan vanwege zijn benauwde gevoelens. Je bent bang dat de afstand niet meer te overbruggen zal zijn? Toch was er ook afstand voordat jullie elkaar kenden, hoe heb je die overbrugd? Wat maakt dat het nu volgens jou niet meer zou lukken?

Hij contacteert je nagenoeg elke dag. Wat maakt dat je dan toch twijfelt of hij je graag ziet?

Of hij zichzelf graag ziet, weten we niet, dat is een vraag die alleen hij voor zichzelf kan beantwoorden. De depressie kan hierin wel roet in het eten gooien. Die maakt vaak dat je jezelf niet graag ziet. Het kleurt alles donkerder en negatiever.
Inzicht als Uitweg..
Gebruikersavatar
FlowerPower2020
Berichten: 6775
Lid geworden op: 30 jun 2013 21:54
Locatie: Mentha Aquatica

Re: depressieve partner

Hij werkt zich te pletter
Het kan zijn dat de werkdruk te hoog is. Wat misschien een idee is om een dag minder te werken. De vraag blijft dan altijd of hij de rekeningen nog wel kan betalen. Maar dat is iets wat hij zelf mag en kan gaan uitvogelen.
Geef ik hem idd tijd en laat ik hem los?
Niet en/en maar en/of. Daar bedoel ik mee. Geef hem tijd. Dat wil nog niet zeggen laat hem los. Jullie bellen elke dag, wat wil je nog meer? Dat vind ik al behoorlijk veel contact.
Ik weet niet hoe ik hem terug kan brengen naar die tijd waar we zo gelukkig waren, die tijd voor hij ziek werd.
Dat lijkt mij ontzettend moeilijk. Ik begrijp dat je het wil maar denk niet dat het zo werkt.
Ik weet niet meer of hij me nog graag ziet, of hij zichzelf nog wel graag ziet?
Of hij jou graag ziet: vraag het hem. Of hij zichzelf nog wel graag ziet: vraag het hem ook.
Understand: you been understood
Gebruikersavatar
katje
Berichten: 52
Lid geworden op: 24 jun 2015 20:20

Re: depressieve partner

Dag Jokita,
ik vind het jammer om te lezen wat jullie doormaken. Ik kan enkel mijn ervaring delen vanuit het standpunt van de depressie. Jullie zijn pas een paar maanden samen, dus ik begrijp dat het nu nog moeilijk is om te weten of jouw vriend je echt graag ziet. Als ik afga op wat ik lees, denk ik van wel. Ik vind ook dat elke dag bellen, best wel veel contact is...ik had daar geen energie meer voor. Ik denk dat je je vriend het best laat weten dat je hem de tijd wil gunnen om even te bekomen van alles wat er gebeurt, want zo te zien is dat toch heel wat. Maar laat hem ook weten dat je er bent als hij wil praten, of vraag of je elke dag even mag langsgaan, al was het maar 5 minuten. Stuur hem een sms als je daar nood aan hebt...zelfs al krijg je geen antwoord, het kan een steun zijn voor hem om iets liefs te lezen van jou. Ik begrijp dat het zwaar is, voor allebei...maar door het feit dat hij vorig jaar ook een depressie had, kan hij nu de signalen misschien beter begrijpen...Is hij nog in behandeling en neemt hij (nog) iets van medicatie?
Waarschijnlijk ziet hij op dit ogenblik zichzelf idd niet graag, en is de hele wereld grijs. Maar dat is de depressie die denkt voor hem...door de medicatie zal dat stilaan opklaren en het is ook belangrijk therapie te volgen.
Hij heeft het al een keer overwonnen, en dat zal vast nu ook gebeuren. Hoe lang dat zal duren, is niet te voorspellen, maar als je hem graag ziet, laat hem niet vallen in deze donkere periode. Zorg ook goed voor jezelf, want als jij eronder door gaat, heeft niemand daar wat aan.
Het lukt jullie vast wel!
Hou ons op de hoogte en veel sterkte!
Gebruikersavatar
Janneke
Berichten: 6335
Lid geworden op: 26 aug 2008 14:00

