Gebruikersavatar
tantejan
Berichten: 819
Lid geworden op: 28 nov 2014 17:28

Re: altijd al depressief

Hoi lieve mensen,

Tja, de zenuwen zijn dus niet in bedwang! Integendeel, ze spelen weer behoorlijk op! 006
Het is moeilijker dan ik dacht om mijn kleine innerlijke kindje gerust te stellen.
Ik voel me down en angstig en dat terwijl ik misschien wel reden heb om gewoon boos te zijn!
Iemand heeft mij teleur gesteld en mijn verstand zegt: "Dat doet HIJ!" maar mijn gevoel zegt/ schreeuwt: " Stommeling, zie je nu wel je bent gewoon onbenullig en je stelt je aan!"
Dat zal vast een stem uit het verleden zijn maar hij lijkt wel sterker dan ik.
Ik zit dus op dit moment in een flinke dip...Fijn dat ik het hier van me af kan schrijven!

Groet van tantejan
Gebruikersavatar
Dromen1983
Berichten: 1137
Lid geworden op: 22 mar 2014 00:58

Re: altijd al depressief

:knuffel:
Sometimes you've gotta fall before you can fly
Gebruikersavatar
Janneke
Berichten: 6335
Lid geworden op: 26 aug 2008 14:00

Re: altijd al depressief

tantejan schreef:Hoi lieve mensen,

Tja, de zenuwen zijn dus niet in bedwang! Integendeel, ze spelen weer behoorlijk op! 006
Het is moeilijker dan ik dacht om mijn kleine innerlijke kindje gerust te stellen.
I am sorry! Maar idd: soms moet je door hartstikke dikke lagen 'troep' heen....
Volhouden! !
Ik voel me down en angstig en dat terwijl ik misschien wel reden heb om gewoon boos te zijn!
Iemand heeft mij teleur gesteld en mijn verstand zegt: "Dat doet HIJ!" maar mijn gevoel zegt/ schreeuwt: " Stommeling, zie je nu wel je bent gewoon onbenullig en je stelt je aan!"
Dat zal vast een stem uit het verleden zijn maar hij lijkt wel sterker dan ik.
Ik zit dus op dit moment in een flinke dip...Fijn dat ik het hier van me af kan schrijven!

Groet van tantejan
Rot, dat je bent teleurgesteld!
En goed om dit proces zo te zien! ! Weten dat een ander helaas 'niet netjes' was is niet leuk, maar voelt toch vaak beter dan jezelf (onterecht! !) de schuld geven - dat geeft ook zelfvertrouwen. "Ik erken mijzelf, ik beschuldig mijzelf niet, ik zie wat er gebeurd is" - dat is jezelf veiligheid en kracht geven.
Gebruikersavatar
Dwarrel_66
Berichten: 689
Lid geworden op: 04 dec 2014 21:12

Re: altijd al depressief

momo schreef:Hoe gaan jullie daarmee om? Het besef dat je je hele leven rondwandelt met een groot voelbaar gat in je ziel?Dat niet op te vullen valt.
Ten eerste mijn excuses dat ik niet eerder op deze vraag heb gereageerd. Hoe ik ermee omga? Het lukt mij niet om er mee om te gaan. Het is wel zo, dat als ik buiten aan het wandelen ben (of hardlopen etc.), dat ik dan dat rottige gevoel kwijt ben.
momo schreef:Ik vond het makkelijk dealen toen ik niet wist waarvan het kwam, nu alle puzzelstukken op zijn plaats liggen heb ik het lastig met 'voor altijd'...
Dit gaat voor mij ook op. Toen ik nog geen therapie had, was het "probleem" minder. En sinds de diagnose, 3 maanden geleden, is het zelfs nog erger geworden. Inderdaad "voor altijd", zo voelt het voor mij althans.
Ik verblijf zo graag in de natuur, omdat deze geen mening over mij heeft
Gebruikersavatar
Dwarrel_66
Berichten: 689
Lid geworden op: 04 dec 2014 21:12

