Pagina 1 van 4

altijd al depressief

Geplaatst: 05 dec 2014 16:29
door tantejan
Beste mede forumleden,

Vandaag trek ik de stoute schoenen aan, ik ga iets meer over mezelf vertellen.
Ik ben een oudere vrouw (55+) en ik ben al jaren gelukkig getrouwd. Ook heb ik volwassen kinderen. Ik ben op dit moment niet meer aan het werk omdat het vanwege mijn gezondheid niet meer gaat en omdat er ook bijna geen werk meer is in mijn beroep.
Zo op het eerste gezicht heb ik dus wel aardig gefunctioneerd. Toch heb ik al mijn leven last van angsten en steeds terugkerende depressies. Toen ik jong was zelfs een tijd heel heftig. Op dit moment ben ik in behandeling en slik ik medicijnen.

De laatste tijd wordt er tijdens de gesprekken bij mijn behandelaar vaak gepraat over mijn verleden. Hierbij kwam naar voren dat ik eigenlijk al vanaf mijn vroegste jeugd klachten heb, ik weet niet eens hoe het leven er uit zou zien zonder stoornis confused5

Het lijkt er op dat ik een trauma heb opgelopen door een gebrek aan moederliefde in mijn allereerste jaren. Ik weet nu ook dat mijn basisbehoefte aan geborgenheid nooit meer vervuld zal kunnen worden. Het onderhuidse verlaten gevoel heb ik altijd mijn "liedje van
verlangen" genoemd. Soms groeit dit liedje, doordat iemand iets zegt wat in de buurt komt van kritiek, uit tot een hevige verlatingsangst en dan is het leven ineens ondraaglijk. Tot nu toe altijd tijdelijk gelukkig!
Ik heb ADHD en dat zal ik als kind ook wel hebben gehad, toen wist men daar nog niet veel van af en het zal zeker meegespeeld hebben bij de reacties van mijn ouders op mijn gedrag.

Op dit moment komt het er voor mij op aan om mijzelf te aanvaarden zoals ik ben en dat is een hele klus want eerlijk gezegd heb ik van tijd tot tijd geen hoge pet op van mezelf. Ik zal het kleine meisje dat in mij leeft proberen te troosten en ik kan daarbij wel wat aanmoediging gebruiken.

Hartelijk dank voor het lezen van mijn verhaal.

Groet van tantejan

Re: altijd al depressief

Geplaatst: 06 dec 2014 09:41
door volhoudertje
tantejan schreef:Ik zal het kleine meisje dat in mij leeft proberen te troosten en ik kan daarbij wel wat aanmoediging gebruiken.
Het is een goed idee om aandacht te besteden aan het kind dat in je leeft.
Mooi dat je de stoute schoenen hebt aangetrokken om je verhaal te vertellen, tantejan.

Re: altijd al depressief

Geplaatst: 21 dec 2014 18:43
door tantejan
Hallo mensen,

Bedankt voor je reactie volhoudertje.
Op dit moment voel ik me nogal onzeker omdat een paar mensen waar ik erg op gesteld ben al heel lang niets meer van zich hebben laten horen. En jawel, ik had deze mensen zelf wel de nodige aandacht gegeven...
Terwijl ik weet dat ik waarschijnlijk al heel snel bericht krijg en dat ik dan zal denken: "Zie je wel...niets aan de hand!" Terwijl ik denk:"Ze hebben het te druk, het is bijna kerst". Gaat er in mij een venijnig stemmetje steeds harder roepen dat ze natuurlijk niets meer van me willen weten omdat ik zo'n loser ben of omdat ik misschien wel iets verkeerd heb gedaan. Ik kan toch zo somber worden van deze dingen! Dit is verlatingsangst en het maakt dat ik me steeds akeliger ga voelen, en dat op mijn leeftijd!
Is er iemand die dit herkent?