Re: depressieve partner

jokita schreef: Vorige maand is het mooie plaatje echter wat beginnen te vertroebelen. Hij werkt zich te pletter, neemt daarbij nog eens parttime de zorg van zijn zoontje van 3 voor zijn rekening en voelt zich leeg, fysiek maagpijn ... diagnose van de dokter: depressie en hij moet antidepressiva nemen.
Hij heeft reeds eind vorig jaar een depressie gehad, dus hij is er wel gevoelig voor.
Depressie is een grillige ziekte met allerlei aspecten en zoals het hier staat, gaat het mij te snel, dit is onzorgvuldig.
Op zich: depressie kan ontstaan als mensen te veel hooi op hun vork nemen, dus "hij werkt zich te pletter" kan de trigger geweest zijn.
Met een goede, vriendelijke psycholoog kan het zin hebben, om eens te kijken 'of en zo ja wat daar nu toch achter/ onder zit' - hoe zou het voor hem zijn, om het wat rustiger aan te doen....?
Ook kunnen er lichamelijke dan wel psychische redenen zijn, waardoor iemand vatbaarder is voor depressie. Maar dat valt uit te zoeken en kan bijna altijd worden verholpen.
En het beste recept tegen depressie (los dus nog van de inventarisatie van "is er sprake van trauma? ", "hoe staat het met vitamine B6" en nog zo een waslijst) staat bekend als "pillen en praten".
Dus vandaar dat "oh, u was al eerder depressief, hier zijn de pilletjes" mij onvolledig in de oren klinkt.
In een lang gesprek, met veel tranen langs beide kanten heeft hij aangegeven dat hij tijd nodig heeft voor zichzelf, dat hij nu niet kan ademen, dat hij niet meer weet wat hij wil. Hij wil me niet kwijt, en vraagt me hem wat tijd te gunnen.
....een lang gesprek in twee zinnetjes samenvatten kan vertekenen, maar wellicht mag hij pas grenzen stellen als hij omrolt van ellende....?
Nu heb ik hem sinds een dikke week niet gezien, en ik stuur hem ook geen smsjes. Hij belt me wel elke dag (vandaag enkel nog niet), maar ik ben radeloos.... Met elke dag die verstrijkt voel ik hem verder van me afglijden. Ik weet niet meer wat te doen.
Geef ik hem idd tijd en laat ik hem los? Maar ik ben zo bang dat die afstand tussen ons, die nu ontstaat, niet meer te overbruggen zal zijn...
Ik weet niet hoe ik hem terug kan brengen naar die tijd waar we zo gelukkig waren, die tijd voor hij ziek werd.
Ik weet niet meer of hij me nog graag ziet, of hij zichzelf nog wel graag ziet?
Zijn er mensen die hun ervaringen met me willen delen?
Heel lastig hoor, jij bent verliefd en dan komt dit er tussen..!
Jaren geleden al zong Sting: "If you love someone: set them free".
Ik begrijp dat als: probeer om als mens altijd op je eigen benen te staan, en wat je daarnaast krijgt van je partner is een heerlijke bonus. Gevolg: de partner voelt zich ook vrij, want jij kan al zelf op eigen benen staan, (hoeft jou niet met veel inspanning overeind te houden) - en wordt gelukkig van jouw plezier in de bonus van de relatie.
(En het is aan hem om te herstellen van depressie, dus jij hoeft hem niet terug te brengen naar de goede oude tijd - maar steun zoeken voor jezelf, informatie verzamelen etc etc. - dat kan geen kwaad. )

En wat mij als ex depressieveling met een lieve man geholpen heeft: het gevoel dat hij, "wat er ook gebeurde" achter mij stond. Hij zei met enige regelmaat dat hij niet wist wathij moest doen, maar hij kon me meestal wel aan het lachen krijgen. Soms waren die (...goedbedoelde, dat was nooit een punt!) pogingen niet gepast en ging ik huilen, nou, dan ging hij troosten.
Gebruikersavatar
jokita
Berichten: 3
Lid geworden op: 20 jul 2015 23:05

Re: depressieve partner

bedankt allemaal voor jullie welbedoelde raad en hulp. Ik ben een spontane, gelukkige vrouw en ben nog nooit van zo dichtbij met depressie in contact geweest.
Ik ben onafhankelijk, sta op mijn eigen benen en laat hem vrij, maar ik vrees dat ik hem zo toelaat dat hij me verder van zich afduwt.
Zijn depressie komt voort uit het feit dat hij letterlijk 7 dagen op 7 werkt (hij heeft 3 jobs), en als hij niet werkt, zijn zoontje bij hem heeft, en daar bovenop nog eens financieel maar moeilijk rond komt.
Dus hij ziet geen uitkomst.
@ Katje: ik heb je raad opgevolgd en hem een smsje gestuurd dat hij er niet alleen voor staat, en dat ik hem onvoorwaardelijk graag zie en er ben voor hem. Ik verwachtte ook geen antwoord (zoals je zei) maar hij stuurde toch terug dat het lief is, en dat hij nu tijd nodig heeft voor zichzelf, omdat hij het enorm moeilijk heeft met zichzelf.
Ik wil hem helpen maar hij duwt me verder van zich af, waardoor ik machteloos sta.
En ja, ik ben verliefd en op mijn roze wolk, maar heb genoeg miserie meegemaakt om te weten dat ik moet vechten voor hem want dat wat wij hadden/hebben niet elke dag voorkomt.
Hij wil niet naar een psycholoog, ik heb het hem gevraagd. Niemand van zijn vrienden/familie weet ervan (behalve ik), omdat hij ze niet wil belasten met zijn problemen. Ik weet niet of medicatie alleen voldoende is in zo'n geval.
Gebruikersavatar
katje
Berichten: 52
Lid geworden op: 24 jun 2015 20:20