Re: altijd al depressief

tantejan schreef:Het is moeilijker dan ik dacht om mijn kleine innerlijke kindje gerust te stellen. Ik voel me down en angstig en dat terwijl ik misschien wel reden heb om gewoon boos te zijn!
Hoi Tantejan,
Het is ook heel moeilijk en zwaar om het kleine kind in je gerust te stellen. Doe je het trouwens alleen? Of met hulp van je psych? Ik heb het destijds samen met mijn psych gedaan, vond het heel heftig. Schaamde mij enorm dat een volwassen vrouw van 48 zich nog zo klein kan voelen. Het troosten van het kleine kind gaat mij redelijk af, maar dat neemt de woede en het immense verdriet niet weg. Ik vraag me af of ik het dan wel goed doe :-s
Ik verblijf zo graag in de natuur, omdat deze geen mening over mij heeft
Gebruikersavatar
tantejan
Berichten: 819
Lid geworden op: 28 nov 2014 17:28

Re: altijd al depressief

Hoi Dromen, Janneke en Dwarrel,

Bedankt voor jullie steun. :knuffel:

Dwarrel, ik begrijp helemaal wat je bedoelt als je zegt dat je er niet mee om kunt gaan. Ik ben ook eigenlijk nog een klein meisje. Het is ook absurd, we missen iets dat we hard nodig hebben en dat we toch nooit meer zullen kunnen krijgen. Basisvertrouwen. Ik doe het niet alleen trouwens, ik heb een goede psych. en medicijnen.

Janneke,ik begin steeds meer te beseffen dat ik respect voor mezelf moet gaan krijgen. Dat is alleen erg moeilijk als iemand die heel belangrijk voor je is je gewoon niet serieus neemt! Maar ik ga toch de verantwoordelijkheid bij hem leggen.

Ik ben niet onbenullig maar hij doet alsof ik het ben en dat doet zo veel pijn dat ik dan ook niet meer goed kan begrijpen wat andere mensen tegen me zeggen. Overigens kan hij daar zelf ook weer niks aan doen maar daar heb ik geen boodschap aan.
Gelukkig gaat het weer wat beter met me alleen geloof ik dat ik wel behoorlijk laat zit te typen... :) Mijn dag- en nacht ritme moet dus weer even worden bijgesteld...Soms is depressie gewoon lastig maar dat zullen jullie ook wel weten.

Groet van tantejan :)
Gebruikersavatar
Dwarrel_66
Berichten: 689
Lid geworden op: 04 dec 2014 21:12

Re: altijd al depressief

tantejan schreef:Bedankt voor jullie steun. :knuffel:
Graag gedaan!
tantejan schreef:Dwarrel, ik begrijp helemaal wat je bedoelt als je zegt dat je er niet mee om kunt gaan. Ik ben ook eigenlijk nog een klein meisje. Het is ook absurd, we missen iets dat we hard nodig hebben en dat we toch nooit meer zullen kunnen krijgen. Basisvertrouwen. Ik doe het niet alleen trouwens, ik heb een goede psych. en medicijnen.
Basisvertrouwen zal ik idd nooit meer krijgen, hopelijk nog wel een beetje vertrouwen in de mens, want ook dat is heel ver te zoeken. Wat ik heel erg mis, is een stuk geborgenheid en liefde. Het laatste krijg ik alleen van mijn 2 schatten van kinderen, maar het is voor mij helaas niet genoeg.
Ik verblijf zo graag in de natuur, omdat deze geen mening over mij heeft
Gebruikersavatar
tantejan
Berichten: 819
Lid geworden op: 28 nov 2014 17:28