Voor het overige: Fijne feestdagen en lieve groet van tantejan :)

Re: altijd al depressief

Geplaatst: 23 dec 2014 15:25
door Janneke
Hoi Tante Jan,
...ik herken dit soort stemmetjes maar al te goed!
Praat je er ook over met je therapeut? (Al was het "maar" om te achterhalen of die "relativeringen terecht zijn. Ik heb op gegeven moment gebroken met een vriendin die het niet nodig bleek te vinden om langer dan twee minuten naar me te luisteren - en dat nadat ze tijdenlang veel aandacht van mij had gehad. Dat was een opluchting.)

En als het alleen maar nare stemmetjes zijn, dan is therapie er om ze de nek om te draaien, dat kan heel goed, je wordt er erg blij van.

Re: altijd al depressief

Geplaatst: 26 dec 2014 11:18
door Dwarrel_66
tantejan schreef:Het lijkt er op dat ik een trauma heb opgelopen door een gebrek aan moederliefde in mijn allereerste jaren. Ik weet nu ook dat mijn basisbehoefte aan geborgenheid nooit meer vervuld zal kunnen worden.
Dit werd bij mij ook genoemd. Hechtingsproblematiek, waarschijnlijk veroorzaakt direct na de geboorte. Het gemis aan geborgenheid herken ik. Ik ben inmiddels 48 en weet ongeveer hoe je je voelt.
tantejan schreef:Op dit moment komt het er voor mij op aan om mijzelf te aanvaarden zoals ik ben en dat is een hele klus want eerlijk gezegd heb ik van tijd tot tijd geen hoge pet op van mezelf. Ik zal het kleine meisje dat in mij leeft proberen te troosten en ik kan daarbij wel wat aanmoediging gebruiken.
Hier zijn oefeningen voor. Google maar eens op "het troosten van het innerlijke kind". Het is inderdaad niet gemakkelijk en je hebt daar zeker hulp bij nodig, althans ik had dat wel. Voor nu kan ik je alleen maar veel sterkte toewensen.

Re: altijd al depressief

Geplaatst: 26 dec 2014 12:22
door momo
Hoe gaan jullie daarmee om?

Het besef dat je je hele leven rondwandelt met een groot voelbaar gat in je ziel?Dat niet op te vullen valt.

Ik vond het makkelijk dealen toen ik niet wist waarvan het kwam, nu alle puzzelstukken op zijn plaats liggen heb ik het lastig met 'voor altijd'...

Het is niet het enige probleem dat er voor altijd is,heb nog een paar fysieke (voor altijd )uitdagingen, maar tot nu het moeilijkste om te aanvaarden vind ik.

Dus vroeg ik me af , hoe jullie ermee omgaan

Re: altijd al depressief

Geplaatst: 26 dec 2014 21:59
door Janneke
Tja - "hoe ga ik er mee om?" Zo min mogelijk.
Nare stemmetjes en andere omgewenste invloeden uit een pijnlijk verleden: als het niet emdr of gespecialiseerde kinesiologie is die helpt (.....en dat werkt zo ongeveer altijd...) dan doe ik wat ik in de tussentijd (tussen constateren dat er nog iets nodig is en de afspraak met de peut) doe: goed voor mezelf zorgen, yoga, of "spelen" met mijn cd's die alfa of thetagolven geven (en ik heb nog somatic experiencing en neurofeedback op mijn lijstje staan).

