Kun je uitleggen waarom jij je niet prettig voelt bij de gedachte aan een therapie vorm waarin vrije associatie wordt gebruikt?Spruitje schreef:Ik ben er nu achter dat de therapie bestaat uit vrije associatie, iets wat overigens niet met mij is gecorrespondeerd, ik wist dus niet dat die therapievorm zou worden gebruikt en voel me daar ook eigenlijk niet zo prettig bij.
Nou, als het zo erg is mag je daar best wat over zeggen, hoor.Spruitje schreef:Overigens: wat ik ook heel vervelend vind is dat de wachtkamer van mijn behandelaar één vieze gore troep is. Het stinkt er, er liggen dotten met haar. Ik vind dat best wel vervelend..
Mag ik je vragen waarom je daar zo onprettig bij voelt bij "vrije associatie"?ik wist dus niet dat die therapievorm zou worden gebruikt en voel me daar ook eigenlijk niet zo prettig bij.
Ik ben de laatste die zegt dat "het aan jou ligt" dat zeggende helpt ook geen zier. Ik zou het proberen. En als je merkt na een paar keer dat je er geen baat bij hebt kaart het aan. Liever nog wat eerder zodat de psy ook op de hoogte is. Vertel hem/haar waarom je er onprettig bij voelt, wat verwacht je en wat wil je niet?Ligt dit nu aan mij of moet ik me er maar dapper doorheen slaan? Wat vinden jullie?
Bah! Verteld het aan hem/haar. Vertel hoe jij je daarover voelt.Overigens: wat ik ook heel vervelend vind is dat de wachtkamer van mijn behandelaar één vieze gore troep is. Het stinkt er, er liggen dotten met haar. Ik vind dat best wel vervelend.
En waarom kan dat niet? Jij bent toch de klant en de klant is koning? Of zie ik dat verkeerd?Kan hem moeilijk vragen om de boel op te ruimen voordat ik kom
Inderdaad, het komt op mij over als iemand die eigenlijk het liefsteSpruitje schreef:Hmmmm.....dit zegt mij eigenlijk al voldoende
Je zegt zelf toch al? Zijn wachtkamer is dus een vieze bende en ik voel me goed als ik binnenkom maar als ik er te lang zit (en zijn afspraken beginnen nooit op tijd) ben ik al zo overprikkelt dat ik eigenlijk gelijk weg wil.Spruitje schreef:Verklaar je nader.
In dat geval kun je beter een andere therapeut zoeken.Spruitje schreef:Ik vind een aantal dingen vervelend en als ik die achter elkaar zet denk ik niet dat ik op de juiste plek ben.
Hoe is dat een inkoppertje dan? Lijkt me een vrij verstandige conclusie, eerder.Spruitje schreef:Ik geloof dat jij wel van inkoppertjes houdt.
Hoi Spruitje,Spruitje schreef:Afgelopen mei heb ik de diagnose 'stoornis in het autistisch spectrum' gekregen, volgens de DSMV en naar mijn huisarts is dit gecorrespondeerd als pdd-nos.
"Er iets aan doen" is alleen maar uitstekend! uiteraard: 'wat precies wijsheid is' is een andere vraag.Spruitje schreef:Ik ben gelijk in therapie gegaan maar vraag me nu af of ik hier wel goed aan doe.
Spruitje schreef:Uiteraard is het een 'schok' dat ik dus een ASS heb
Terecht! Dat is ook een manier - een uiterst verstandige manier! - van omgaan met de schok!!Spruitje schreef: en daarnaast ben ik bezig met het uitzoeken wat er nu aan mijn autisme te danken of te wijten is.
Ik vind het kolder! Goed, dat je deze vragen stelt!!Spruitje schreef:Mijn behandelaar vindt dat allemaal niet zo belangrijk en vindt ook dat ik me niet zo moet focussen op het 'etiket' maar voor mij is het dus wel belangrijk (ben een autist nietwaar Ik ben er nu achter dat de therapie bestaat uit vrije associatie, iets wat overigens niet met mij is gecorrespondeerd, ik wist dus niet dat die therapievorm zou worden gebruikt en voel me daar ook eigenlijk niet zo prettig bij. Ligt dit nu aan mij of moet ik me er maar dapper doorheen slaan? Wat vinden jullie?