Re: altijd al depressief

Hoi Dwarrel,

Weet je dat je vast een goede moeder bent? :D En wil je weten waarom?
Het is vanwege het feit dat je beseft dat de liefde die je van je kinderen krijgt niet het gat zal kunnen opvullen dat in je jeugd is ontstaan.
Ik heb ook kinderen. Ik geniet van hun liefde maar ik wil ze ook niet die zware last op de schouders leggen die een gebrek aan basisvertrouwen nu eenmaal geeft. Ze kunnen ons dat basisvertrouwen niet geven en het is hun taak ook niet. Dat is ooit de taak van onze ouders geweest.
Een psychologe heeft mij eens verteld dat ik nu de moeder ben en dat ik vreugde kan putten uit het feit dat ik nu degene ben die het thuis gezellig kan maken.
Ons gemis kan helaas nooit meer goed gemaakt worden maar als het lukt om onze kinderen er niet mee te belasten kunnen we wellicht een cirkel doorbreken die misschien al generaties bestaat.
Ik heb gelukkig een lieve man maar ook hij kan geen moederliefde geven, dat kan alleen een moeder of een vader...
Vertrouwen in de mensen begin ik een beetje te krijgen hoewel ik bij iedere dip weer overal van alles achter ga zoeken. En geborgenheid krijg ik wel maar vaak lukt het me niet om dat ook te voelen.
Ik zal mezelf uiteindelijk moeten leren liefhebben [zucht] en dat is niet gemakkelijk maar wel de enige weg. Ik ben trouwens heel blij dat ik hier mensen vind, waaronder jij,die het gevoel van verlaten klein meisje herkennen.

Groet van tantejan :knuffel:
Gebruikersavatar
Dwarrel_66
Berichten: 689
Lid geworden op: 04 dec 2014 21:12

Re: altijd al depressief

Tantejan,
Ik kan alleen maar zeggen, wat mooi verwoord. Dank je.
Ik heb geen partner en/of hechte vriendschappen en mis momenteel veel liefde/intimiteit. Maar het is zoals het is. Maar ja, die mindfulgedachte neemt de pijn niet weg, het verzacht alleen maar.
Gr. Dwarrel
Ik verblijf zo graag in de natuur, omdat deze geen mening over mij heeft
Gebruikersavatar
Kyron
Berichten: 325
Lid geworden op: 17 okt 2009 14:24

Re: altijd al depressief

tantejan schreef: Vertrouwen in de mensen begin ik een beetje te krijgen hoewel ik bij iedere dip weer overal van alles achter ga zoeken. En geborgenheid krijg ik wel maar vaak lukt het me niet om dat ook te voelen.
Ik zal mezelf uiteindelijk moeten leren liefhebben [zucht] en dat is niet gemakkelijk maar wel de enige weg. Ik ben trouwens heel blij dat ik hier mensen vind, waaronder jij,die het gevoel van verlaten klein meisje herkennen.

Groet van tantejan :knuffel:
En hopelijk helpt dit steunen van mensen om jouw verlaten kind te accepteren, respecteren en beschermen, uw verlaten kind liefde te geven en te ontvangen.

Als ervaringsdeskundige zou ik er ook een heel verhaal over kunnen houden want ik herken het gevoel van het klein verlaten “jongetje” ook wel… Tevens zou dat verhaal te lang worden, en meer over mezelf gaan dan over u, dus doe ik dat voorlopig niet. Tenzij je denkt dat je er iets aan zou kunnen hebben en er expliciet naar vraagt:

U schreef net voor het jaar:
Janneke, die boosheid, daar kan ik niet goed bij komen, die is meestal niet eens in mijn bewustzijn.
Wel tantejan, depressie word ook wel eens een vorm van woede beschouwd. Of juister: ingehouden woede. De pijn van verlaten en eenzaamheid kan zo’n wond hebben veroorzaakt dat het kind, en daarna de volwassene en het kind in jou, zich terugtrekt van de eigen gevoelens…

Groet,

Kyron
Gebruikersavatar
tantejan
Berichten: 819
Lid geworden op: 28 nov 2014 17:28

Re: altijd al depressief

Dag lieve mensen,

Even een update. Dwarrel, dank je wel voor het meeleven en je lieve reactie, het spijt me voor jou dat je er zo alleen voor staat. Ik hoop voor je dat daar snel verandering in komt. Maar het is wel wat je zegt, dat gemis blijft, de verlatenheid van de aller vroegste jeugd zullen we altijd blijven voelen, dat is dan kennelijk onze levensopdracht of zo. Weten dat het zo is, is een hele stap die we gemaakt hebben zo kunnen we leven met onze waarheid zonder anderen daar onterecht bij te betrekken.