Re: altijd al depressief

Geplaatst: 27 dec 2014 13:49
door tantejan
Hallo lieve mensen,

Jullie reacties doen me goed.
momo schreef:Het besef dat je je hele leven rondwandelt met een groot voelbaar gat in je ziel?Dat niet op te vullen valt.
Dit is voor mij zeer herkenbaar, zelf noem ik het ook vaak zo, dat 'liedje van verlangen'!
En ja, hoe ga je daar mee om confused5
Janneke schreef: Praat je er ook over met je therapeut? (Al was het "maar" om te achterhalen of die "relativeringen terecht zijn
Ja, op dit moment heb ik een goede therapeut en die helpt me waar hij kan o.a. met EMDR
Ik zit midden in een proces waarin ik mijn jeugd verwerk. Bij mij zijn veel dingen nogal "onderhuids" gebeurd (dubbele bindingen en zo, ouders zeggen iets maar hun lichaamstaal is anders). En de relativeringen??? ja, die waren weer eens terecht! Ik begin mezelf aardig te kennen. :D
Dwarrel, het rottige van dit soort hechtingsproblematiek is dat de problemen al beginnen in een tijd dat je er nog geen woorden voor hebt. Alleen gevoelens en beelden die te vaag zijn om goed te duiden.
Ik vind het fijn dat ik op dit forum mensen vind die mijn gevoelens herkennen, in de "boze buitenwereld" ;-) weten mensen vaak niet waar ik het over heb, mijn psych. begrijpt het gelukkig wel.

Groet van tantejan

Re: altijd al depressief

Geplaatst: 27 dec 2014 15:15
door Memories
Janneke schreef:Tja - "hoe ga ik er mee om?" Zo min mogelijk.
Nare stemmetjes en andere omgewenste invloeden uit een pijnlijk verleden: als het niet emdr of gespecialiseerde kinesiologie is die helpt (.....en dat werkt zo ongeveer altijd...) dan doe ik wat ik in de tussentijd (tussen constateren dat er nog iets nodig is en de afspraak met de peut) doe: goed voor mezelf zorgen, yoga, of "spelen" met mijn cd's die alfa of thetagolven geven (en ik heb nog somatic experiencing en neurofeedback op mijn lijstje staan).
Toch heb ik de behoefte om dit even te melden. Ik vind het nogal wat dat je schrijft dat het zo ongeveer altijd werkt. Ik vind dat een uitspraak naar het gevaarlijke toe.
Want er zullen er genoeg zijn, waarbij het niet werkt of niet goed genoeg. Dan klopt de uitspraak dat het zowat altijd werkt al niet meer.
Het is natuurlijk hulde als het wel werkt en als het vaak zou kunnen werken. Maar zowat altijd gaat wat ver.

Daarnaast zijn er nu eenmaal dingen waarbij je niet veel anders kan dan ermee om moeten gaan. (Lichamelijk, geestelijk, beide, ik heb het even in het algemeen genomen, maar er zijn dingen, waarbij je helaas- niet zoveel anders kan.)

Re: altijd al depressief

Geplaatst: 27 dec 2014 15:21
door Janneke
tantejan schreef:Bij mij zijn veel dingen nogal "onderhuids" gebeurd (dubbele bindingen en zo, ouders zeggen iets maar hun lichaamstaal is anders). [/]
Ja - die herken ik, dat soort wringingen maakt het soms erg lastig!
Maar goed, jullie zijn er mee aan het werk en dat is alleen maar prima.

En de relativeringen, die hebben zo hun eigen charme. Weten dat "het nu niet zo is", en tegelijkertijd dondersgoed snappen dat je alarmsysteem aanslaat. (En zoals dat dan gaat bij emdr: kort noteren: omstandigheden/ aanleiding, wat voelde je qua gedachte over jezelf en qua lijf en emotie?)
Dwarrel, het rottige van dit soort hechtingsproblematiek is dat de problemen al beginnen in een tijd dat je er nog geen woorden voor hebt. Alleen gevoelens en beelden die te vaag zijn om goed te duiden.
Precies! !
Lang leve alle therapie waarbij je rottige gevoel gewoon genoeg is om mee te werken (....ik heb wat afgetobt met een cognitieve therapeut die maar riep "dat ik zo niet moest denken", en ik maar proberen uit te leggen dat het niet over denken ging. Zucht.

