Psycholoog.net/forum

@ eith en memo :
dank jullie wel voor jullie lieve warme woorden van troost en steun.

Vind het erg om te lezen voor jullie
Zo "verdoofd" raken, alsof alles wat er rondom jou gebeurd niet echt of een film lijkt, heb ik ook wel eens.
Ik denk dat dit een soort mechanisme is in onze hersenen die ons even "afsluit" van onze gevoelens wanneer het allemaal te veel wordt.
Nogmaals, veel sterkte toegewenst voor jou en je man

eerst en vooral : dank aan jullie allemaal!! jullie warme reacties doen echt wel deugd!

hoe gaat het nu??
de `verdoving` is uitgewerkt dus .... emoties slaan toe in alle heftigheid , amai , erger en meer dan ik had `verwacht`
veel janken dus ... maar tja , doe ik dan ook gewoon als ik voel dat de tranen hoog zitten.
dit gebeuren brengt ook veel herinneringen terug naar boven aan de tijd dat mijn zussen stierven. dat maakt het niet makkelijker natuurlijk.
maar het gaat wel , ik kan het wel aan.
ook vele lieve telefoontjes van mijn ouders , mijn zus en broer geven veel troost en steun.
maar ja , het is toch weer een moeilijke en zware tijd. niet alleen emotioneel , maar tuurlijk heeft dat meteen weerslag op slaap- en eetgedoe : beiden te weinig.
tja ... niet makkelijk ; maar ook dit gaat weer voorbij , ook dit wordt weer beter.
maar tja , heeft weer tijd nodig heh.
pffff , gek is dat : ik wil zoveel schrijven ... maar er komen geen woorden. heel raar gevoel is dat , ben ik niet gewoon.
maar voor nu ga ik het hier dus even bij laten.

lieve katleen

eerst even een knuffel voor het uitwerken van die verdoving [AAI]
verder heb ik het al zo vaak gezegd dat ik het echt knap vind van jou en het mooi is om te zien hoe jij geevolueert bent stillaan van iemand met een harnas om zich heen die de emoties niet wou/ kon voelen naar iemand die durft te tonen en te huilen als die emoties erzijn je ze nu gewoon toelaat en dat is echt geweldig daar ga je zeker nog voordeel uit halen.

en zoals je wel weet sta je er niet alleen voor, het is fijn om te horen dat je familie er voor je is en jou af en toe eens bellen voor een steuntje en ja het is ook fijn dat ik je af en toe op mijn eigen manier kan steunen en jou laten voelen dat ik er voor je ben.

er gebeurd zoveel in je gevoel dat het helemaal niet raar is dat je nu even de woorden niet hebt om te zeggen wat je zou willen zeggen dat komt nog wel geef je zelf genoeg tijd om dit te verwerken

en vandaag heb je toch iets gegeten misschien niet genoeg maar t is beter dan niets het is toch een beetje broodnodige zelfzorg.

ik zal in gedachtten een lichtje laten branden zo krijg je toch een beetje warmte in deze donkere periode



ik hoop voor zometeen een rustige nacht
ik spreek je morgen wel weer



caro

proberen beetje van me af te schrijven.
vanavond zware avond : op het funerarium is het bijeenkomst voor `iedereen` die mijn schoonvader kende. pfff , wordt emotioneel zwaar. en morgen is de crematie : ik zie hier enorm tegenop , omdat ik weet dat er weer heel veel herinneringen zullen bovenkomen van mijn zussen hun begrafenisdienst.
ik voel me gewoon ziek worden als ik eraan denk.
toch was het een fijn weekend : mijn man was met vrienden de ganse zaterdag weg en ik was met hondje naar vriendin geweest. ik ben daar ook blijven slapen omdat het te laat was om nog terug te rijden. en het was fijn om even `weg` te zijn uit die verdrietige sfeer. (ook man heeft ervan genoten trouwens) maar vanmiddag wilde ik toch weer snel naar huis , terwijl ik nu eenmaal thuis rondloop zonder rust. ale , erger nog , ik ben zenuwachtig , licht geraakt , en voel me erg `labiel`.
maar tja , ook deze dagen gaan weer voorbij. liefst zou ik onder mijn donsdeken wegkruipen en er pas dinsdagmorgen onderuit komen. maar dat kan niet heh : ik moet erdoor heen.
pff , dat is het weer even voor nu. later vast meer.