Kyron, je schrijft zo vriendelijk en ik dank je daarvoor. Schroom niet om je verhaal te vertellen, dat kan voor iedereen hier helpend zijn. Dat van die woede dat is ook helemaal waar en het is de kunst om die woede daar te laten waar hij thuishoort, dat is een hele leerschool.

Toch begin ik het een beetje te leren, deze week heb ik zelf de persoon benaderd die de woede eigenlijk verdient en ik heb een redelijk gesprek kunnen voeren zonder echt harde woorden. Ik had geen zin meer om te wachten tot hij eindelijk tijd voor me had. Daar ben ik trots op! Helaas voel ik nu, op dit moment, mijn depressie als een knagende ziekte die kennelijk een eigen leven is gaan leiden. En ook nog zenuwachtig...
Ik heb in ieder geval de zaken op een rijtje, zullen we maar zeggen.
Binnenkort naar psych. ben benieuwd wat die gaat zeggen. :)

Liefs van tantejan
Gebruikersavatar
Janneke
Berichten: 6335
Lid geworden op: 26 aug 2008 14:00

Re: altijd al depressief

Hoi Tante Jan,
Goed bezig! !! Niet blijven wachten tot hij eens tijd heeft, jij vindt dit belangrijk en dus gebeurt het 'nu'!
....ik hoop alleen niet dat dat nare knagende gevoel er op duidt dat het gesprek voor jou niet zo positief is verlopen!

(....maar dan nog: jij bent zo assertief geweest om het wel aan te gaan, dat is hoe dan ook goed geweest! )
Gebruikersavatar
tantejan
Berichten: 819
Lid geworden op: 28 nov 2014 17:28

Re: altijd al depressief

Hoi Janneke,
Het gesprek is goed verlopen en ik ben ook trots op mijn eigen initiatief.
Ik ben nu gewoon erg moe denk ik. Die depressie leidt soms een eigen leven, dat is niet anders.
Psych. zegt dat ik nog moet leren om van mezelf te (mogen) houden.
Ik heb mezelf altijd redelijk staande weten te houden ondanks psychische en fysieke handicaps. Dat moet ik leren waarderen in mezelf.
Ik had het allemaal veel slechter kunnen doen.
Maar ik ben zoooooo moe! Misschien moet ik mezelf dat ook maar gunnen, gewoon moe zijn, boekje, hoekje, lekker op de bank en niet te veel denken 025 039

Liefs van tantejan
Gebruikersavatar
Janneke
Berichten: 6335
Lid geworden op: 26 aug 2008 14:00

Re: altijd al depressief

....nou: daar zeg je een waar woord: depressie en vermoeidheid!
Die twee versterken elkaar.
De psychische oplossing is idd: jezelf accepteren, geen enorme eisen stellen en idd met dat boek maar een dag op de bank.
De lichamelijke oplossing bleek voor mij carnitine te zijn. (Dit na een serie consulten bij een orthomoleculair arts. Ik had zoveel stress gehad, dat mijn bijnieren (die oa adrenaline aanmaken) geen puf meer hadden.
Gebruikersavatar
tantejan
Berichten: 819
Lid geworden op: 28 nov 2014 17:28

Re: altijd al depressief

Hoi Janneke en anderen,

Dank voor je belangstelling.

Deze week ben ik er achter gekomen dat ik het rustiger aan moet doen. Ik was bij een orthopedisch chirurg, vanwege gewrichten met artrose, en die vertelde dat ik echt mijn pijnstillers moet slikken en niet overbelasten. Ik ging nog steeds over grenzen om anderen hun zin te geven, dat kan dus niet met artrose, dan krijg je ontsteking in de gewrichten.
Ik dacht altijd dat ik dapper moest zijn maar kennelijk niet te dapper!
Voeg daar bij de depressie en het proces met het verwerken van mijn jeugd...reden genoeg om moe te zijn. Het wordt hoog tijd dat ik beter voor mezelf en mijn kleine innerlijke kindje leer zorgen.
Vandaag is dat overigens wel een beetje gelukt moet ik zeggen.

