Vraag aan rolstoelgebruikers, minder validen etc.

[Teckna]

Goedenavond,

Vandaag schoot er een vraag door mijn hoofd.
Op werk hebben we iemand die in een rolstoel zit. Ik zie dat veel mensen diegene extra goed behandelen. Deuren openhouden, dingen aan de kant schuiven als diegene er aan komt, dat soort dingen.
Zelfs dingen die ze gewoon zelf kunnen, maar misschien alleen wat langer duren.

Ik zou mij kunnen voorstellen dat je soms juist als ieder ander behandeld wilt worden.
Dus niet gezien te worden als zielig of iets dergelijks.

Wat denken mindervaliden en de rest van deze kwestie?
Het gaat trouwens niet eens over dit specefieke, maar sowieso mensen die ziek zijn oid.

Teckna

[Memories]

Hoi Teckna,

Voor mijzelf is het vaak zo dat ik het aangeef wanneer ik hulp nodig heb. Maar ik kan begrijpen dat een ander graag wil helpen of uit zichzelf aan de kant gaat. Bij een zware deur bijvoorbeeld vind ik het fijn als een ander hulp aan wilt bieden. Dat is ook een stukje vriendelijkheid en behulpzaamheid. Ik weet niet of mensen die je graag willen helpen je gelijk zielig vinden. Eigenlijk zie ik dat niet vaak zo. Dat wil ik ook niet gevonden worden. Maar ik snap best dat mensen weleens vragen of het wel gaat en of er misschien hulp moet komen. Of ze misschien ergens mee kunnen helpen. Of ze misschien iets over moeten pakken. Als ik het gevoel heb dat dat nodig is op dat moment geef ik dat zelf aan. Het ligt aan de situatie.

Of ze minder-validen altijd of vaak goed behandelen weet ik niet. Het is ook wel eens zo dat dat juist niet zo is of dat je maar raar aangekeken word. Dat je merkt dat er achter je rug om gesproken word of dat ze je naroepen. Het kan onwetendheid zijn, of stoerdoenerij. Of misschien omdat sommige mensen niet goed weten hoe ze moeten reageren. Ik vind het trouwens niet vreemd als iemand nakijkt. Soms is het weleens vervelend, maar het is ook begrijpelijk. "Je bent tenslotte anders" in hun ogen. Of "ze zien opeens iemand komen die daar en daar inzit of zo en zo is." Het is niet zo dat het altijd met opzet is. Kinderen bijvoorbeeld kunnen soms goed nakijken. Maar dingen doen hoeft niet negatief te zijn. Er kan nieuwsgierigheid achterzitten of verbazing. Dat is niet erg. Het is soms juist leuk om te merken dat het kinderen zo opvalt en dat soms ook moeten navragen. Dat ze iets zien wat anders is dan anders.

Ik denk dat het over het algemeen "in de mens zit" om te reageren vanuit wat ze zien. (Of het nu positief of negatief is. Of dat nu altijd goed is of niet.) En of het altijd nodig is of niet, dat mensen naar anderen behulpzaam willen zijn, daar mogen we best blij om zijn. Of je het nu graag zelf wil doen of niet. Niet ieder mens is even hulpvaardig. Als je het dan eens echt nodig hebt en je merkt dat er geen of niet voldoende hulp komt, dan is dat heel vervelend. Want soms is dat echt van belang. (Ook als je het liever van binnen niet wilt of liever ermee geen mensen lastig valt!!!) Op dát moment is het toch fijn als mensen bereikd zijn je ergens mee te helpen. Ook al heb je de mentaliteit van het zelf willen doen.


Ik hoop dat je hier iets aan hebt en anders mag je best een bericht sturen.

[Psycholoog Dea]

Wat een mooie uitleg, Memories. Je slaat volgens mij de spijker op z'n kop.

[Memories]

Wat een mooie uitleg, Memories. Je slaat volgens mij de spijker op z'n kop.

Wat ik heb gedaan is zo goed mogelijk geprobeerd om het op te schrijven. Inderdaad hoop ik dat Teckna er op die manier iets aan heeft.

[Teckna]

Dankjewel voor je bericht Memo.
Inderdaad heel helder en fijn geschreven.

Het onderwerp vind ik intressant omdat ik nu dagelijks met mindervaliden te maken heb.
Het intressante is dat er veel verschil is hoe mensen er mee om gaan. Sommigen praten er graag over, anderen weer niet. Sommigen zijn blij als je ze helpt, anderen vinden het gewoon je werk en weer anderen zeuren altijd. Bij die laatste groep merk ik vaak frustratie over hun situatie. Ze kunnen er slecht mee om gaan.

Zo was ik eens op een school waar een kind met een electrische rolstoel constant tegen anderen kinderen aan reed. Ik dacht dat het gewoon een vervelend kind was, maar toen viel mij op dat hij de enige was met zo een rolstoel, de rest van de kinderen hadden looprekken e.d. (school voor gehandicapte kinderen)
Die speelden telkens spelletjes waar hij niet aan mee kon doen, vanwege die rolstoel.
En daar zat dus een hoop frustratie, en dat is eigenlijk heel zielig.

Teckna

[Memories]

Ja, frustratie kan voorkomen. Het is natuurlijk niet altijd even gemakkelijk. Wat je beschrijft: Graag mee willen doen en dat niet kunnen door omstandigheden, kan heel frustrerend zijn.
Dat jij het dan zielig vind, is goed te begrijpen. Dat is ook niet leuk om te zien.

[Teckna]

Ja zeker voor een kind vind ik het zielig. Zelf snapt hij en zijn vriendjes er ook niet zo veel van.
Bij volwassenen kun je daar nog over praten denk ik.

[Memories]

Dat ligt eraan, he? Misschien kan hij er best over praten. (Maar dat ligt ook weer aan de handicap, de vorm, hoe erg het is. Dat weet ik niet natuurlijk, bij hem.)
En natuurlijk ook of hij überhaupt er zelf zin in heeft om het erover te hebben of er woorden aan kan geven.

Maar je schrijft: "Hij snapt er zelf ook niet zoveel van" dat maakt het niet zoveel gemakkelijker (op dit moment voor hem.)