heel veel sterkte vandaag morgen en alle komende dagen

Katleen, heel veel sterkte in deze dagen.

weer thuis ; na een erg emotioneel zware dag : crematie schoonvader.
en zoals verwacht , kwamen de herinneringen weer boven alsof het gisteren was. veel heftiger dan ik verwacht had. van het moment dat de eerste noten speelden van een of ander emotioneel `afscheidsliedje` stroomden de tranen al over mijn wangen ; onbeheersbaar.
ik ben blij dat al die `plechtigheden` nu voorbij zijn ; nu kan het `gewone leven` weer verder : het verdriet en gemis een plekje geven , de gewone dingen weer oppakken en doorgaan met het leven. en tuurlijk heeft dit tijd nodig , vooral voor mijn man en schoonmoeder. maar voor mezelf ben ik blij dat die emotionele achtbaan weer tot stilstand is gekomen.
morgen blijf ik nog thuis van school om wat bij te rusten en woensdag is sowieso mijn vrije dag en dan ga ik donderdag weer terug aan de slag. met weer een extra pakketje in mijn rugzak : niet zozeer deze gebeurtenis op zich , maar wel de grote impact dat die heeft op mijn emotioneel welzijn. en die impact is groot , heel groot zelfs. en dat is confronterend om te merken , lastig en moeilijk ook om te `aanvaarden`.
tja...

lieve meid, ik heb veel aan je gedacht vandaag
heel goed dat je die emoties hebt toegelaten hoe moeilijk dat ook voor jou is
laat die emoties maar gewoon komen laat die tranen maar stromen het is allemaal onderdeel van het verwerkings/aanvaardingsproces.
neem de nodige rust en gun jezelf voldoende tijd om te herstellen
ik stuur wat warmte en geborgenheid virtueel naar je toe en zou met plezier jou rugzak even dragen zodat jij even helemaal tot rust kan komen

even een warme chocomelk voor jou


doe ik even de open haard aan voor de warmte en gezelligheid


een warm dekentje dat rust brengt

en als je honger hebt dan maak ik wel iets voor je klaar

hihi zo nu kan je optimaal tot rust komen en aansterken ik zal wel beetje voor je zorgen


caro

zo dat is beter

De meeste psy's zouden waarschijnlijk daarop reageren : het is een teken dat het nog niet goed verwerkt is, laten we daarmee beginnen.
Maar ik denk dat sommige verliezen nooit volledig verwerkt raken (waarmee ik niet wil bedoelen dat het geen zin heeft als mensen er hulp voor nodig hebben of vragen), maar de pijn en het verdriet altijd op de achtergrond blijven sluimeren.
Dan is het voldoende om terug een verlies mee te maken, hetzelfde verdriet te zien bij je man & schoonmoeder om terug geconfronteerd te worden met wat al hele tijd sluimerde binnenin en ervan te verschieten wat een impact dat nog heeft na al die jaren.

Ik hoop dat je nu terug een beetje ademruimte krijgt om terug op je positieven te komen.
Ook dat je, naast je man & schoonmoeder te steunen, zelf ook kan aangeven wat het bij jou losmaakt en op die manier veel hebben aan elkaar.

Ook naast hen natuurlijk ; vriendinnen, misschien collega's, je therapeut er mogen zijn voor jou.

Sterkte [AAI]

@ eith : warme choco , fleece dekentje , open haard , een lieve bezorgde vriendin , .... meer is er soms niet nodig. dank je.
trouwens , die open haard ... die wil ik wel in mijn living!! mooi zeg!(wel beetje het lot uitdagen in een volledig houten huis. hihi)

@ BR : je omschrijft het helemaal juist!! het is inderdaad steeds `sluimerend` aanwezig en door deze gebeurtenis komt het weer keihard boven.
gelukkig kan ik hiermee terecht bij de mensen rondom mij : veel begrip , steun en troost.

vannacht heb ik goed geslapen , ik was dan ook echt wel uitgeput gisterenavond.
mijn man is nu nog een boel `dingen` regelen en vanmiddag gaan we samen wat wandelen , hapje eten , en gewoon wat ontspannen.
dus ja , het komt wel weer goed!