Voor de rest heb ik over verlatingsangst het volgende bedacht: Als je ouders je in je jeugd hebben verwaarloosd, hebben zij je in feite toen al verlaten. Dat is een feit en daar hoef je dan dus niet meer bang voor te zijn. Dan rest er "slechts"de verlatingsangst bij anderen...
Dat is al moeilijk genoeg, maar je hebt dan over je ouders geen verlatingsangst meer maar verdriet.

Dit heb ik inmiddels uitgedacht en ik hoop dat het gevoel zal volgen.
Ik ben ook wel benieuwd wat jullie hiervan vinden. :)

Groet van tantejan
Gebruikersavatar
Dwarrel_66
Berichten: 689
Lid geworden op: 04 dec 2014 21:12

Re: altijd al depressief

Tantejan,
Hoe is het nu met je? Ik heb geen antwoord op je vraag m.b.t. verlatingsangst. Ik heb hier namelijk niet zo zeer mee te maken gehad, wel met heel veel wantrouwen binnen het gezin.
Ik verblijf zo graag in de natuur, omdat deze geen mening over mij heeft
Gebruikersavatar
tantejan
Berichten: 819
Lid geworden op: 28 nov 2014 17:28

Re: altijd al depressief

Dank je Dwarrel.
De laatste weken was ik een beetje depressiever geworden. Mijn slaapritme was in de war en overdag was ik aan het suffen.
Ook ben ik voor mijn artrose naar een orthopeed geweest en deze had het over een eventuele operatie (nieuwe knie... :confused: )
Vandaag heb ik actie ondernomen en dat is mooi! Ik heb een aannemer laten komen om een aanpassing in mijn huis te laten doen zodat ik beter uit de voeten kan. Dat is natuurlijk weer flink van mezelf.
Al met al ben ik nogal gespannen maar ik geef niet op. Het slapen gaat al weer beter!
En jij geeft ook niet op ;) ... :) ...
Gebruikersavatar
Dwarrel_66
Berichten: 689
Lid geworden op: 04 dec 2014 21:12

Re: altijd al depressief

tantejan schreef:Vandaag heb ik actie ondernomen en dat is mooi! Ik heb een aannemer laten komen om een aanpassing in mijn huis te laten doen zodat ik beter uit de voeten kan. Dat is natuurlijk weer flink van mezelf.
[045] Idd flink van jezelf.
Klussers over de vloer hield mij destijds, na de scheiding op de been.
tantejan schreef:Het slapen gaat al weer beter!
Gelukkig!
tantejan schreef:En jij geeft ook niet op ;) ... :) ...
Nee, laten we dat maar niet doen hè. De lente komt eraan, er valt nog te genieten
Ik verblijf zo graag in de natuur, omdat deze geen mening over mij heeft
Gebruikersavatar
Dromen1983
Berichten: 1137
Lid geworden op: 22 mar 2014 00:58

Re: altijd al depressief

tantejan schreef:Dank je Dwarrel.
De laatste weken was ik een beetje depressiever geworden. Mijn slaapritme was in de war en overdag was ik aan het suffen.
Ook ben ik voor mijn artrose naar een orthopeed geweest en deze had het over een eventuele operatie (nieuwe knie... :confused: )
Vandaag heb ik actie ondernomen en dat is mooi! Ik heb een aannemer laten komen om een aanpassing in mijn huis te laten doen zodat ik beter uit de voeten kan. Dat is natuurlijk weer flink van mezelf.
Al met al ben ik nogal gespannen maar ik geef niet op. Het slapen gaat al weer beter!
En jij geeft ook niet op ;) ... :) ...