Re: depressieve partner

Jokita, is jouw vriend voor zijn vorige depressie niet in behandeling geweest bij een psycholoog/psychiater? Ik snap dat de drempel hoog ligt, ik was hier ook niet voor te vinden. Waarschijnlijk zit hij nu te denken dat hij geen hulp verdient, want er is in zijn ogen niets goed aan hem. Een vriendin van mij heeft mij letterlijk neergezet voor de telefoon en het nummer gegeven van het centrum voor geestelijke gezondheidszorg, en ook al wou ik niet bellen, ik deed het voor haar, want ik wou haar niet teleurstellen. Maar dat heeft in de meest letterlijke zin mijn leven gered.
Dus misschien is hij er nu niet klaar voor, maar ik zou toch al wat info en telefoonnummers klaarhouden voor hem, just in case, weet je wel.
Hij komt er wel door, maar hij moet eerst een stukje muur kunnen afbreken om hulp door te laten.
Geef niet op meid!
Gebruikersavatar
Minerva
Berichten: 17643
Lid geworden op: 28 aug 2006 21:04
Locatie: Breda
Contacteer: Website Twitter

Re: depressieve partner

Zijn depressie komt voort uit het feit dat hij letterlijk 7 dagen op 7 werkt (hij heeft 3 jobs), en als hij niet werkt, zijn zoontje bij hem heeft, en daar bovenop nog eens financieel maar moeilijk rond komt.
Hij wil niet naar een psycholoog, ik heb het hem gevraagd. Niemand van zijn vrienden/familie weet ervan (behalve ik), omdat hij ze niet wil belasten met zijn problemen. Ik weet niet of medicatie alleen voldoende is in zo'n geval.
Als ik dit zo lees samen dan vind ik de situatie zorgelijk. Alleen medicatie gaat hem namelijk niet helpen als hij verder niets veranderd aan zijn manier van leven, denken en doen. Ik vraag me af in hoeverre er (ook) sprake is van een burn-out situatie. ALs je zo hard werkt, financiële moeilijkheden hebt en de zorg voor een kind hebt, dan liggen uitputting en depressie altijd op de loer.

Hulp weigeren en enkel pillen slikken is niet helpend. Het zegt mij dat hij het niet kan accepteren dat hij ziek is, dat hij niet erkend dat hij er ernstig aan toe is en als die fase nog niet is aangebroken dan is het oplossen van de depressie en/of uitputting nog erg ver weg. Je zult eerst moeten erkennen en accepteren dat je ziek bent.. voordat je er werkelijk iets aan gaat doen om beter te worden. Enkel pillen slikken is hetzelfde als paracetamol slikken om een gebroken been te helen... Het is symptoom bestrijding maar doet niets aan de oorzaak.
Inzicht als Uitweg..
Gebruikersavatar
jokita
Berichten: 3
Lid geworden op: 20 jul 2015 23:05

Re: depressieve partner

Nee, hij is ook bij zijn vorige depressie niet in behandeling geweest bij een psycholoog. Hij heeft zelfs de raad van zijn huisarts niet opgevolgd, want is na 3 dagen gewoon gaan werken.
Hij heeft het gevoel dat hij altijd sterk moet zijn, er moet zijn voor anderen. Als ik hem voorzichtig aanraad om eens een avondje niet te gaan werken, dat hij er moet zijn voor zichzelf, dan zegt hij dat hij er ook voor zijn werk moet zijn.
Ik vrees er ook voor dat het zo niet opgelost zal raken. Hij heeft nu bijna 4 weken vakantie, waardoor hij wel wat rust kan nemen, en mss binnen een paar weken wel beter zal gaan, maar ik vrees dat het daarna weer snel bergaf zou gaan met hem.
Hij is nu vandaag bij zijn beste vriend, die er hem na zijn scheiding ook bovenop gekregen heeft. Dat is een heel slim man, en ik hoop dat hij zijn hart bij hem uitstort, en dat die hem aanraadt om verder hulp te zoeken.
Gebruikersavatar
katje
Berichten: 52
Lid geworden op: 24 jun 2015 20:20

Re: depressieve partner

ik hoop dat ook, want bij een depressie heb je echt rust nodig en gesprekstherapie op een of andere manier. Maar hij is natuurlijk de enige die die stap kan zetten
Gebruikersavatar
Positiva
Berichten: 1
Lid geworden op: 20 dec 2015 16:07

Re: depressieve partner

Hoi Jokita,
Ik weet niet of je nog op dit forum komt, maar ik zit in dezelfde situatie als jij. Ik ben benieuwd hoe het met jullie gaat, en misschien kunnen we elkaar steunen en/of tips geven.

Terug naar “Depressiviteit, somber zijn”