Van mij.

dank jullie wel voor de vele warme en lieve woorden en knuffels.
weer een dagje voorbij... een dag waarbij ik veel heb nagedacht over de voorbije tijd. niet alleen over de voorbije week , maar ook de voorbije jaren. met alle moeilijke , zware en belastende gebeurtenissen. want ja , die zijn er geweest en zullen vast nog komen (want dat hoort nu eenmaal bij het leven).
maar je `leert` ervan ; elke gebeurtenis of ervaring geeft nieuwe inzichten , nieuwe kennis , nieuwe aanpak of manier om ermee om te gaan.
zo leerde ik dat `sterk zijn` niet hetzelfde is dan gevoelens inwendig houden. integendeel : tonen dat dingen je raken , je verdriet doen , je boos maken ... dat duidt op kracht. en niet alleen het tonen ervan , maar ook mezelf de tijd en ruimte geven om dit te doen. en geloof me : dit besef .... was een proces van jaren!!
en het blijft een valkuil : het snel opzetten van dat masker van de sterke , alles regelende , alles onder controle hebbende katleen.
maar ik leer die valkuil te omzeilen , steeds beter en vaker.
ja , eigenlijk doe ik het wel goed!!

je doet het geweldig



tot morgen en bedankt voor alles


caro

hier ben ik weer een keertje.
ik voel me nog altijd best oke. op school voel ik me nog steeds erg goed ; ik herken weer de juf die ik `vroeger` was : gericht , gedreven , met inzicht bezig , ... en ja , dat is fijn en tuurlijk heeft dat een grote invloed op mijn ganse welzijn.
ook thuis is alles weer `normaal` : man is terug aan het werk , alle beslommeringen rond het sterven van zijn vader zijn weg gewerkt , en nu is het rouwproces begonnen. we praten er regelmatig over , op een warme , fijne manier. en dat doet ons beiden goed.
volgend weekend ga ik weer een weekendje naar mijn hollands vriendinneke : altijd `leuk`.hihi , ik zal het woord `leuk` nooit spontaan gebruiken vrees ik.
dus ja , na een turbulente periode ben ik er toch weer een stukje sterker uit gekomen. of misschien niet sterker , maar wel zelfbewuster ; me meer bewust van mijn eigen kracht. maar ook van mijn valkuilen die ik steeds beter kan omzeilen.
en voor de rest ... die dingen doen die ik graag doe , die me gelukkig maken , waar ik plezier aan beleef.

Hoi Katleen,

Fijn dat het nog steeds best oke gaat. Soms moeten er (helaas) erge dingen gebeuren om je nog meer zelfbewust te voelen, zelfbewuster te zijn. De gebeurtenis die is geweest is natuurlijk een sachok geweest en het gemis zal er zeker zijn. Maar ik vind het knap dat je er zo over schrijft en er op deze manier tegenaan kijkt. Het helpt je verder, ook als je dat eerst misschien niet verwacht. Natuurlij begint het rouwproce4s nu en kan dat ook steken, maar het is fijn om steun bij elkaar te kunnen vinden. Dat werkt op een mooie manier best helend.
Ik ben blij dat je zo langzamerhand de oude ik terug aan het vinden bent en ook het juffeke van eerst. Dat werkt positief voor jou maar zeker ook voor de kindertjes. (En de wat oudere kinderen.)

Ga zo door Katleen! Voor mijn gevoel doe je het erg goed.
Dat compliment mag je lezen en weten. Ook dat kan je sterken.
Knuffel van mij, virtueel maar gemeend.

fijn om te lezen en aan te voelen dat je steeds meer de katleen bent die je wil zijn
geniet van je vrije dagje morgen ik wens je een dag met fijne dingen toe maar eerst een zachte nacht natuurlijk



caro

@ memo en eith : dank jullie voor de reacties.