Re: altijd al depressief

Geplaatst: 27 dec 2014 15:26
door Janneke
Memories schreef: Toch heb ik de behoefte om dit even te melden. Ik vind het nogal wat dat je schrijft dat het zo ongeveer altijd werkt. Ik vind dat een uitspraak naar het gevaarlijke toe.
Want er zullen er genoeg zijn, waarbij het niet werkt of niet goed genoeg. Dan klopt de uitspraak dat het zowat altijd werkt al niet meer.


Mij is niet precies duidelijk welke spoken jij ziet of welke rampen je wilt voorkomen.

Ik beschrijf mijn eigen ervaringen - "hoe ik er mee omga" - dat is geen universalistische claim of garantie.

Re: altijd al depressief

Geplaatst: 27 dec 2014 15:35
door Memories
Janneke schreef:
Memories schreef: Toch heb ik de behoefte om dit even te melden. Ik vind het nogal wat dat je schrijft dat het zo ongeveer altijd werkt. Ik vind dat een uitspraak naar het gevaarlijke toe.
Want er zullen er genoeg zijn, waarbij het niet werkt of niet goed genoeg. Dan klopt de uitspraak dat het zowat altijd werkt al niet meer.


Mij is niet precies duidelijk welke spoken jij ziet of welke rampen je wilt voorkomen.

Ik beschrijf mijn eigen ervaringen - "hoe ik er mee omga" - dat is geen universalistische claim of garantie.
Ik wil geen rampen voorkomen. Ik ben geen God hoor. Dat wil ik ook niet zijn want ik heb medelijden met de Goden in deze wereld.

Re: altijd al depressief

Geplaatst: 27 dec 2014 18:50
door Kyron
momo schreef:Hoe gaan jullie daarmee om?

Het besef dat je je hele leven rondwandelt met een groot voelbaar gat in je ziel?Dat niet op te vullen valt.
Een interessante vraag, dat me prikkelt om op te reageren. Vooreerst herken ik het gevoel van “diepe leegte” wel in mijn bestaan, een afgrondelijke diepe put, wat zich niet op laat vullen, want verlangens kennen geen grenzen.

Ik probeer 2 extremen te vermijden: totaal opgaan in mijn treurnis, en me door zoveel laten afleiden dat ik te ver van mijn verwondingen verwijderd geraak, want die wil nu juist genezen.

Dat helpt mij om uit de depressie te blijven. Het is als koorddansen tussen die 2 extremen. Het voelt als een wankel evenwicht want het zou me niet verbazen, als ik ooit terug in een depressie val. Niets menselijks is mij vreemd.

Tenminste zo ga “ik” er mee om.

Re: altijd al depressief

Geplaatst: 27 dec 2014 18:59
door momo
bedankt voor je antwoord Kyron en de anderen, ik ga er op bijna dezelfde wijze mee om, maar het is inderdaad een wankel evenwicht en de lijn wordt dunner met de tijd merk ik.

Aan emdr en toestanden heb ik niks, het probleem is niet nare stemmen uit het verleden of gebrekkig zelfbeeld.
Het probleem is een' constant gevoel van gemis 'en een heel leven zoeken naar een oplossing, terwijl er misschien geen is.?

En aangezien er toch een aantal mensen dit herkenden wou ik wat wijzer worden (en daarmee rustiger misschien)

Re: altijd al depressief

Geplaatst: 27 dec 2014 20:48
door Janneke
momo schreef:
Aan emdr en toestanden heb ik niks, het probleem is niet nare stemmen uit het verleden of gebrekkig zelfbeeld.
Het 'probleem is een constant gevoel van gemis 'en een heel leven zoeken naar een oplossing, terwijl er misschien geen is.)
Eh, op zich is dat natuurlijk mooi, geen nare stemmen of gebrekkig zelfbeeld.
Maar dat dit zou betekenen dat bijvoorbeeld emdr dus niets kan betekenen lijkt mij een voorbarige conclusie.

Nu is het gevoel van gemis (...en gemis waaraan precies. ..) voor de ene mens uiteraard anders dan voor de andere mens - maar vaak zijn er wel adekwate manieren te vinden.