Goed dat je toch actie hebt ondernomen!
Sometimes you've gotta fall before you can fly
Gebruikersavatar
tantejan
Berichten: 819
Lid geworden op: 28 nov 2014 17:28

Re: altijd al depressief

Dank je wel, Dromen, Het actie nemen heeft me ook goed gedaan!
Moet zo naar psych...benieuwd wat hij zegt... :o
Gebruikersavatar
tantejan
Berichten: 819
Lid geworden op: 28 nov 2014 17:28

Re: altijd al depressief

Hallo lieve mensen,

Het gaat niet goed met tantejan. Ik heb een hekel aan mezelf en ik zou willen stoppen met zijn zoals ik ben. Heb ook allemaal rare dingen gezegd bij psych. en nu ben ik ook nog hartstikke bang! Bang dat hij gaat zeggen dat ik maar op moet houden met zeuren en op moet krassen
En dat op mijn leeftijd, [zucht] ik ben altijd al zo geweest!!!! :angry: Ik ben woedend op mijn kleine kindje en op mijn huidige ik. Ik wilde dat ik kon stoppen met denken! Forum58
Gebruikersavatar
katleen
Berichten: 2662
Lid geworden op: 01 apr 2012 22:43

Re: altijd al depressief

tantejan schreef:Het gaat niet goed met tantejan
:knuffel:
tantejan schreef:Heb ook allemaal rare dingen gezegd bij psych. en nu ben ik ook nog hartstikke bang! Bang dat hij gaat zeggen dat ik maar op moet houden met zeuren en op moet krassen
ik ken je psych natuurlijk niet , maar ik denk niet dat hij zo zal reageren hoor.
hij zal eerder `blij` zijn dat je eindelijk jezelf durft te uiten , zonder op je woorden te letten en alles te wikken en te wegen.
ik hoop wel dat hij na zo`n gesprek hier ook verder mee aan de slag gaat om jou hierbij en hiermee verder te helpen.
tantejan schreef: Ik wilde dat ik kon stoppen met denken!
helaas is er geen aan- en uitknop voor het denkvermogen. maar je kan je denken wel beïnvloeden.
probeer wat afleiding te zoeken in dingen die je graag doet , of zoek even de buitenlucht op.
en tot de tijd dat dat zwarte weer een beetje grijzer wordt , wens ik je veel warmte toe.
Gebruikersavatar
Dromen1983
Berichten: 1137
Lid geworden op: 22 mar 2014 00:58

Re: altijd al depressief

Dikke :knuffel:

Het is inderdaad goed dat je gezegd hebt wat je denkt/dacht. Zoals Katleen ook reeds vermeldde: de meeste psychs vinden het net goed dat je vertelt wat je allemaal dwars zit en vinden het helemaal niet raar!

Die aan- en uit knop, daar heb ik ook al vaak naar gezocht. Jammer genoeg is die er niet. Er bestaat voor mij gelukkig wel een pauzeknop, ook al werkt die niet altijd. De pauzeknop is bij mij vaak een rustig muziekje of net heel luide muziek, of inderdaad een wandeling buiten, een eindje lopen, een boek lezen, een warm bad nemen,...

:knuffel:
Sometimes you've gotta fall before you can fly
Gebruikersavatar
tantejan
Berichten: 819
Lid geworden op: 28 nov 2014 17:28

Re: altijd al depressief

Katleen en Dromen, Dank jullie wel voor de lieve reacties! :knuffel:

Het is helemaal waar wat jullie zeggen, soms is het alleen zo moeilijk om afleiding te zoeken. Er zijn dagen dat die gedachten overal doorheen sijpelen. Toch is het vandaag uiteindelijk wel even gelukt en dat was ook doordat ik me hier ben gaan uiten en steun kreeg!

Ik denk dat ik maar eens wat vaker van me af moet schrijven.

:)
Gebruikersavatar
Dwarrel_66
Berichten: 689
Lid geworden op: 04 dec 2014 21:12

Re: altijd al depressief

tantejan schreef:soms is het alleen zo moeilijk om afleiding te zoeken. Er zijn dagen dat die gedachten overal doorheen sijpelen.
Heel herkenbaar, of gewoon geen energie. Doordat ik zelf wandelingen organiseer, moet ik eruit 8). Misschien iets bewust plannen met anderen? Of een sport/hobby? Het zijn maar suggesties hoor.

Voor nu: sterkte!
Ik verblijf zo graag in de natuur, omdat deze geen mening over mij heeft

Terug naar “Depressiviteit, somber zijn”