Ik ben het prototype van de 'self-proclaimed loser'.
Mensen zeggen dat ik kwaliteiten heb, en ik zal ze niet tegenspreken.
Maar ik ben uiteraard maar al te graag de jongen die van zichzelf zegt dat hij het niet heeft.
Doodsbenauwd voor reizen, liefde, sex, en het muziekinstrument dat ik
mezelf heb leren bespelen, de gitaar.
En toch is creativiteit de hel waaraan ik nooit kan ontsnappen.
Ach ja, Each man kills the thing he loves.
Blijf ik daarin volharden? Nou, wat dacht je?