Re: altijd al depressief

Geplaatst: 27 dec 2014 20:55
door Janneke
tantejan schreef:Op dit moment komt het er voor mij op aan om mijzelf te aanvaarden zoals ik ben en dat is een hele klus want eerlijk gezegd heb ik van tijd tot tijd geen hoge pet op van mezelf. Ik zal het kleine meisje dat in mij leeft proberen te troosten en ik kan daarbij wel wat aanmoediging gebruiken.
Puur vanuit cognitieve therapie zou je kunnen zeggen dat 'geen hoge pet van jezelf op hebben' een overlevingsstrategie is.
Daarna gaat het dus over macht. Hoe kan je je veilig voelen zou je toch positief over jezelf gaan denken? Waar precies heb jij jezelf tegen beschermd door zo te doen? En hoe kun je er voor zorgen dat je NIET inboet aan veiligheid, integendeel, dat je juist wint aan veiligheid - en toch anders naar jezelf kan gaan kijken.

Re: altijd al depressief

Geplaatst: 28 dec 2014 09:25
door Kyron
Goedemorgen Momo, (tantejan), en toevallige lezers, lezeressen,
bedankt voor je antwoord Kyron en de anderen, …
Graag gedaan. ;)
Aan emdr en toestanden heb ik niks, het probleem is niet nare stemmen uit het verleden of gebrekkig zelfbeeld.
Dat kan ik me voorstellen. Ik ben vrij goed op de hoogte wat er op het gebied van psychologie allemaal te koop is. De meest optimistische visie dat ik persoonlijk van al de therapeutische technieken kan bieden is, dat het “kan” helpen neurotisch lijden om te zetten in een aanvaarding van het lijden dat ingebakken zit in alle menselijk bestaan.

Zelfs de mijns inziens nog altijd geniale Freud met zijn psychoanalyse zei iets soortgelijks dat een intrapsychische verandering van de patiënt neurotisch lijden veranderd in gewoon lijden. Freud relativeerde hierbij al te optimistische verwachtingen omtrent zijn psychoanalyse.
Daar heeft hij gelijk ik…
Het probleem is een' constant gevoel van gemis 'en een heel leven zoeken naar een oplossing, terwijl er misschien geen is.?
Ja, dat ervaar ik ook als de moeilijke opdrachten in dit leven het “gemis” te aanvaarden. De leegte leeg te laten, om me in staat te stellen het gemis, het lijden en nood te dragen.
En aangezien er toch een aantal mensen dit herkenden wou ik wat wijzer worden (en daarmee
rustiger misschien)
Ik denk ook dat door de herkenning hiervan dat mensen op fora met elkaar verbonden voelen. Ook al blijft de leegte dan nog steeds leeg, doch door de leegte heen slagen mensen er toch in met elkaar verbonden te voelen. Niemand kan reddertje spelen of die leegte opvullen, doch helpt het als het ware een soort van gemeenschap, solidariteit met elkaar bewaren. Niet alleen in vreugde, maar ook in pijn.

Groet,

Kyron

Re: altijd al depressief

Geplaatst: 28 dec 2014 11:25
door Janneke
Kyron schreef:Goedemorgen Momo, (tantejan), en toevallige lezers, lezeressen,
Ook voor jou goede wensen, ook al vind ik het wat om Tante Jan op haar eigen lijntje tussen haakjes te zetten.




Ik ben vrij goed op de hoogte wat er op het gebied van psychologie allemaal te koop is. De meest optimistische visie dat ik persoonlijk van al de therapeutische technieken kan bieden is, dat het “kan” helpen neurotisch lijden om te zetten in een aanvaarding van het lijden dat ingebakken zit in alle menselijk bestaan.
En welkom in de 21ste eeuw.
Dat het leven geen lolletje is, dat er 'unbehagen der kultur' is, en dat daar neurotisch lijden op kan volgen, dat is Freud. Een genie, dat ben ik met je eens. (Ook Leonardo da Vinci en Nils Bohr waren genieën, inhoudelijk zijn zo ongeveer al hun ideeën achterhaald.)

