Wat te doen
Geplaatst: 03 mei 2013 12:33
Hallo iedereen,
Ik ben een jongen van 20 jaar die net van de middelbare school komt. Ik woon in een mooi huis bij mijn ouders, ben slim, zie er goed uit en train veel in de sportschool. Toch ben ik altijd somber.
Ik heb gehoord gekregen dat mijn problemen worden veroorzaakt door licht autisme en sociale angst. Dat autisme weten ze niet echt zeker. Ik functioneer namelijk helemaal normaal en kan sociaal zijn als ik het echt wil. Toch voel ik me anders dan de rest, en kies ik er zelf voor om alleen te zijn.
Ik ben in het laatste jaar het contact met bijna al mijn vrienden verloren. Dit is zover gekomen omdat ik bijna nooit meer wilde afspreken. Ik heb het echt geprobeerd dingen leuk te vinden! Dingen zoals uitgaan, afspreken, etc. Het is me alleen nooit echt gelukt. Ik vind alle dingen die mensen doen gewoon 'nep'. Ik heb het gevoel dat iedereen bij sociale gelegenheden een toneelstuk speelt. Iedereen is de hele tijd bezig een goed beeld van zichzelf te proberen weergeven. Ook draaien de meeste dingen om seks.
Als ik eraan meedoe, functioneer ik dus precies zoals de rest. Daarom vinden mensen het ook vreemd als ik opeens geen dingen meer wil doen: "Waarom kom je niet mee? Je vind het toch leuk!". Toch vind ik de meeste dingen dus niet leuk.
Ik vind de meeste mensen dom en onzeker. Mijn psycholoog zei dat ik ook misschien onzeker was, maar ik ben het daar niet volledig mee eens. Ik wordt meer boos omdat ik zie hoe andere mensen denken, en denk dan; jezus wat zijn mensen toch stom. Mensen zijn sociale robots, getraind om meer macht en status te krijgen. Alles draait om seks in het leven... Vrouwen zijn alleen met hun uiterlijk bezig. Alleen maar bezig er goed uit te zien, en mannen vinden die veel status, sociale vaardigheden en geld hebben. Mannen aan de andere kant zijn alleen maar bezig met het alva mannetje proberen te zijn en zich machtig te voelen.
Ik wil hier gewoon niet aan meedoen.. Diep van binnen zou ik wel willen dat ik zoals de rest zou zijn, door niet te veel na te denken en me gewoon laten leiden door me emoties. Zo ben ik alleen niet.
Ik moet nu een studie kiezen, en ben onzeker over de toekomst. Ik ben mijn hele leven al zo geweest zoals ik ben, en denk dat dat niet gaat veranderen. Ik vind het leven niet leuk, het is vermoeiend. Bij mij gaat niet alles vanzelf.
Ik denk vaak aan zelfmoord, al ga ik het niet doen. Ik denk meer zonder hevige emoties in het spel: nee, ik vind het leven niet leuk en zou er op zich wel mee willen stoppen. Vervolgens ga ik gewoon weer door met andere dingen.
Ik weet niet meer wat ik moet doen.. Ik voel me niet verbonden met de mensheid.
Het enige wat ik nu doe is een beetje thuis zitten en sporten.
Wat denken jullie? Tips misschien? Wat ik nu doe is mijn basisbehoeftes bevredigen; er goed uitzien, blijven bewegen, goed eten, slapen, etc.. Daar blijft het echter bij, iets sociaals doe ik niet echt.
Naar de psycholoog gaan helpt ook niet. Ik heb niet het gevoel dat ik gehoord wil worden, vandaar hielp het niet. Ik probeer meer een oplossing te vinden.
Bedankt voor het lezen
Ik ben een jongen van 20 jaar die net van de middelbare school komt. Ik woon in een mooi huis bij mijn ouders, ben slim, zie er goed uit en train veel in de sportschool. Toch ben ik altijd somber.
Ik heb gehoord gekregen dat mijn problemen worden veroorzaakt door licht autisme en sociale angst. Dat autisme weten ze niet echt zeker. Ik functioneer namelijk helemaal normaal en kan sociaal zijn als ik het echt wil. Toch voel ik me anders dan de rest, en kies ik er zelf voor om alleen te zijn.
Ik ben in het laatste jaar het contact met bijna al mijn vrienden verloren. Dit is zover gekomen omdat ik bijna nooit meer wilde afspreken. Ik heb het echt geprobeerd dingen leuk te vinden! Dingen zoals uitgaan, afspreken, etc. Het is me alleen nooit echt gelukt. Ik vind alle dingen die mensen doen gewoon 'nep'. Ik heb het gevoel dat iedereen bij sociale gelegenheden een toneelstuk speelt. Iedereen is de hele tijd bezig een goed beeld van zichzelf te proberen weergeven. Ook draaien de meeste dingen om seks.
Als ik eraan meedoe, functioneer ik dus precies zoals de rest. Daarom vinden mensen het ook vreemd als ik opeens geen dingen meer wil doen: "Waarom kom je niet mee? Je vind het toch leuk!". Toch vind ik de meeste dingen dus niet leuk.
Ik vind de meeste mensen dom en onzeker. Mijn psycholoog zei dat ik ook misschien onzeker was, maar ik ben het daar niet volledig mee eens. Ik wordt meer boos omdat ik zie hoe andere mensen denken, en denk dan; jezus wat zijn mensen toch stom. Mensen zijn sociale robots, getraind om meer macht en status te krijgen. Alles draait om seks in het leven... Vrouwen zijn alleen met hun uiterlijk bezig. Alleen maar bezig er goed uit te zien, en mannen vinden die veel status, sociale vaardigheden en geld hebben. Mannen aan de andere kant zijn alleen maar bezig met het alva mannetje proberen te zijn en zich machtig te voelen.
Ik wil hier gewoon niet aan meedoen.. Diep van binnen zou ik wel willen dat ik zoals de rest zou zijn, door niet te veel na te denken en me gewoon laten leiden door me emoties. Zo ben ik alleen niet.
Ik moet nu een studie kiezen, en ben onzeker over de toekomst. Ik ben mijn hele leven al zo geweest zoals ik ben, en denk dat dat niet gaat veranderen. Ik vind het leven niet leuk, het is vermoeiend. Bij mij gaat niet alles vanzelf.
Ik denk vaak aan zelfmoord, al ga ik het niet doen. Ik denk meer zonder hevige emoties in het spel: nee, ik vind het leven niet leuk en zou er op zich wel mee willen stoppen. Vervolgens ga ik gewoon weer door met andere dingen.
Ik weet niet meer wat ik moet doen.. Ik voel me niet verbonden met de mensheid.
Het enige wat ik nu doe is een beetje thuis zitten en sporten.
Wat denken jullie? Tips misschien? Wat ik nu doe is mijn basisbehoeftes bevredigen; er goed uitzien, blijven bewegen, goed eten, slapen, etc.. Daar blijft het echter bij, iets sociaals doe ik niet echt.
Naar de psycholoog gaan helpt ook niet. Ik heb niet het gevoel dat ik gehoord wil worden, vandaar hielp het niet. Ik probeer meer een oplossing te vinden.
Bedankt voor het lezen