In de DSM-V wordt e.e.a. inderdaad omschreven en voldoet iemand aan die omschrijving dan krijgt die persoon een diagnose. Als die persoon echter aan zichzelf gaat werken dan voldoet het mijns inziens niet om dan te zeggen dat dit niet relevant is omdat de diagnose een etiket is. Hoe kan die persoon dan aan zichzelf gaan werken als het gedrag (dat omschreven is in de DSM V) niet wordt erkend door de behandelaar en als 'niet relevant want etiket' wordt beschreven. Dan geeft de therapeut daar zijn eigen inkleuring aan en daar ben ik, als cliënt, niet mee geholpen.Psycholoog Dea schreef:Een diagnose is een beschrijving van gedrag. Het betekent dat je bepaald gedrag vertoont en dat hier een naam voor verzonnen is. Meer is het niet. Een stoornis in het autisme spectrum is geen ding op zich die allerlei symptomen veroorzaakt, het is een beschrijving. Het maakt het voor psychologen/psychiaters onderling makkelijk om met elkaar te overleggen. Zo kan de één zeggen "Dit is persoon A met borderline." en de ander weet dan in welke richting hij/zij moet denken. Maar een diagnose is nooit een verklaring. Je hebt niet een stoornis en dáárom heb je moeite met communiceren. Je vindt onder andere communicatie moeilijk en samen met andere gedragingen noemen we dat bv. pdd-nos. In die zin is het dus wel een etiket en geen oorzaak.
Mogelijk dat het bij autisme zo is, dat informatie langzamer wordt verwerkt - maar puur feitelijk is wat je hier zegt over vrije associatie gewoon "waar".jazzauti schreef: (mbt vrije associatie)
alleen, wat mij tegenstaat bij die behandeling is (en dit is puur gericht op mijn eigen autisme), dat mijn hersens soms niet adequaat reageren. er komt wel een gedachte naar boven, maar is dat ook de terechte gedachte? ik vind dat een gewaagde behandeling voor autisten, omdat de link tussen wat je zegt en wat er in je hoofd omgaat misschien via een omweg loopt, waardoor de behandelaar een verkeerde uitslag krijgt omdat jij iets anders zegt.
snap je 'm nog? : )
lastig om uit te leggen. het heeft te maken met de vertraging van informatieverwerking bij autisten... maar goed da's mijn mening.
Ja, dat klinkt toch wel behoorlijk paranoìde vind ik. Hopelijk gaat een andere therapie je beter helpen en geeft het een fijner gevoel.Klinkt dit heel paranoïde?
Het is niet zo dat het gedrag niet belangrijk is, integendeel zelfs. De naam die eraan gegeven wordt is echt wel irrelevant in mijn opinie. Het gaat erom wie jij bent en wat jou specifiek kan helpen. Als je daarvoor je gedrag wilt aanpassen, dan gaat het om je gedrag. Niet om hoe we dit noemen, dit maakt alleen de communicatie hierover wat makkelijker.Spruitjes schreef:In de DSM-V wordt e.e.a. inderdaad omschreven en voldoet iemand aan die omschrijving dan krijgt die persoon een diagnose. Als die persoon echter aan zichzelf gaat werken dan voldoet het mijns inziens niet om dan te zeggen dat dit niet relevant is omdat de diagnose een etiket is. Hoe kan die persoon dan aan zichzelf gaan werken als het gedrag (dat omschreven is in de DSM V) niet wordt erkend door de behandelaar en als 'niet relevant want etiket' wordt beschreven. Dan geeft de therapeut daar zijn eigen inkleuring aan en daar ben ik, als cliënt, niet mee geholpen.
Mijn punt is juist dat autisme niet iets op zichzelf staand is. Het is niet een ziekte zoals een virus dat kan zijn. Het is een beschrijving, het gedrag/gedachten/etc wat ervaren wordt komt vanuit jezelf en je omgeving, niet door iets dat autisme is.Spruitjes schreef:Verder ben ik van mening dat het een mix is van nature en nurture en het gedeelte nurture kan baat hebben bij goede therapie. De nature is de kern van het probleem (dit is nog steeds mijn bescheiden mening) dat autisme is. Dat de 'gemiddelde' ASS-er problemen heeft met communicatie is dan wel degelijk inherent aan de stoornis.
Vat mijn mening aub niet als een aanval oid op, je hebt uiteraard helemaal het recht om iemand te zoeken die bij jou past en dat kan natuurlijk heel anders dan dat van mij zijn. Ik wens je oprecht iemand toe waar je je bij op je gemak voelt en die aansluit bij jou visie. En ik vind het echt belachelijk hoe de psycholoog waar je bij bent geweest je behandeld heeft.Spruitjes schreef:Overigens ga ik wel op zoek naar een andere therapeut hoewel ik ervoor waak bij iemand terecht te komen die het ziet als een 'beschrijving van gedrag'.
Ik denk dat we gewoon verschillen van mening. Ik zou juist zeggen dat het de zaken veel ingewikkelder maakt. Een diagnose opent de weg naar het behandelen met een protocol en dit is relatief makkelijk te volgen, omdat je een vast richtlijn hebt waar je je aan kunt houden. Juist onderzoeken naar wie jij als persoon bent, wat jij nodig hebt, zonder vaststaande richtlijnen is enorm ingewikkeld en vraagt veel zelfinzicht.Spruitjes schreef:Ik bedenk me nog iets: om het zo simpel te maken met 'beschrijving van gedrag' geeft een therapeut ook aan dat er dus iets aan gedaan kan worden en als de therapie niet werkt dan ligt het vast aan de patiënt en nooit aan de therapeut.