Re: altijd al depressief

Geplaatst: 28 dec 2014 13:36
door Memories
Janneke schreef:
Ook voor jou goede wensen, ook al vind ik het wat om Tante Jan op haar eigen lijntje tussen haakjes te zetten.
Dat vind ik zo ongelooflijk pietluttig. Kyron reageert op een bericht van Momo en is zo vriendelijk om TanteJan en de anderen erbij te betrekken.
Dan maakt het niet uit of deze keer TanteJan tussen haakjes staat. Waar je je wel niet druk om kan maken.

Re: altijd al depressief

Geplaatst: 28 dec 2014 14:02
door volhoudertje
Memories schreef:Waar je je wel niet druk om kan maken.
Zo is dat, je zou er nog depressief van kunnen worden! [027]

Re: altijd al depressief

Geplaatst: 28 dec 2014 20:43
door tantejan
Hallo lieve mensen,

Het innerlijke kind troosten (dank voor de tip Dwarrel!), dat is iets wat ik nog moet leren, maar ik ben er wel mee bezig. Door de EMDR die ik af en toe heb en die wordt afgewisseld met gesprekken ben ik al een eind in de richting om allereerst maar eens in te zien dat ik vroeger een kind ben geweest en heb gedacht, gevoeld en waargenomen als een kind. Tot voor kort heb ik het kind dat ik op oude foto's zag bijna gehaat en wat was ik toen ongelukkig! Nu probeer ik begrip voor haar te krijgen.

Janneke, geen hoge pet van mezelf op hebben begin ik inderdaad als een vorm van overlevingsgedrag te ervaren. Het is als ik er even niets meer van begrijp zelfs een manier om tot rust te komen. Als ik negatieve dingen meemaak, of denk mee te maken, is het erg gemakkelijk om te denken dat het wel zo zal zijn omdat ik waardeloos ben en slecht en "dus" niet beter verdien...

Het liedje van verlangen, annex leegte, annex gat in de ziel is het moeilijkst. Kyron en Momo, dank voor het delen van jullie gedachten. Het vermijden van extremen is inderdaad belangrijk, ik heb zo snel het gevoel dat ik mezelf helemaal verlies! En de depressies zijn soms zo erg! Ik probeer soms op een kunstzinnige manier uiting aan dat gemis te geven, gewoon voor mezelf. Het is ook zo raar dat ik niet eens weet hoe het voelt om dat gemis niet te hebben. Ik weet nog niet eens zo erg lang wat er precies met me aan de hand is of liever gezegd: Ik wil het geloof ik nu pas weten....
Bedankt voor jullie steun tot nu toe!