oktober ... de eerste schoolmaand zit er al weer op. de tijd is snel gegaan en dat is een goed teken. dat wil zeggen dat ik me wel `amuseer` in mijn nieuwe job en in de vrije uren.
oktober ... een maand die weer nieuwe dingen brengt. te beginnen met dit weekend : weer een keertje naar een lieve vriendin lekker alleen maar dingen doen waarin we zin hebben.
volgende week ga ik ook een keertje wandelen in een mooi natuurgebied met vrienden die ook honden hebben. dat is het voordeel van halftijds werken : ik heb meer tijd om gewoon leuke dingen te doen. en dat doe ik dan ook.
en tuurlijk 12 oktober : samen met broer naar Boudewijn de groot. daar kijken we beiden enorm naar uit.
dus ja , enkele hele fijne dingen liggen al vast , maar er blijven nog vele dagen over die nog ingevuld zullen worden met plezante en misschien ook wel minder plezante dingen. maar tja ... das het leven he.
ja , het gaat wel goed met mij!!

vandaag een iet wat speciale dag voor jou eentje om jou eens in de bloemetjes te zetten
want het is dag van de leerkracht en de juffen en omdat jij je job met veel toewijding doet wil ik je toch even feliciteren op deze dag



ik wens je een fijne dag zometeen een fijn etentje en als ik je niet meer spreek ook een deugddoend weekend
en ja ik voel het ook dat het goed met je gaat en dat maakt mij als vriendin ook blij want ik wens jou gewoon het allerbeste toe

Hoe is het met je, Katleen?

@ eith :
dank je wel.
dag van de leerkracht ... ook in onze school dachten de ouders eraan en we werden dan ook getrakteerd op lekkere minisoesjes en dergelijke.
was wel lief!
@memo :
het gaat goed met mij.
voorbije weekend was weer erg fijn. batterijen weer opgeladen : fijn gewandeld , veel gebabbeld , lekker gegeten , met de trein naar haarlem geweest , ....
vandaag weer `gewone` werkdag : ook oke!
morgennamiddag wandelen met hondje en vrienden. kijk ik ook wel naar uit.
en voor de rest gaat het wel goed. gewoon `goed` , zoals het hoort. hihi

laat het zonnetje maar stralen





caro

de wandeling gisteren was erg leuk ; wel lang want het was in een heeeeeeel groot natuurgebied. en tja , als je de routebordjes niet volgt , ben je zo een uur of vier onderweg.
ook wel leuk : mijn hondje heeft nu een hollands vriendje!!! dikke maatjes met een andere kleine woefie. dus is zeker voor herhaling vatbaar.
vandaag woensdag ... dus weer lekker vrije dag.
vanmiddag ga ik uit eten met man (heeft halve dag vrij) en ook nog puva vanmiddag en straks om half zeven nog een afspraak bij acupuncturist.
en voor de rest.... niets eigenlijk!! beetje luieren en zo.

weer een dikke week verder.
en ja , ik voel me goed.
nog steeds. ik herken meer en meer de katleen die ik was en die ik graag wil zijn : zelfzeker en zelfbewust. weten en aanvaarden van sterke punten en valkuilen.
ik kan weer genieten van fijne dingen zoals dagje met broer ; uiteten en optreden van boudewijn de groot. of dagje met vriendin ; gewoon fijn. of wandelen met ouders en hondje. of .....
en ik ben me ook zeer bewust hoe waardevol en rijk die momenten zijn.
oh ja , er gebeuren nog steeds dingen die moeilijk , lastig , zwaar of verdrietig zijn. maar ik merk dat ik die wel aankan. ik kan ermee omgaan : meeleven zonder er zelf onderdoor te gaan ; steun en hulp bieden zonder zelf weg te zakken. ja , ik voel me wel sterk op dat gebied en dat is fijn om te ervaren.
wat een weg heb ik afgelegd .... soms helemaal klaar om ermee te stoppen .... en toch dankzij vele vele mensen doorgegaan .... en nu sta ik hier. nog steeds met heel veel vragen en twijfels , maar wel stabiel en stevig op mijn benen!!
en waar deze weg naartoe leidt , weet ik niet. ik denk er ook niet teveel over na want vaak komt er na een bocht toch een hele andere wending dan ik verwachtte. dus ja , ik stap verder ; geniet van de tocht ; en zie wel waar het heen gaat.