Heey,
Ik wil het er liever niet over hebben omdat ik het hele ding al akelig vind maar ik zit ermee...
Mijn beste vriend vindt mij leuk en ik weet niet meer wat de vriendschap nu nog waard is? sinds dag 1 dat wij elkaar kennen, ik had het meteen al door en zijn omgeving vertelde het mij ook.
Nu was ik vorige week met hem en 2 anderen naar de Kermis gegaan, ik heb me nog nooit zo geclaimed en gecontroleerd gevoelt als toen, hij liep continu naast of achter me. Richting het einde wilde we met z'n 3en in de breakdance, omdat dit per 2 en niet meer kan heb ik gewacht zodat ik niet met hem samen hoefde, later wilde ik samen met de broer van die vriend van hem nog in de breakdance zodat ik wel een keer erin was geweest, we hadden afgesproken dat we naar het vuurwerk zouden kijken maar nu konden wij niet meer mee, hij zette alles op alles om mij mee te krijgen naar het vuurwerk en dan kon ik ook niet langer bij die broer zijn. Ik maakte er een smoesje van en wij gingen in de breakdance en hun liepen aan, toen we later richting hun liepen kwam het er allemaal uit, ik moest het gewoon kwijt.... hij snapte mij en luisterde naar m'n verhaal.
Toen we later weer bij elkaar waren zei die vriend van mijn vriend dat hij nog de kroeg in ging, die vriend van mij zei dat hij meeging want daar waren nog meer mensen die hun kende, ik zei dat ik naar huis ging want ik moest een lange dag werken, die jongen van de breakdance rit zei dat hij ook moest werken en die zou mee fietsen (er zat niks achter) tot die vriend van mij ineens zei dat hij ook maar ging? Puur omdat wij anders met z'n 2en zouden zijn wat hem niet stond. Ik raakte echt geïrriteerd door die vriend van mij.
Thuis had ik nog geappt met die jongen over die vriend van mij, ik vind hem qua uiterlijk echt gewoon niet aantrekkelijk, al zijn interesses boeien me net zoveel als een berg poep, maar we hadden het altijd gezellig en hij zorgde goed voor me dat ik veilig thuiskwam enzo, ik heb het bij hun thuis ook altijd leuk. Hij hielp en helpt me overal bij. Maar hij is nog niet bijna m'n type?! Ik werd al misselijk bij het idee. Nu had ik hem dat geprobeerd duidelijk te maken en hij gaf toe dat hij verliefd op me is, ik ben ook de enige meid in z'n vriendengroep : $ ik zou uren kunnen typen waarom ik niks met hem zou willen verder
Maar goed, sinds dien hebben we ook geen contact gehad maar nu is de vriendschap ook fucked ben ik bang.... sinds afgelopen zondag ben ik samen met een andere vriend van mij, wij waren ook al lang bezig en zondag vroeg ie me helemaal gelukkig ik, maar die andere jongen is mijn beste vriend en ik heb hem nog niks verteld puur omdat ik hele scenario's in me hoofd krijg wat er zou kunnen gebeuren.
ik deed al een paar maanden ontzettend ongeïnteresseerd en afstandelijk in de hoop dat hij me zou vergeten op dat gebied, maar in plaats daarvan werd het alleen maar erger!
Ik voel me er slecht bij dat ik op die manier zo schijnheilig moet doen tegenover hem, zo ben ik helemaal niet maar ik kan niets anders doen? Ik zou willen dat we normaal door kunnen gaan als vrienden maar volgens mij zit hij echt met een gebroken hart, ik ken hem en weet dat dit soort dingen hem enorm zwaar liggen
Iemand tips of een advies?