Lieve groet van tantejan

Re: altijd al depressief

Geplaatst: 28 dec 2014 21:51
door Janneke
tantejan schreef:
Het innerlijke kind troosten (dank voor de tip Dwarrel!), dat is iets wat ik nog moet leren, maar ik ben er wel mee bezig. Door de EMDR die ik af en toe heb en die wordt afgewisseld met gesprekken ben ik al een eind in de richting om allereerst maar eens in te zien dat ik vroeger een kind ben geweest en heb gedacht, gevoeld en waargenomen als een kind. Tot voor kort heb ik het kind dat ik op oude foto's zag bijna gehaat en wat was ik toen ongelukkig! Nu probeer ik begrip voor haar te krijgen.
Chapeau! Begrip willen opbrengen is zo ongeveer het belangrijkste!
geen hoge pet van mezelf op hebben begin ik inderdaad als een vorm van overlevingsgedrag te ervaren. Het is als ik er even niets meer van begrijp zelfs een manier om tot rust te komen. Als ik negatieve dingen meemaak, of denk mee te maken, is het erg gemakkelijk om te denken dat het wel zo zal zijn omdat ik waardeloos ben en slecht en "dus" niet beter verdien...
Okee. Goed om te weten!
....en dan dus zoeken naar manieren om tot rust te komen, ook 'als je er niets meer van begrijpt'.
En uiteraard: als jij ergens van baalt is dat jouw gevoel en jouw energie en idealiter kan jij daar allerlei kanten mee op, maar soms gebeuren er helaas dingen die naar zijn aan mensen die dat niet verdienen. Reden tot boosheid - en beter die boosheid uiten dan binnenhouden!
liedje van verlangen, annex leegte, annex gat in de ziel (....) en de depressies zijn soms zo erg! Ik probeer soms op een kunstzinnige manier uiting aan dat gemis te geven, gewoon voor mezelf. Het is ook zo raar dat ik niet eens weet hoe het voelt om dat gemis niet te hebben. Ik weet nog niet eens zo erg lang wat er precies met me aan de hand is of liever gezegd: Ik wil het geloof ik nu pas weten....
Hartstikke goed om het kunstzinnig aan te pakken!
Dingen letterlijk vorm geven, of kleur, klank, structuur kan beslist helpen! !

Re: altijd al depressief

Geplaatst: 29 dec 2014 07:21
door Kyron
Dank je Memories en Volhoudertje ;)

Goedemorgen tantejan,

Voor vandaag beperk ik me door enkel op de bijdrage van u te reageren. :)
tantejan schreef: Het innerlijke kind troosten (dank voor de tip Dwarrel!), dat is iets wat ik nog moet leren, maar ik ben er wel mee bezig. Door de EMDR die ik af en toe heb en die wordt afgewisseld met gesprekken ben ik al een eind in de richting om allereerst maar eens in te zien dat ik vroeger een kind ben geweest en heb gedacht, gevoeld en waargenomen als een kind. Tot voor kort heb ik het kind dat ik op oude foto's zag bijna gehaat en wat was ik toen ongelukkig! Nu probeer ik begrip voor haar te krijgen.
Fijns dat uw kindje ook begrip krijgt, tantejan. Het kindje in ons is inderdaad heel belangrijk en heeft ook aandacht, vriendelijkheid nodig en het is goed dat je voor het kind in je niet afsluit. Bij creativiteit, spiritualiteit, seksualiteit en liefde voor het leven is ook ons innerlijke kind betrokken.

Zoals ook wanneer je probeert soms op een kunstzinnige manier uiting te geven aan dat gemis diep van binnen dat je voelt, zoals je later schreef.

Soms krijgt in de loop van jou innerlijk proces het innerlijke kind, dat zo ‘dood’ leek, weer een stem en blijkt vervolgens dat het verrassend veel te vertellen heeft.


Re: altijd al depressief

Geplaatst: 29 dec 2014 13:58
door Memories
Fijns dat uw kindje ook begrip krijgt, tantejan. Het kindje in ons is inderdaad heel belangrijk en heeft ook aandacht, vriendelijkheid nodig en het is goed dat je voor het kind in je niet afsluit. Bij creativiteit, spiritualiteit, seksualiteit en liefde voor het leven is ook ons innerlijke kind betrokken.
Daar ben ik het mee eens Kyron. Mooi verwoord. Het innerlijke kind zal het hele leven bij je blijven.

Re: altijd al depressief

Geplaatst: 30 dec 2014 13:03
door tantejan
Hallo lieve mensen,

Dank jullie wel, voor jullie mooie reacties. Mooi gezegd Kyron dank je wel! en ja, Janneke, die boosheid, daar kan ik niet goed bij komen, die is meestal niet eens in mijn bewustzijn.
Vannacht heb ik veel gedroomd, het lijkt er op dat er iets op gang begint te komen.
Volgende week heb ik weer een afspraak met psych.
Dan ga ik weer aan de bak. Hopelijk krijg ik ooit mijn zenuwen in bedwang.
Ik hou jullie op de hoogte!

Groet van tantejan