Hallo,
Ik zal me eerst even kort voorstellen, noem mij maar dromer... ik blijf liever nog even anoniem.
Ben een jongen (zie mezelf nog niet als man ) van 30 jaar oud.
ADD-er, vandaar de nickname.
Hoe dan ook, ik heb me hier maar eens aangemeld omdat ik met een probleem zit waar ik waarschijnlijk zelf niet meer uit kom.
Ik heb een aantal gesprekken met psychologen gehad maar daar heb ik niet veel aan gehad.
Dit is de situatie:
Ik heb al vanaf ongeveer mijn 18e dat ik vaak terug verlang naar het verleden, iedereen heeft dit vast wel eens, prima.
Echter, in de loop der jaren is dit verlangen steeds sterker geworden tot het punt waar ik nu ben.
Ik leef nu alleen nog maar in het verleden, zou graag een paar jaar terug willen toen ik nog wat jonger was en minder problemen had, het liefste zou ik eerlijk gezegd terug gaan naar de tijd dat ik nog thuis woonde met de hele familie en iedereen nog jong en gezond was (volkomen irreële gedachte uiteraard).
Het heeft er ook een beetje mee te maken vermoed ik, dat ik zelf niet in staat ben gebleken grote dingen te ondernemen en vriendschappen te onderhouden, dit heeft te maken met ADD en autistisme spectrum waarschijnlijk.
Vroeger had ik nog wat vrienden en ondernam ik nog 'grote' dingen als vakanties naar het buitenland op sleeptouw van familie en vrienden zeg maar.
Tegenwoordig voel ik mij een beetje opgesloten alleen in mijn huis, geen vrienden meer, geen werk meer, en kan net rondkomen, in een woonplaats en omgeving die heel hard probeer te waarderen, maar eerlijk gezegd als deprimerend ervaar (Ik ben van jongs af aan een ruige natuur mens, en dat is hier niet).
heb het idee dat er in de toekomst alleen nog maar ellende te wachten staat, en kan niet meer in het moment leven, behalve dan dat ik me druk maak dat de tijd vliegt en door mijn vingers glipt.
Ik heb er het laatste jaar best hard aan gewerkt om dit te veranderen, geprobeerd leuke dingen te ondernemen, leven in moment, maar ik beleef hoe langer hoe minder plezier van het leven.
Ik ben nu ergens onderin in een vicieuze cirkel beland, en ik denk niet dat het goed gaat komen als ik dit gedachtepatroon niet kan doorbreken, ik hoop dat er mensen zijn die dit herkennen of misschien tips hebben.
Er zijn gezondheidsproblemen met familieleden en ik ben bang dat dit mij in de nabije toekomst over het randje gaat duwen, ik heb er niet de energie meer voor om er mee te dealen ben ik bang.
Goed, het is nogal een zeur verhaal geworden als ik het zo lees , maar dit is hoe het ervoor staat, en ik hoop echt het tij te kunnen keren, misschien met tips van nuchtere buitenstaanders..
Bedankt voor het lezen